1. W jaki sposób ustalić wartość początkową przedmiotu leasingu będącą podstawą do naliczania (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2009 r. (data wpływu 13.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu ? jest nieprawidłowe,

• możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej ? jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 04 lutego 2010 r. ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu,

• możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę leasingu samochodu osobowego, który będzie użytkowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód był używany ponad 6 miesięcy przed dniem zawarcia umowy leasingu. Umowa została zawarta na 24 miesiące, suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotu leasingu oraz zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych przedmiotu leasingu dokonuje Spółka. Załącznikiem do umowy jest harmonogram płatności leasingowych, zawierający terminy płatności oraz kwoty poszczególnych rat, z wyszczególnieniem kapitału oraz odsetek. Wysokość rat leasingowych została skalkulowana w oparciu o stopę WIBOR 1M na dany dzień. Część odsetkowa raty leasingowej może się zmienić w przypadkach spełnienia się określonych zdarzeń w okresie obowiązywania umowy (zmiana WIBOR, istnienie zobowiązań przeterminowanych). Leasingodawca wystawił fakturę VAT marża na przedmiot leasingu, w której wartość towaru zawiera cenę zakupu, całość odsetek płatnych w okresie leasingu oraz podatek VAT naliczony od kwoty odsetek. Faktura zawiera adnotację, że nie jest podstawą do przeniesienia prawa własności do czasu wypełnienia postanowień umownych. Oprócz ww. kosztów Spółka poniosła koszty związane z rejestracją samochodu.

Pismem z dnia 04 lutego 2010 r. Spółka doprecyzowała, iż koszty rejestracji samochodu są niezbędne do użytkowania przedmiotu leasingu, ze względu na obowiązujące przepisy prawne. Ww. koszty, Spółka poniosła na podstawie faktury VAT wystawionej przez leasingodawcę w dniu 21.10.2009 r., w związku z postanowieniami umowy leasingu zawartej w dniu 14.10.2009 r., natomiast samochód został oddany do użytkowania w dniu 16.10.2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób ustalić wartość początkową przedmiotu leasingu będącą podstawą do naliczania odpisów amortyzacyjnych...
2. Czy Spółka może zastosować indywidualną roczną stawkę amortyzacyjną 40% dla przedmiotu leasingu, na podstawie art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 709 ustawy Kodeks cywilny, przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tą rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Zgodnie art. 17a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez umowę leasingu rozumie się ?umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwaną dalej ?korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty?.

W myśl art. 17f ust. 1 ww. ustawy, ?do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający?.

W opisanym stanie faktycznym, do opodatkowania umowy leasingu będą miały zastosowanie ww. przepisy art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego Spółka będzie amortyzowała przedmiot leasingu. w konsekwencji, kosztem uzyskania przychodu będą odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej oraz zapłacona część odsetkowa opłat leasingowych.

Wartość początkową samochodu należy, zdaniem Spółki, ustalić w oparciu o przepisy art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z których wynika, iż jest to cena nabycia, rozumiana jako kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. w przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W przedmiotowej sprawie, wartość początkową samochodu osobowego będzie stanowić cena jego zakupu, określona w umowie, powiększona o poniesioną opłatę rejestracyjną. Część odsetkowa każdej raty będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu w momencie zapłaty.

W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, Spółka może zastosować dla przedmiotowego samochodu indywidualną roczną stawkę amortyzacyjną 40%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia wartości początkowej środka trwałego będącego przedmiotem leasingu,

• prawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.
  
  

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Stosownie natomiast do postanowień art. 17f ust. 1 ww. ustawy, do przychodów finansującego i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

• umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
• suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
• umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż przedmiotowa umowa leasingu spełnia ww. warunki.

Zatem, ogólne zasady opodatkowania stron umowy leasingu ? w podstawowym okresie umowy ? kształtować się będą w sposób następujący:

1. u finansującego przychodem będzie tzw. odsetkowa część opłaty leasingowej, którą jest część opłaty przewyższająca kwotę stanowiącą spłatę wartości przedmiotu umowy, której jednak nie należy utożsamiać z odsetkami w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
2. u korzystającego kosztem będą:
   1. tzw. odsetkowa część opłaty leasingowej, którą jest część opłaty przewyższająca kwotę stanowiącą spłatę wartości przedmiotu umowy, której jednak nie należy utożsamiać z odsetkami w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
   2. odpisy amortyzacyjne.
   
   

Umowa tzw. leasingu finansowego charakteryzuje się tym, że z jej zapisów wynika, iż odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących jej przedmiotem, w czasie trwania tej umowy, dokonuje korzystający. w konsekwencji, korzystający musi dla każdego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będącej przedmiotem podatkowej umowy leasingu przypisać wartość początkową i wykazać ją w swojej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej dla potrzeb podatku dochodowego. Zgodnie bowiem z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Wskazać przy tym należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają dla korzystającego szczególnych zasad ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem podatkowej umowy leasingu finansowego. Regulacje w tym zakresie (art. 17a pkt 7 ww. ustawy) odsyłają do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który określa sposób ustalania przez podatników wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ? w zależności od sposobu ich nabycia, rodzaju składnika majątkowego oraz okoliczności modyfikujących wielkość wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników ? jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający ? zwane także środkami trwałymi.

Za wartość początkową środków trwałych (?), z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia (art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W myśl art. 16g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. w przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Spółka przedstawiając stan faktyczny wskazała m. in., iż poniosła wydatki związane z rejestracją samochodu będącego przedmiotem leasingu finansowego. Koszty te Spółka poniosła na podstawie faktury VAT wystawionej przez leasingodawcę w dniu 21.10.2009 r. w związku z postanowieniami umowy leasingu zawartej w dniu 14.10.2009 r. Samochód oddany został do użytkowania w dniu 16.10.2009 r.

W świetle powyższego, wskazać należy, iż na podstawie art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych cena nabycia składnika majątkowego obejmuje również koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania (?). Należy przy tym zaznaczyć, iż ww. ustawa nie określa wyczerpującej listy kosztów zwiększających kwotę należną sprzedającemu, co oznacza, iż na wartość początkową środka trwałego mogą składać się również inne niż wymienione w art. 16g ust. 3 koszty, o ile zostały naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zatem, z uwagi na fakt, iż koszty związane z rejestracją samochodu poniesione zostały na podstawie faktury wystawionej po dniu przyjęcia przez Spółkę pojazdu do używania, stwierdzić należy, iż koszty te nie będą wpływały na wartość początkową tego środka trwałego, lecz stanowić będą koszt uzyskania przychodów, w oparciu o zasady ogólne wyrażone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepisy ww. ustawy podatkowej dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności. Zasadnym jest zatem, aby wskazane przez Wnioskodawcę wydatki w postaci opłaty rejestracyjnej samochodu osobowego zakwalifikować do kosztów pośrednich, związanych z prowadzoną przez Niego działalnością.

Uznanie przedmiotowych wydatków za koszty pośrednie oznacza, iż podlegają one potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Na tle powyższego stwierdzić należy, iż wartość początkową przedmiotu leasingu finansowego stanowi dla korzystającego cena nabycia samochodu osobowego, tj. suma opłat leasingowych stanowiąca spłatę tak określonej wartości przedmiotu leasingu. Koszty rejestracji pojazdu stanowić będą natomiast ? w myśl art. 15 ust. 1 w związku z ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? koszty uzyskania przychodów, potrącalne w dacie ich poniesienia.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej tut. Organ stwierdza, co następuje.

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiot umowy leasingu finansowego, jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, stanowi środek trwały podlegający amortyzacji.

Jak wynika z postanowień art. 17a pkt 3 ww. ustawy, odpisy amortyzacyjne od przedmiotów leasingu mogą być dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Oznacza to z jednej strony, że podlegają one identycznym zasadom amortyzacji jak wszystkie inne środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w zakresie wprowadzania do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także ustalania wartości początkowej.

Przedmioty umów leasingu podlegają również takim samym rozwiązaniom jak inne środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w zakresie określenia momentu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych i ich zakończenia, wyboru jednej z metod amortyzacji i sposobu dokonywania odpisów.

Do amortyzacji przedmiotu leasingu, co do zasady, powinny być stosowane stawki amortyzacyjne podstawowe określone w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Można jednak, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zastosować stawki amortyzacyjne podwyższone lub obniżone; można również zastosować indywidualne stawki amortyzacyjne dla środków trwałych używanych lub ulepszonych, jeżeli spełnione są warunki określone w art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W złożonym wniosku wskazano, iż Spółka zawarła umowę tzw. leasingu finansowego, której przedmiotem jest samochód osobowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Spółka powzięła wątpliwość, czy w przypadku umowy leasingu, o której mowa w art. 17f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może Ona zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną.

Mając na uwadze powyższe, tut. Organ wskazuje, że stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Na podstawie art. 15 ust. 6 tej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 16a - 16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania (?).

Ponadto, jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł (?).

Stosownie natomiast do postanowień art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy art. 16h ust. 2 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego (art. 16h ust. 4 powołanej ustawy).

Na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Z powyższego wynika, że okres amortyzacji ustalony stawką indywidualną dla środków transportu (używanych lub ulepszonych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika), w tym samochodów osobowych, nie może być krótszy niż 30 miesięcy.

Indywidualne stawki amortyzacji mogą być zatem stosowane przez podatnika, gdy spełnione są określone warunki:

1. środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika,
2. środki te muszą spełniać kryteria używanych lub ulepszonych w rozumieniu art. 16j.

Zgodnie z art. 16j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:

1. używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.

W opisanym stanie faktycznym, Spółka wskazała, iż samochód osobowy będący przedmiotem zawartej umowy leasingu był używany przez ponad 6 miesięcy przed dniem zawarcia tej umowy.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż Spółce przysługuje prawo do indywidualnego ustalenia rocznej stawki amortyzacyjnej dla używanego samochodu osobowego jako środka trwałego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ? w wysokości 40%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.