Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 9 października 2014 r. nr ILPB2/415-805/14-2/WS ILPB2/415-806/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 9 października 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 13 października 2014 r.), zaś w dniu 17 października 2014 r. (data nadania 15 października 2014 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest uczestnikiem programu ?X?. Zgodnie z Komunikatem Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego (dalej: Minister) z 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu programu pod nazwą ?X? umożliwia on młodym naukowcom udział w badaniach naukowych prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych pod opieką wybitnych naukowców o międzynarodowym autorytecie w danej dziedzinie nauki. Program zapewnia finansowanie pobytu uczestnika programu w jednostce naukowej posiadającej siedzibę za granicą, prowadzącej w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe oraz podróży między miejscem zamieszkania uczestnika programu a miejscowością, w której znajduje się zagraniczny ośrodek. Uczestnikiem programu może być naukowiec zatrudniony w jednostce naukowej na podstawie umowy o pracę lub mianowania. Warunkiem przekazania środków finansowych przez Uczelnię jest zawarcie umowy pomiędzy Uczelnią a Ministrem, a następnie odrębnej umowy pomiędzy Uczelnią a uczestnikiem.

Decyzją z dnia 20 grudnia 2013 r. Minister przyznał uczelni (dalej: ?Uczelnia?) środki finansowe przeznaczone na finansowanie w latach 2014-15 uczestnictwa Wnioskodawcy w programie ?X?.

W dniu 31 stycznia 2014 r. została zawarta pomiędzy Ministrem a Uczelnią umowa o finansowanie uczestnictwa w programie ?X? określająca warunki finansowania i rozliczania środków finansowych przeznaczonych na finansowanie zagranicznego pobytu Wnioskodawcy na uczelni w Stanach Zjednoczonych (tj. finansowanie kosztów pobytu i podróży). Zgodnie z umową i zawartym aneksem środki będą przekazywane:

  1. w roku 2014 w wysokości 92 667 PLN, w tym koszty pobytu: 86 667 PLN i koszty podróży: 6 000 PLN;
  2. w roku 2015 w wysokości 75 333 PLN, w tym koszty pobytu: 69 333 PLN i koszty podróży: 6 000 PLN. Na podstawie ww. umowy Uczelnia, jako płatnik, zobowiązana jest do przekazania otrzymanych środków Wnioskodawcy.

Środki finansowe uznane za wykorzystane niezgodnie z umową podlegają zwrotowi na rachunek Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W przypadku ustania zatrudnienia Wnioskodawcy, Uczelnia zobowiązana jest do niezwłocznego zawiadomienia Ministra o powyższym fakcie i prawidłowego rozliczenia przekazanych środków finansowych. Uczelnia jest ponadto zobowiązania do składania Ministrowi rocznych sprawozdań i sprawozdania końcowego z uczestnictwa w programie.

W związku z powyższym dnia 27 maja 2014 r. Uczelnia zawarła z Wnioskodawczynią umowę określającą warunki finansowania i realizacji uczestnictwa w programie ?X? (dalej: Umowa). Zgodnie z jej treścią Wnioskodawczyni może przeznaczyć środki finansowe wyłącznie na cele w niej wskazane, tj. pokrycie kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym i koszty podróży. Środki wykorzystane na cele niezgodne z umową podlegają zwrotowi na rachunek Uczelni. Zwrotowi podlegają także środki niewykorzystane. Wnioskodawczyni zobowiązana jest do składania w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego za pośrednictwem Uczelni sprawozdań rocznych i sprawozdania końcowego z uczestnictwa w Programie.

Od dnia 17 lutego 2009 r. Wnioskodawczyni jest osobą zatrudnioną na Uczelni. W związku z uczestnictwem w programie, Uczelnia skierowała Wnioskodawczynię do jednostki naukowej w USA od 11 czerwca 2014 r. do 10 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni w dalszym ciągu pozostaje w stosunku pracy z Uczelnią, która jest jedynym miejscem zatrudnienia Wnioskodawczyni. Uczelnia przyznała Wnioskodawczyni urlop w celu uczestnictwa w programie.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Zainteresowana wskazała, że opisane we wniosku środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu i koszty podróży w całości wyczerpują definicję kosztów związanych z podróżą służbową, o których mowa w art. 775 § 1 Kodeksu pracy. W szczególności wskazać należy, że wyjazd za granicę i udział Wnioskodawczyni w ramach realizacji Programu ?X? stanowi wykonanie obowiązków pracowniczych w ramach podróży służbowej. Wnioskodawczyni została bowiem wyznaczona do udziału w ww. programie przez pracodawcę w celu wykonania określonego zadania poza miejscem stałego zatrudnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie. 2

Czy środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu i koszty podróży Wnioskodawczyni podlegają zwolnieniu przedmiotowemu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 PDOFizU do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskane środki stanowić będą diety przyznane za czas podróży służbowej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 PDOFiZU wolne od podatku dochodowego do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży.

Środki finansowe otrzymane przez Wnioskodawczynię są bowiem przychodami ze stosunku pracy uzyskanymi w związku z podróżą służbową.

A) Środki finansowe jako przychód ze stosunku pracy

W pierwszej kolejności należy wskazać, że uzyskane środki finansowe stanowią przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 PDOFizU. Zgodnie z art. 12 ust 1 PDOFizU za przychody ze stosunku pracy uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Mając powyższą definicję na uwadze stwierdzić należy, że decydującą przesłanką przemawiającą za uznaniem, czy określone świadczenie stanowi przychód ze stosunku pracy jest okoliczność, czy może je uzyskać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba. Znaczenia nie ma pochodzenie tych środków. Powyższe potwierdzone zostało m.in. w wyroku NSA z 12 października 2012 r., II FSK 309/11 wydanym w bardzo zbliżonym stanie faktycznym, a także wyrokach NSA z 26 marca 1993 r., III SA 2219/91, czy też z 24 czerwca 2009 r., II FSK 251/08.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że uczestnikiem programu ?X? mogą być wyłącznie naukowcy zatrudnieni na umowę o pracę lub mianowania bądź też uczestnicy studiów doktoranckich. Wnioskodawczyni jest pracownikiem Uczelni i od niej otrzymał polecenie uczestnictwa w programie X? wiążące się z wyjazdem za granicę. Istnienie stosunku pracy pomiędzy Wnioskodawczynią a Uczelnią jest warunkiem koniecznym uzyskania środków finansowych przeznaczonych na utrzymanie i pokrycie kosztów podróży za granicą. Biorąc powyższe pod uwagę, a także cele programu należy stwierdzić, że przekazywane Wnioskodawczyni środki stanowią przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 PDOFizU. Stanowisko to spotkało się z aprobatą sądów administracyjnych.

B) Uczestnictwo w Programie jako podróż służbowa

Zdaniem Wnioskodawczyni, wyjazd za granicę jest podróżą służbową. Charakteryzuje się ona tym, że jest odbywana poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, na polecenie pracodawcy, w celu wykonania określonego przez niego zadania (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z 22 lutego 2008 r., I PK 208/07).

Zgodnie z art. 77(5) Kodeksu Pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową W analizowanym stanie faktycznym ? Wnioskodawczyni skierowana została do udziału projekcie badawczym na uczelni w Stanach Zjednoczonych przez swojego pracodawcę na podstawie odrębnej umowy. Umowa ta określa czas pobytu Wnioskodawczyni za granicą oraz zasady rozliczania się z otrzymanych środków. Co więcej umowa nakłada na Wnioskodawczynię obowiązek składania sprawozdań okresowych i sprawozdania rocznego. W trakcie realizacji programu, Wnioskodawczyni musi pozostawać w stosunku pracy z Uczelnią. Powyższe warunki są zbieżne z warunkami odpowiadającymi podróży służbowej. W następstwie powyższego ? wyznaczenie Wnioskodawczyni do wyjazdu do USA należy traktować jako polecenie wyjazdu służbowego w celu wykonania określonej pracy, a uczestnictwo Wnioskodawczyni w programie ?X? należy traktować jako podróż służbową. Znaczenia przy tym nie ma fakt, że na czas pobytu za granicą Uczelnia udzieliła Wnioskodawczyni urlopu. Zgodnie z par. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w sprawie warunków kierowania osób za granicę w celach naukowych, dydaktycznych i szkoleniowych oraz szczególnych uprawnień tych osób osoby mające stałe miejsce zamieszkania na terenie Polski mogą być kierowane za granicę w celu prowadzenia badań naukowych. Zgodnie z postanowieniami par. 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, osoba pozostająca w zatrudnieniu w celu skierowania jej za granicę musi uzyskać zgodę pracodawcy i urlop szkoleniowy lub bezpłatny. Jest to wymóg dotyczący wszystkich osób kierowanych za granicę w celu prowadzenia badań naukowych, w tym tych które uczestniczą w programie ?X?. Udzielenie urlopu nie oznacza tym samym zwolnienia Wnioskodawczyni z obowiązku wykonywania pracy na rzecz Uczelni. Jest wręcz warunkiem koniecznym do wykonywania pracy na rzecz Uczelni świadczonej w zagranicznej placówce naukowej.

Spełnione zostały więc wszystkie warunki pozwalające na uznanie, że uczestnictwo Wnioskodawczyni w programie ?X? jest podróżą służbową uczestnika.

C) Podsumowanie

Konsekwencją przyjęcia, że uzyskane przez Wnioskodawczynię środki finansowe uzyskane w związku z podróżą służbową stanowią przychód ze stosunku pracy, jest zasadność zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 16 PDOFizU. Oznacza to, że zwolnieniu z opodatkowania środki te będą podlegać do wysokości określonej we wskazanym wyżej rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowana przywołała orzeczenia sądów administracyjnych, np. wyrok NSA z 12 października 2012 r., II FSK 309/11, wyroki WSA w Krakowie z 9 maja 2013 r., I SA/Kr 281/13 i z 26 czerwca 2013 r., I SA/Kr 599/13, wyrok WSA w Gdańsku z 3 grudnia 2013 r., I SA/Gd 1296/13, czy też wyrok WSA w Poznaniu z 16 kwietnia 2014 r., I SA/Po 1059/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazany w przywołanym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego, co oznacza, że wszelkie świadczenia przekazywane przez pracodawcę pracownikowi stanowią przychód. Sytuacja taka ma miejsce w niniejszej sprawie.

Jednakże, zgodnie z przywołanym przez Zainteresowaną art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej, dlatego w tej kwestii należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

Obowiązek wypłaty przez pracodawcę należności przysługujących pracownikowi wykonującemu na jego polecenie zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową wynika z art. 775 § 1 Kodeks pracy. Zgodnie z § 2 tego artykułu, minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Rozporządzenie powinno w szczególności określać wysokość diet, z uwzględnieniem czasu trwania podróży, a w przypadku podróży poza granicami kraju - walutę, w jakiej będzie ustalana dieta i limit na nocleg w poszczególnych państwach, a także warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków.

Warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania. (art. 775 § 3 Kodeksu pracy).

Natomiast ? w myśl art. 775 § 5 Kodeksu pracy ? w przypadku gdy układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania lub umowa o pracę nie zawiera postanowień, o których mowa w § 3, pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży służbowej odpowiednio według przepisów, o których mowa w § 2.

Wskazanym w art. 775 § 2 Kodeksu pracy aktem wykonawczym jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Odrębnymi przepisami ? o których mowa w przywołanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? są zatem przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Na podstawie § 1 ww. rozporządzenia, rozporządzenie określa wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej:

  1. na obszarze kraju, zwanej dalej ?podróżą krajową?;
  2. poza granicami kraju, zwanej dalej ?podróżą zagraniczną?.

Stosownie zaś do § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

  1. diety;
  2. zwrot kosztów:
    1. przejazdów,
    2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
    3. noclegów,
    4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Środek transportu właściwy do odbycia podróży krajowej lub podróży zagranicznej, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca (§ 3 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Na mocy zaś § 12 ww. rozporządzenia, czas podróży zagranicznej liczy się w przypadku odbywania jej środkami komunikacji:

  1. lądowej - od chwili przekroczenia granicy państwowej w drodze za granicę do chwili jej przekroczenia w drodze powrotnej do kraju;
  2. lotniczej - od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju;
  3. morskiej - od chwili wyjścia statku (promu) z ostatniego portu polskiego do chwili wejścia statku (promu) w drodze powrotnej do pierwszego portu polskiego.

W świetle przytoczonych przepisów, przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, diety oraz inne należności takie jak koszty za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika na obszarze kraju i poza nim zwolnione są z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w wyżej cytowanym rozporządzeniu. Jednakże, warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że obowiązujące u danego pracodawcy spoza sfery budżetowej regulacje dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom odbywającym podróż służbową mogą przewidywać bardziej korzystne warunki przyznawania świadczeń z tego tytułu niż wynikające z przepisów Ministra Pracy i Polityki Społecznej, wydanych na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy. W takiej sytuacji pracownik jest uprawniony do otrzymania zwrotu poniesionych przez siebie wydatków na warunkach określonych w regulacjach zakładowych bądź określonych w umowie o pracę, jednakże ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzysta wyłącznie wartość tej części otrzymanych przez pracownika świadczeń, która nie przekracza wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że od dnia 17 lutego 2009 r. Wnioskodawczyni jest osobą zatrudnioną na Uczelni. W związku z uczestnictwem w programie, Uczelnia skierowała Wnioskodawczynię do jednostki naukowej w USA od 11 czerwca 2014 r. do 10 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni w dalszym ciągu pozostaje w stosunku pracy z Uczelnią, która jest jedynym miejscem zatrudnienia Wnioskodawczyni.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

W celu wyjaśnienia wątpliwości co do statusu prawnego przedmiotowych świadczeń w kontekście przedstawionego we wniosku własnego stanowiska Zainteresowanej ? których kwalifikacja nie mieści się w obszarze właściwości rzeczowej Organu interpretacyjnego, ponieważ nie jest zagadnieniem podatkowoprawnym ? wezwano Zainteresowaną m.in. do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie czy środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu i koszty podróży w całości wypełniają definicję kosztów związanych z podróżą służbową, o których mowa w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana jednoznacznie wskazała, że opisane we wniosku środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu i koszty podróży w całości wyczerpują definicję kosztów związanych z podróżą służbową, o których mowa w art. 775 § 1 Kodeksu pracy. Co więcej, że wyjazd za granicę i udział Wnioskodawczyni w ramach realizacji Programu ?X? stanowi wykonanie obowiązków pracowniczych w ramach podróży służbowej, bowiem Wnioskodawczyni została wyznaczona do udziału w ww. programie przez pracodawcę w celu wykonania określonego zadania poza miejscem stałego zatrudnienia.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie tak opisanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro w rozpatrywanej sprawie poniesione wydatki na rzecz Wnioskodawczyni w całości wypełniają definicję kosztów związanych z podróżą służbową, o których mowa w art. 775 § 1 ustawy Kodeks pracy, to przychód Zainteresowanej związany z pokryciem przez pracodawcę tychże kosztów podróży służbowej korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach uregulowanych w ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia jednak wymaga, że w niniejszej interpretacji oparto się na przedstawionym przez Wnioskodawczynię opisie stanu faktycznego, w którym jednoznacznie wskazano, że środki finansowe przeznaczone na koszty pobytu i koszty podróży w całości wypełniają definicję kosztów związanych z podróżą służbową, o których mowa w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). W przypadku, gdyby opisany we wniosku i jego uzupełnieniu opis stanu faktycznego różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Zainteresowanej w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego, gdyż tut. Organ w toku wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku bądź jego uzupełnieniu stanu faktycznego. To bowiem w gestii organów podatkowych dokonujących stosownej weryfikacji, względnie organów kontroli skarbowej, mieści się ocena i przeprowadzenie właściwego rzeczowo postępowania w celu stwierdzenia na podstawie środków dowodowych, czy dokonane przez podatnika rozliczenia podatkowe są zasadne. Tego typu postępowania są postępowaniami autonomicznymi ww. organów i nie mogą być przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, gdyż ich ocena ? jak już zaznaczono wcześniej ? nie mieści się w obszarze właściwości rzeczowej tut. Organu. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika