Czy dokonanie sprzedaży ww. wierzytelności po cenach odpowiadających ich wartości brutto (z podatkiem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka - czynny podatnik VAT - dokonała sprzedaży szeregu wierzytelności, jakie posiadała wobec kontrahentów z tytułu sprzedaży towarów (wierzytelności własne). Cena sprzedaży tych wierzytelności została ustalona na kwoty odpowiadające 100% wartości nominalnej wierzytelności w kwotach brutto (netto + VAT).

Ww. wierzytelności zostały wcześniej uwzględnione i opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych, jako przychody należne (w kwotach netto) (art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka wskazała, iż nie zajmuje się profesjonalnym obrotem wierzytelnościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie sprzedaży ww. wierzytelności po cenach odpowiadających ich wartości brutto (z podatkiem VAT) nie powoduje powstania przychodu po stronie Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie sprzedaży ww. wierzytelności po cenach odpowiadających ich wartości brutto (z podatkiem VAT) nie powoduje powstania przychodu po stronie Spółki. Występuje tu jedynie transakcja spłaty 100% należności figurujących w księgach Spółki.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Sprzedawane wierzytelności odpowiadają należnościom, które zostały przez Spółkę w kwotach netto zarachowane jako przychody należne, stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. w związku z powyższym, kwoty otrzymane od podmiotu, który zakupił wierzytelności stanowią, w ocenie Wnioskodawcy, jedynie spłatę już uwzględnionego do opodatkowania przychodu - a więc nie mogą powtórnie rodzić przychodu z tego samego tytułu. Zasada ta dotyczy, zdaniem Wnioskodawcy, również kwoty odpowiadającej podatkowi należnemu VAT zawartemu w cenie sprzedaży wierzytelności, stosownie do regulacji art. 12 ust. 4 pkt 9 ww. ustawy. Przyjęcie innej interpretacji oznaczałoby zapłatę ?podatku (dochodowego) - od - podatku (VAT)? - które to rozwiązanie byłoby oczywiście sprzeczne z konstytucyjną zasadą Państwa Prawa.

Analogicznie wypowiedział się Minister Finansów- Dyrektor IS w Poznaniu w interpretacji urzędowej z 19.02.2009 r. znak: ILPB3/423-786/08-2/ŁM - (cytujemy): ?U zbywcy wierzytelności ?własnej? (co ma miejsce w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym), jeżeli wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpłatność za zbywaną wierzytelność nie zwiększa przychodów, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wierzytelność stanowi uprawnienie wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego działania lub zaniechania, np. zapłaty ceny za wykonaną usługę lub zapłaty ceny za sprzedany towar. Przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) w tytule IX, dziale i (art. 509-518) przewidują możliwość przeniesienia wierzytelności.

Przeniesienie wierzytelności dochodzi do skutku w wyniku umowy zawartej między wierzycielem (cedentem) a osobą trzecią (cesjonariuszem). Zgoda dłużnika nie jest konieczna do dokonania tej czynności, chyba że strony w pierwotnej umowie tak postanowiły. Przeniesienie wierzytelności może być dokonane pod tytułem odpłatnym, bądź darmowym. Pod pojęciem odpłatnego zbycia wierzytelności należy rozumieć wszystkie sytuacje, w których jedna ze stron umowy przenosi wierzytelność (której jest wierzycielem) na inną osobę odpłatnie (w zamian za zapłatę w pieniądzu lub przeniesienie własności innej rzeczy, bądź prawa). Stronami tej umowy są: wierzyciel jako zbywca oraz osoba trzecia jako nabywca. Pomimo zmiany osoby uprawnionej treść zbywanego prawa nie ulega zmianie. w praktyce najczęściej odpłatne zbycie wierzytelności będzie dokonywane w drodze umowy sprzedaży. Przeniesienie wierzytelności pod tytułem odpłatnym ma miejsce najczęściej w sytuacji, gdy zagrożone jest realne odzyskanie należnych świadczeń, egzekucja może być utrudniona lub zagrożona.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, mamy do czynienia ze zbyciem przez Spółkę wierzytelności ?własnej?. Spółka wskazała, iż cena sprzedaży tych wierzytelności została ustalona na kwoty odpowiadające 100% wartości nominalnej wierzytelności w kwotach brutto.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż podatek należny VAT nie stanowi przychodu podatkowego. w związku z tym, przychód należny, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowi kwota netto sprzedaży, tj. kwota brutto pomniejszona o podatek VAT.

Wierzytelność stanowi uprawnienie przysługujące wierzycielowi do domagania się od dłużnika spełnienia określonego świadczenia; suma pieniężna, przedmiot odpowiadający wartością tym świadczeniom.

U zbywcy wierzytelności ?własnej?, jeżeli wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpłatność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów. Jednocześnie zbywca wierzytelności ?własnej? nie uwzględnia w kosztach uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej wartości zbywanej wierzytelności zaliczonej do przychodów należnych na podstawie art. 12 ust. 3 ww. ustawy. Zatem transakcja taka w ujęciu podatkowym wykazywana jest wynikowo.

Reasumując, dokonanie sprzedaży wierzytelności ?własnych? zaliczonych uprzednio do przychodu należnego, po cenach odpowiadających ich wartości brutto nie powoduje powstania przychodu po stronie Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.