Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty w związku z zawarciem umów pożyczek?

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty w związku z zawarciem umów pożyczek?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT w Polsce. W 2008 r. otrzymał On pożyczki od spółki mającej siedzibę w Niemczech (dalej: Pożyczkodawca), niebędącej udziałowcem Wnioskodawcy.

Pożyczkodawca jest podatnikiem niemieckiego podatku od wartości dodanej, prowadzi działalność na terytorium Niemiec. Pożyczkodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny ani zwolniony w Polsce i nie prowadzi działalności w Polsce.

Przedmiotowe umowy pożyczki zostały podpisane za granicą oraz środki pieniężne w momencie podpisania umów pożyczek znajdowały się poza granicami Polski, na rachunku bankowym prowadzonym przez bank zagraniczny. Z tytułu udzielonych pożyczek, Pożyczkodawca będzie otrzymywał od Wnioskodawcy wynagrodzenie w postaci odsetek. Pożyczkodawca nie prowadzi działalności w zakresie świadczenia usług finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem umów pożyczek...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne wymienione w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 9 września 2000 r. (Dz. U. Nr 68, poz. 450 z późn. zm., dalej: ustawa o PCC). W opinii Zainteresowanego, do czynności tych zaliczane są zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC umowy pożyczki.

Wnioskodawca wskazuje, iż w świetle art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług bądź zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży i zamiany o określonych przedmiotach, umowy spółki i jej zmiany oraz umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z uwagi na fakt, iż udzielenie pożyczki stanowi usługę pośrednictwa finansowego zwolnioną z podatku od towarów i usług, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i Pożyczkodawcą umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.

Poza tym, Zainteresowany podaje, iż czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym określonym w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli spełnione są przesłanki określone w art. 1 ust. 4 ustawy o PCC.

Wnioskodawca podaje, iż w momencie zawarcia umowy pożyczki środki pieniężne nie znajdowały się na terytorium Polski w związku z tym pierwsza z przesłanek nie została spełniona.

Środki pieniężne w momencie zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na rachunku prowadzonym przez zagraniczny bank, nabywca ma siedzibę na terytorium Polski, ale umowy pożyczek zostały zawarte za granicą.

Zdaniem Zainteresowanego, należy zauważyć, że dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki z art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o PCC muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym zawarcie umów pożyczek pomiędzy Wnioskodawcą i Pożyczkodawcą nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawca powołuje się na:

  • interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 marca 2009 r. , sygn. IPPB2/436-459/08-4/MZ oraz
  • interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2009 r. sygn. IPPB2/436-24/09-2/MZ.

Reasumując, Zainteresowany stoi na stanowisku, iż opisane w stanie faktycznym umowy pożyczek nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. - podatkowi temu podlegają umowy pożyczki.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu ? który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

  1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.


Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca ? pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zauważyć jednak należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy, np. umowa pożyczki, jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi bowiem, że nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

  1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
  2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
    • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
    • umowy spółki i jej zmiany,
    • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.


Z analizy stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowe umowy pożyczki zostały podpisane za granicą, zaś środki pieniężne w momencie podpisania umów pożyczek znajdowały się poza granicami Polski, tj. na rachunku bankowym prowadzonym przez bank zagraniczny.

W świetle przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji nie wystąpiła żadna z przesłanek wymienionych w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do opisanych umów pożyczek, gdyż umowy zostały zawarte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i w chwili zawierania przedmiotowych umów również środki pieniężne będące ich przedmiotem nie znajdowały się na terytorium Polski. Zatem przedmiotowe pożyczki, z uwagi na przywołany przepis, nie podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Wobec powyższego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z zawarciem ww. umów pożyczek.

Ponadto, wskazać należy, iż powołany przez Zainteresowanego przepis art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych miałby zastosowanie, gdyby w związku z zawarciem pożyczek wystąpiła jedna z przesłanek wymienionych w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i jednocześnie jedna ze stron z tytułu dokonania tych czynności byłaby opodatkowana podatkiem od towarów i usług albo zwolniona z tego podatku.

Końcowo informuje się, że w przedmiocie podatku od towarów i usług w dniu 26 listopada 2009 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie nr ILPP2/443-1268/09-4/EWW.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPP2/443-1268/09-4/EWW, interpretacja indywidualna

IPPB2/436-24/09-2/MZ, interpretacja indywidualna

IPPB2/436-459/08-4/MZ, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika