Podatek od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

7.10.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest prowadzenie aptek. W związku z planami otwarcia nowej apteki Spółka zamierza zawrzeć umowę pożyczki pieniężnej z zamiarem sfinansowania tego przedsięwzięcia. Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) jest osobą prawną, prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny. Pożyczkodawca również jest osobą prawną, spółką z o.o., której celem jest prowadzenie działalności gospodarczej. Pożyczkodawca z wolnych środków z działalności gospodarczej udziela pożyczek pieniężnych poza systemem bankowym. Pożyczkodawca jest również zarejestrowany dla potrzeb VAT jako podatnik czynny. Pożyczka będzie udzielona na warunkach rynkowych, w momencie udzielenia pożyczki pieniądze znajdować się będą na terenie Polski, a sama umowa również zostanie zawarta w Polsce. Pożyczkodawca nie jest udziałowcem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka (Pożyczkobiorca) zaciągając pożyczkę pieniężną na potrzeby finansowania działalności gospodarczej, będąc podatnikiem VAT czynnym, od Pożyczkodawcy, będącego również podatnikiem VAT czynnym, spółką z o.o. prowadzącą działalność gospodarczą, udzielającą pożyczek poza systemem bankowym z własnych środków finansowych z działalności gospodarczej, będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy (Spółki, Pożyczkobiorcy), nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku od czynności cywilnoprawnych od opisanej pożyczki, ponieważ pożyczka ta będzie wyłączona z opodatkowania na podstawie przepisu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) mowa pożyczki jest umową cywilnoprawną, zdefiniowaną w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Jest to więc odpłatne bądź nieodpłatne przekazanie komuś pieniędzy (lub jakiejś rzeczy) na określony czas, z zastrzeżeniem zwrotu w umówionym terminie.

Co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT podlega w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT ? odpłatna dostawa towarów i usług oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Niezależnie od tego czy podmiotem udzielającym pożyczki pieniężnej jest bank, czy też inny podmiot, udzielenie pożyczki w świetle przepisów ustawy o VAT jest usługą pośrednictwa finansowego, która zwolniona jest z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi o zwolnieniu z VAT usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Nie ma zatem wątpliwości co do tego, że udzielenie pożyczki przez podmiot, który działa w charakterze podatnika VAT jest świadczeniem usługi w świetle ustawy o VAT.

W opinii Spółki, prawidłowe jest stanowisko że Pożyczkodawca udzielając pożyczki będzie działał w charakterze podatnika VAT (stosując jednocześnie zwolnienie z opodatkowania).

Podmiot dający pożyczkę świadczy na rzecz podmiotu biorącego pożyczkę usługę, polegającą na przeniesieniu na własność biorącego określonej sumy pieniędzy, na określony czas. Usługa ta może mieć przy tym charakter zarówno odpłatny (gdy strony ustaliły wynagrodzenie w postaci odsetek), jak i nieodpłatny (w przypadku braku oprocentowania pożyczki).

W celu stwierdzenia, czy dana pożyczka stanowi świadczenie usług podlegające przepisom ustawy o VAT, konieczne jest jeszcze ustalenie, czy pożyczkodawca działa w charakterze podatnika podatku VAT w odniesieniu do czynności udzielenia pożyczki. W przypadku bowiem uznania, że udzielenie pożyczki zostało dokonane przez podmiot działający poza zakresem swojej działalności gospodarczej (w sferze prywatnej), czynność taka nie będzie podlegała przepisom ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W opinii Spółki, Pożyczkodawca będzie działał jako podatnik VAT w odniesieniu do przedmiotowej czynności udzielenia pożyczki. Pożyczkodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, a udzielenie pożyczki będzie czynnością dokonaną w zakresie tej działalności, co znajdzie odzwierciedlenie także w treści umowy pożyczki. Udzielona pożyczka będzie oprocentowana, czyli Pożyczkodawca uzyska przychód z działalności gospodarczej w postaci odsetek. Skoro zatem dochód z udzielanych pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym łącznie z pozostałymi dochodami z działalności gospodarczej to nie sposób uznać, że udzielanie pożyczek jako takie jest wykonywane poza działalnością gospodarczą Pożyczkodawcy. Wykorzystywanie do udzielania pożyczek środków uzyskanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz czerpanie zysku z tej działalności wskazuje, że jest ona prowadzona w sposób profesjonalny.

