Czy zgodnie z art. 21 ust. 1. pkt, 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wystąpi zryczałtowany (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania należności za wynajem wypłacanych na rzecz duńskiego kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 8 listopada 2005 roku Wnioskodawca zawarł umowę na leasing odladzarki do samolotów z duńską firmą x. Leasingowana odladzarka jest pojazdem samochodowym specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowanym (PKWiU 34.10.54-90.00), nie podlega rejestracji i porusza się tylko po drogach wewnętrznych. Raty leasingowe wpłacane są co miesiąc na rzecz leasingodawcy na podstawie wystawionej faktury.

Wpłacając należności z tytułu leasingu Wnioskodawca nie potrąca podatku dochodowego przewidzianego art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przewidzianego m.in. dla przychodów za użytkowanie urządzeń przemysłowych, handlowych czy naukowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, z tytułu leasingu odladzarki od duńskiego kontrahenta, powinien potrącać podatek dochodowy od osób prawnych przewidziany w art. 21 ust. 1. pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Danią...

Zdaniem Wnioskodawcy, odladzarka będąca przedmiotem leasingu nie może być uznana za urządzenie przemysłowe, handlowe czy naukowe. Zdaniem Spółki, przychody z tytułu wynajmu odladzarki powinny być zakwalifikowane do zysków przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Danią. Biorąc pod uwagę fakt, że firma x nie posiada zorganizowanego zakładu w Polsce i prowadzi działalność tylko poprzez swoją siedzibę w Danii (duński kontrahent przedstawił Spółce certyfikat rezydencji), to całość jej dochodów powinna być opodatkowana w Danii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

W celu rozstrzygnięcia, czy w konkretnym przypadku wystąpi obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osiąganych przez podmiot duński należy przeanalizować postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W rozpoznawanej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 12 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368.; dalej: Konwencja polsko ? duńska, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Z art. 12 ust. 1 Konwencji polsko ? duńskiej wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie uprawnionej, mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Danii, mogą być opodatkowane w Danii.

Jednakże takie należności, mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstają i zgodnie z polskim ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 Konwencji polsko - duńskiej).

Konwencja polsko - duńska w art. 12 ust. 3 stanowi, iż określenie ?należności licencyjne? użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zaznacza się, że w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 ww. Konwencji, do należności licencyjnych zalicza się między innymi należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności, o których mowa w art. 12 ust. 3 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednakże, ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ani postanowienia Konwencji polsko - duńskiej nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia, należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. Tak więc, według ?Słownika Języka Polskiego? (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę.

Przymiotnik ?przemysłowy? oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

Z przytoczonych definicji wynika, iż urządzenie ma służyć do wykonywania danej czynności w przemyśle w szerokim tego słowa znaczeniu (przykładowo, za urządzenia przemysłowe uznaje się np: samochody, naczepy, samoloty, koparki, zbiorniki).

Za taką interpretacją przemawia również wykładnia celowościowa art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez wątpienia bowiem zamiarem ustawodawcy było opodatkowanie wszelkich korzyści uzyskiwanych z wynajmu, leasingu i innych praw do użytkowania określonych urządzeń przez podmioty zagraniczne w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem leasingu jest odladzarka do samolotów. Jako pojazd samochodowy specjalnego przeznaczenia służy do wykonywania konkretnych czynności. Wnioskodawca wskazał, że urządzenie wykorzystywane wyłącznie na określonym terenie ? porusza się tylko po drogach wewnętrznych.

Jak wskazał Wnioskodawca pojazd ten ma zastosowanie w lotnictwie, wobec tego, opisaną we wniosku odladzarkę należy traktować jako urządzenia przemysłowe.

W związku z powyższym, należności jakie Wnioskodawca wypłaca na rzecz kontrahenta, będącego rezydentem podatkowym zarejestrowanym w Danii, z tytułu leasingu przedmiotowej odladzarki, stanowią przychód firmy duńskiej. Płatności te stanowiąc należności licencyjne, podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem w wysokości 5% kwoty brutto należności (art. 12 ust. 2 i 3 Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany przekazać kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku.

Dodatkowo nadmienia się, iż w myśl art. 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w terminie do końca pierwszego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał obowiązek zapłaty podatku, płatnicy, o których mowa w art. 26, i podatnicy, o których mowa w art. 22 ust. 4b, art. 25a oraz art. 26 ust. 1b i 4, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 - do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, roczne deklaracje sporządzone według ustalonego wzoru.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.