Czy dochody Wspólnoty w postaci zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej, fundusz (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 24.03.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27.05.2011 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Właściciele 21 lokali użytkowych stworzyli Wspólnotę Mieszkaniową, w skład której wchodzą tylko lokale użytkowe znajdujące się w trzech budynkach. Wspólnota jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Zakres działania Wspólnoty obejmuje zarząd nieruchomością wspólną, przez którą zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (t. j. Dz. U z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) rozumie się grunt pod budynkiem oraz części budynków i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, windy, piwnice, strychy, dachy, zewnętrzne ściany budynku, instalacje energetyczne, cieplne, wodne).

Właścicielami lokali użytkowych są członkowie Wspólnoty, którzy wykorzystują lokale do prowadzenia działalności gospodarczej i są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Zarządca, zgodnie z podpisaną umową na zarządzanie, wykonuje obowiązki w zakresie zarządu zwykłego nieruchomością wspólną i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie po wystawieniu Wspólnocie faktury VAT na koniec miesiąca. Wspólnota oprócz wydatków na wynagrodzenie zarządcy ponosi także inne wydatki związane z częściami wspólnymi nieruchomości, takie jak:

• opłata z tytułu umowy z firmą ochrony,
• opłata z tytułu ubezpieczenia nieruchomości,
• opłata za sprzątanie nieruchomości,
• opłata za monitoring pożarowy,
• opłata za nadzór techniczny i konserwację.
  
  

Wspólnota ma również zawarte z przedsiębiorstwem energetycznym, cieplnym, wodociągowym umowy na dostawę mediów do lokali użytkowych.

Wyżej wymienione umowy łączą wyżej wymienione przedsiębiorstwa ze Wspólnotą jako wyłącznym odbiorcą.

Członkowie Wspólnoty uiszczają z góry miesięczne zaliczki obliczone proporcjonalnie do ich udziału w szacowanych kosztach zarządu. Zaliczki te mają charakter skonkretyzowany i wiążą się ze świadczeniem konkretnych usług, w tym dostawa mediów dla części wspólnych nieruchomości. Z kolei, opłaty za dostawę mediów do poszczególnych lokali użytkowych członkowie Wspólnoty będą uiszczać osobno.

Wspólnota zamierza przyjąć następujące rozwiązanie. Po otrzymaniu faktur od przedsiębiorców dostarczających media, Wspólnota będzie obciążać członków Wspólnoty kosztami w stosunku przypadającym do zużycia tych mediów na utrzymanie lokali (np. na podstawie odczytów liczników poboru energii elektrycznej, czy wodomierzy). Na ww. usługi Wspólnota będzie wystawiać członkom Wspólnoty faktury VAT (refaktura) deklarując w deklaracji VAT-7 podatek należny i jednocześnie odliczając naliczony podatek od towarów i usług, wynikający z faktur zakupowych, dokumentujących nabycie usług od przedsiębiorców dostarczających media. Przedmiotem refakturowania będą usługi, z których Wspólnota nie będzie korzystać. Odsprzedaż tych usług będzie dokonywana po cenie ich zakupu, tzn. Wspólnota nie będzie doliczać jakiejkolwiek marży, a jedynie przeniesie koszty na faktycznych beneficjentów usług, tj. właścicieli lokali.

Jednocześnie na mocy uchwały, właściciele lokali przyjmując plan gospodarczy na nowy rok uchwalili zaliczkę na fundusz remontowy, z którego będą finansowane bieżące remonty części wspólnych. Ustalono stawkę 0,70 zł/m#178; miesięcznie. Remonty związane z budynkami, w których znajdują się lokale członków Wspólnoty wykonywać będą firmy zewnętrzne. Po wykonaniu usług remontowych, firmy zewnętrzne wystawią Wspólnocie fakturę VAT.

W ramach wykonywania prac remontowych, Wspólnota utrzymuje w należytym stanie dachy budynków, które są częścią wspólną nieruchomości, nad którą Wspólnota sprawuje nadzór. Ponosi i będzie ponosić koszty związane z ich utrzymaniem, w tym także z ich remontem. Wspólnota podpisała z operatorem sieci telefonicznych i radiowych umowy najmu powierzchni dachu. Na mocy tych umów, operatorzy sieci telefonicznych i radiowych zamontowali na dachach budynków anteny. Za wynajem powierzchni dachowej operatorzy sieci telefonicznych i radiowych płacą Wspólnocie miesięczny czynsz, na podstawie wystawionych przez Wspólnotę faktur VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy dochody Wspólnoty w postaci zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej, fundusz remontowy i media dostarczane do części wspólnych nieruchomości, płacone przez członków Wspólnoty składającej się z lokali użytkowych zalicza się do gospodarki zasobami mieszkaniowymi i w związku z tym będą one zwolnione z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) nie operuje pojęciem wspólnoty lokali użytkowych, jednak przyjąć należy, że pojęcie ?wspólnota mieszkaniowa? swoim zakresem obejmuje również wspólnoty lokali użytkowych.

W powyższym zakresie wypowiedział się Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 marca 2003 r. (sygn. akt III CZP 100/02). Sąd podkreślił, że ?nazwa ?wspólnota mieszkaniowa? nie oddaje w pełni charakteru podmiotu powołanego do życia przez art. 6 ustawy o własności lokali. Jest to w istocie wspólnota lokalowa, gdyż mieszkalna funkcja lokali nie wpływa na istnienie i funkcjonowanie tej wspólnoty, a brak funkcji mieszkalnych w budynku nie powoduje jej nieistnienia?. W świetle powyższego orzeczenia należy dojść do wniosku, że wszelkie regulacje dotyczące ?wspólnoty mieszkaniowej? należy bezpośrednio stosować w stosunku do wspólnot lokali użytkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi ? w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku od osób prawnych).

Przez ?zasoby mieszkaniowe?, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy rozumie się nie tylko lokale mieszkalne (lokale użytkowe), ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne do prawidłowego korzystania z tego budynku, jak również ułatwiające dostęp do budynku oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Do zasobów tych należą zatem, oprócz lokali mieszkalnych, także tego rodzaju pomieszczenia, jak np. garaże, strychy, klatki schodowe, pomieszczenia administracji osiedlowej oraz osiedlowe warsztaty konserwacyjno-remontowe. Związane z tego rodzaju lokalami, pomieszczeniami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a zatem podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych.

Zarówno w ustawie o własności lokali, jak i w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca nie wyłączył lokali użytkowych ze wspólnoty mieszkaniowej, jak również nie wprowadził odrębnych uregulowań dla lokali użytkowych. Nie sposób zatem interpretować powyższych uregulowań prawnych na niekorzyść wspólnoty mieszkaniowej składającej się tylko z lokali użytkowych.

Wobec powyższego przyjąć należy, że zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych do wspólnoty mieszkaniowej na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych. Niewątpliwie bowiem zaliczki te stanowią dochód wspólnoty uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, który z kolei jest przeznaczony na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, ze zm.), określając sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zatem zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali o innym przeznaczeniu. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej, będącego prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca, co wskazuje art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Przepis zawarty w art. 14 tejże ustawy stanowi natomiast, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust 1 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy, wskazując, iż przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi ? w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Przedmiotem powyższego zwolnienia jest zatem dochód uzyskany przez wskazane w powołanym przepisie podmioty ze źródła, jakim jest działalność w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, jeżeli został przeznaczony na cele preferowane przez ustawodawcę, tj. cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Wobec tego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym nie zawiera definicji ?gospodarki zasobami mieszkaniowymi? oraz ?zasobów mieszkaniowych?. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym, należy przyjąć, że ?gospodarka? ? w kontekście omawianego przypadku ? oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, ?zasób? to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast ?mieszkanie? to pomieszczenie, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl; Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo PWN 1996, pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik ?mieszkaniowy?, ?mieszkaniowe? określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Zatem termin zasoby mieszkaniowe dotyczy obiektów mieszkalnych, przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych.

Wobec powyższego, gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Uwzględniając charakter opłat wnoszonych przez właścicieli lokali oraz pokrywanych z nich kosztów, uzasadnione jest rozumienie pojęcia zasoby mieszkaniowe, użytego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie tylko jako obejmującego lokale mieszkalne, ale również innego rodzaju pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Wobec powyższego, przez ?zasoby mieszkaniowe? należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki - doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
   
   

Związane z wyżej wymienionymi budynkami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do zdarzenia przyszłego opisanego przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, że lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, bowiem nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie.

Zatem dochód uzyskany z tego źródła nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i nie może podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie został spełniony jeden z kumulatywnych warunków tegoż artykułu.

W szczególności, za traktowaniem lokali użytkowych jako składników zasobów mieszkaniowych Wspólnoty Mieszkaniowej nie przemawia okoliczność, że właściciele tych lokali są członkami tej Wspólnoty. Zgodnie z przywołanym wyżej art. 6 ustawy - określającej sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną - ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości tworzy wspólnotę mieszkaniową.

Pomimo, że podmiot tworzony przez ogół właścicieli lokali wchodzących w skład danej nieruchomości nosi nazwę ?wspólnoty mieszkaniowej?, w skład tej nieruchomości wchodzić mogą jednak ? jak wynika z art. 2 ust. 1 i 2 powołanej ustawy ? samodzielne:

1. lokale mieszkalne, tj. lokale przeznaczone na stały pobyt ludzi i służące zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych,
2. lokale o innym przeznaczeniu, wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
   
   

Tym samym, w skład danej nieruchomości wchodzić mogą zarówno lokale stanowiące zasoby mieszkaniowe, jak i lokale niemieszczące się w tym pojęciu. Do drugiej z wymienionych kategorii należą lokale użytkowe.

Wobec powyższego, działania wspólnoty mieszkaniowej związane z zarządzaniem (gospodarowaniem) daną nieruchomością wspólną ? w zależności, jakiego rodzaju lokale znajdują się w tej nieruchomości ? mogą mieć charakter gospodarki zasobami mieszkaniowymi lub innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy jednak wyłącznie dochodów wspólnot mieszkaniowych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Należy podkreślić, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalając zwolnienie przedmiotowe, powinien być interpretowany ściśle. Stosowanie wykładni rozszerzającej prowadziłoby do nieuprawnionego i nie przewidzianego przepisami ustawy podatkowej rozszerzenia zakresu zwolnienia od podatku.

Reasumując, zaliczki wnoszone przez właścicieli lokali użytkowych do Wspólnoty składającej się z lokali użytkowych nie stanowią przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, co w konsekwencji skutkuje tym, iż dochód powstały z tego tytułu nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Powyższa interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-519/11-4/AK, interpretacja indywidualna