Poza tym Pożyczkodawca zawarł już ze Spółką jedną umowę pożyczki, a także zawierał z innymi podmiotami inne umowy pożyczek, i nie wyklucza, że w przyszłości będzie zawierać kolejne. To zaś świadczy o tym, że od początku miał zamiar wykonywać tego typu czynności w sposób częstotliwy. Na powyższą kwalifikację nie ma wpływu fakt, że udzielanie pożyczek nie jest wymienione w KRS Pożyczkodawcy) jako jeden z rodzajów jego działalności. Ustawa o VAT uzależnia bowiem objęcie danej czynności swoim zakresem, od spełnienia wyłącznie przesłanek obiektywnych, tj. dokonania jej przez podatnika działającego w sferze prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jak podał Zainteresowany, stanowisko powyższe znajduje odzwierciedlenie komentarzach oraz orzecznictwie. (np. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 4 października 2011 r, sygn. akt I SA/Łd 1085/11), gdzie Sąd konkluduje, że decydujące znaczenie dla uznania pożyczkodawcy za podatnika VAT mają dwie okoliczności: wykorzystanie przy udzieleniu pożyczki przedsiębiorstwa spółki pożyczkodawcy oraz odpłatny charakter czynności. Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 16 marca 2011 r. (sygn. IPPP1/443-40/11-2/IGo) stwierdził, że: ?Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym?. Tożsame stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 31 marca 2010 r. (sygn. IBPP2/443-8/10/ICz). Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2012 r. nr IPTPP1/443-111/12-2/MW, gdzie stwierdził m.in.: ?(...) Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem <> tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (?)?.

W związku z tym, że ustawa o VAT nie definiuje pojęcia ?zamiar? ani ?częstotliwość?, powołuje się w tym względzie definicję słownikową i uznaje, że ?zamiar? oznacza ?intencję zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć?. O częstotliwości natomiast ? zdaniem sądów i organów podatkowych ? nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok) ani ilość dokonanych transakcji Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności.

Warunki klasyfikujące udzielenie pożyczki do świadczenia usług w ramach działalności gospodarczej w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku będą spełnione. Kwota udzielonej pożyczki pochodzić bowiem będzie ze środków zgromadzonych w toku prowadzonej działalności gospodarczej Pożyczkodawcy, pożyczka zostanie wypłacona z konta bankowego służącego prowadzeniu działalności gospodarczej i udzielona zostanie za wynagrodzeniem, będzie to kolejna pożyczka udzielona Spółce przez Pożyczkodawcę, zaś Pożyczkodawca udzielał i udziela pożyczek także innym podmiotom. Ponadto fakt udzielenia pożyczki w ramach i ze środków działalności gospodarczej sp. z o.o. zostanie zawarty w umowie pożyczki.

W tym miejscu podkreślić należy, ze powyższa analiza w odniesieniu do podatku VAT jest bardzo istotna z punktu widzenia podatku od czynności cywilnoprawnych. Jeśli bowiem Pożyczkodawca działa jako podatnik VAT, to udzielona przez niego pożyczka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana VAT lub zwolniona z tego podatku.

Ustawa o PCC zawiera także definicję podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. la pkt 7 ustawy o PCC, podatek od towarów i usług to podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535, z późn. zm ) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, że dokonanie czynności cywilnoprawnej, która co do zasady podlega opodatkowaniu PCC, ale która jednocześnie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (bądź jest zwolniona z tego podatku) nie będzie podlegać opodatkowaniu PCC.

Reasumując, Spółka uważa, że spełniona zostanie przesłanka określona w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, wyłączenia z opodatkowania PCC, tj. przynajmniej jedna ze stron (w tym przypadku Pożyczkodawca) będzie z tytułu zawartej umowy pożyczki zwolniony od podatku VAT. W rezultacie, przedmiotowa umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu PCC.

Spółka uważa, że również w odniesieniu do innych pożyczek pieniężnych, które Spółka może otrzymać w przyszłości od Pożyczkodawcy, na opisanych powyżej warunkach, zastosowanie znajdzie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC z uwagi na fakt, że Pożyczkodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT w odniesieniu do tych transakcji (stosując jednocześnie zwolnienie od podatku VAT). Konsekwentnie umowy pożyczek pieniężnych, które Spółka może zawrzeć w przyszłości z Pożyczkodawcą, nie będą podlegały opodatkowaniu PCC.

Powyższe stanowisko Spółki było wielokrotnie potwierdzane przez interpretacje podatkowe oraz wyroki sądów jak np. w piśmie z dnia 20 lutego 2009 r. Izby Skarbowej w Katowicach IBPBII/1/436-25/08/MZ, piśmie z dnia 4 czerwca 2008 r. Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB2/436-43/08/AD, piśmie z dnia 28 października 2008 r. Izby Skarbowej w Warszawie IPPB2/436-294/08-4/MZ, piśmie z dnia 10 czerwca 2008 r. Izby Skarbowej w Warszawie lPPB2/436-78/08-4/AS, piśmie z dnia 22 stycznia 2010 r. Izby Skarbowej w Warszawie lPPB2/436-408/09-6/AF, piśmie z dnia 2 lutego 2010 r. Izby Skarbowej w Warszawie IPPB2/436-421/09-6/AF, piśmie z dnia 16 czerwca 2009 r. Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB2/436-41/09/MK, i in.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649, z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 7 tejże ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na biorącym pożyczkę.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy tym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu ? który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Ponadto, zauważyć również należy, że stosownie do ww. art. 720 Kodeksu cywilnego, przedmiotem umowy pożyczki są tylko pieniądze i rzeczy oznaczone co do gatunku. Przepis ten nie ustanowił zatem praw majątkowych jako przedmiotu pożyczki, a skoro tak, należy przyjąć, że pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach. Zgodnie bowiem z powszechnym w orzecznictwie poglądem pieniądze to rzeczy o szczególnych właściwościach, których wartość nie wynika z właściwości fizycznych, lecz z określenia i gwarancji państwa, uznających je za prawny środek płatniczy. W rezultacie przedmiotem umowy pożyczki pieniężnej są rzeczy o szczególnym charakterze (pieniądze). Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru umowy pożyczki; zatem forma przekazania przedmiotu umowy nie wpływa na ważność zawartej umowy. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako pożyczkobiorca zamierza zawrzeć umowę pożyczki z osobą prawną.

Tym samym, w świetle przywołanych okoliczności faktycznych i prawnych, umowa ta ? co do zasady − będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jednakże w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z kolei według definicji zawartej w art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przez ?podatek od towarów i usług? rozumie się podatek nakładany ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Z kolei stosownie do art. 1a pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ?państwo członkowskie? to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) ? strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Jednakże o wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W związku z tym podkreślić należy, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki z osobą prawną (Pożyczkobiorcą), to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa transakcja podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności podatkiem od towarów i usług może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ww. ustawy. Zatem w przypadku nieobjęcia powyższej czynności zakresem ustawy o podatku od towarów i usług powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 tegoż artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji, na podstawie przywołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia przez pożyczkodawcę pożyczki będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zauważyć, że skoro z przywołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że usługa udzielenia pożyczki będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o ww. przepis.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy stwierdzić, że ponieważ przedmiotowa czynność korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, opisana we wniosku umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a na Zainteresowanym (Pożyczkobiorcy) nie będzie ciążył tytułu zawarcia tejże umowy obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.