Czy wysokość całkowitej kwoty zwolnienia z opodatkowania przysługującego Wnioskodawcy z tytułu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 04 kwietnia 2011 r. (data wpływu 06.04.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną zakupu licencji na korzystanie z programów komputerowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną zakupu licencji na korzystanie z programów komputerowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca realizuje w chwili obecnej inwestycję na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia strefowego z dnia 22 września 2010 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie inwestycji zamierza nabyć licencje na korzystanie z programów komputerowych (system ERP), które będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w Jego bieżącej działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej m.in. w procesie zarządzania tą działalnością, prowadzenia rachunkowości firmy oraz prowadzenia gospodarki magazynowej Wnioskodawcy.

Przedmiotowe licencje będą stanowić u Wnioskodawcy wartości niematerialne i prawne, w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlegające amortyzacji.

Oprogramowanie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywane wyłącznie w przedsiębiorstwie na rzecz którego Wnioskodawca otrzymuje wsparcie w postaci zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wysokość całkowitej kwoty zwolnienia z opodatkowania przysługującego Wnioskodawcy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać powiększona, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia, o wydatki na nabycie licencji na korzystanie z opisanych wyżej programów komputerowych, a zatem, czy wydatki te będą stanowiły wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, jako ?cena nabycia wartości niematerialnych i prawnych, związanych z transferem nowej technologii? w rozumieniu § 6 Rozporządzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie licencji na korzystanie z opisanych wyżej programów komputerowych należy uznać za wydatki związane z transferem technologii, co pozwala na zaliczenie ich do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 Rozporządzenia, a w efekcie pozwala na podwyższenie całkowitej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Wnioskodawcy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z racji prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia z opodatkowania nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Wielkość zwolnienia z podatku uzależniona jest od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych, kwalifikujących się do objęcia pomocą. To, jakiego rodzaju wydatki uznaje się za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą, określa § 6 Rozporządzenia (właśnie Rozporządzenie należy uznać za odrębne przepisy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji (pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów), poniesione na terenie strefy w trakcje obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem § 6 ust. 2 i 3 Rozporządzenia (Wnioskodawca przyjmuje, że warunki określone w § 6 ust. 2 i 3 Rozporządzenia będą spełnione).

Jak wynika z omawianej regulacji, jednym z warunków ujęcia wydatków na nabycie licencji na oprogramowanie za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą na podstawie § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia jest uznanie, iż tego typu nabycie jest związane z transferem technologii. Kluczowa jest więc odpowiedź na pytanie, jak należy interpretować pojęcie technologii.

Termin ?technologia? nie został zdefiniowany w Rozporządzeniu ? z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, dokonując interpretacji pojęcia ?technologia? należy poszukiwać jego definicji w innych aktach prawnych, w szczególności zaś w tych aktach prawnych, które mieszczą się w obrębie prawa podatkowego (tak, aby zachować zgodność z zasadami wykładni systemowej i nie dopuścić do sytuacji, w której dany termin używany przez rożne akty prawne jest, bez uzasadnionej przyczyny, różnie rozumiany).

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianej sytuacji, należy odwołać się do norm zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wprawdzie ustawa ta nie zawiera definicji terminu technologia niemniej definiuje pojęcie ?nowych technologii? (art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Pomijając więc te elementy definicji, które odnoszą się do nowości danej technologii, można tę regulację wykorzystać, zdaniem Wnioskodawcy, również w celu zdefiniowania samego pojęcia technologii (aby dana wartość niematerialna i prawna mogła być zdefiniowana jako nowa technologia, w pierwszym rzędzie musi być w ogóle technologią, a dodatkowo posiadać cechę nowości).

W świetle art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za nową technologię ?uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615)?.

Jakkolwiek przedmiotowy termin został zdefiniowany na potrzeby zastosowania ulgi, o której mowa w art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie ulega wątpliwości, iż z punktu widzenia wykładni systemowej należy przyjąć, że pojęcie ?technologia? nie może być rozumiane w sposób diametralnie różny od pojęcia ?nowej technologii? zdefiniowanego w art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A zatem należy uznać, iż pojęcie nowej technologii stanowi zawężenie pojęcia ?technologii? poprzez wprowadzenie wymogu nowości i innowacyjności oraz zdefiniowanie kryteriów, na podstawie których możliwa będzie ocena spełnienia przedmiotowych wymogów. Eliminując więc te fragmenty, które dotyczą przymiotu nowości z zacytowanego przepisu można wysnuć wniosek, że termin ?technologia? w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oznacza wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie wyrobów lub usług. Do tej grupy należy też, zdaniem Wnioskodawcy, zaliczyć oprogramowanie komputerowe, które spełnia powyższe warunki.

Wiedza informatyczna jest dziedziną wiedzy technologicznej, obejmującą zastosowanie narzędzi informatycznych. Do wskazanych narzędzi można zaliczyć np. program lub zespół programów zapisanych w wybranym języku lub środowisku programowania czy dany algorytm. W omawianym przypadku zastosowanie rozwiązań informatycznych (tj. oprogramowania, na jakie Wnioskodawca zamierza nabyć licencję) jest niezbędne w celu zintegrowanego zarządzania przedsiębiorstwem Wnioskodawcy (np. gospodarką magazynową, rachunkowością, finansami, itp.). Ma to zatem wpływ również na procesy wytwórcze prowadzone przez Wnioskodawcę.

Stanowisko stwierdzające, iż wydatki na nabycie licencji na programy komputerowe (w szczególności na takie programy komputerowe, które są podobne do tych jakie zamierza nabyć Wnioskodawca) stanowią wydatki związane z nabyciem technologii, znajduje potwierdzenie w utrwalanej już linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo stanowisko takie potwierdzają następujące interpretacje indywidualne:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 września 2010 r. sygn. lLPB4/423-74/10-2/MC,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r. sygn. IPPB5/423-13/10-2/AM,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 maja 2009 r. sygn. ITPB3/423-166/09/DK.
  
  

Jak już wspomniano wyżej, zdaniem Wnioskodawcy, skoro dana wartość niematerialna i prawna uznawana jest za technologię w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to powinna ona zostać uznana za technologię również w rozumieniu przepisów zawartych w aktach prawnych niższego rzędu (takimi przepisami są, w ocenie Wnioskodawcy, regulacje zawarte w Rozporządzeniu, które szczegółowo reguluje sposób obliczenia zwolnienia z opodatkowania przysługującego Wnioskodawcy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Za takim wnioskiem przemawia również to, że treść Rozporządzenia nie daje żadnych powodów by uznać, że pojęcie technologii powinno być interpretowane w jakikolwiek inny sposób.

Również wykładnia językowa prowadzi do podobnych wniosków ? otóż, zgodnie z potocznym rozumieniem pojęcia technologia, za technologię uznaje się wiedzę technologiczną pozwalającą na wytwarzanie wyrobów lub świadczenie usług. Przytoczona definicja niewątpliwie obejmuje również oprogramowanie, które jest wykorzystywane w tych celach. Takie rozumowanie potwierdza również kontekst, w jakim używane jest pojęcie technologii. Przykładowo w przygotowanym przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości Opracowaniu pt.: ?INNOWACJE I TRANSFER TECHNOLOGII słownik pojęć? (PARP, 2005 r.) występuje definicja firm technologicznych (s. 49-50), które ?Działają przede wszystkim w nowych, szybko rosnących sektorach z wysokimi możliwościami technicznymi, takich jak: usługi komputerowe i z zakresu oprogramowania, (podkreślenie Wnioskodawcy)?. W języku potocznym funkcjonuje również pojęcie ?technologii informacyjnej? oraz ?technologii informatycznej? (które odnoszą się właśnie do wykorzystania oprogramowania komputerowego). Podane przykłady ilustrują to, w jaki sposób rozumie się termin technologia w języku potocznym, w szczególności to, że termin technologia kojarzony jest również z oprogramowaniem komputerowym.

Wnioskodawca pragnie na koniec podkreślić, że możliwość zakwalifikowania wydatków na nabycie licencji na oprogramowanie do ?kosztów kwalifikowanych? w rozumieniu Rozporządzenia przez firmy, działające na terenie specjalnych stref ekonomicznych nie budziła dotąd wątpliwości organów podatkowych. Przykładowo taką możliwość potwierdzono w interpretacji indywidualnej, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 7 stycznia 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1280/10/AK.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie licencji na korzystanie z programów komputerowych można uznać za wydatki na nabycie wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii w rozumieniu § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia. Zatem przedmiotowe wydatki będą uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną, a w efekcie powiększą całkowitą kwotę przysługującego Wnioskodawcy na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienia z opodatkowania z tytułu działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (oczywiście przy założeniu, że pozostałe, określone w Rozporządzeniu warunki będą spełnione - co jednak nie jest przedmiotem niniejszego zapytania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie nadmienia się, iż w odniesieniu do powołanych przez Spółkę pism stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.