Rekompensata za mienie zabużańskie. sygn: ILPB2/436-238/10-3/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2010 r. (data wpływu 13 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie zabużańskie jest:

• nieprawidłowe ? w odniesieniu do pytania nr 2,
• prawidłowe ? w odniesieniu do pytania nr 3.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania rekompensaty za mienie zabużańskie.

W złożonym wniosku w części D.2. w poz. 40 i 44 jako rodzaj sprawy Wnioskodawczyni wskazała podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od spadków i darowizn. Jednakże z treści zadanych pytań wynikało, iż wniosek dotyczy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ponadto wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w odniesieniu do pytania 1 przedstawionego we wniosku.

Wobec powyższego, pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. nr ILPB2/436-238/10-2/WS, wezwano Zainteresowaną do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych wniosku oraz do wskazania, ilu rozstrzygnięć i w zakresie jakich podatków oczekuje.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje, iż podanie zostanie rozpatrzone wyłącznie w odniesieniu do pytania drugiego i trzeciego w zakresie podatku od spadków i darowizn.

Wezwanie wysłano w dniu 9 grudnia 2010 r., skutecznie doręczono dnia 14 grudnia 2010 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 21 grudnia 2010 r. i w tym czasie Wnioskodawczyni nie uzupełniła wniosku.

Zatem mając na uwadze pouczenie zawarte w wezwaniu, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie odpowiedzi na pytanie drugie i trzecie w zakresie podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zmarły mąż Wnioskodawczyni (data śmierci: 30 maja 2010 r.) otrzymał po śmierci rekompensatę finansową z mienia zabużańskiego. o rekompensatę tą mąż starał się od 2002 r. Decyzja o przyznaniu prawa do rekompensaty została wydana w dniu 8 lipca 2010 r. przez wojewodę.

W sprawie spadku Wnioskodawczyni rozliczyła się w dniu 8 lipca 2010 r. Rekompensata została wypłacona 24 września 2010 r. na wspólne konto Wnioskodawczyni i Jej zmarłego męża.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie rekompensaty podlega zgłoszeniu do urzędu skarbowego, a jeżeli tak, to w jakiej formie...
2. Czy rekompensata ta wchodzi w masę spadkową...
3. Czy Wnioskodawczyni płaci od rekompensaty podatek jako spadkobierca...

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej mąż zaczął występować o rekompensatę za mienie zabużańskie od 2002 roku - przez wiele lat organy odpowiedzialne za wypłatę tych odszkodowań działały bardzo opieszale, szacunkowe operaty i wszystkie wnioski zostały złożone na długo przed śmiercią męża. Dlatego też Zainteresowana uważa, iż nie powinny wchodzić one w masę spadkową i nie powinny być opodatkowane mimo tego, iż zostały one wypłacone po śmierci męża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe ? w odniesieniu do pytania nr 2,
• prawidłowe ? w odniesieniu do pytania nr 3.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. u. z 2009r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem m.in. dziedziczenia.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia ?spadek?, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

W myśl przepisu art. 922 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Na spadek składa się ogół praw i obowiązków należących do zmarłego w chwili jego śmierci, które ze swej istoty mogą przejść na jego następców prawnych. Zgodnie z poglądami doktryny przedmiotu, nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. Określenie spadku następuje w drodze zastosowania czterech kryteriów: prawa i obowiązki mają charakter cywilnoprawny, majątkowy, nie są ściśle związane z osobą zmarłego, nie przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy osoby te są spadkobiercami.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie w drodze spadku prawa do rekompensaty w rozumieniu ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. u. Nr 169, poz. 1418 ze zm.).

Na podstawie art. 2 ww. ustawy z dnia 8 lipca 2005 r., prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli spełnia on łącznie następujące wymogi:

1. był w dniu 1 września 1939r. obywatelem polskim, zamieszkiwał w tym dniu na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opuścił je z przyczyn, o których mowa w art. 1,
2. posiada obywatelstwo polskie.

Natomiast art. 3 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że w przypadku śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom albo niektórym z nich, wskazanym przez pozostałych spadkobierców, jeżeli spełniają wymóg określony w art. 2 pkt 2. Wskazanie osoby uprawnionej do rekompensaty następuje przez złożenie oświadczenia z podpisem poświadczonym notarialnie lub przed organem administracji publicznej albo przez złożenie oświadczenia w polskiej placówce konsularnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 24 września 2010 r. na wspólne konto Wnioskodawczyni i Jej zmarłego męża wpłynęła rekompensata finansowa z mienia zabużańskiego, o którą Jej zmarły mąż starał się od 2002 r. Decyzja o przyznaniu prawa do rekompensaty została wydana 8 lipca 2010 r. przez wojewodę, a więc po śmierci męża.

W związku z powyższym należy wskazać, iż nabycie prawa do ww. rekompensaty wchodzi w skład masy spadkowej i podlega podatkowi od spadków i darowizn na podstawie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, jednakże zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 16 tej ustawy nabycie tego prawa zwolnione jest z podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.