Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18.04.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 13 lipca 2011 r. (data wpływu 18.07.2011 r.) oraz z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu 29.07.2011 r.) ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty dodatkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest właścicielem budynku biurowego, w którym:

1. około 97% powierzchni jest oddane w najem osobom trzecim,
2. około 1% powierzchni jest zajętej przez personel i aktywa związane z działalnością wynajmu: administrator budynku, recepcje, poczta wewnętrzna, wsparcie techniczne, magazyny sprzętu elektrotechnicznego i części zamiennych,
3. około 2% powierzchni jest zajętej na pomieszczenia nie związane bezpośrednio lub w ogóle nie związane z działalnością w zakresie najmu, np. siedzibę i sekretariat zarządu, służby finansowo ? księgowe, działy prowadzące działalność gospodarczą w obszarze innym niż związany z nieruchomościami.

Ze względu na prowadzenie wielu działalności w jednym budynku, ustalenie pełnej rentowności na tych działalnościach nie jest możliwe, bo ich rachunek wyników nie zawiera kosztów zajmowanych pomieszczeń, jakie byłyby poniesione, gdyby ?działalności? te najmowały pomieszczenia od podmiotów trzecich.

Dlatego począwszy od 2012 r. Spółka zamierza nająć pomieszczenia biurowe w nieruchomości należącej do innego podatnika świadczącego usługi wynajmu i administrowania, aby tam ?przenieść? ludzi i aktywa związane z działalnościami innymi niż świadczenie usług najmu i administrowania nieruchomościami.

Przedmiotem planowanej umowy najmu będą: 1) określona w m² powierzchnia biurowa oraz 2) określona w m² część powierzchni wspólnej budynku biurowego, odpowiadająca zajętej powierzchni biurowej.

Rozliczenia z tytułu najmu będą wyglądały następująco:

1. najemca jest zobowiązany do zapłaty czynszu, opłat dodatkowych, a także ? opcjonalnie ? wynagrodzenia za zamówione usługi dodatkowe (usługi telefoniczne, dostęp do Internetu, usługi konserwatorskie lub informatyczne);
2. wszystkie tytuły wskazane w pkt 1, z formalnego punktu widzenia, mają swoje źródło w jednej umowie najmu, odrębnej dla każdego najemcy;
3. wynagrodzenie za usługi wskazane w ust. 1 są rozliczane w okresach miesięcznych, a termin płatności przypada na 10 dzień okresu rozliczeniowego, z zastrzeżeniem poniższych uwag dotyczących opłat dodatkowych;
4. opłaty dodatkowe, które wnoszą najemcy, służą pokryciu kosztów funkcjonowania budynku, utrzymania odpowiedniego standardu jakości świadczonej usługi najmu i zarządzania nieruchomością. Koszty te obejmują między innymi: usługi serwisów technicznych, ochronę mienia i ludzi, ubezpieczenie budynku od ognia, koszty związane z tzw. powierzchniami wspólnymi: usługi porządkowe, energia, ogrzewanie, zużycie wody i ścieków, utrzymanie terenów zielonych. Koszty funkcjonowania budynku są wskazane i zdefiniowane w umowach najmu;
5. najemca reguluje opłaty dodatkowe w ciągu roku w formie dwunastu miesięcznych, równych rat (w umowie zwanych ?zaliczkami na opłaty dodatkowe?);
6. po zakończeniu roku ustalana jest wartość kosztów funkcjonowania budynku za ten rok, a każdy najemca z osobna jest obciążany lub uznawany różnicą między zapłaconymi zaliczkami na opłaty dodatkowe w roku a odpowiadającą im wartością kosztów funkcjonowania budynku przypadających na najemcę (według udziału zajmowanej powierzchni w powierzchni budynku ogółem);
7. rozliczenie opłat dodatkowych, wskazane w pkt 6, jest dokonywane w terminie trzech miesięcy po zakończeniu roku (jest czas potrzebny na zebranie pełnej informacji o kosztach funkcjonowania budynku);
8. rozliczenie jest dokumentowane fakturami VAT korektami, z tym, że w przypadku wystąpienia:
1. niedopłaty ? Spółka wystawia fakturę VAT korektę na kwotę, którą zobowiązany jest zwrócić najemca, jako okres korygowany wskazuje się, zgodnie z umową, ostatni okres rozliczeniowy roku (grudzień), termin płatności określony w umowie wynosi 14 dni od daty otrzymania faktury,
2. nadpłaty ? Spółka wystawia fakturę VAT korektę, korygując w pierwszej kolejności wartość zaliczki na opłaty za ostatni okres roku (grudzień), a jeżeli wartość zaliczki na opłaty dodatkowe za ten okres jest mniejsza niż wartość nadpłaty, koryguje się następnie okres przedostatni (listopad), itd.; Spółka jest zobowiązana zwrócić nadpłatę w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury VAT korekty.

Pismem z dnia 13 lipca 2011 r. Spółka doprecyzowała przedstawiony opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje:

1. ?Zaliczki na opłaty dodatkowe? płacone wynajmującemu są wynagrodzeniem za dostawy towarów i usług niezbędnych dla funkcjonowania wynajętej powierzchni biurowej (chociaż w przeważającej części faktycznym dostawcą tych usług nie jest wynajmujący), dla którego ustalono miesięczny okres rozliczeniowy.
2. Spółka w części F poz. 55 pytanie 1 chciała wyodrębnić i ustalić skutki prawnopodatkowe dwóch sytuacji:
1. kiedy otrzyma fakturę VAT z kwotą ?zaliczki na opłaty dodatkowe? przed zakończeniem miesiąca rozliczeniowego (lit. a),
2. w pozostałych przypadkach (Iit. b wniosku) - tj. kiedy faktura VAT dokumentująca wartość ?zaliczki na opłaty dodatkowe? wpłynie do Spółki w miesiącu następnym po miesiącu rozliczeniowym wskazanym w tej fakturze.

3. Faktura VAT korekta, zgodnie z propozycją zapisów umowy, jest wystawiana przez wynajmującego do faktury VAT dokumentującej ?zaliczkę na opłaty dodatkowe? za ostatni miesiąc roku lub ostatni miesiąc najmu (w pierwszym przypadku do faktury wystawionej za grudzień). W przypadku nadpłat może się zdarzyć, że wynajmujący wystawi fakturę VAT korektę także do faktur VAT dokumentujących ?zaliczki za opłaty dodatkowe? za wcześniejsze okresy, np. listopad lub październik; stanie się tak, gdy wartość nadpłaty będzie wyższa niż wartość ?zaliczki na opłaty dodatkowe? w miesiącu grudniu, listopadzie, itd.
4. Ponadto w akapicie drugim części G zdanie o brzmieniu:
   ?W przypadku zaliczek na opłaty dodatkowe (dwanaście równych, regulowanych miesięcznie rat) faktury będą wskazywały okres rozliczeniowy, a ze względu na ich wystawienie i przekazanie Spółce w pierwszych dniach następnego miesiąca, Spółka będzie mogła ująć je w księgach na ostatni dzień okresu rozliczeniowego?
   jest błędne, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktycznym, prosimy przyjąć za właściwe zdanie o brzmieniu:
   ?W przypadku zaliczek na opłaty dodatkowe (dwanaście równych, regulowanych miesięcznie rat) faktury będą wskazywały okres rozliczeniowy, a ze względu na ich wystawienie i przekazanie Spółce w pierwszych dniach miesiąca rozliczeniowego, Spółka będzie mogła ująć je w księgach na ostatni dzień okresu rozliczeniowego?.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słuszne jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym:

1. zaliczki na opłaty dodatkowe są potrącane pod datą:
1. ostatniego dnia okresu rozliczeniowego (miesiąca) ? jeżeli Spółka otrzyma faktury VAT dokumentujące to świadczenie i ujmie je w księgach na ostatni dzień okresu rozliczeniowego,
2. pod datą dnia, w którym otrzymała fakturę VAT ? w pozostałych przypadkach;
2. w przypadku wystąpienia niedopłaty przy rozliczeniu rocznym opłaty dodatkowej ? Spółka potrąca koszt pod datą poniesienia kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w dniu, w którym otrzymała fakturę VAT korektę;
3. w przypadku wystąpienia nadpłaty przy rozliczeniu rocznym opłaty dodatkowej ? Spółka zmniejsza koszty pod datą dnia, w którym otrzymała fakturę VAT korektę, stosując analogię z art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty dodatkowe, zarówno płacone w ciągu roku w formie dwunastu równych miesięcznych rat (zwane zaliczkami na opłaty dodatkowe), jak i kwota rocznego rozliczenia opłat dodatkowych, będąca różnicą między zaliczkami zapłaconymi przez Spółkę a kwotą kosztów funkcjonowania budynku przypadającą na wynajęte powierzchnie ? są kosztami innymi niż bezpośrednio związane z przychodami, a więc są to koszty wskazane w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nadmienia, że w wynajętych pomieszczeniach prowadzona będzie działalność w zakresie obrotu wierzytelnościami, działalność w zakresie świadczenia usług elektronicznych, itp.

W przypadku zaliczek na opłaty dodatkowe (dwanaście równych, regulowanych miesięcznie rat) faktury będą wskazywały okres rozliczeniowy, a ze względu na ich wystawienie i przekazanie Spółce w pierwszych dniach miesiąca rozliczeniowego, Spółka będzie mogła ująć je w księgach na ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Podobnie jest w przypadku rozliczenia rocznego, jednak tutaj Wynajmujący przedstawi rozliczenie dopiero w trzecim lub czwartym miesiącu następnego roku. Ze względu na wymogi określone w przepisie art. 24 ust. 5 ustawy o rachunkowości, koszty te Spółka ujmie w księgach w miesiącu otrzymania dokumentu (faktury VAT korekty). W tym przypadku datą poniesienia kosztu (lub korekty kosztów) będzie więc dzień, w którym Spółka otrzyma fakturę VAT korektę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów ? dla celów podatku dochodowego ? składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

• konieczność faktycznego poniesienia wydatku,
• poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.
  
  

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie ? zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami ? pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki zmniejszać podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to ten cel musi być widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

1. przeznaczenie wydatku (celowość, zasadność wydatku dla funkcjonowania podmiotu). Ze względu na szeroki zakres celowości, powinno poddawać się szczegółowej analizie czynniki wpływające na celowość w postaci racjonalności i efektywności;
2. potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ponadto obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo - skutkowego z osiąganymi przychodami, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza nająć pomieszczenia biurowe w nieruchomości należącej do innego podatnika świadczącego usługi wynajmu i administrowania w celu prowadzenia działalności w zakresie obrotu wierzytelnościami, świadczenia usług elektronicznych, itp.

W konsekwencji, zawarcie umowy najmu będzie wiązało się z ponoszeniem przez Spółkę wydatków w postaci czynszu, zaliczek na opłaty dodatkowe (w tym ewentualnie wyrównanie różnicy wynikającej z rozliczenia rocznego opłat dodatkowych), a także ? opcjonalnie ? wynagrodzenia za zamówione usługi dodatkowe (usługi telefoniczne, dostęp do Internetu, usługi konserwatorskie lub informatyczne). Spółka będzie regulowała wynagrodzenie za opłaty dodatkowe w ciągu roku w formie dwunastu miesięcznych, równych rat (w umowie zwanych ?zaliczkami na opłaty dodatkowe?. Po zakończeniu roku ustalona zostanie wartość kosztów funkcjonowania budynku za ten rok, a każdy najemca z osobna będzie obciążony lub uznany różnicą między zapłaconymi zaliczkami na opłaty dodatkowe w roku, a odpowiadającą im wartością kosztów funkcjonowania budynku przypadającą na najemcę.

