Darowizna środków pieniężnych dla byłych pracowników.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązków płatnika oraz w zakresie konsekwencji podatkowych ciążących na darczyńcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 25 stycznia 2010 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (dalej: Wnioskodawca) otrzymał informację od zakładu produkcyjnego z obszaru Miasta, na terenie którego działa Wnioskodawca, o możliwości przekazania przez ten zakład na rachunek dochodów własnych Wnioskodawcy środków finansowych, które stanowić mają wsparcie finansowe dla byłych pracowników tego zakładu z tytułu utraty przez nich pracy.

Dyrektor tego zakładu poinformował, że środki te mogą być wypłacone byłym pracownikom/rodzinom przez Wnioskodawcę w kwocie wskazanej przez zakład.

Na podstawie powyższego rola Wnioskodawcy polegać ma na wypłacie przekazanych środków.

Oczywiste jest to, że Wnioskodawca dokona ewentualnej wypłaty dopiero po przeprowadzeniu procedury udzielenia pomocy określonej w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Z procedury ustalonej przez zakład wynika, że każdy z byłych pracowników składa w zakładzie pracy wniosek o wsparcie finansowe i każdy z tych wniosków przechodzi wstępną kwalifikację, a następnie jest tworzona lista osób uprawnionych do otrzymania pomocy finansowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca po otrzymaniu przelewu środków jako darowizny dla wskazanych przez darczyńcę indywidualnych osób z konkretnie podaną kwotą jest zobowiązany do odprowadzenia podatku do właściwego Urzędu skarbowego...
2. Czy w sytuacji - gdy intencją potencjalnych darczyńców jest wsparcie finansowe dla byłych pracowników, którzy z powodu utraty pracy znaleźli się w trudnej sytuacji Wnioskodawca, czy darczyńca ma obowiązek odprowadzenia podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on obowiązku odprowadzenia podatku od przekazanych środków finansowych które stanowić mają darowiznę na ściśle określony cel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. u. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Art. 5 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Natomiast na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje - przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 4 902 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej. w myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy do III grupy podatkowej zalicza się innych nabywców w tym osoby w ogóle ze sobą niespokrewnione.

Z kolei zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. ustawy notariusze są płatnikami podatku od darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego albo zawartej w tej formie umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie.

Zatem jak z powyższego wynika płatnikiem podatku od spadków i darowizn jest tylko i wyłącznie notariusz i tylko w ściśle określonym powyższym przepisem zakresie.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej) ma otrzymać od miejscowego zakładu pracy środki pieniężne z przeznaczeniem na pomoc finansową dla zwolnionych pracowników tego zakładu. Powyższa pomoc skierowana jest również do rodzin ww. pracowników i nastąpi dopiero po przeprowadzeniu procedury udzielenia pomocy określonej w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca, tj. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej z tytułu wypłat ww. darowizn nie będzie zobowiązany do pobrania podatku od spadków i darowizn ponieważ stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy płatnikiem tego podatku jest wyłącznie notariusz.

Ponadto informuje się, że w zakresie konsekwencji podatkowych ciążących na darczyńcy w dniu 29 kwietnia 2010 r. wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/436-36/10-3/MK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.