Czy nakłady ponoszone na prace remontowe dachów i świetlików, mające wpływ na polepszenie warunków (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z zawartą w drodze przetargu umową Spółka przeprowadza prace remontowe i modernizacyjne dachów i świetlików w obiekcie, który jest wpisany do rejestru zabytków.

Prace te obejmują w szczególności:

1. zerwanie starego pokrycia, podkładów i izolacji termicznej, oczyszczenie i odkażenie powierzchni stropu,
2. demontaż zewnętrznej powierzchni świetlików,
3. wykonanie niezbędnych napraw ścianek attykowych i konstrukcji stropu,
4. sprawdzenie spadków i wykonanie ścian farbami emulsyjnymi,
5. demontaż i wymianę drewnianego pokrycia dachu nad salą spotkań wejścia głównego,
6. wykonanie izolacji termicznej z wełny mineralnej i szklanej,
7. mocowanie kolejnych warstw papy termozgrzewalnej,
8. wykonanie pokrycia z blachy miedzianej, wykonanie obróbek blacharskich, koszy i rur spustowych,
9. montaż nowej powłoki świetlików z poliwęglanu wielokomorowego w systemie profili aluminiowych,
10. wymianę instalacji odgromowej.

Efektem ww. prac, poza wyremontowaniem dachów i świetlików, ma być polepszenie warunków termicznych w obiekcie poprzez zastosowanie nowoczesnych materiałów (np. zastąpienie papy asfaltowej na lepiku i podkładu cementowo-żwirowego papą termozgrzewalną i izolacją termiczną z wełny mineralnej i szklanej oraz zastąpienie pokrycia świetlików ze szkła zbrojonego pokryciem z płyt z poliwęglanu wielokomorowego) o właściwościach odpowiadających współczesnym normom budowlanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nakłady ponoszone na wyżej wymienione prace można uznać w całości jako modernizację budynku i zaewidencjonować jako zwiększenie wartości początkowej obiektu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

O możliwości zakwalifikowania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje zatem spełnienie łącznie dwóch warunków, tj. poniesienia wydatków w celu uzyskania przychodów oraz niezakwalifikowanie wydatków do grupy wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia remontu i modernizacji. W związku z tym zachodzi konieczność odwołania się zarówno do orzecznictwa, jak też do praktyki stosowania prawa podatkowego. Przyjmują one konieczność posiłkowania się przy ocenie rozumienia tych pojęć potocznym ich rozumieniem, definicjami encyklopedycznymi, jak również rozwiązaniami przewidzianymi w odrębnych przepisach.

Spółka uważa, że przeprowadzone przez nią prace mają na celu poprawę standardu oraz uzyskanie lepszych parametrów technicznych (np. polepszenie warunków termicznych) posiadanego obiektu. Zastosowanie materiałów budowlanych nowej generacji, o wyższych parametrach, w tym wypadku jest równoznaczne z jego ulepszeniem w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec powyższego wydatki te powinny być zaliczone w całości jako wydatki na modernizację zwiększając tym samym wartość początkową budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W wyżej cytowanym artykule 16 ust. 1 ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust.

13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (?). Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W celu prawidłowego zakwalifikowania przeprowadzonych przez Spółkę prac istotne jest rozróżnienie pojęć ?remont? i ?ulepszenie?, gdzie jedną z form ulepszenia środka trwałego jest rekonstrukcja. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje pojęcia remont. Jednakże jest ono zdefiniowane w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) jako wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest zatem przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego poprzez wymianę zużytych składników technicznych, nie powodujące jednak zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji tego obiektu. Remont obiektu budowlanego ma na celu doprowadzenie elementów istniejącego obiektu budowlanego, zużytych w czasie użytkowania tego obiektu, do odpowiedniego stanu technicznego, zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem lub wymianą tych elementów na inne dla przywrócenia warunków użytkowania tego obiektu.

Natomiast według utrwalonego orzecznictwa sądowego przez rekonstrukcję, będącą jedną z form ulepszenia, należy rozumieć odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych.

Zatem w tym zakresie pojęcie rekonstrukcji pokrywa się z pojęciem remontu. Jednak w ujęciu podatkowym, dla oceny charakteru wykonanych prac (remont czy ulepszenie) polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego istotne jest porównanie wartości użytkowej środka trwałego po wykonaniu robót w stosunku do wartości użytkowej z dnia przekazania środka trwałego do używania.

Aby zdecydować o tym czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego należy dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka.

Podstawowe znaczenie ma określenie rodzaju poniesionych wydatków i ich kwalifikacja, ponieważ przypisanie konkretnym pracom przymiotu ulepszenia, czy remontu skutkuje konsekwencjami podatkowymi. W kwestiach, w których wymagana jest specjalistyczna wiedza techniczna istotny wpływ na decyzję powinna mieć opinia właściwej jednostki specjalistycznej, bowiem o kwalifikacji robót decydują wyłącznie kryteria rzeczowe. Problematyka rozdziału wykonanych robót na remontowe i ulepszeniowe dotyczy zagadnienia bardzo skomplikowanego, przekraczającego zakres wiadomości i doświadczenia życiowego osób mających wykształcenie ogólne i nie jest możliwe bez posiadania wiadomości specjalistycznych. Faktycznego więc rozróżnienia charakteru poszczególnych robót budowlanych, z uwzględnieniem konieczności ewentualnego odróżnienia na podstawie kryteriów rzeczowych rekonstrukcji od remontu, może dokonać jedynie biegły z zakresu budownictwa.

Wydatki na remont są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, gdy zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Do remontu zalicza się wszelkie wydatki poniesione na przywrócenie pierwotnego stanu technicznego składnika majątku nie zwiększające jego wartości użytkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przeprowadzone przez Spółkę prace poza wyremontowaniem dachów i świetlików mają na celu poprawę standardu oraz uzyskanie lepszych parametrów technicznych (np. polepszenie warunków termicznych) posiadanego obiektu. Poprzez zastosowanie nowoczesnych materiałów (m.in. zastąpienie papy asfaltowej na lepiku i podkładu cementowo-żwirowego papą termozgrzewalną i izolacją termiczną z wełny mineralnej i szklanej oraz zastąpienie pokrycia świetlików ze szkła zbrojonego pokryciem z płyt z poliwęglanu wielokomorowego) następuje wzrost wartości użytkowej budynku w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania, co skutkuje z kolei wydłużonym okresem używania oraz obniżonymi kosztami eksploatacji. Powyższe prace stanowią zatem wydatki na ulepszenie i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się ich za koszty uzyskania przychodów. Będą one natomiast powiększać wartość początkową budynku, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, które w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy będą kosztem uzyskania przychodów.

Reasumując, ponoszone przez Spółkę koszty są wydatkami na ulepszenie środka trwałego w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Będą one stanowiły koszty uzyskania przychodów jedynie w formie odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.