Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków w restauracji, w związku ze spotkaniami biznesowymi (...)

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków w restauracji, w związku ze spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki, stanowią dla Niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawych z dnia 15 lutego 1992 r.?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 08 grudnia 2009 r. (data wpływu 14.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 06 stycznia 2010 r. (data wpływu 11.01.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku ze spotkaniami z kontrahentami poza siedzibą Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest producentem i dostawcą innowacyjnych rozwiązań w zakresie elektrotechniki i automatyki.

Ze względu na określoną strukturę sieci sprzedaży produktów Spółki, tj. rozproszenie lokalizacyjne odbiorców, Spółka dokonuje sprzedaży głównie za pośrednictwem przedstawicieli handlowych, którzy odbywają spotkania biznesowe z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami na terenie całej Polski.

Przedstawiciel handlowy Spółki zaprasza danego kontrahenta na lunch / obiad do restauracji, podczas którego omawiane są kwestie dotyczące obecnej / potencjalnej współpracy - prezentowane są nowe produkty Spółki oraz prowadzone są szeroko rozumiane negocjacje biznesowe.

Spotkania z klientami organizowane są przede wszystkim w celu przedstawienia oferty Spółki, prezentacji nowych produktów, omówienia warunków i możliwości podjęcia przyszłej współpracy, renegocjacji warunków zawartych umów, negocjacji w zakresie warunków przyszłych umów itd.

Spółka pragnie zaznaczyć przy tym, iż spożywane podczas spotkań posiłki nie mają charakteru wytwornych ani okazałych, lecz stanowią ?zwykły? lunch / obiad, wybierany spośród dań zawartych w menu restauracji. Celem spotkań jest bowiem tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentem spraw biznesowych, nie zaś wykreowanie określonego wizerunku, czy też ukazanie zasobności Spółki.

Wydatki dotyczące posiłków spożywanych podczas spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach dokumentowane są poprzez faktury VAT wystawiane na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków w restauracji, w związku ze spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki, stanowią dla Niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawych z dnia 15 lutego 1992 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup posiłków w związku ze spotkaniami biznesowymi z kontrahentami poza siedzibą Spółki stanowią dla Niej koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

1. Wydatki na obiady podczas spotkań biznesowych z kontrahentami, jako niestanowiące kosztów reprezentacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych stwierdza natomiast, iż: ?Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakupy żywności oraz napojów, w tym alkoholowych?.

W przytoczonym powyżej przepisie mowa jest o kosztach reprezentacji, jednakże ustawa o podatku dochodowym od osób prawych ani też żadna inna ustawa podatkowa nie definiuje tego pojęcia. W związku z powyższym, należy odwołać się do jego definicji słownikowej, zgodnie z którą reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (?Słownik języka polskiego? pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992).

Dokonując przeniesienia powyższej definicji na grunt ustawy podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, w piśmie interpretacyjnym z dnia 30.10.2008 r. sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM, stwierdza, iż: ?reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę?.

W związku z powyższym, szukając odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie, według Spółki, w pierwszej kolejności rozstrzygnąć należy, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup usług gastronomicznych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28, zawsze stanowią koszty reprezentacji.

W opinii Spółki, odpowiedź na powyższe pytanie jest negatywna. Spółka stoi na stanowisku, iż dla rozstrzygnięcia kwestii możliwości zaliczenia danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jako niestanowiących kosztów reprezentacji, decydujące znacznie ma charakter spotkań, których wydatki te dotyczą. Także WSA w Warszawie, w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 157/08, orzekł, iż: ?wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny?.

W odniesieniu do powyższego, Spółka pragnie podkreślić, iż organizowane przez Nią spotkania z kontrahentami mają charakter ?czysto? biznesowy. Prowadzone podczas spotkań rozmowy służą bowiem omówieniu kwestii związanych z bieżącą lub przyszłą współpracą Spółki z danym kontrahentem, natomiast spożywane w trakcie spotkania posiłki nie mają charakteru wystawnych i okazałych dań, lecz stanowią ?zwykły? lunch / obiad, wybierany spośród dań zawartych w menu.

