Obowiązek sporządzania informacji PIT-8C z tytułu wypłacania przez Spółkę rekompensat (odszkodowań) (...)

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z innych źródeł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się sprzedażą elementów instalacji ciepłej i zimnej wody z tworzyw sztucznych.

W grudniu 2007 roku Wnioskodawczyni zakończyła budowę domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną wykonano z produktów wyżej wymienionej firmy. Rok później nastąpiło zalanie domu, w wyniku czego doszło do istotnych strat. Przyczyną awarii okazały się wadliwie wykonane kolanka i złączki instalacji wodnej. Technologiczne wady kolanek i złączek uznali eksperci Spółki w trybie reklamacji zgodnej z przepisami rękojmi ustanowionej w kodeksie cywilnym i opisanej w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej.

W toku postępowania reklamacyjnego zostały przedstawione dokumenty potwierdzające nabycie produktów, zgłoszenie reklamacyjne wraz z opisem wad oraz została przeprowadzona przez rzeczoznawcę firmy wizja lokalna wraz z dokumentacją fotograficzną skutków awarii i dostarczono firmie zdemontowane wyroby.

Reklamacja została uznana przez Spółkę za zasadną i zaproponowano wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej instalacji wolnej od wad oraz odtworzenie stanu pierwotnego domu w oparciu o kosztorys sporządzony przez rzeczoznawcę Spółki.

Spółka podpisując ugodę dotyczącą zakresu robót określonych kosztorysem oraz wysokości rekompensaty wynikającej z tego kosztorysu (za demontaż starej, montaż nowej instalacji oraz odtworzenie stanu pierwotnego domu) poinformowała o konieczności ? jej zdaniem ? wystawienia informacji do Urzędu Skarbowego w formie PIT-8C.

Zainteresowana jako osoba pokrzywdzona ? klient firmy ? stoi na stanowisku, iż otrzymana kwota rekompensaty nie stanowi przychodu, ponieważ nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasadne jest odwołanie się w tym miejscu do treści przepisu art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego.

Zgodnie z brzmieniem przytoczonego artykułu, jeżeli towar jest niezgodny z umową kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę, albo wymianę na nowy, chyba że naprawa lub wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota otrzymanej rekompensaty stanowi przychód podatkowy...

Zdaniem Wnioskodawczyni, Spółka nie musi sporządzać i wysyłać PIT-8C, ponieważ otrzymane kwoty nie stanowią dla Zainteresowanej, jako osoby reklamującej przychodów. Są one tylko rekompensatą już poniesionych wydatków na wadliwe wyroby i odtworzenie stanu sprzed awarii. Ponieważ kwoty te nie spełniają definicji przychodów, o których mowa w artykule 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trudno uznać zasadność wystawiania PIT-8C. Podobna sytuacja została opisana w interpretacji indywidualnej opublikowanej na stronie Ministerstwa Finansów, oznaczonej symbolem IPPB/415-671/09-5/MG z dnia 26 stycznia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie ?w szczególności? dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą elementów instalacji ciepłej i zimnej wody z tworzyw sztucznych. W grudniu 2007 roku Wnioskodawczyni zakończyła budowę domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną wykonano z produktów wyżej wymienionej firmy. Rok później nastąpiło zalanie domu, w wyniku czego doszło do istotnych strat. Wnioskodawczyni złożyła reklamację. Reklamacja została uznana przez Spółkę za zasadną i zaproponowano wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów demontażu wadliwej instalacji i wykonania nowej instalacji wolnej od wad oraz odtworzenie stanu pierwotnego domu w oparciu o kosztorys sporządzony przez rzeczoznawcę Spółki.

W związku ze szczegółową analizą treści przedstawionego stanu faktycznego należy zgodzić się ze stanowiskiem Zainteresowanej, iż otrzymana przez Nią kwota rekompensaty nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasadne jest bowiem odwołanie się w tym miejscu do treści przepisu art. 8 powołanej przez Wnioskodawczynię ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz 1176 ze zm.).

Zgodnie z brzmieniem ust. 1 art. 8 ww. ustawy, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, opierając się o powołane przez Wnioskodawczynię przepisy ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego stwierdzić należy, iż otrzymana kwota stanowiąca rekompensatę poniesionych wydatków na wadliwe wyroby i odtworzenie stanu sprzed awarii nie może być traktowana jako przysporzenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego na Spółce wypłacającej rekompensatę nie ciążą obowiązki związane ze sporządzaniem i przesłaniem Zainteresowanej oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PlT-8C.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, iż wydana ona została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

IPPB2/415-671/09-5/MG, interpretacja indywidualna