Czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu 24 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w związku z planowanym rozwojem (produkcja kolejnego, nowego modelu samochodu) podjęła ze Skarbem Państwa, reprezentowanym przez Prezydenta Miasta negocjacje w sprawie nowej, długoletniej umowy dzierżawy obejmującej tereny dotychczas dzierżawione przez Spółkę oraz tereny sąsiadujące, dotychczas nienadające się do wydzierżawienia z uwagi na obciążenie roszczeniami spadkobierców byłych właścicieli o zwrot. Spółka jest jedynym oferentem prowadzącym w tej sprawie negocjacje ze Skarbem Państwa.

Negocjacje ze Skarbem Państwa odnośnie nowych terenów, które ma objąć umowa dzierżawy, poprzedzone były staraniami Spółki o wycofanie roszczeń wobec Skarbu Państwa przez spadkobierców byłych właścicieli tych nieruchomości. Wycofanie roszczeń było warunkiem przystąpienia przez Skarb Państwa do negocjacji ze Spółką.

Kwestie wycofania roszczeń przez byłych właścicieli Spółka powierzyła profesjonalnemu pełnomocnikowi, którego zadaniem było:

1. doprowadzenie w wyniku negocjacji do wydania przez właściwy organ administracyjny ostatecznego orzeczenia o umorzeniu toczących się postępowań przed Prezydentem Miasta;
2. uzyskanie i przekazanie Spółce oświadczeń dysponujących łącznie ponad połową udziałów spadkowych spadkobierców A i B o zrzeczeniu się z przysługującego im na podstawie art. 34 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami uprawnienia do skorzystania z prawa pierwszeństwa w nabyciu umowy działek.
   
   

Pośrednik doprowadził do załatwienia sprawy w sposób określony w umowie, przez co umożliwił Spółce przystąpienie do rozmów ze Skarbem Państwa. Za swoje działania pośrednik otrzymał wynagrodzenie.

Tak jak już zaznaczono wyżej, Spółka pilnie potrzebuje tych terenów w związku z dalszą rozbudową zakładu, stąd determinacja Spółki do zakończenia postępowań o zwrot nieruchomości spadkobiercom. Bez udziału Spółki postępowania te, zgodnie z przewidywaniami zarówno profesjonalnych doradców, jak przedstawicieli Skarbu Państwa, mogły trwać jeszcze kilka lat, co całkowicie blokowało dalszy rozwój zakładu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodu wydatki, jakie poniosła na rzecz pośrednika, którego zadaniem było prowadzenie w imieniu Spółki negocjacji ze spadkobiercami byłych właścicieli celem odstąpienia przez nich od swoich roszczeń i umożliwienie Spółce przystąpienia do negocjacji ze Skarbem Państwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem ?zachowanie? oraz ?zabezpieczenie? należy rozumieć wydatki mające na celu zapewnienie, aby przychody z danego źródła występowały dalej w dotychczasowej wysokości lub aby źródło to istniało, natomiast poprzez zabezpieczenie rozumieć należy ochronę tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów. Przy czym, zwrot ?w celu? oznacza to, że zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlega tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym; poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka jest zdania, iż koszty jakie poniosła na rzecz pośrednika prowadzącego negocjacje w imieniu Spółki stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatek ten umożliwił Spółce przystąpienie do negocjowania nowej umowy dzierżawy, obejmującej dodatkowe tereny, co gwarantuje Spółce zachowanie źródła przychodów rozumiane jako zapewnienie dalszego rozwoju tego źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo ? skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, że wydatki, jakie Spółka poniosła na rzecz pośrednika, którego zadaniem było prowadzenie w imieniu Spółki negocjacji ze spadkobiercami byłych właścicieli celem odstąpienia przez nich od swoich roszczeń, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, gdyż mają na celu umożliwienie przystąpienia do negocjowania nowej umowy dzierżawy, obejmującej dodatkowe tereny, co gwarantuje Spółce zachowanie źródła przychodów (rozumiane jako zapewnienie dalszego jego rozwoju).

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Jednocześnie należy przy tym zaznaczyć, iż jedynie ważna czynność prawna może stanowić podstawę prawną uznania wydatków za koszt uzyskania przychodu. Co więcej, mocą art. 16 ust. 1 pkt 66 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów poniesione wydatki oraz wartości przekazanych rzeczy, praw lub wykonanych usług, wynikające z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, w szczególności w związku z popełnieniem przestępstwa określonego w art. 229 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. ? Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.). A zatem, podejmowane działania muszą mieścić się w granicach prawa i nie mogą zmierzać do jego obejścia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.