Według Spółki, zaproszenie kontrahenta na ?zwykły? lunch / obiad do restauracji stanowi zwyczajową praktykę biznesową i należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedstawiciel handlowy Spółki, zapraszając kontrahenta do restauracji, płaci za spożywany posiłek, gdyż tego wymagają powszechnie obowiązujące konwenanse społeczne. Niezręcznym byłoby bowiem wymaganie od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek.

Jednocześnie Spółka stoi na stanowisku, iż posiłek spożywany podczas spotkania biznesowego z kontrahentem nie może być uznany za okazałość, wystawność, czy wytworność, o których mowa w definicji pojęcia reprezentacji. Organizując przedmiotowe spotkania, Spółka nie działa bowiem w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, nie stanowią one także wystawnej imprezy ani też okazałych dań, służących uwypukleniu zasobności Spółki. Spożywane posiłki stanowią ?zwykłe?, ?niewystawne? lunche / obiady, towarzyszące rozmowom biznesowym. Podczas przedmiotowych spotkań Spółka pozyskuje nowych klientów, prezentuje nowe produkty oraz prowadzi szeroko rozumiane negocjacje biznesowe, w związku z czym ponoszone w tym celu wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego lecz stanowią koszty zwykłej działalności gospodarczej, a tym samym koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, iż, jak wskazano w stanie faktycznym, organizowane przez Nią spotkania biznesowe odbywają się poza siedzibą Spółki, na terenie całej Polski. Spotkania te mają na celu pozyskiwanie nowych klientów lub też podtrzymanie współpracy z obecnymi kontrahentami - służą one zatem realizacji celów biznesowych Spółki. W konsekwencji, wymaganie od klientów, aby przyjeżdżali oni każdorazowo na przedmiotowe spotkania do siedziby Spółki (tylko z powodów podatkowych), bez wątpienia spotkałoby się z negatywną reakcją z ich strony.

Dodatkowo, w opinii Spółki, nieracjonalnym wydaje się być podejście organów podatkowych do kwestii możliwości zaliczenia wydatków na posiłki spożywane podczas spotkań biznesowych z kontrahentami do kosztów uzyskania przychodów. Spółka nie rozumie mianowicie, dlaczego, oferując kontrahentowi kawę, herbatę czy posiłek w biurze, może Ona zaliczyć wydatek poniesiony na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów, zaś płacąc za tę samą kawę, herbatę czy posiłek w restauracji, takiego wydatku do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć nie może. Zdaniem Spółki, miejsce odbywania rozmów biznesowych z kontrahentem nie przesądza o jego charakterze i w obu opisanych powyżej przypadkach charakter spotkania pozostaje niezmienny - służą one realizacji celów biznesowych Spółki (negocjowaniu warunków umów, prezentowaniu nowych produktów, omawianiu możliwości podjęcia współpracy itd.).

Reasumując, w odniesieniu do przedstawionej powyżej argumentacji, Spółka jest zdania, że ponoszone przez Nią wydatki na zakup obiadów / lunchów, spożywanych podczas spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach, nie stanowią wydatków o charakterze reprezentacyjnym lecz są to koszty zwykłej działalności gospodarczej, w związku z czym stanowią one koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

2. Wydatki na obiady z kontrahentami w orzecznictwie sądów administracyjnych i interpretacjach indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów.

Spółka pragnie podkreślić, iż przedstawione w powyższych rozważaniach stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w interpretacjach indywidualnych, wydawanych przez dyrektorów izb skarbowych w imieniu Ministra Finansów.

Do przedmiotowej kwestii odniósł się przykładowo WSA w Łodzi, w wyroku z dnia 27 listopada 2008 r. sygn. I SA/Łd 1112/08, w odpowiedzi na zaskarżoną przez Wnioskodawczynię decyzję Dyrektora Izby Skarbowej. Zgodnie z przedstawionym w przedmiotowej sprawie stanem faktycznym, Wnioskodawczyni organizowała spotkania biznesowe, które służyć miały nawiązaniu współpracy z innymi podmiotami o zbliżonym profilu działalności, w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na wdrożeniu systemów informatycznych. Z tego tytułu Wnioskodawczyni poniosła koszty usług gastronomiczno - hotelowych, które zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Dyrektor Izby Skarbowej uznał je jednak za koszty o charakterze reprezentacyjnym, w związku z czym nakazał korektę kosztów uzyskania przychodów wykazanych przez Wnioskodawczynię.

W odpowiedzi na skargę wniesioną na powyższą decyzję, WSA w Łodzi stwierdził, iż ?decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego, czy wydatki związane z tym spotkaniem mogły być kwalifikowane jako koszty reprezentacji miał jego charakter. Informacje podane przez podatniczkę w toku postępowania wskazują, iż: ?zamierzeniem organizatora spotkania nie było promowanie działalności prowadzonej przez spółkę oraz usług świadczonych w jej ramach, a jedynie ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzeniu w przyszłości określonych działań gospodarczych (...). W związku z powyższym, nie można uznać, iż wydatki poniesione w związku organizacją takiego spotkania biznesowego mieściły się w pojęciu kosztów reprezentacji??.

Z kolei, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM, przedstawiono stan faktyczny, w którym Wnioskodawca organizuje spotkania biznesowe z kontrahentami, w trakcie których omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo, Spółka ustala warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami. Spotkania takie odbywają się najczęściej w restauracji i towarzyszy im zwykły posiłek, wybierany spośród dań zawartych w menu. W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na uwadze cytowany powyżej wyrok WSA w Łodzi, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż: ?Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego, czy wydatki związane ze danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako ?zwykłe? koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji, wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów?.

W dalszej części cytowanego pisma Dyrektor stwierdza, iż: ?Rację trzeba przyznać Skarżącej, iż ponoszone przez nią wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, ?zwykły? lunch czy obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest ?okazały? ani ?wykwintny?, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością. Tym samym brak podstaw, aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przestanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów?.

Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2008 r. sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW, Dyrektor uznał, iż: ?odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami, takich jak kawa, herbata, soki, woda mineralna, ciastka, obiad oraz wydatków na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Spółki, tj. kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, należy stwierdzić, że ww. wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości?.

W odniesieniu do przytoczonych powyżej pism - orzeczenia WSA w Łodzi oraz interpretacji indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Spółka pragnie zwrócić uwagę na opisaną poniżej kwestię.

W orzeczeniu z dnia 20 stycznia 2009 r. sygn. III SA/Wa 1916/08, WSA w Warszawie stwierdził, iż: ?Wolą ustawodawcy minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Tym samym orzecznictwo sądów stało się przesłanką do formułowania oceny poprawności funkcjonujących w obrocie prawnym interpretacji, także interpretacji indywidualnych, co szczególnie należy podkreślić w rozpoznanej sprawie. Skoro więc organ wydający interpretacje indywidualne może zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie?.

?Nie można bowiem przyjąć takiej wykładni powyższych przepisów, że z jednej strony ustawodawca nie nakłada na organ wydający interpretacje indywidualne obowiązku analizowania orzecznictwa zapadłego w innych sprawach, dotyczącego analogicznych sytuacji prawnopodatkowych, a z drugiej strony przyjmuje jednocześnie, że pominięcie takiego orzecznictwa może być przyczyną zmiany tak wydanej interpretacji?.

Zdaniem sądu, od 1 lipca 2007 r. art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej wychodzi poza zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie, w której zapadł i nadaje orzecznictwu sądów administracyjnych walor normatywny także w stosunku do innych interpretacji indywidualnych. Orzecznictwo stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych interpretacji indywidualnych. Nieuzasadnione pominięcie orzeczeń, zwłaszcza tych, które podatnik lub płatnik powołał we wniosku o wydanie interpretacji, narusza wyrażoną w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Sąd stwierdził ponadto, iż powyższe może skutkować uchyleniem interpretacji indywidualnej w ramach kontroli sądowo - administracyjnej. Warunkiem poddania indywidualnej interpretacji ocenie WSA jest wezwanie Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa. Zdaniem sądu, podatnik, który występując o wydanie interpretacji powołał się na orzeczenia WSA lub NSA, a organ podatkowy nie odniósł się do nich, powinien w wezwaniu wskazać to uchybienie. Ten sam zarzut, w wypadku nieusunięcia naruszenia prawa, należy podnieść w skardze do WSA.

