1. Czy zaliczenie kosztu związanego z nabyciem Know - how do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których (...)

1. Czy zaliczenie kosztu związanego z nabyciem Know - how do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota do zapłaty za Know - how zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki (niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności)?2. Czy zaliczanie kosztów związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota do zapłaty za przedmiotowe aktywa zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki (niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności)?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 17 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do puli kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną kosztu związanego z nabyciem Know - how oraz w zakresie momentu zaliczenia do puli kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną kosztów związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • momentu zaliczenia do puli kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną kosztu związanego z nabyciem Know - how,
  • momentu zaliczenia do puli kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną kosztów związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące opisy zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca, działający w formie spółki kapitałowej z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca), realizuje inwestycję na terenie (?) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: XSSE) na podstawie uzyskanego zezwolenia strefowego z dnia 22 września 2010 r.

Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność produkcyjną w zakresie m.in. sprzedaży i produkcji rozcieńczalników, podkładów, utwardzaczy, lakierów oraz środków ochrony karoserii mających zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym w branży blacharsko - lakierniczej głównie do renowacji i napraw pojazdów samochodowych.

W związku z faktem, iż Spółka sama nie posiada wystarczającej wiedzy i informacji dotyczących technologii wytwarzania ww. wyrobów, dąży do ich pozyskania. W tym celu, Spółka zamierza zawrzeć umowę o nabycie know - how w postaci receptur, formularzy, instrukcji z zakresu przygotowania i prowadzenia procesów wytwarzania podkładów, lakierów, utwardzaczy, materiałów konserwacyjnych oraz rozcieńczalników (dalej: Know - how) z podmiotem dysponującym wiedzą, która może zostać wykorzystana w przedsiębiorstwie Spółki.

W związku z ww. umową, Wnioskodawca nabędzie Know - how umożliwiające Mu przygotowanie procesu technologicznego obejmującego takie elementy jak: produkcja, kontrola jakości, pakowanie i magazynowanie dostosowanego do produkcji rozcieńczalników, podkładów, utwardzaczy, lakierów oraz środków ochrony karoserii mających zastosowanie w przemyśle motoryzacyjnym w branży blacharsko - lakierniczej.

Z tytułu nabycia Know - how Spółka zobowiązana będzie do zapłaty na rzecz sprzedawcy wynagrodzenia w ustalonej wartości. Nabyte Know - how zostanie ujęte w księgach rachunkowych Spółki jako wartość niematerialna i prawna (dalej: WNiP) w miesiącu, w którym dojdzie do nabycia Know - how. Zbywca wystawi na rzecz Spółki fakturę, dokumentującą całość należności z tytułu Know - how. W chwili otrzymania faktury dokumentującej fakt nabycia Know - how całość należności za Know - how zostanie zarachowana w księgach rachunkowych jako zobowiązanie Spółki wobec sprzedawcy, niezależnie od uzgodnionego pomiędzy stronami terminu zapłaty oraz momentu rozpoczęcia amortyzacji Know - how. Następnie, ponieważ Know - how zostanie nabyty (zakupiony) będzie on podlegał amortyzacji, w tym również podatkowej, a Spółka zaliczać będzie do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne dokonywane od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka wprowadzi Know - how do ewidencji środków trwałych i WNiP.

W tym miejscu należy podkreślić, iż możliwa jest sytuacja, w której płatność należności za Know - how zostanie odroczona w wyniku ustaleń umownych między stronami i nastąpi w ratach, już po przekazaniu Know - how Spółce. Dodatkowo, Spółka nie wyklucza możliwości zaistnienia sytuacji, w której płatność ostatniej części wynagrodzenia dokonana zostanie już po upływie terminu zakończenia inwestycji określonej w otrzymanym przez Spółkę zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) - niemniej jednak, strony umowy nie podjęły jeszcze ostatecznej decyzji w powyższej kwestii, zatem możliwe jest również dokonanie płatności całości należności za Know - how przed upływem terminu wskazanego we wspomnianym zezwoleniu.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż poza nabyciem Know - how, Spółka w związku z inwestycją na terenie XSSE ponosi obecnie i zamierza ponieść w przyszłości szereg wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, stanowiących koszty inwestycji w tym m.in. z tytułu nabycia albo wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych oraz innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych. Płatności, jakie Spółka dokonuje i będzie dokonywała z tego tytułu w przyszłości mają miejsce w innym momencie niż ujawnienie zobowiązania z tytułu nabycia / wytworzenia tych środków trwałych w księgach rachunkowych Spółki. Przy czym, Wnioskodawca dopuszcza możliwość, że amortyzacji warunki płatności mogą przewidywać, że zapłata będzie rozłożona w czasie i np. część bądź całość płatności nastąpi już po przyjęciu danego środka trwałego do używania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy zaliczenie kosztu związanego z nabyciem Know - how do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota do zapłaty za Know - how zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki (niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności)?
  2. Czy zaliczanie kosztów związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota do zapłaty za przedmiotowe aktywa zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki (niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności)?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, zaliczenie kosztu związanego z Know - how do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota ta zostanie zarachowana jako zobowiązania w księgach Spółki, niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności, bez względu na moment faktycznej zapłaty za Know - how (a więc niezależnie od tego, czy płatność nastąpi jednorazowo, czy też w ratach, i niezależnie od tego, czy sama zapłata zostanie dokonana przed, czy też po upływie terminu zakończenia projektu inwestycyjnego, który to termin określony został w zezwoleniu na działalność na terenie XSSE).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, zaliczanie kosztów związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota do zapłaty za przedmiotowe aktywa zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki, niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności, bez względu na moment faktycznej zapłaty za aktywo (a więc niezależnie od tego, czy płatność nastąpi jednorazowo czy też w ratach, i niezależnie od tego, czy sama zapłata zostanie dokonana przed, czy też po upływie terminu zakończenia projektu inwestycyjnego, który to termin określony został w zezwoleniu na działalność na terenie XSSE).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1) Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do zapytania nr 1.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę znajduje oparcie w następujących argumentach.

    1. Wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Zgodnie z § 6 ust.

1 pkt 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej: ?za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know - how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3?.

Powyższy przepis zawiera definicję legalną wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą (czyli tzw. ?kosztów kwalifikowanych?). Jednakże, ustawodawca nie precyzuje w przepisach strefowych, kiedy nakłady inwestycyjne należy uznać za poniesione. W związku z powyższym, celem ustalenia znaczenia normy prawnej, która explicite nie została zdefiniowana w akcie prawnym, w pierwszej kolejności zastosowanie powinny znaleźć reguły wykładni językowej.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego, określenie ?ponieść? oznacza m.in. ?zostać obarczonym, obciążonym czymś?. W świetle powyższego, uzasadnione jest, zdaniem Spółki, przyjęcie, że termin ?poniesienie kosztu? odczytywać należy jako bycie obciążonym kosztem np. wskutek wystawienia przez kontrahenta faktury z tytułu nabycia Know - how. W tym miejscu Spółka podkreśla, że jak wskazała w stanie faktycznym, w omawianej sprawie zostanie wystawiona jednorazowa faktura na całość ceny za nabycie Know - how należnej sprzedawcy od Spółki.

Należy zwrócić uwagę, iż brzmienie § 6 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej nie wskazuje, aby wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą powinny zostać poniesione w tym sensie, że podatnik dokona ich rzeczywistej wypłaty - muszą być to jedynie koszty inwestycji poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia.

W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na powyższe argumenty, na potrzeby kalkulacji wysokości zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty inwestycji (powiększające wysokość zwolnienia) należy uznać zarachowane koszty inwestycji powodujące zmianę w strukturze aktywów lub pasywów podatnika (tzw. ujęcie memoriałowe).

    1. Poniesienie kosztu w świetle regulacji ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z zasadami wykładni systemowej, normę wynikającą z przepisu powinno się ustalać z uwzględnieniem miejsca przepisu w systemie prawa, do którego należy. W tym miejscu, zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, iż zgodnie z § 6 ust. 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej: ?cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm., dalej: ustawa o rachunkowości)?. Odwołanie to oznacza, w ocenie Wnioskodawcy, że intencją ustawodawcy było aby wyrażenia, odnoszące się do definicji ?cena nabycia? (a więc również wyrażenie ?poniesione na terenie strefy?) interpretować w zgodzie z rozumieniem tych wyrażeń na gruncie ustawy o rachunkowości.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości, w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie obciążające ją koszty, niezależnie od terminu ich zapłaty.

Omawiany przepis ustanawia podstawową zasadę rachunkowości, czyli tzw. zasadę memoriałową, polegającą na ujmowaniu w księgach rachunkowych ogółu operacji gospodarczych dotyczących danego okresu, niezależnie od tego czy zostały one w tym okresie opłacone, czy też nie. W tym miejscu należy podkreślić, iż Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA), w orzeczeniu z dnia 25 maja 2011 r. (sygn. II FSK 1721/10) explicite stwierdził, iż: ?zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami, dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty. Przewidziana w tym przepisie zasada memoriałowa księgowania zdarzeń, w tym operacji gospodarczych (art. 4 ust. 2 ustawy o rachunkowości) koreluje z wcześniej omówioną zasadą potrącalności kosztów w czasie, ustanowioną w podatku dochodowym od osób prawnych. Odstępstwo od tych zasad musiałoby więc wynikać tylko z wyraźnej, nie budzącej wątpliwości ingerencji ustawodawcy?.

Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko NSA, gdyż uważa, iż wolą ustawodawcy było wprowadzenie zasady memoriałowej do rozliczeń poniesionych kosztów kwalifikowanych. Brak jest w treści Rozporządzenia ws. warunków pomocy jakiegokolwiek stwierdzenia, które wskazywałoby, że intencją ustawodawcy jest przyjęcie metody odmiennej niż metoda memoriałowa.

W konsekwencji, w opinii Spółki, należy stwierdzić, iż poniesienie kosztu inwestycji w świetle przepisów o rachunkowości ma miejsce w chwili nabycia Know - how i dokonania odpowiednich zapisów księgowych, odzwierciedlających nabycie tego aktywa w księgach (tj. ujęcia zobowiązania). Takie też powinno być rozumienie pojęcia ?poniesienia kosztu? w świetle § 6 rozporządzenia ws. warunków pomocy. Innymi słowy, momentem zaliczenia danego kosztu do kosztów kwalifikowanych, powiększających wysokość zwolnienia przysługującego Spółce z tytułu działalności na terenie SSE powinien być, zdaniem Wnioskodawcy, moment ujawnienia danego kosztu w księgach Spółki. Moment ujęcia danego kosztu inwestycji w puli kosztów kwalifikowanych powinien być natomiast niezależny od dokonania zapłaty czy dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Odnośnie tych ostatnich, Spółka wskazuje, że odpisy amortyzacyjne, w świetle ustawy o rachunkowości, są jedynie konsekwencją wcześniejszego zdarzenia gospodarczego (tj. nabycia WNiP) i mają na celu odzwierciedlenie zmniejszenia wartości użytkowej WNiP, a nie stanowią o momencie poniesienia kosztu.

Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-510/10/PC), w której stwierdzono, że: ?(...) momentem poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej oraz dopuszczalnej pomocy publicznej, będzie dzień dokonania operacji gospodarczej, zgodnie z metodą memoriałową?.

    1. Moment poniesienia kosztu w świetle regulacji podatkowych.

W sytuacji, gdy zarówno przedmiotowe Rozporządzenie ws. pomocy publicznej, jak i ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych zawierająca upoważnienie do jego wydania, nie precyzują definicji omawianego terminu lub nie zawierają przepisu, który pozwalałby na udzielenie odpowiedzi, czy chodzi o poniesienie wydatku w sensie kasowym czy też o jego poniesienie w sensie memoriałowym, zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione jest wówczas również (posiłkowo) sięgnięcie do zasady określonej normatywnie w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc w ustawie regulującej w art. 17 ust. 1 pkt 34 zwolnienie przedmiotowe w tym podatku, obejmujące dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określono, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (z zastrzeżeniami nieistotnymi dla prowadzenia rozważań) uważa się: ?dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów?.

Powyższym przepisem, obowiązującym od 1 lipca 2007 r., ustawodawca potwierdził memoriałową zasadę rozpoznawania momentu poniesienia kosztów bezpośrednich, a więc ściśle związanych z określonymi przychodami.

