Czy w przypadku, gdyby uznać, że przedstawiona transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT, ani nie jest (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.), uzupełnionym dnia 13 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 października 2011 r. nr ILPB2/436-144/11-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wskazano, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 5 października 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 10 października 2011 r.), zaś w dniu 13 października 2011 r. do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A. (dalej: Spółka) prowadzi działalność holdingową, która koncentruje się na zarządzaniu kapitałem poprzez utrzymywanie pakietu kontrolnego udziałów podmiotów zależnych oraz na dysponowaniu nimi. Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym na potrzeby VAT w Polsce.

Spółka udzieliła pożyczek na rzecz podmiotu powiązanego. Zgodnie z zawartą umową, spłata pożyczki oraz należnych odsetek ma nastąpić poprzez uznanie rachunku bankowego Spółki, utrzymywanego w polskim banku.

Obecnie Spółka rozważa zbycie wierzytelności własnej z tytułu udzielonej pożyczki na rzecz spółki nieposiadającej siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (dalej: Nabywca). Nabywca prowadzi działalność gospodarczą poza granicami kraju.

Na dzień sprzedaży wierzytelności, kwota główna pożyczki nie będzie wymagalna. Dodatkowo, w ramach jednej umowy sprzedaży wierzytelności, może zostać również przeniesiona wierzytelność z tytułu naliczonych, lecz niezapłaconych odsetek od pożyczki, jeżeli takie wystąpią. Na dzień sprzedaży odsetki naliczone, lecz niezapłacone nie będą jeszcze wymagalne.

Sprzedaż wierzytelności własnej przez Spółkę nastąpi w drodze umowy sprzedaży. Zgodnie z umową, wynagrodzenie z tytułu sprzedaży wierzytelności będzie określone w pieniądzu i będzie równe wartości nominalnej wierzytelności (ewentualnie wartości nominalnej wierzytelności powiększonej o naliczone odsetki), pomniejszonej o dyskonto.

Umowa sprzedaży wierzytelności zostanie zawarta poza granicami Polski, ale będzie podlegała polskiemu prawu. Umowa ta będzie zawierała zapis stanowiący, że miejscem spełnienia świadczenia dłużnika (pożyczkobiorcy) wynikającego z uzyskanej pożyczki będzie miejsce siedziby nowego wierzyciela (Nabywcy), przy czym spełnienie świadczenia dłużnika nastąpi poprzez uznanie rachunku bankowego wierzyciela Nabywcy, utrzymywanego w banku w państwie siedziby.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdyby uznać, że przedstawiona transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT, ani nie jest zwolniona z tego podatku, to podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej: ustawa o PCC)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w okolicznościach przedstawionych w zdarzeniu przyszłym, w przypadku gdyby uznać, że przedstawiona transakcja nie podlega opodatkowaniu VAT, ani nie jest zwolniona z tego podatku, nie podlegałaby również opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadnienie.

Na wstępie Spółka pragnie wyjaśnić, że przedmiotowy wniosek nie dotyczy kwestii ewentualnego opodatkowania VAT lub zwolnienia z VAT sprzedaży wierzytelności własnej, o której mowa w zdarzeniu przyszłym, bowiem składając przedmiotowy wniosek Spółka dąży do ustalenia konsekwencji na gruncie ustawy o PCC przy założeniu, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu VAT oraz nie jest także z tego opodatkowania zwolniona. Przedmiotem zapytania jest więc interpretacja art. 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o PCC, niezależnie od możliwości zastosowania art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

1. Sprzedaż wierzytelności, a zakres przedmiotowy ustawy o PCC.

Ustawa o PCC zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1a ustawy o PCC, podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Biorąc pod uwagę powyższe, punktem wyjścia do oceny, czy czynność opisana w zdarzeniu przyszłym podlega opodatkowaniu PCC, jest ustalenie, czy mamy do czynienia z transakcją wymienioną w powyższym katalogu, a dotyczącą rzeczy lub prawa majątkowego.

Odnosząc się do kwalifikacji wierzytelności, jako przedmiotu obrotu cywilnoprawnego, należy się odwołać do stosownych regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: KC). Zgodnie z art. 353 KC zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Przez dług można rozumieć obowiązek dłużnika do zaspokojenia interesu wierzyciela, określonego wierzytelnością. Wierzytelność oznacza zaś możliwość domagania się od dłużnika spełnienia tego świadczenia. Wierzytelność, jako uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności do majątku nabywcy wierzytelności stanowi wykonanie przez dotychczasowego wierzyciela przysługującego mu prawa własności, jednakże przedmiotem takiej transakcji jest prawo majątkowe. Z momentem przelewu wierzytelności na nowego wierzyciela przechodzi możliwość domagania się od dłużnika spełnienia świadczenia pieniężnego lub rzeczowego.

Na podstawie art. 509 § 1 KC wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Umowa cesji wierzytelności należy do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. W myśl art. 510 § 1 KC czynnością stanowiącą podstawę cesji wierzytelności może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności.

Biorąc pod uwagę powyższe, umowa sprzedaży wierzytelności, jako umowa sprzedaży prawa majątkowego, co do zasady podlega opodatkowaniu PCC. W opinii Spółki, transakcja opisana w zdarzeniu przyszłym objęta jest więc zakresem przedmiotowym ustawy o PCC.

2. Sprzedaż wierzytelności, a zakres terytorialny ustawy o PCC.
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, opodatkowaniu podlegają wyłącznie:

• czynności cywilnoprawne, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
• czynności cywilnoprawne, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Miejsce wykonywania prawa majątkowego podlega określeniu z uwzględnieniem art. 454 § 1 KC, zgodnie z którym miejsce spełnienia świadczenia powinno być oznaczone w treści stosunku prawnego lub powinno wynikać z właściwości zobowiązania. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, jeżeli w umowie sprzedaży prawa majątkowego sprecyzowano, że świadczenie pieniężne ma być spełnione na rachunek bankowy prowadzony na terytorium kraju, wierzytelność, której treścią jest prawo wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia świadczenia na wskazany w umowie rachunek bankowy, podlega wykonaniu na terytorium Polski. Natomiast jeżeli świadczenie pieniężne ma zostać spełnione na rachunek bankowy prowadzony za granicą, wierzytelność jest wykonywana poza terytorium kraju.

Jednocześnie na gruncie stosownych przepisów KC, w przypadku, gdy miejsce świadczenia nie zostało oznaczone lub nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia.

Zgodnie z podejściem prezentowanym w piśmiennictwie, oznacza to, że ?wierzytelność będzie podlegała wykonaniu na terytorium RP, gdy nabywca tej wierzytelności, w chwili powstania obowiązku podatkowego ? w szczególności w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej, będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium RP. Biorąc bowiem pod uwagę układ stosunków pomiędzy zbywcą wierzytelności a jej nabywcą oraz przyjmując, że świadczenie pieniężne wynikające z wierzytelności, stanowiącej przedmiot czynności cywilnoprawnej, będzie dokonane na rzecz nabywcy, dłużnik będzie miał obowiązek spełnić świadczenie w miejscu zamieszkania lub siedzibie nabywcy tej wierzytelności?. (?Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz praktyczny? Tomasz Nierobisz. Adam Wacławczyk, C.H.Beck, 2011).

Biorąc pod uwagę powyższe, na moment zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności, tj. na moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie PCC, miejscem wykonania prawa majątkowego będzie zasadniczo siedziba nowego wierzyciela, co wynikać będzie z umowy sprzedaży wierzytelności. W analizowanej sytuacji miejsce to będzie się znajdowało poza granicami kraju, bowiem nowy wierzyciel posiada siedzibę za granicą. Również sama czynność zostanie wykonana poza granicami kraju. W konsekwencji sprzedaż wierzytelności, jako sprzedaż prawa majątkowego wykonywanego za granicą na rzecz nabywcy nieposiadającego siedziby na terytorium kraju, dokonana w ramach umowy zawartej poza granicami kraju, nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 października 2008 r. (sygn. IBPB2/436-121/08/MZ) stwierdził, że skoro: ?umowa przenosząca prawo majątkowe będzie dotyczyła prawa majątkowego wykonywanego poza terytorium Polski.? to ?nie będzie ona podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ nie są spełnione przesłanki określone w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca ma co prawda siedzibę na terenie Polski, ale umowa dotycząca prawa majątkowego wykonywanego za granicą zostanie zawarta także za granicą.?

Podsumowując, ponieważ w ramach przedmiotowego zdarzenia przyszłego, miejscem spełnienia świadczenia będzie państwo siedziby Nabywcy znajdujące się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ponadto sama czynność będzie dokonana za granicą, czynność taka nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC, jako pozostająca poza zasięgiem terytorialnym ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny ? w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności ? w części dotyczącej spłat i dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki;
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych. Zgodnie natomiast z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zatem, jak z powyższego wynika, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Ponadto, szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W myśl art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1963 r. Kodeks cywilny ( Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak z powyższego wynika podstawą prawną, w związku z którą może dojść do zmiany osoby wierzyciela może być m.in. umowa sprzedaży. Zatem w przypadku, gdy podstawę wykonania umowy cesji wierzytelności stanowi umowa sprzedaży dochodzi do powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, który skutkuje koniecznością zapłaty tego podatku.

Natomiast odnosząc się do kwestii miejsca zawarcia umowy i wiążących się z tym konsekwencji podatkowych w podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych sformułowano warunki, które muszą zostać spełnione, aby konkretna czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy podlegała podatkowi.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 wymienionej ustawy, podlegają omawianemu podatkowi o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 analizowanej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, np. prawo majątkowe podlega wykonywaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa sprzedaży będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli prawo majątkowe będące przedmiotem sprzedaży w chwili jej zawarcia podlega wykonywaniu za granicą oraz nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Miejsce wykonywania prawa majątkowego podlega określeniu z uwzględnieniem art. 454 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę. Jednakże świadczenie pieniężne powinno być spełnione w miejscu zamieszkania lub w siedzibie wierzyciela w chwili spełnienia świadczenia; jeżeli wierzyciel zmienił miejsce zamieszkania lub siedzibę po powstaniu zobowiązania, ponosi spowodowaną przez tę zmianę nadwyżkę kosztów przesłania.

Jak wynika z opisu sprawy wierzytelność Spółki jest świadczeniem pieniężnym, które ma zostać spełnione w miejscu siedziby nowego wierzyciela (Nabywcy) poprzez uznanie rachunku bankowego wierzyciela Nabywcy. Nabywca nie posiada siedziby ani miejsca stałego prowadzenia działalności na terytorium Polski.

W tym miejscu wskazać należy, iż wyżej cytowany przepis Kodeksu cywilnego odnoszący się do świadczenia pieniężnego, obejmuje także zapłatę dokonaną w drodze rozliczenia bezgotówkowego.

Oznacza to, że kluczowe dla badanej sprawy jest, czy miejscem spełnienia świadczenia bezgotówkowego jest siedziba banku nowego wierzyciela (wierzyciela Nabywcy).

Zdaniem, tut. Organu odpowiedź na powyższe pytanie jest pozytywna. Wskazać bowiem należy na jednolite stanowisko w tym zakresie tak doktryny prawa cywilnego jak i orzecznictwa Sądu Najwyższego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 1989 r. III CRN 345/89, uchwała Sądu Najwyższego ? Izba Cywilna z dnia 14 lutego 2002 r. III CZP 81/01). W drugim z powołanych orzeczeń Sąd wskazał: ?Rekapitulując, rozliczenie bezgotówkowe wymaga zgody obu stron na zapłatę na określony rachunek wierzyciela, i tylko wtedy, gdy taka zgoda istnieje, miejscem spełnienia świadczenia pieniężnego jest siedziba banku prowadzącego rachunek wierzyciela. Miejsce to wynika zatem z oznaczenia przez strony (art. 454 § 1 in principio). Zgody stron dowodzi, np. wskazanie rachunku wierzyciela w umowie, z której wynika zobowiązanie pieniężne.? Tym samym skoro przedmiotem przelewu wierzytelności dokonanego na podstawie umowy sprzedaży będzie prawo majątkowe niepodlegające wykonaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego nabywcą jest spółka nieposiadająca siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi przesłanka wymieniona w art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Powyższe oznacza, więc iż opisana we wniosku cesja wierzytelności własnej dokonana na podstawie umowy sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie odnosząc się do przywołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie co oznacza, że nie ma ona zastosowania w analizowanej sytuacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.