W odniesieniu do powyższego, Spółka pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż Minister Finansów w wydawanej interpretacji indywidualnej powinien uwzględniać stanowisko sądów administracyjnych, w tym wyrok WSA w Łodzi, który stanowi, iż w analogicznym stanie faktycznym wydatki poniesione na posiłki spożywane podczas spotkań biznesowych z kontrahentami nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, a tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Ponadto, WSA we Wrocławiu, w wyroku z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. I SA/Wr 1250/09, uznał, iż: ?Minister Finansów ma obowiązek wyczerpującego rozważenia w interpretacji kwestii prawnych występujących w sprawie. Organ, posiadając obszerną argumentację strony, popartą stanowiskiem organów podatkowych i orzecznictwem sadów administracyjnych w zbliżonych stanach faktycznych i prawnych, zobowiązany jest się odnieść w sposób szczegółowy do tej kwestii, w szczególności w sytuacji, gdy uznaje stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Ogólnikowe i lakoniczne stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu, że powołane stanowiska organów i wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, wydane w indywidualnych sprawach, nie są wiążące dla organu wydającego interpretację, jest niedopuszczalne i narusza zasadę zaufania wyrażoną w art. 121 Ordynacji podatkowej. Ma to tym bardziej znaczenie, że przepis art. 14e Ordynacji podatkowej nakłada na Ministra Finansów obowiązek zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości?.

Dlatego też, zdaniem Spółki, w przypadku uznania przez Ministra Finansów, że wydatki na zakup posiłków w restauracjach, spożywanych podczas spotkań biznesowych z kontrahentami, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koniecznym będzie wyjaśnienie przez Ministra Finansów, dlaczego poczęstunek podczas spotkań w siedzibie podatnika uzasadnia zaliczenie ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, a w przypadku spotkań poza siedzibą (np. restauracja) podatnik takiego prawa już nie posiada, chociaż zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku nie dochodzi do eksponowania okazałości, wystawności czy też wytworności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza ?okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną? (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji ?obraz przedsiębiorcy? przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że ze względu na określoną strukturę sieci sprzedaży produktów Spółki, tj. rozproszenie lokalizacyjne odbiorców, przedstawiciele handlowi Spółki odbywają spotkania biznesowe z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami w restauracjach na terenie całej Polski. Wówczas, podczas lunchu / obiadu omawiane są kwestie dotyczące obecnej i potencjalnej współpracy, tj. prezentowane są nowe produkty Spółki oraz prowadzone są szeroko rozumiane negocjacje biznesowe. Wnioskodawca podkreśla, iż spożywane podczas spotkań posiłki nie mają charakteru wytwornych ani okazałych, lecz stanowią zwykły lunch / obiad, który jest wybierany spośród dań zawartych w menu restauracji. Ponadto, celem spotkań nie jest wykreowanie określonego wizerunku czy też ukazanie zasobności Spółki, lecz omówienie spraw biznesowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że zaproszenie kontrahenta na ?zwykły? lunch / obiad do restauracji stanowi zwyczajową praktykę biznesową i należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy, czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Fakt prowadzenia rozmów biznesowych w restauracji, tj. w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze służy pozytywnym relacjom handlowym. Zapraszając potencjalnego kontrahenta do restauracji, przedstawiciel handlowy Spółki poświęca mu swoją uwagę, goszcząc go w imieniu Spółki. Zatem, przedmiotowe wydatki stanowią koszty reprezentacji.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki (lunch / obiad) w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie informuje się, iż cytowane przez Spółkę interpretacje indywidualne oraz wyroki sądów administracyjnych wydane zostały w indywidualnych sprawach konkretnego podatnika na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Spółki, np. interpretacje indywidualne wydane przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28.09.2009 r. nr IPPB5/423-444/09-2/JC i Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 02.12.2009 r. nr ILPB3/423-755/09-2/MC oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 27.11.2009 r. sygn. akt. III SA/Wa 925/09.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie przedstawionego stanu faktycznego została wydana odrębna interpretacja w dniu 04 marca 2010 r. nr ILPB3/423-1144/09-4/AP.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB3/423-1144/09-4/AP, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika