Przychody z tytułu składek na ubezpieczenia OC.

Poprzez Członka Kierownictwa umowa ubezpieczenia definiuje:

1. osobę fizyczną, która pełni lub będzie pełniła funkcję członka zarządu, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej, rady dyrektorów, dyrektora zarządzającego lub inną podobną funkcję zgodnie z prawem właściwym dla Spółki, w tym postanowieniami umowy lub statutu Spółki, prokurenta;
2. pracownika Spółki, wyłącznie w takim zakresie, w jakim dane roszczenie zostało podniesione przeciwko niemu w związku z czynem bezprawnym jednocześnie z podniesieniem go przeciwko członkowi kierownictwa Spółki;
3. pracownika, który pełnił, pełni lub będzie pełnił obowiązki zarządcze w Spółce lub mającego wykonywać czynności zazwyczaj wykonywane przez członka kierownictwa Spółki;
4. któregokolwiek pracownika w odniesieniu do czynu bezprawnego pracodawcy oraz czynu bezprawnego dotyczącego programu świadczeń;
5. osobę fizyczną, która pełniła, pełni lub obejmuje funkcję członka organu kontrolnego lub nadzorczego w Spółce zgodnie z definicją zawartą w przepisach właściwego prawa;
6. osobę fizyczną, która pełniła, pełni lub będzie pełniła funkcję faktycznego dyrektora w Spółce;
7. w przypadku, gdy Spółka jest organizacją charytatywną, izbą gospodarczą lub innym podmiotem tego rodzaju o charakterze non-profit, który nie posiada kapitału zakładowego - osobę fizyczną, która pełniła, pełni lub będzie pełniła funkcję powiernika, prokurenta, członka zarządu, rady, rady nadzorczej, komisji rewizyjnej lub komitetu Spółki;
8. małżonka, partnera (konkubinę lub konkubenta) osoby fizycznej, która spełnia warunki definicji określonej powyżej w lit. a)-g), ale wyłącznie w odniesieniu do czynności egzekucyjnych przeciwko majątkowi osobistemu takiego małżonka lub partnera, podjętych na podstawie orzeczenia sądowego wydanego przeciwko osobie ubezpieczonej, o której mowa w lit. a)-g) w następstwie roszczenia objętego umową ubezpieczenia;
9. w przypadku upadłości, niewypłacalności, śmierci bądź niezdolności do czynności prawnych osoby fizycznej, która spełnia warunki definicji określonej powyżej w lit. a)-h) - jej spadkobierców, wykonawców testamentu, cesjonariuszy i przedstawicieli prawnych, ale wyłącznie w odniesieniu do roszczenia przeciwko takiej osobie, objętego Umową ubezpieczenia.
   
   

Czyn bezprawny oznacza popełniony lub rzekomo popełniony błąd lub zaniechanie, w tym fałszywe oświadczenie, oświadczenie wprowadzające w błąd, pominięcie, zlekceważenie, zniesławienie, oszczerstwo, naruszenie zobowiązań, nadużycie zaufania lub przekroczenie pełnomocnictwa przez członka kierownictwa wyłącznie w wykonaniu oraz w związku z pełnieniem przez niego obowiązków związanych z funkcją.

Okres ubezpieczenia obejmuje rok. Składka ubezpieczeniowa płatna jest przez Spółkę raz w roku. Jej wysokość ustalana jest w oparciu o ocenę ryzyka uwzględniającą sumę ubezpieczenia, kryterium działalności prowadzonej przez Spółkę, jej kondycję finansową, strukturę majątku itp. Składka jest opłacana w formie ryczałtowej, nie podzielonej na konkretne osoby fizyczne, ani zakresy ubezpieczenia (klauzule). Umową ubezpieczenia objęci są zatem pracownicy Spółki, ale umowa ubezpieczenia faktycznie chroni samą Spółkę przed odpowiedzialnością wobec osób trzecich.

Na podstawie art. 808 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, Ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek, a Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Ubezpieczeni nie są wskazani w polisie ze względu na szeroki krąg podmiotowy po stronie Spółki oraz fakt istnienia rotacji zatrudnionych osób, przez co niemożliwe jest ustalenie kto i przez jak długi okres czasu objęty będzie ubezpieczeniem.

Zgodnie z warunkami ubezpieczenia, Spółka nigdy nie stanie się beneficjentem ubezpieczenia.

Spółka zamierza w przyszłości zawierać umowy ubezpieczenia w takim samym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym koszt związany z wykupieniem polisy OC przez Spółkę, stanowi dla osób fizycznych objętych ubezpieczeniem przychód ze stosunku pracy lub przychód z działalności wykonywanej osobiście podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 12 i 13 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który Spółka ?A? jako płatnik winna pobrać i odprowadzić do Urzędu Skarbowego?
2. Jeżeli Minister Finansów działający poprzez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu uzna, że po stronie osób objętych ubezpieczeniem powstaje przychód to, w jaki sposób ustalić wysokość przychodu przypadającego na poszczególne osoby w sytuacji, gdy ubezpieczonymi są także zgodnie z umową członkowie rodzin, konkubenci, ewentualni spadkobiercy, cesjonariusze, jak również mając na uwadze fakt nieprzewidywalności okresu zatrudnienia w Spółce, czy też sprawowania danej funkcji w jej organach.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt związany z wykupieniem polisy OC przez Spółkę, nie stanowi dla osób fizycznych objętych ubezpieczeniem przychodu ze stosunku pracy lub przychodu z działalności wykonywanej osobiście podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a zatem ?A? Sp. z o.o. nie ma obowiązku pobrać i odprowadzić podatku do Urzędu Skarbowego.

Uzasadnienie:

Na podstawie art. 11 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 tejże Ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ponadto zgodnie z art. 13 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jest ustalana zgodnie z art. 11 - w przypadku, gdy przedmiotem świadczenia są usługi zakupione - określa się je według cen zakupu.

Powyższe przepisy wyraźnie wskazują, że przedmiotem opodatkowania jest przychód z tytułu otrzymania świadczeń nieodpłatnych, a doktrynalnie w orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego - otrzymane - jest interpretowane jako wystąpienie po stronie podatnika faktycznego przysporzenia majątkowego kosztem przekazującego świadczenia. Zdaniem Spółki zapłacona składka ubezpieczenia z tytułu zawartej umowy nie będzie stanowiła przychodu dla osób fizycznych objętych tym ubezpieczeniem.

W przypadku przedmiotowej umowy ubezpieczenia, nie dojdzie do przysporzenia po stronie pracowników. Zgodnie z istotą umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, w okresie ubezpieczenia stan majątku ubezpieczonych nie ulegnie zmianie, a jedynym beneficjentem zawsze będą osoby trzecie, a nie ubezpieczeni. Żadna zatem z osób objętych ubezpieczeniem nie otrzyma jakichkolwiek wartości pieniężnych ani innych świadczeń (nieodpłatnych lub w naturze). Brak przysporzenia z tytułu odszkodowania powoduje, że wspomniane świadczenie nie powinno zostać zakwalifikowane jako przychód w rozumieniu Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto kluczowym jest w tym wypadku zarówno fakt, że osoby ubezpieczone nie są wskazane w polisie w sposób imienny, ubezpieczenie obejmuje osoby, które w przyszłości będą zatrudnione w Spółce (lub też będą pełniły funkcję na podstawie innego tytułu), jak również to, że ubezpieczenie będzie dotyczyło członków rodzin pracowników, ich konkubentów, ewentualnych spadkobierców, cesjonariuszy, przedstawicieli prawnych, nieznanych obecnie zarówno personalnie jak i ilościowo. Zgodnie z art. 1012 Kodeksu cywilnego, spadkobiercy mają prawo odrzucenia spadku, a więc w czasie trwania ubezpieczenia trudno jest przeliczyć odpowiednio potencjalny przychód przypadający na poszczególne osoby ubezpieczone nie mając pewności, czy któryś ze spadkobierców nie odrzuci spadku zgodnie ze wskazanym wyżej przepisem kodeksu cywilnego.

Zdaniem Spółki nie ma możliwości ustalenia jaka kwota będzie stanowiła przychód przypadający na poszczególne osoby objęte ubezpieczeniem. Ustalenie wysokości ewentualnego przychodu ubezpieczonych uniemożliwia fakt zmian składu osobowego organów Spółki oraz rotacja pozostałych pracowników, niepozwalający na jednoznaczne określenie długości okresu objęcia ubezpieczeniem poszczególnych osób. Ponadto doliczanie każdemu z ubezpieczonych przychodu w równej wysokości jest, zdaniem Spółki niewłaściwe chociażby ze względu na różny zakres odpowiedzialności, zaangażowania w pracę i procesy decyzyjne poszczególnych osób zasiadających w danym momencie w organach Spółki czy też jej kierownictwie. Orzecznictwo naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje, że istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego, zindywidualizowanego przysporzenia, o którym nie może być mowy w przypadku przedmiotowego ubezpieczenia.

Stanowisko Spółki potwierdzają orzeczenia sądowe:

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku III SA/Wa 2019/08 z treści którego wynika, że przy zarządach wieloosobowych, jak i przy radach nadzorczych, składka ubezpieczeniowa nie może stanowić przychodu u członków organów spółki, jeżeli ubezpieczenie i składka nie jest przypisana konkretnej osobie z nazwiska i imienia;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku III SA/Wa 1302/07 i III SA/Wa 2019/08 stwierdził, że jeżeli pracodawca wykupuje polisę zbiorowego ubezpieczenia pracowników, to takie działanie pociąga za sobą powstanie przychodu po stronie pracownika jedynie wtedy, gdy konstrukcja składki ubezpieczeniowej pozwala na przypisanie każdemu pracownikowi konkretnej wartości składki. Przypisanie pracownikowi przychodu z tego tytułu jest, więc możliwe jedynie w sytuacji, gdy wartość zapłaconej przez pracodawcę składki ubezpieczenia zbiorowego wynika ze zsumowanych składek ubezpieczeniowych, które dotyczą poszczególnych pracowników. W związku z powyższym po stronie pracownika nie powstanie przychód, jeżeli wysokość składki ubezpieczenia zbiorowego ustalana jest w sposób ryczałtowy dla wszystkich pracowników lub dla wybranej ich grupy;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku I SA/Łd 1129/09 uznał, że podzielenie opłaconej przez spółkę składki OC w równych częściach na każdą z osób, której dotyczy, daje przychód uśredniony, a nie przypisany kwotowo do funkcji konkretnej osoby, co przeczy zasadzie opodatkowania przychodów otrzymanych lub postawionych do dyspozycji określonego podatnika. Zdaniem Sądu, skoro nie ma możliwości określenia konkretnego przychodu przypadającego na konkretnego członka zarządu spółki zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 updof, to nie można ustalić wartości przychodu z nieodpłatnych świadczeń, a co za tym idzie, go opodatkować;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu III SA/Wa 1870/10 uznał, że jeżeli składka OC jest opłacana w formie ryczałtowej, tj. niezależnie od liczby ubezpieczonych w danym okresie, jej opłacenie przez spółkę nie powoduje po stronie ubezpieczonych powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń. W tym przypadku bowiem nie ma możliwości dokonania podziału opłaconej składki i przypisania odpowiedniej kwoty konkretnej osobie;
• Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku II FSK 1531/09 uznał, że dla opodatkowania istotne jest to, aby danej osobie można było przypisać konkretny przychód, który powinien poddawać się weryfikacji w sensie możliwości jego wyliczenia i skonkretyzowania, przy czym przychód taki nie może być ustalony w drodze arytmetycznego działania;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku I SA/Kr 471/12 uznał, że dla potrzeb wykazania, iż dane świadczenie jest przychodem, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w art. 11 ustawy o pdof, aby móc zastosować właściwą metodę obliczenia jego wartości. Zdaniem Sądu ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez podatników w sposób inny, niż określony w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też, w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Podobne stanowisko zajęły:

• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku I SA/Po 407/11;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku III SA/Wa 1154/10;
• Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku I SA/Kr 704/09.
  
  

Również organy podatkowe podzielają stanowisko Spółki. np.:

• interpretacja indywidualna z dnia 17 października 2008 r. (nr: IPPB2/415-1082/08-2/SP) oraz z dnia 14 kwietnia 2008 r. (znak: IPPB2/415-67/08-2/MK) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w których to stwierdził, że w przypadku, gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, lecz są identyfikowane dopiero w chwili zajścia wypadku ubezpieczeniowego lub w chwili spełnienia świadczenia przez ubezpieczyciela - nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych, ponieważ brak jest podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez Spółkę;
• interpretacja indywidualna z dnia 21 stycznia 2011 r. (nr: IBPBII/1/415-866/10/HK) Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ stwierdził, że o ile skład organów Spółki oraz dane pracowników pełniących funkcje związane z zarządzaniem przedsiębiorstwem, jest możliwy do ustalenia w dniu zapłaty składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy osób fizycznych, niemożliwej do identyfikowania na ten dzień, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Nie da się bowiem ustalić na dzień zapłaty składki danych osób, które będą pełnić ww. funkcje w przyszłości. Ponadto na dzień zapłaty składki nie da się ustalić, ile i które osoby ubezpieczone wystąpią jako współpozwani, bądź których dotyczy ryzyko roszczeń za nieprawidłowe działanie. Na dzień zapłaty składki nie można zatem jednoznacznie ustalić grona osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę, z wszelkimi dalszymi konsekwencjami tych okoliczności;
• interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2011 r. (nr: IPPB2/415-1028/10-2/AS) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy stwierdził, że w przypadku, gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, lecz są identyfikowane dopiero w chwili zajścia wypadku ubezpieczeniowego lub w chwili spełnienia świadczenia przez ubezpieczyciela, nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych, ponieważ brak jest podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez Spółkę.
  Powyżej przedstawiona sytuacja znajduje odzwierciedlenie w przedstawionym stanie faktycznym, gdzie przedmiotowym ubezpieczeniem będą objęci wszyscy byli, obecni i przyszli członkowie władz, prokurenci, pełnomocnicy i prawnicy, współmałżonkowie, spadkobiercy i przedstawiciele prawni. Zgodnie z interpretacją koszt związany z wykupieniem polisy OC dla członków zarządu, rady nadzorczej, pracowników, pełnomocników i prokurentów nie stanowi dla wskazanych osób przychodu ze stosunku pracy lub przychodu z działalności wykonywanej osobiście podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych;
• interpretacja indywidualna z dnia 16 stycznia 2013 r. (nr: IPPB2/415-990/12-2/AS) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ stwierdził, że w przypadku kiedy krąg podmiotów objętych ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej na dzień zapłaty składki ubezpieczeniowej nie tworzy zbioru zamkniętego, jest nieograniczony, ustalenie przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci opłaconej przez Spółkę składki ubezpieczeniowej, nie jest możliwe;
• interpretacja indywidualna z dnia 19 lutego 2013 r. (nr: IPPB2/415-1115/12-2/EL) Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ uznał, że o ile skład organów stanowiących Spółki (członków zarządu, rady nadzorczej bądź Dyrektorów) byłby możliwy do ustalenia w dniu zapłacenia składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy innych osób np. małżonków, spadkobierców, przedstawicieli prawnych, niemożliwej do zidentyfikowania na dzień zapłaty, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.
  
  

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone również w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 grudnia 2011 r., (nr: IPPB4/415-131/10/11-8/JK);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r., (nr: IPPB4/415-896/11-3/JK3);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 lutego 2012 r., (nr: IBPBII/1/415-932/11/ASz);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 marca 2012 r., (nr: ILPB2/415-1172/11-3/WS);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2012 r., (nr: IPPB2/415-109/12-2/AK);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2012 r., (nr: IPPB4/415-149/12-2/JK3);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 września 2012 r., (nr: IPPB2/415-652/12-2/MG);
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 lutego 2013 r., (nr: ITPB2/415-1090/12/RS).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe ? w odniesieniu do pytania nr 1,
• bezprzedmiotowe ? w odniesieniu do pytania nr 2.
  
  

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie ?nieodpłatne świadczenie? obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia ? według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku ? według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach ? na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dotyczy to zarówno podatników osiągających przychody ze stosunku pracy, jak i podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy Kodeks cywilny ? ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 tejże ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, pracownika wykonującego funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje ? co do zasady - powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W świetle stanu faktycznego i opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku uznać jednak należy, że ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej będzie nieograniczony krąg osób. Tym samym, w tejże sytuacji, nie będzie możliwym zidentyfikowanie kręgu osób objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej. Objęcie ubezpieczeniem grupy osób, niemożliwej do zidentyfikowania, stanowi natomiast okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.

Powyższe oznacza, że koszt związany z wykupieniem polisy OC przez Spółkę, nie stanowi dla osób fizycznych objętych ubezpieczeniem przychodu ze stosunku pracy lub przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z uwagi na to, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 uznane zostało za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków i interpretacji organów podatkowych należy podkreślić, że jakkolwiek wyroki sądów i orzeczenia podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.