Należy zwrócić uwagę, iż omawiana regulacja, choć wprost dotyczy tych kosztów, które rozliczane są na bieżąco, nie zaś poprzez odpisy amortyzacyjne, to jednak generalnie wprowadza zasadę memoriałową w odniesieniu do kosztów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek taki potwierdza orzeczenie NSA z dnia 25 maja 2011 r. (sygn. akt II FSK 1721/10). Należy przy tym przyjąć, że odnośnie zaliczenia danego kosztu do ?kosztów kwalifikowanych? zasada memoriałowa oznacza, że uwzględnić powinno się pierwotny moment zarachowania kosztu, który w niniejszej sprawie następuje jednorazowo, wraz z ujęciem całości zobowiązania w księgach rachunkowych (czyli moment wykazania zobowiązania), moment ten nie jest natomiast - i nie może być - zależny od momentu dokonania zapłaty czy dokonywania poszczególnych odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym, skoro zgodnie z cytowanym przepisem ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach, nie ma uzasadnionego normatywnie powodu by inaczej kwalifikować poniesienie wydatku dla celów ustalenia wysokości zwolnienia w związku z działalnością prowadzoną w SSE. Podejście takie potwierdza stanowisko przedstawione w orzeczeniu NSA z dnia 25 maja 2011 r. (sygn. akt II FSK 1721/10) zgodnie z którym: ?gdyby bowiem przyjąć (?), że poniesienie kosztu (wydatku na inwestycję w specjalnej strefie ekonomicznej) należałoby rozpoznawać w czasie inaczej, a więc wydatek taki kwalifikować według zasady kasowej, a nie przyjętej w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasady memoriałowej, prowadziłoby to do błędu w zasadach wykładni prawa w postaci naruszenia zasady konsekwencji terminologicznej, czyli naruszenia zakazu wykładni homonimicznej. Nie można bowiem bez uzasadnionej przyczyny nadawać tym samym zwrotom prawnym różnych znaczeń?.

Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko Sądu w powyższym zakresie.

    1. Moment poniesienia kosztu a wykładnia celowościowa.

W przypadku, gdy przepis prawa jest na tyle niejasny, iż wykładnia językowa nie odpowiada precyzyjnie na pytanie, w jaki sposób rozumieć termin w nim użyty, wówczas w celu prawidłowego sformułowania normy prawnej, niezbędne jest zastosowanie wykładni celowościowej.

Na zasadność takiej wykładni wskazał m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w orzeczeniu z dnia 23 września 2008 r. (sygn. akt I SA/Rz 552/08), który odnosi się wprawdzie do przepisów wydanych w 2004 r., niemniej wnioski w nim zawarte są aktualne w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego wyżej przez Spółkę. WSA w uzasadnieniu wyroku stwierdził, iż wykładnia gramatyczna: ?musi być uzupełniona wnioskami płynącymi z zastosowania innych rodzajów wykładni: historycznej, systemowej, funkcjonalnej, logicznej, a wreszcie (...) celowościowej, która w odniesieniu do indywidualnych spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych uznawana jest za najodpowiedniejszą i najlepiej prowadzącą do rozszyfrowania intencji i celów ustawodawcy?.

W opinii Spółki, posługiwanie się przez ustawodawcę terminem ?faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych? w poprzednich rozporządzeniach dotyczących ustanowienia poszczególnych SSE (np. w rozporządzeniu z dnia 5 września 1995 r. o ustanowieniu SSE w stanie prawnym przed 1 maja 2004 r.) mogło powodować, iż zwrot ten był utożsamiany z faktyczną zapłatą. Jednakże, należy podkreślić, iż ww. zwrot został jednoznacznie zmieniony i ustawodawca nie posługuje się obecnie terminem ?faktycznie poniesionych wydatków?.


Zdaniem Spółki, powyższa zmiana w sposób oczywisty ujawnia wolę ustawodawcy, który jednoznacznie potwierdził, iż przy uznawaniu kosztów inwestycji za poniesione nie należy posługiwać się zasadą kasową. Zmieniona definicja poniesionych kosztów inwestycji zawarta w kolejnych rozporządzeniach dotyczących SSE, nie odwołuje się bowiem do faktycznej zapłaty czy ?faktycznego poniesienia?. Powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-846/11/AK) uznający stanowisko spółki za prawidłowe, stwierdzając, że: ?omawiana zmiana legislacyjna potwierdza rezygnację Ustawodawcy z obliczenia zwolnienia podatkowego w oparciu o zasadę kasową na rzecz zasady memoriałowej. Ponadto świadczy o tym również fakt zastąpienia pojęcia ?wydatek? terminem ?koszt?, który co do zasady jest terminem rozumianym szerzej?.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, poniesienie wydatku dla celów kalkulacji kwoty przysługującej do wykorzystania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. puli dostępnej pomocy publicznej), oznacza zarachowanie kosztu, jeżeli przedmiotowy koszt inwestycji został udokumentowany fakturą, rachunkiem lub innym dokumentem otrzymanym przez Spółkę.

Zgodnie z przywołanym wcześniej orzeczeniem NSA: ?Nie jest tu argumentem definitywność poniesienia wydatków, ponieważ koszty udokumentowane fakturami, nawet z odroczonym terminem płatności, także mają cechę definitywności, to jest ostateczności, pomimo ich czasowej niewymagalności. Traktowanie zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym jako częściowej refundacji poniesienia przez podatnika wydatków określonego typu może mieć uzasadnienie logiczne i ekonomiczne, niemniej opieranie wykładni istotnych dla rozstrzygnięć sprawy przepisów prawa podatkowego na takim kryterium funkcjonalnym nie może być uznane za poprawne w sytuacji, gdy pozostałe dyrektywy wykładni każą zastosowane w przepisach pojęcia interpretować inaczej?.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko NSA. Co więcej, w opinii Spółki, przyjęcie, iż koszty dokumentowane fakturami nawet z odroczonym terminem płatności nie mają charakteru definitywnego, oznaczałoby, że ustawodawca od początku zakłada - jako realną hipotezę - że Wnioskodawca (czy jakikolwiek inny podatnik) nie będzie przestrzegał przepisów prawa, tj. nie wywiąże się ze swoich zobowiązań i nie dokona w przyszłości zapłaty za nabywane aktywo. W tym kontekście Spółka zwraca uwagę na definicję ?zobowiązania? zawartą w art. 3 pkt 20 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którą jest nim: ?wynikający z przeszłych zdarzeń obowiązek wykonania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości?. Nie może zatem o powstaniu zobowiązania stanowić moment zapłaty w oparciu o powyższą definicję, będzie to natomiast moment otrzymania faktury dokumentującej nabycie WNiP.

    1. Wykładnia celowościowa przepisów strefowych a prowadzona działalność gospodarcza.

Spółka zwraca uwagę, iż głównym celem ustanowienia SSE jest przyspieszenie rozwoju gospodarczego, w szczególności poprzez rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej, nowych rozwiązań technicznych i technologicznych, zwiększanie konkurencyjności wytwarzanych wyrobów i świadczonych usług oraz tworzenie nowych miejsc pracy (art. 3 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Wypełnienie powyższych celów ma miejsce w następstwie nabycia i korzystania ze środków trwałych (oraz WNiP), co skutkuje aktywizacją gospodarczą - nabyte środki trwałe i WNiP pozwalają na prowadzenie działalności gospodarczej. Natomiast bez znaczenia z perspektywy celu istnienia specjalnych stref ekonomicznych pozostaje fakt momentu dokonania zapłaty za ww. środki trwałe lub WNiP, czy też moment zaliczenia do kosztów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tych środków.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, należy podkreślić, iż zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej: ?warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego (...) jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (...)?.

W świetle powyższej regulacji, okres posiadania środków trwałych i WNiP rozpoczyna się z momentem wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i WNiP, nie jest natomiast zależny od żadnych dodatkowych warunków takich jak dokonanie zapłaty czy dokonywanie odpisów amortyzacyjnych. Zatem, zdaniem Spółki, zakładając racjonalność ustawodawcy, poniesienie wydatku na nabycie Know - how powinno odpowiadać momentowi jego nabycia, tj. ujęcia zobowiązania w księgach rachunkowych przez Spółkę, co stanie się w tym samym czasie co wprowadzenie Know - how do ewidencji środków trwałych i WNiP. Założenie przeciwne - że momentem zaliczenia kosztu nabycia Know - how do kosztów kwalifikowanych powinien być moment faktycznej zapłaty za Know - how - nie jest spójne zarówno z ustawowo określonymi celami SSE (wspomnianymi wyżej), jak też z pozostałymi zapisami Rozporządzenia ws. pomocy publicznej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, zaliczenie kosztu związanego z Know - how do puli tzw. ?kosztów kwalifikowanych?, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota ta zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki, niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności, bez względu na moment faktycznej zapłaty za Know - how (a więc niezależnie od tego, czy płatność nastąpi jednorazowo czy też w ratach i niezależnie od tego, czy sama zapłata zostanie dokonana przed, czy też po upływie terminu zakończenia projektu inwestycyjnego, który to termin określony został w zezwoleniu na działalność na terenie SSE) - o czym świadczą przedstawione powyżej argumenty.

2) Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do zapytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, argumenty przedstawione w zakresie uzasadnienia stanowiska Spółki do zapytania nr 1, powinny znaleźć w całości zastosowanie także w stosunku do zapytania nr 2, w związku z tym Spółka wnosi o uznanie uzasadnienia Jej stanowiska do zapytania nr 1, również za uzasadnienie stanowiska Spółki do zapytania nr 2.

Tym samym, w opinii Spółki, zaliczanie kosztów, związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych, do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy kwota do zapłaty za przedmiotowe aktywa zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki, niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności, bez względu na moment faktycznej zapłaty za aktywo (a więc niezależnie od tego, czy płatność nastąpi jednorazowo czy też w ratach, i niezależnie od tego, czy sama zapłata zostanie dokonana przed, czy też po upływie terminu zakończenia projektu inwestycyjnego, który to termin określony został w zezwoleniu na działalność na terenie XSSE).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za nieprawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm.), wydanego na podstawie art. 4 ust. 4 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

  1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
  2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych). Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 tego rozporządzenia).

W myśl § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

  1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
  2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
  3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
  4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know - how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
  5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
  6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

  1. musi to być koszt inwestycji,
  2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
  3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
  4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
  5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty ?nowej inwestycji?, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

W odniesieniu do kwestii pojęcia ?poniesionych wydatków inwestycyjnych?, należy zauważyć, iż pojęcie to nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniu w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom. Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zgodnie z § 5 ust. 2 powołanego rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

  1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
  2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w powołanym wyżej rozporządzeniu ustawodawca definiując zarówno nową inwestycję, jak i używając pojęcia koszt nowej inwestycji czy poniesienie wydatku inwestycyjnego nie odwołuje się do pojęcia kosztów uzyskania przychodów, czy też art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Ponadto, stosownie do treści § 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, przedmiotem zawartej w nim regulacji są warunki uznawania wydatków za wydatki poniesione na inwestycję na terenie strefy, a także minimalna wysokość tych wydatków.

Wobec powyższego, brak jest podstaw, aby przyjętą w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych metodę rozliczania kosztów w czasie (tzw. metodę memoriałową) przenosić na przepisy dotyczące udzielania pomocy publicznej, skoro nie odsyłają one w tym zakresie do ww. ustawy (odesłanie to dotyczy bowiem jedynie art. 17 ust. 1 pkt 34 cyt. ustawy).

Rozstrzygając kwestię ?poniesionych wydatków inwestycyjnych? należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową.

Wobec powyższego, zdaniem tut. Organu, aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to ?poniesienie? musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z tym, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym.

Zgodnie z cytowanymi przepisami rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione m.

in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych (nabycie wartości niematerialnych i prawnych). Oznacza to, że przedsiębiorca, aby mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, powinien spełnić łącznie następujące warunki:

  • dokonać zakupu lub wytworzenia środka trwałego (zakupu wartości niematerialnych i prawnych),
  • ponieść wydatki z tym związane.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16g określa, jakie wydatki podlegają zaliczeniu do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Między innymi, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia - art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 16g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek. Przepis ten nie reguluje kwestii uznania wydatku za poniesiony, lecz stanowi, jaki dzień przyjmuje się za dzień poniesienia wydatku dla wyliczenia zdyskontowanej wartości inwestycji. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że wydatkiem jest koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym, a przez poniesienie wydatku należy rozumieć definitywne pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika.

Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, iż dla celów zaliczenia kosztów związanych z zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych (nabyciem wartości niematerialnych i prawnych) do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, za moment poniesienia kosztów należy uznać datę, w której kwota do zapłaty za środki trwałe (wartości niematerialne i prawne) zostanie zarachowana jako zobowiązanie w księgach Spółki, niezależnie od ustalonych przez strony terminów płatności, bez względu na moment faktycznej zapłaty.

Reasumując, zaliczenie kosztu związanego z nabyciem Know - how oraz kosztów związanych z nabyciem / wytworzeniem innych niż Know - how wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych do puli tzw. kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej, powiększających wysokość zwolnienia podatkowego przysługującego Spółce, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno nastąpić w chwili, gdy wydatki te zostaną poniesione w ujęciu kasowym, tj. z chwilą zapłaty, z zachowaniem warunków określonych w § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika