Certyfikat rezydencji. sygn: ILPB2/415-658/11-6/WS

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia okresu ważności certyfikatu rezydencji podatkowej oraz ustalenia ważności certyfikatu rezydencji podatkowej w formie elektronicznej, a także podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku uzyskania certyfikatu rezydencji podatkowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 4 sierpnia 2011 r. nr ILPB4/423-188/11-3/DS ILPB2/415-658/11-3/WS wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 4 sierpnia 2011 r., skutecznie doręczono dnia 9 sierpnia 2011 r., zaś w dniu 19 sierpnia 2011 r. (data nadania 16 sierpnia 2011 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony - wynikający z uzupełnienia wniosku - następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ? zwany dalej Instytucją ? jest samorządową instytucją kultury, działającą na podstawie art. 5 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Na podstawie obowiązującego statutu, Instytucja prowadzi działalność kulturalną, której celem jest upowszechnianie muzyki w kraju i zagranicą. Zadania swoje realizuje poprzez organizowanie koncertów symfonicznych, kameralnych, recitali, audycji i koncertów umuzykalniających, festiwali i konkursów.

W swojej działalności dokonuje zapłaty m.in. z tytułu działalności wykonywanej osobiście na rzecz osób fizycznych m.in. dyrygentów, muzyków, konsultantów mających miejsce zamieszkania poza terytorium Polski (nierezydenci).

Od dokonywanych wypłat Instytucja jest zobowiązana pobrać zryczałtowany podatek dochodowy na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Podatek dochodowy od takich wypłat pobierany jest według stawek wynikających z właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Zastosowanie zapisów takich umów jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby / zamieszkania podatnika dla celów podatkowych potwierdzonym przez podatnika certyfikatem rezydencji.

W świetle art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat ma potwierdzać, w którym państwie podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Polskie przepisy nie określają wzoru takiego certyfikatu, dat obowiązywania ani z jaką częstotliwością powinny być uzyskiwane. Przedkładane do tej pory oryginały certyfikatów w formie papierowej zawierały okres, którego dotyczą ale i takie, które nie zawierały takiej informacji. Obecnie Instytucja coraz częściej nie może otrzymać oryginału certyfikatu rezydencji w wersji papierowej tylko w formie elektronicznej. Jak się okazuje, dla kontrahentów jest to jedyna możliwość uzyskania certyfikatu, ponieważ organy podatkowe w niektórych krajach wydają certyfikaty tylko w tej formie.

Certyfikaty takie zawierają dane wymagane polskimi przepisami podatkowymi a mianowicie, wydawane są przez właściwy organ administracji podatkowej państwa rezydencji odbiorcy należności i zaświadczają o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy certyfikaty rezydencji podatkowej zaświadczające o miejscu siedziby / zamieszkania podatników poza terytorium Polski, ważne są do czasu potwierdzenia zmiany w nich stanu faktycznego... Stan faktyczny - certyfikat rezydencji z dnia 17 grudnia 2010 r. wypłata należności 28 stycznia 2011 r. i 27 maja 2011 r.
2. Czy certyfikaty otrzymane drogą elektroniczną mogą być identycznie traktowane jak te, otrzymane w formie papierowej, tzn. stanowią podstawę do skorzystania z zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania...

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, natomiast w odniesieniu do pytania nr 1 w przedstawionym stanie faktycznym wydana została interpretacja indywidualna z dnia 13 września 2011 r. nr ILPB2/415-658/11-5/WS.

Jednocześnie należy wskazać, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2 w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, certyfikat rezydencji dostarczony w formie elektronicznej lub udostępniony na stronie internetowej kontrahenta mającego siedzibę poza terytorium Polski powinien być uznany za spełniający wszystkie wymogi zawarte w ustawie o PIT.

Pojęcie certyfikatu rezydencji zostało określone w ustawie o PIT (art. 5a pkt 21).

Przepisy ww. ustawy nie określają w jakiej formie certyfikat rezydencji ma być wydany, jedynie wskazują jakie niezbędne dane powinien zawierać taki dokument i wydany powinien być przez właściwy organ administracji podatkowej, aby mógł być uznany za certyfikat rezydencji. Natomiast polskie przepisy podatkowe nie wskazują w jakiej formie certyfikat rezydencji powinien być dostarczony przez zagranicznego podatnika.

Należy również zaznaczyć, że zgodnie z zapisem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Instytucja stoi na stanowisku, iż dostarczone przez zagraniczne pomioty certyfikaty rezydencji w formie elektronicznej powinny być uznane za spełniające wymogi formalne przewidziane w przepisach prawa podatkowego ustawy o PIT oraz akceptowane przez organy podatkowe, gdyż inne stanowisko będzie działało na niekorzyść Instytucji. Podmiot zagraniczny, jak i Instytucja, nie mają wpływu na panujący w danym kraju zwyczaj wydawania certyfikatów rezydencji.

Uznając takie dokumenty za nieprawidłowe, Instytucja zobowiązana będzie od wypłaty pobrać zryczałtowany podatek dochodowy według stawki określonej w polskich przepisach. Takie postępowanie Instytucji byłoby źle postrzegane przez podmioty zagraniczne i niekorzystnie wpłynęłoby na Jej wizerunek oraz na dalszą współpracę z tymi podmiotami, których certyfikaty rezydencji są dostępne w formie elektronicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy ? Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei art. 3 ust. 1a ww. ustawy doprecyzowuje, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a tej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
2. z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
5. z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z kolei, w myśl art. 5a pkt 21 powołanej ustawy, ilekroć jest w niej mowa o certyfikacie rezydencji ? oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Płatnik (tu: Wnioskodawca), na którym spoczywa obowiązek potrącenia podatku od dochodu osiąganego przez nierezydenta w prawidłowej wysokości, powinien żądać od podatnika dokumentu (tj. certyfikatu rezydencji) oryginalnego.

W tym miejscu należy wskazać na regulację art. 180 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którą jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Jednakże w myśl art. 194 § 1 ww. ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

Stosownie natomiast do treści art. 194a § 2 omawianej ustawy, zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym ma charakter dokumentu urzędowego (§ 3 tejże regulacji).

Powołane powyżej przez Organ wydający niniejszą interpretację indywidualną przepisy ustawy Ordynacja podatkowa mają charakter proceduralny i dotyczą sposobu udowadniania okoliczności faktycznych w toku postępowania dowodowego. Postępowanie takie może służyć ustaleniu, czy w danej sytuacji zaistniały okoliczności faktyczne wypełniające hipotezę adresowanych do płatnika norm prawnych zawartych w art. 29 w związku z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy proceduralne nie mogą modyfikować określonych przez ustawodawcę warunków stosowania przepisów o charakterze materialnoprawnym.

I tak, pierwsza z tych regulacji stanowi, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od tego podatnika certyfikatem rezydencji. Tym samym, już z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że certyfikat rezydencji przesądza o tym jaki podatek pobierze od podatnika płatnik, tj. czy według stawek przewidzianych w polskich przepisach, czy wynikających z umów międzynarodowych. Innymi słowy, o zastosowaniu przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez podatnika rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to być potwierdzone specjalnym dokumentem jakim jest właśnie certyfikat rezydencji, którego definicję ustawodawca zamieścił w art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując analizy obu przywołanych wyżej regulacji stwierdzić należy, że certyfikatu rezydencji nie można zastąpić innym dokumentem prywatnym lub urzędowym, który poświadczałby o miejscu zamieszkania podatnika. Natomiast brak takiego certyfikatu rezydencji obliguje płatnika do pobrania podatku według prawa polskiego. Zatem certyfikat rezydencji to ?zaświadczenie (?) wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika?, czyli dokument urzędowy, którego nie może zastąpić kopia nie mająca takiego charakteru, tzn. nie mająca waloru dokumentu urzędowego.

Jeżeli jednak nie ma możliwości dostarczenia certyfikatu rezydencji w ww. postaci ze względu na fakt, iż w praktyce w danym kraju ich wydawanie zostało zastąpione udostępnianiem dokumentu w wersji elektronicznej dostępnej na oficjalnej stronie internetowej należy uznać, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych forma ta będzie wystarczająca dla celów udowodnienia miejsca zamieszkania podatnika.

Podsumowując, jeżeli Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania certyfikatu rezydencji w postaci oryginału lub jego kopii posiadającej walor dokumentu urzędowego może zastosować zwolnienie od podatku bądź stawkę podatku wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w oparciu o certyfikat w wersji elektronicznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB2/415-658/11-5/WS, interpretacja indywidualna