Kwestia zaliczenia opłat dodatkowych do kosztów uzyskania przychodów determinowana jest tym czy opłaty te zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz że opłaty te nie są ujęte w katalogu wydatków, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca wskazał, że w wynajmowanych pomieszczeniach prowadzona będzie działalność w zakresie obrotu wierzytelnościami oraz w zakresie świadczenia usług elektronicznych, itp. Zatem wydatki te należy uznać za wydatki, których zamiarem jest osiągnięcie przychodu. W związku z tym, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów odpowiada definicji przytoczonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wypełnia bowiem przesłanki wynikające z tegoż przepisu.

Odnosząc się do momentu poniesienia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów należy wskazać, iż ustawa wyróżnia koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami (art. 15 ust. 4), jak i pozostające w związku pośrednim (art. 15 ust. 4d), jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Przedmiotowe wydatki, tj. opłaty dodatkowe, zarówno płacone w ciągu roku w formie dwunastu równych miesięcznych rat, jak i kwota rocznego rozliczenia opłat dodatkowych stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów ? art. 15 ust. 4e ww. ustawy.

Powyższy przepis oznacza, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się (z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4a i 4f - 4h):

• dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano na podstawie otrzymanej faktury), albo
• dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) ? z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
  
  

Spółka zadała m.in. pytanie czy słuszne jest Jej stanowisko, zgodnie z którym zaliczki na opłaty dodatkowe są potrącane pod datą:

1. ostatniego dnia okresu rozliczeniowego (miesiąca) ? jeżeli Spółka otrzyma faktury VAT dokumentujące to świadczenie i ujmie je w księgach na ostatni dzień okresu rozliczeniowego,
2. pod datą dnia, w którym otrzymała fakturę VAT w pozostałych przypadkach.

W piśmie uzupełniającym, Spółka doprecyzowała, że w odniesieniu do powyższego chciała wyodrębnić i ustalić skutki prawnopodatkowe dwóch sytuacji:

1. kiedy otrzyma fakturę VAT z kwotą ?zaliczki na opłaty dodatkowe? przed zakończeniem miesiąca rozliczeniowego (lit. a),
2. w pozostałych przypadkach (Iit. b wniosku) - tj. kiedy faktura VAT dokumentująca wartość ?zaliczki na opłaty dodatkowe? wpłynie do Spółki w miesiącu następnym po miesiącu rozliczeniowym wskazany w tej fakturze.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, na podstawie otrzymanej faktury albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Zatem za prawidłowe należy uznać sprostowane w piśmie uzupełniającym stanowisko Wnioskodawcy, że ?w przypadku zaliczek na opłaty dodatkowe (?) faktury będą wskazywały okres rozliczeniowy, a ze względu na ich wystawienie i przekazanie Spółce w pierwszych dniach miesiąca rozliczeniowego, Spółka będzie mogła ująć je w księgach na ostatni dzień okresu rozliczeniowego?.

Wobec powyższego w przypadku, kiedy Spółka otrzyma fakturę VAT z kwotą ?zaliczki na opłaty dodatkowe? przed zakończeniem miesiąca rozliczeniowego (pytanie 1 lit. a), to Spółka będzie mogła ująć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów ostatniego dnia okresu rozliczeniowego (miesiąca), tj. w dniu w którym ujmie koszt w księgach rachunkowych (zaksięguje) na podstawie otrzymanej faktury. Natomiast w sytuacji, kiedy Spółka otrzyma fakturę VAT dokumentującą wartość ?zaliczki na opłaty dodatkowe? w nast. miesiącu po miesiącu rozliczeniowym wskazanym na fakturze, to będzie Ona mogła ująć koszt w księgach rachunkowych dopiero w tym następnym miesiącu na podstawie otrzymanej faktury VAT.

Analogicznie Spółka powinna nastąpić w pozostałych przypadkach opisanych we wniosku. W przypadku wystąpienia niedopłaty przy rozliczeniu rocznym opłaty dodatkowej ? Spółka powinna potrącić koszt zgodnie z art. 15 ust. 4d ? 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli w dniu, w którym otrzyma fakturę VAT korektę. W przypadku wystąpienia nadpłat przy rozliczeniu rocznym opłaty dodatkowej ? Spółka powinna zmniejszyć koszt w momencie zaksięgowania otrzymanej faktury VAT korekty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.