Czy Spółka prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z usługą doradztwa (...)

Czy Spółka prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z usługą doradztwa finansowego wynikającą z zawartej umowy z firmą doradczą?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 03 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła w styczniu 2009 r. umowę z firmą doradczą o świadczenie usług doradztwa finansowego. Przedmiotem umowy było świadczenie przez firmę usług doradztwa finansowego na rzecz Spółki w związku z planowaną transakcją sprzedaży pakietu udziałów Spółki wybranemu inwestorowi (lub jego wspólnikom, akcjonariuszom, właścicielom lub innym podmiotom zgodnie ze strukturą transakcji) lub dokonaniem innej transakcji kapitałowej lub majątkowej mającej na celu zbycie Spółki lub jej majątku (w tym aktywów, przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) lub jej działalności ? w całości lub części ? lub dokonanie innej czynności analogicznej w skutkach, jak zbycie udziałów Spółki lub też dokonanie innej czynności, na skutek której inwestor (lub jego wspólnik, akcjonariusz, właściciel lub inny podmiot zgodny ze strukturą transakcji) przejmie kontrolę nad Spółką lub jej majątkiem, lub jej działalnością ? w całości lub w części (zwanej dalej Transakcją).

Usługi doradcze przy przeprowadzeniu transakcji (zgodnie z zapisami umowy) obejmowały wykonanie przez firmę doradczą następujących prac przebiegających w dwóch etapach:

Etap I ? Analiza bieżącej sytuacji Spółki z punktu widzenia Transakcji oraz przygotowanie dokumentacji inwestycyjnej, tj.:

  1. Ustalenie preferowanego harmonogramu procesu realizacji Transakcji oraz przygotowanie i ustalenie strategii Transakcji,
  2. Przygotowanie i uzgodnienie ze Spółką listy potencjalnych inwestorów (zwanej Listą inwestorów), do których zostanie skierowana wstępna informacja o Spółce (zwana dalej ?Teaserem?),
  3. Przygotowanie i rozesłanie ?Teasera? do potencjalnych inwestorów,
  4. Sporządzenie memorandum informacyjnego Spółki na podstawie informacji przekazanych przez Spółkę oraz informacji publicznie dostępnych,
  5. Przygotowanie projekcji finansowych Spółki na lata 2009 - 2013 na podstawie założeń przygotowanych przez Spółkę.

Etap II ? Przeprowadzenie Transakcji, w tym finalnych negocjacji umowy transakcyjnej, tj.:

  1. Zarządzanie procesem Transakcji obejmujące bieżące kontakty z inwestorami, przygotowanie pism i odpowiedzi, udział w spotkaniach,
  2. Przygotowanie umowy o zachowaniu poufności,
  3. Przekazanie inwestorom memorandum informacyjnego, na podstawie podpisanej umowy o zachowaniu poufności.

W sytuacji otrzymania przynajmniej jednej oferty wstępnej wystosowanej przez zainteresowanego inwestora i dokonaniu jej akceptacji przez Spółkę miały zostać wykonane następujące usługi:

  1. Zebranie wstępnych ofert od inwestorów,
  2. Doradztwo w ocenie ofert wstępnych i wyborze inwestorów na krótką listę inwestorów, którzy zostaną dopuszczeni do przeprowadzenia finansowego, podatkowego, prawnego i technicznego badania Spółki (zwane dalej Due Diligence) oraz do dalszych negocjacji ze Spółką,
  3. Określenie procedur związanych z przeprowadzeniem badania Due Diligence przez wybranych inwestorów,
  4. Pomoc przy organizacji i nadzorowaniu procesu prowadzenia Due Diligence przez wybranych inwestorów,
  5. Zaproszenie inwestorów lub inwestora do składania ofert skorygowanych lub inny tryb ustalony miedzy stronami,
  6. Przegląd i ocena ofert skorygowanych,
  7. Selekcja oraz rekomendacja dotycząca udzielenia ewentualnej wyłączności dla wybranego inwestora na przeprowadzenie dalszych negocjacji,
  8. Pomoc przy analizie wstępnej wersji i warunków umowy transakcyjnej pomiędzy udziałowcami Spółki i / lub Spółką a inwestorem, przygotowanej przez doradcę prawnego zatrudnionego przez Spółkę,
  9. Doradztwo odnośnie finansowych aspektów umowy transakcyjnej,
  10. Doradztwo przy dokonaniu transakcji, reprezentowanie właścicieli Spółki w negocjacjach z inwestorem do momentu dokonania Transakcji, obejmujące między innymi: doradztwo w negocjacjach z inwestorami, doradztwo w zakresie kluczowych parametrów Transakcji oraz uczestnictwo w spotkaniach, prowadzenie korespondencji.

W związku z zawartą umową z firmą doradczą, Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę, w myśl której głównym celem umowy zawartej w styczniu 2009 r. przez Spółkę i wspólników z firmą doradczą będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednocześnie nie wyklucza się możliwości zbycia przedsiębiorstwa Spółki.

Na podstawie powyższej Uchwały, Zarząd Spółki wydał zarządzenie, na podstawie którego ustalono strukturę dla kosztów związanych z umową z firmą doradczą w wysokości: 90% kosztów ponosi Spółka, 10% kosztów udziałowcy Spółki łącznie. Dla udziałowców Spółki ustalono strukturę kosztów (w 10% kosztów związanych z ww. umową) w wysokości równej wielkości procentowego udziału w kapitale Spółki.

Na podstawie powyższych dokumentów (umowa na usługi doradztwa finansowego, Uchwała Zgromadzenia Wspólników, Zarządzenie Zarządu Spółki) jednostka dokonywała obciążenia udziałowców Spółki kosztami ww. usługi w wysokości określonej w Zarządzeniu, co dokumentowała fakturami VAT wykazując z tego tytułu przychód podatkowy. Jednocześnie wartość wynikającą z faktur otrzymanych od firmy doradczej za usługę wynikającą z ww. umowy w kwocie 78.758,81 zł Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w roku 2009 w dacie poniesienia, oraz w kwocie 14.015,70 zł zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w roku 2011 w dacie poniesienia.

W wyniku przeprowadzanych czynności wynikających z umowy z firmą doradczą Spółka ostatecznie nie dokonała wyboru żadnej transakcji, której zakres opisano w ww. umowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z usługą doradztwa finansowego wynikającą z zawartej umowy z firmą doradczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, głównym przedmiotem podpisanej umowy na doradztwo finansowe z firmą doradczą było zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki.

Przychody z tego tytułu podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, nie zostały bowiem wyłączone z opodatkowania w art. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), ani też nie korzystają ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponieważ koszty poniesione w celu zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka zaliczyła koszty związane z usługą doradztwa finansowego w celu przeprowadzenia Transakcji, której głównym celem było zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Należy jednak w tym miejscu zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła w styczniu 2009 r. umowę z firmą doradczą o świadczenie usług doradztwa finansowego. Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę, w myśl której, głównym celem ww. umowy zawartej przez Spółkę i wspólników z firmą doradczą było zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednocześnie nie wykluczano możliwości zbycia przedsiębiorstwa Spółki.

Na podstawie powyższej Uchwały, Zarząd Spółki wydał zarządzenie, zgodnie z którym, ustalono strukturę dla kosztów związanych z umową z firmą doradczą w wysokości: 90% kosztów ponosi Spółka, 10% kosztów udziałowcy Spółki łącznie.

Wartość wynikającą z faktur otrzymanych od firmy doradczej za usługę wynikającą z ww. umowy:

Jak wskazał Wnioskodawca, w wyniku przeprowadzanych czynności wynikających z umowy z firmą doradczą, Spółka ostatecznie nie dokonała wyboru żadnej transakcji, której zakres opisano w ww. umowie.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wydatki związane z umową z firmą doradczą poniesione przez Spółkę ? co do zasady ? stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże zastrzec należy, że to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania w sposób wiarygodny, iż zamiar poniesionych wydatków był obiektywnie związany z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła.

Odnosząc się natomiast do kwestii potrącalności ww. wydatków, należy stwierdzić, iż wydatki związane z umową z firmą doradczą poniesione przez Spółkę należy kwalifikować do kosztów ?pośrednich?, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

Koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty ?pośrednie?) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.

W przedmiotowej sprawie, koszty ponoszone były przez Spółkę w celu podjęcia decyzji biznesowej (wyboru jednej z opisanych w stanie faktycznym transakcji), w konsekwencji wydatki te należy traktować jako ogólne koszty działalności i wiązanie ich z konkretnym przychodem byłoby nieuzasadnione.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie tut. Organu, stosownie do art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotowe wydatki poniesione przez Spółkę w związku z umową doradztwa finansowego z firmą doradczą nawet w sytuacji, gdy Spółka ostatecznie nie dokonała wyboru żadnej transakcji, której zakres opisano w ww. umowie, mieszczą się w kategorii kosztów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako takie winny być potrącalne w dacie poniesienia.

Jednocześnie należy dodać, iż wskazanie w art. 15 ust. 4e ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości.

Reasumując powyższe, Spółka prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z usługą doradztwa finansowego wynikającą z zawartej umowy z firmą doradczą.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika