1. Czy kwota przekazana na spłatę kredytu mieszkaniowego, którego spłata była niezbędna, aby możliwa (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 26 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania wydatków poniesionych na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę na nabycie tego lokalu ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kategorii kosztów uzyskania przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania wydatków poniesionych na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę na nabycie tego lokalu oraz możliwości zastosowania zwolnienia od podatku z tytułu wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na cele mieszkaniowe.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy ? Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 16 października 2012 r. nr ILPB2/415-739/12-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia ? w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania ? braków formalnych wniosku.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 16 października 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 19 października 2012 r.), zaś w dniu 26 października 2012 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 24 października 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w maju 2010 roku odziedziczyła część mieszkania po swojej zmarłej matce. Rodzice Zainteresowanej kupili mieszkanie dnia 18 czerwca 2004 r. Mieszkanie to stanowiło wspólny majątek obu małżonków. Wartość zakupionego mieszkania wynosiła 162 000,00 zł. W toku postępowania spadkowego Wnioskodawczyni uzyskała spadek w wysokości 1/4 mieszkania, natomiast Jej ojciec, który posiadał juz 1/2 mieszkania także uzyskał prawo do dodatkowej 1/4 części lokalu mieszkalnego.

Razem z mieszkaniem Zainteresowana odziedziczyła dług po zmarłej matce w postaci kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup odziedziczonego mieszkanie. Dnia 28 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem zdecydowała się na sprzedaż mieszkania. Mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 324 000,00 zł. Z tej kwoty Zainteresowana wraz z ojcem solidarnie spłaciła kwotę pozostałego kredytu. Na dzień sprzedaży mieszkania kwota kredytu do spłaty wynosiła 93 914,88 zł, z czego Wnioskodawczyni spłaciła 1/4 tej kwoty, tj. 23 478,72 zł. Spłata kredytu była warunkiem koniecznym do sprzedaży mieszkania.

Oprócz spłaty kredytu otrzymanego w spadku Zainteresowana w przeciągu najbliższych 2 lat planuje remont domu, który kupiła wraz z mężem w roku 2007 r., w którym mieszka, oraz na spłatę części odsetek od kredytu zaciągniętego na wyżej wymieniony dom.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana podała, iż kredyt mieszkaniowy, na który Wnioskodawczyni zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania został zaciągnięty w banku, który ma siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Wnioskodawczy wskazuje ponadto, iż w rozumieniu Ordynacji podatkowej przez pojęcie ulgi podatkowej rozumie się przewidziane w przepisach prawa podatkowego zwolnienia, odliczenia, obniżki lub zmniejszenia, których zastosowanie powoduje obniżenie podstawy opodatkowania lub wysokości podatku. Wydatki poniesione na spłatę kredytu Wnioskodawczyni uwzględniła, jako ulgę podatkową, w rozliczeniu rocznym, traktując spłatę kredytu jako wydatki na cele mieszkaniowe, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131, który mówi o tym, że wolne od podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe.

Dom, na remont którego Wnioskodawczyni zamierza wydatkować cześć środków uzyskanych ze sprzedaży mieszkania odziedziczonego po matce jest położony w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Zainteresowana podaje ponadto, że dom ten jest miejscem Jej stałego zameldowania, a także zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy kwota przekazana na spłatę kredytu mieszkaniowego, którego spłata była niezbędna, aby możliwa była sprzedaż mieszkania, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów i jako taki koszt odliczona w deklaracji PIT-39?
2. Czy Wnioskodawczyni ma prawo odliczenia wydatków na cele mieszkaniowe, tzn. wydatków związanych z remontem własnego budynku mieszkalnego oraz spłaty części zaciągniętego kredytu, jeżeli wydatki te zostaną wydatkowane w przeciągu 2 lat?
   
   

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na cytowane wyżej pytanie nr 1. Natomiast w zakresie zagadnienia dotyczącego pytania nr 2 dnia 2 listopada 2012 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcia nr ILPB2/415-739/12-5/WM.

Zdaniem Wnioskodawczyni, spłacony kredyt hipoteczny ciążący na lokalu mieszkalnym odziedziczonym po zmarłej matce może być kosztem uzyskania przychodów.

W opinii Zainteresowanej, pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie. W takim przypadku należałoby stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku. Przychodem z odpłatnego zbycia jest cena pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W związku z tym, iż Wnioskodawczyni odziedziczyła część lokalu mieszkaniowego z przypadającym na tę część kredytem mieszkaniowym, a także dlatego, iż sprzedaż mieszkania mogła nastąpić tylko i wyłącznie po spłaceniu kredytów Zainteresowana stoi na stanowisku, iż przychód uzyskany ze sprzedaży mieszkania może zostać obniżony o spłacony kredyt, gdyż transakcja sprzedaży mieszkania mogła nastąpić dopiero po spłacie kredytu mieszkaniowego.

Wnioskodawczy podaje, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków na własne cele mieszkaniowe, zawarty w art. 21 ust. 25 wyżej wymienionej ustawy, uwzględnia w punkcie 1 między innymi budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, a w punkcie 2 spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1.

W związku z tym, iż katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne, przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca, systemowa, bądź celowościowa. Jest to zgodne z ogólnie przyjętą w prawie podatkowym zasadą, że wszelkie ulgi i zwolnienia jako stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania muszą być stosowane wprost.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż spłata kredytu zaciągniętego na ten lokal stanowi wydatek na cele mieszkalne i jako taki może zostać uwzględniony w poz. 25 deklaracji PIT-39.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

? jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy stanu faktycznego wynika, że w 2010 r. Zainteresowana nabyła w drodze spadkobrania po matce wynoszący 1/4 udział w prawie własności mieszkania. Następnie dnia 28 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z drugim współwłaścicielem mieszkania, tj. ojcem dokonała zbycia ww. lokalu mieszkalnego.

Zatem, stwierdzić należy, iż na gruncie analizowanej sprawy zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Wskazać bowiem należy, iż ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Tym samym, zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Po myśli art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Z analizy wniosku wynika, iż Zainteresowana dokonała sprzedaży udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego, który został przez Nią nabyty w drodze spadkobrania. Przedmiotowy lokal obciążony był kredytem zaciągniętym przez spadkodawczynię na zakup ww. mieszkania. Kredyt ten został spłacony solidarnie przez Wnioskodawczynię i Jej ojca. Ponadto, Zainteresowana podała, iż spłata kredytu hipotecznego ciążącego na przedmiotowym mieszkaniu była warunkiem koniecznym jego sprzedaży.

Wskazać należy, iż okoliczność, że po stronie Wnioskodawczyni wystąpił obowiązek spłaty długu, aby możliwe było zbycie przedmiotowego mieszkania nie zmienia faktu, że wydatek ten nie stanowi obiektywnie w rozumieniu ustawy kosztu niezbędnego w celu sprzedaży mieszkania. Nie jest to bowiem koszt odpłatnego zbycia lokalu, ale spłata zobowiązania Zainteresowanej, które musiałaby spłacić, nawet gdyby nie sprzedawała odziedziczonego lokalu.

Stosownie natomiast do art. 22 ust 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku i jak te koszty muszą być udokumentowane. Tym samym zauważyć należy, że przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, iż kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy skonstatować należy, iż długi obciążające masę spadkową nie stanowią żadnej z powyższych kategorii, a zatem nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku sprzedaży lokalu nabytego w drodze spadku.

Zauważyć należy, iż długi spadkowe jakkolwiek wpływają na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, pozostają bez wpływu na ustalenie tej podstawy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży mieszkania nabytego w drodze spadku. Spłata kredytu hipotecznego nie jest nakładem zwiększającym wartość lokalu mieszkalnego. Obowiązek spłaty wierzycieli (banku) jest ? na skutek przyjęcia spadku ? zobowiązaniem Wnioskodawczyni, które musi uregulować.

Podkreślić należy, iż ustawodawca enumeratywnie wymienił, co może być kosztem uzyskania przychodu w wypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku, zaś spłata długów nie została wymieniona w art. 22 ust. 6d ustawy.

Z samej swej istoty długi nie mogą pomniejszać przychodu do opodatkowania, gdyż długi te nie służą nigdy uzyskaniu przychodu, przychód często jest natomiast wydatkowany na spłatę długów, które obciążają spadkobiercę skoro nie odrzucił spadku. Nadmienić przy tym też należy, iż istniejące długi spadkowe obciążające całą masę spadkową nie muszą być zaspokojone ze sprzedaży składników majątku otrzymanego w drodze spadku. Mogą być zaspokojone z innych źródeł, np. dochodów własnych spadkobiercy. W ten sposób spadkobierca też może uwolnić się od zobowiązań wobec wierzycieli. Co więcej, przyjmując spadek spadkobierca zawsze będzie zobowiązany do uregulowania długów spadkodawcy. Taki sam obowiązek ciążyłby na Zainteresowanej nawet gdyby nie nabyła w spadku lokalu mieszkalnego, a np. inne rzeczy.

Z powyższych przepisów wynika, iż wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię związany ze spłatą długu hipotecznego nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, jak również nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż wydatek poczyniony przez Zainteresowaną na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawczynię na nabycie przedmiotowego mieszkania ? nie stanowi kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadkobrania.

Podkreślić bowiem należy, iż dokonana przez Wnioskodawczynię spłata kredytu nie może być traktowana ani jako koszt uzyskania przychodu, o którym stanowi art. 22 ust. 6c ww. ustawy, ani jako koszt odpłatnego zbycia tego lokalu. Nadmienić przy tym należy, iż długi spadkowe nie mogą być uznane za koszt odpłatnego zbycia.

Tym samym stanowisko prezentowane przez Zainteresowaną w odniesieniu do pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.