Opodatkowanie dochodów za 2009 r. ? nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy.

Opodatkowanie dochodów za 2009 r. ? nieograniczony i ograniczony obowiązek podatkowy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2010 r. (data wpływu 10 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów za 2009 r. ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów za 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Francji. W 2009 r. uzyskał przychody zarówno z tytułu stosunku pracy we Francji (w okresie: I - III 2009 r.), jak i ze stosunku pracy w Polsce (od IV - XII 2009 r.). Zainteresowany przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2009. W okresie I - III 2009 r. Wnioskodawca pracował i miał miejsce zamieszkania we Francji, tam wówczas znajdował się jego ośrodek interesów osobistych i gospodarczych. Z kolei w okresie IV - XII 2009 r. Wnioskodawca podjął zatrudnienie (umowa o pracę) w Polsce. W związku z tym przeniósł do Polski ośrodek interesów życiowych. Zainteresowany dokonał rocznego rozliczenia dochodów osiągniętych w 2009 r. w Polsce (deklaracja PIT-36) z zastosowaniem tzw. metody wyłączenia z progresją, tzn. dochody osiągnięte we Francji uwzględnił przy ustalaniu stopy procentowej w celu obliczenia podatku należnego od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo stosując do opodatkowania dochodów osiągniętych w Polsce w 2009 r. tzw. metodę wyłączenia z progresją (tj. uwzględnił dochody z Francji przy ustalaniu stopy procentowej w celu obliczenia podatku należnego od dochodów podlegających w Polsce opodatkowaniu według skali podatkowej) zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też może powinien w zeznaniu rocznym składanym w Polsce wyszczególnić tylko dochody osiągnięte w 2009 r. na terytorium Polski...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 175, ze zm.; dalej jako ?uopdof?), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1a uopdof za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, o czym stanowi art. 4a uopdof. Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. nr 1 poz. 5, dalej jako ?upo?).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 upo, w rozumieniu niniejszej umowy określenie osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona, nie włączając jednak osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiągają ze źródeł położonych w wyżej wymienionym Państwie albo z tytułu majątku, jaki posiadają w tym Państwie. Natomiast na podstawie art. 4 ust. 2 upo, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeśli sytuacji tej osoby nie można uregulować zgodnie z postanowieniami liter a), b) i c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 uopdof, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Natomiast na podstawie art. 27 ust. 8 uopdof jeżeli podatnik, o tórym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

  1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
  2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
  3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze powyższe przepisy, zdaniem Wnioskodawcy w okresie od I - III 2009 r. miał on miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Francji, w tym państwie bowiem mieszkał i pracował i z tym państwem łączyły go ściślejsze powiązania gospodarcze. Oznacza to, że w okresie od I - III 2009 r. na podstawie ww. kryteriów Wnioskodawca był rezydentem podatkowym Francji, a w Polsce podlegał jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. jedynie od dochodów osiąganych na terytorium RP, zgodnie z przepisami uopdof z uwzględnieniem upo. Z kolei w okresie od IV - XII 2009 r., tj. od dnia przeniesienia do Polski ośrodka interesów życiowych Zainteresowany stał się polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca podkreśla, iż w jego przypadku konflikt podwójnej rezydencji podatkowej występuje jedynie w okresie od l-III 2009 r. i w wyniku zastosowania kryteriów, o których mowa w art. 4 ust. 2 upo należy uznać go za rezydenta podatkowego Francji w tym okresie, natomiast w okresie pracy w Polsce (od IV - XII 2009 r.) konflikt rezydencji nie występuje, ponieważ otrzymując wynagrodzenie ze stosunku pracy Wnioskodawca posiadał już miejsce zamieszkania i ośrodek interesów życiowych w Polsce. W konsekwencji w ocenie Wnioskodawcy w przedmiotowej sytuacji dla celów obliczenia należnego podatku osiągniętego w Polsce w 2009 r. nie znajdzie zastosowania art. 27 ust. 8 uopdof określający tzw. metodę wyłączenia z progresją. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż postąpił nieprawidłowo stosując do opodatkowania dochodów osiągniętych w Polsce w 2009 r. tzw. metodę wyłączenia z progresją, gdyż:

  1. za okres od I - III 2009 r. był objęty w Polsce jedynie ograniczonym obowiązkiem podatkowym, co oznacza, że za ww. okres podlegał w Polsce opodatkowaniu wyłącznie od dochodów osiąganych wówczas na terytorium RP (których w owym czasie nie było),
  2. w zeznaniu rocznym (PIT-37) składanym w Polsce winny zostać wyszczególnione tylko dochody Wnioskodawcy osiągnięte w 2009 r. na terytorium RP, a przychody osiągnięte we Francji winny zostać rozliczone we Francji.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest obywatelem Francji, który w 2009 r. mieszkał w Polsce w okresie od kwietnia do grudnia.

Wskazanie przez Zainteresowanego, iż Jego miejsce zamieszkania od kwietnia 2009 r. znajdowało się w Polsce oznacza, iż dopiero od tego czasu Wnioskodawca podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Natomiast do dnia przeniesienia się do Polski Zainteresowany wskazał, iż podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu we Francji (tam znajdował się Jego ośrodek interesów życiowych i gospodarczych), a to oznacza, że w Polsce podlegał On jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić należy, iż do dnia przeniesienia się do Polski, Zainteresowany podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (co oznacza, iż w Polsce nie miał obowiązku rozliczania się z dochodów uzyskanych w tym czasie we Francji), natomiast od dnia przyjazdu do Polski, tj. od kwietnia do grudnia 2009 r. Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. podlegał opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W konsekwencji w rozliczeniu rocznym za 2009 r. Wnioskodawca powinien wyszczególnić tylko dochody osiągnięte w Polsce w okresie od kwietnia do grudnia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika