Czy otrzymana przez Wnioskodawcę cesja oszczędności ma być przedmiotem zgłoszenia do Urzędu Skarbowego (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2014 r. (data wpływu 27 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego, a także w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konsekwencji podatkowych w przypadku niezrealizowania celu systematycznego oszczędzania.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 12 lutego 2014 r. nr ILPB2/415-1133/13-2/WS ILPB2/436-312/13-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 12 lutego 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 lutego 2014 r., zaś w dniu 27 lutego 2014 r. (data nadania 23 lutego 2014 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 27 września 2013 r. Wnioskodawca otrzymał drogą cesji rachunek oszczędnościowo- kredytowy w Kasie Mieszkaniowej od matki. Według stanu na dzień cesji kwota zgromadzonych oszczędności łącznie z odsetkami wynosi 47 162,63 zł. Umowa o kredyt kontraktowy została zawarta w dniu 14 grudnia 1999 r. początkowo na okres 36 miesięcy. Umowa została wydłużona do 181 miesięcy. Termin oszczędzania upływa w dniu 31 grudnia 2014 r. W przypadku rezygnacji z kredytu kontraktowego wysokość depozytu (łącznie z odsetkami) wyniesie 47 348,79 zł. Przekazanie praw do rachunku odbyło się w banku przez zmianę właściciela, bez spisywania umowy darowizny u Notariusza.

Jako obecny posiadacz rachunku Zainteresowany zobowiązał się do przejęcia środków zgromadzonych na rachunku, praw i obowiązków dotyczących dalszego gromadzenia środków przeznaczonych na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych w przyszłości, zgodnie z warunkami jakie były podane w Umowie o kredyt kontraktowy. Nie dokonano przelewu wirtualnych pieniędzy na inny rachunek gdyż wtedy Wnioskodawca nie mógłby skorzystać z uprawnień, które przez lata oszczędzania nabyła matka, to jest otrzymanie kredytu kontraktowego na zakup mieszkania lub budowę domu niskooprocentowanego, do spłaty przez okres równy okresowi oszczędzania.

Rodzice podczas oszczędzania korzystali również przy rocznych wspólnych rozliczeniach podatkowych z odpisów od dochodu wydatków na Kasę Mieszkaniową. Była to kontynuacja systematycznego gromadzenia oszczędności wyłącznie na jednym rachunku oszczędnościowo -kredytowym w jednym banku prowadzącym kasę mieszkaniową.

Bank skierował do Wnioskodawcy pismo z dnia 4 października 2013 r., w którym poinformował o konieczności złożenia druku SD-Z2 do Urzędu Skarbowego w ciągu 6 miesięcy od dnia dokonania cesji. W załączeniu przesłał zaświadczenie o stanie środków na dzień cesji do rachunku. Zainteresowany wypełnił druk SD-Z2 i zaniósł do urzędu skarbowego.

Urzędnik odmówił przyjęcia druku twierdząc, że cesja nie spełnia warunków nieopodatkowanej darowizny, gdyż cesja nie jest wymieniona jako wolna od tego podatku.

W uzupełnieniu wniosku podano, że cesję rachunku oszczędnościowo-kredytowego Wnioskodawca otrzymał w kasie mieszkaniowej od swojej matki. Nie było konkretnej umowy cywilnoprawnej, np. umowy darowizny, gdyż w związku z czynnością Wnioskodawca nie otrzymał pieniędzy z konta matki na swoje, ponieważ straciłby możliwość skorzystania z kredytu na mieszkanie. Przeniesienie wierzytelności, w tym praw do rachunku oszczędnościowo-kredytowego ma według Wnioskodawcy charakter darowizny i jest zwolnione od podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w odniesieniu do podatku od spadków i darowizn.

Czy otrzymana przez Wnioskodawcę cesja oszczędności ma być przedmiotem zgłoszenia do Urzędu Skarbowego na druku SD-Z2?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie tytułem darowizny praw do rachunku oszczędnościowo- kredytowego przez zstępnych w okresie od stycznia 1996 r. do 31 grudnia 2006 zwolnione było z podatku od spadków i darowizn, pod warunkiem przeznaczenia środków zgromadzonych na tym rachunku na cele mieszkaniowe. W przypadku tego warunku nabycie podlegało opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Obecnie jeżeli darowizna jest zgłoszona nie podlega podatkowi w ogóle. Jednak Urzędnik Urzędu Skarbowego nie przyjął zgłoszenia SD-Z2 Wnioskodawcy, gdyż nie posiadał on umowy darowizny i przelewu dokumentującego przekazanie kwoty pieniężnej. Wnioskodawca łącznie z formularzem podatkowym przedstawił informację z banku i według jego oceny spełnia ona rolę umowy, gdyż w efekcie działań matki Wnioskodawca wszedł posiadanie tego rachunku. Po konsultacji z Krajową Informacją Podatkową Wnioskodawca prześle do urzędu skarbowego wypełniony formularz SD-Z2 wraz z załącznikiem, tj. informacją z kasy mieszkaniowej Banku w terminie 6 miesięcy od daty cesji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy, podatkowi od spadków i darowizn podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Należy mieć na uwadze, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Jak wynika z wyżyj cytowanego art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in.: darowizny.

Art. 5 ww. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji umowy darowizny, to należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) regulującymi sprawy zobowiązań.

W myśl art. 888 § 1. Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jednocześnie, jak stanowi art. 889 Kodeksu nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

1. gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;
2. gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny - jako czynności nieodpłatnej - jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Nie jest przy tym konieczne, aby dokonanie darowizny łączyło się z bezpośrednim transferem darowanego przedmiotu z masy majątkowej darczyńcy do majątku obdarowanego. Transfer ten może mieć miejsce między masą majątkową osoby trzeciej a obdarowanym. Wystarczy, że świadczenie spełnione faktycznie przez inną osobę zostanie następnie skompensowane wartościami pochodzącymi z majątku darczyńcy.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

W orzecznictwie przyjmuje się, że świadczenie darczyńcy musi być subiektywnie i obiektywnie bezpłatne, tj. niezależne od uzyskania korzyści lub ekwiwalentu od obdarowanego. Czyniąc darowiznę, darczyńca realizuje zamiar przysporzenia obdarowanemu korzyści kosztem własnego majątku - wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2006 r. sygn. IV CSK 172/06.

Z kolei, zgodnie art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, przewidzianą w ogólnych zasadach zobowiązań prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Dodać należy, że cesja nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna, na podstawie której nastąpi przeniesienie wierzytelności. W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że 27 września 2013 r. Wnioskodawca otrzymał od matki tytułem cesji prawo do rachunku oszczędnościowo-kredytowego w Kasie Mieszkaniowej. Umowa miała charakter nieodpłatny, według Wnioskodawcy darowizny. Tym samym na gruncie rozpatrywanej sprawy mamy do czynienia z darowizną prawa majątkowego, tj. wierzytelności przysługujących matce wobec banku prowadzącego ww. rachunek.

Z dotychczas przywołanych przepisów wynika, że podatnikiem podatku od spadków i darowizn jest wyłącznie nabywca własności rzeczy lub praw majątkowych, którym w niniejszym przypadku jest Wnioskodawca (obdarowany).

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9 637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej. W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 (tj. dla I grupy podatkowej 9 637 zł) - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy nabywcy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. Nr 243, poz. 1762 ze zm.).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że podatnik dokonujący zgłoszenia na formularzu SD-Z2 nie ma obowiązku dołączania do niego jakichkolwiek dokumentów, np. umowy darowizny. Takiego obowiązku nie można wywieść ani z treści samej ustawy o podatku od spadków i darowizn, ani z treści przywołanego rozporządzenia. Gdyby wolą ustawodawcy było nałożenie na podatnika obowiązku dołączania do druku SD-Z2 dokumentów uczyniłby to poprzez odpowiedni zapis w treści rozporządzenia. Przykładowo należy przywołać tu rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 września 2011 r. w sprawie zeznania podatkowego składanego przez podatników podatku od spadków i darowizn (Dz.U. Nr 2016, poz. 1276), w myśl paragrafu 3 tego rozporządzenia podatnicy podatku od spadków i darowizn obowiązani są dołączyć do zeznania dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania (?).

Stosownie do art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Z kolei w myśl art. 4a ust. 4 przedmiotowej ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków jedynie, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

W cytowanych przepisach nie zostały wyszczególnione ani rodzaj, czy charakter darowanych składników majątku objętych zwolnieniem, ani sposób, czy czas ich użytkowania jak również ich maksymalna wartość. Należy jednak mieć na uwadze, że podstawowym kryterium uprawniającym do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest zakwalifikowanie obdarowanego jako jednej z osób wymienionych w tym przepisie, np. jako syna (zstępnego).

Końcowo, odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę zwolnienia podmiotowo -przedmiotowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od spadków należy wyjaśnić co następuje:

• po pierwsze od 1 stycznia 2007 r. zwolnienie to ma węższych charakter podmiotowy, gdyż zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 3 lit. a) tiret piąte ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2006 Nr 222, poz. 1629), przepis ten otrzymał treść: zwalnia się od podatku nabycie w drodze darowizny praw do rachunku oszczędnościowo -kredytowego przez osobę pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z posiadaczem rachunku oszczędnościowo-kredytowego w kasie mieszkaniowej, pod warunkiem przeznaczenia środków zgromadzonych na tym rachunku na cele mieszkaniowe. Zakresem podmiotowym artykułu sprzed nowelizacji objęci byli, poza wymieniona wyżej osobą pozostającą faktycznie we wspólnym pożyciu małżeńskim z posiadaczem rachunku oszczędnościowo-kredytowego w kasie mieszkaniowej także wstępni, zstępni oraz rodzeństwo, co oznacza, że aktualnie Wnioskodawca nie może skorzystać z tego zwolnienia podatkowego;
• po drugie przepis ten w związku z wprowadzeniem do ustawy art. 4a stracił na znaczeniu, gdyż w przypadku nabywców wymienionych w znowelizowanym art. 4 ust. 1 pkt 6 jak i w nim nie wymienionych takich jak Wnioskodawca - zstępny - zastosowanie w pierwszej kolejności znajduje obowiązujący od 1 stycznia 2007 r. wspomniany powyżej art. 4a.
  
  

Reasumując, skoro w analizowanej sprawie przeniesienie własności prawa do rachunku oszczędnościowo-kredytowego w Kasie Mieszkaniowej nastąpiło cesją na podstawie umowy darowizny (bez względu na formę tej umowy ustną czy pisemną), to Wnioskodawca (obdarowany) będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku, stosownie do postanowień art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Warunkiem skorzystania z tego zwolnienia będzie oczywiście zgłoszenie faktu nabycia ww. majątku właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego na druku SD-Z2 w ustawowym terminie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 28 lutego 2014 r. wydano interpretacje indywidualną nr ILPB2/415-1133/13-3/WS. Natomiast w zakresie pytania nr 2, w dniu 7 marca 2014 r. wydano postanowienie o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia nr ILPB2/436-312/13-5/MK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.