Czy wydatki poniesione w związku z opłacaniem przez Bank czesnego w szkołach, w których naukę pobierają (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2007 r. oraz 28 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z opłacaniem przez Bank czesnego w szkołach, w których naukę pobierają dzieci pracowników.

Do wniosku nie został dołączony dokument upoważniający osobę, która złożyła swój podpis, do występowania w imieniu Wnioskodawcy, w związku z tym pismem z dnia 07.12.2007 r., na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia ww. braku w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 12.12.2007 r., a w dniu 21.12.2007 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Bank lub Spółka) zatrudnia pracowników będących obcokrajowcami i nie mających stałego miejsca zamieszkania w Polsce (dalej: Pracownicy). Zgodnie z zawartymi umowami o pracę miejscem wykonywania pracy przez Pracowników są miasta w Polsce (np. Poznań). Na podstawie umów o pracę zawartych z Pracownikami Spółka zobowiązana jest do wsparcia edukacyjnego dzieci Pracowników, które wraz z Pracownikami przyjechały do Polski. W związku z powyższym, Bank ponosi wydatki związane z opłacaniem czesnego w szkołach, w których naukę pobierają dzieci Pracowników będących obcokrajowcami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione w związku z opłacaniem przez Bank czesnego w szkołach, w których naukę pobierają dzieci Pracowników będących obcokrajowcami, a do ponoszenia których Spółka zobowiązała się na podstawie umowy o pracę zawartej z osobami nie mającymi miejsca zamieszkania w Polsce a wykonującymi w Polsce pracę, mogą być rozpoznane przez Bank jako koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone zgodnie z zawartymi umowami o pracę, na opłacenie czesnego w szkołach, w których naukę pobierają dzieci Pracowników będących obcokrajowcami, które wraz z tymi Pracownikami przyjechały do Polski, mogą być rozpoznane przez Bank jako koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. W opinii Spółki, są to bowiem wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie są one również wymienione w katalogu kosztów, określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodu uważa się wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie ma przymiot ?celowości?, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione w związku z opłaceniem czesnego w szkołach, w których naukę pobierają dzieci Pracowników Banku będących obcokrajowcami, do których poniesienia zobowiązała się Spółka w umowach o pracę zawartych z Pracownikami, związane są z przychodami Banku.

W pierwszej kolejności Spółka wskazuje, że przedmiotowe wydatki związane są z zatrudnieniem w Banku Pracowników, którzy nie mają w Polsce stałego miejsca zamieszkania. Wnioskodawca podkreśla, iż zatrudniając Pracowników, o których mowa we wniosku, Spółka dążyła do zbudowania zespołu o najwyższych kwalifikacjach, które gwarantują sukces rynkowy i co za tym idzie zwiększenie przychodów. Podejmując decyzję o zatrudnieniu, szukano najlepszych fachowców, jakich można znaleźć na europejskim rynku pracy. Niejednokroć okazywało się, że spełnienie tych założeń wymaga sięgnięcia po Pracowników nie mających miejsca zamieszkania w Polsce. Niemniej jednak nakłonienie takich Pracowników do podjęcia pracy w Polsce, a co się z tym wiąże, do czasowego zamieszkania na terytorium naszego kraju, wiązało się z koniecznością zapewnienia im określonych świadczeń pozapłacowych. Należy również wziąć pod uwagę, że Pracownicy podejmując zatrudnienie w Spółce decydowali się na czasowy przyjazd do Polski. Dla wielu z nich nie do zaakceptowania była długotrwała rozłąka z rodziną. W związku z tym, Pracownicy decydowali się na czasowe zamieszkanie w Polsce wraz z najbliższą rodziną. Naturalnym było przy tym dążenie Pracowników do zapewnienia swojej rodzinie warunków życia i rozwoju porównywalnych z tymi, jakie miała ona w kraju ojczystym (np. Irlandii). Podstawowym zaś warunkiem było umożliwienie dzieciom nauki w języku ojczystym i codziennego kontaktu z tym językiem w relacjach z osobami innymi niż rodzice, w tym zwłaszcza z rówieśnikami. W związku z tym, Pracownicy jako podstawowy warunek podjęcia pracy w Banku stawiali zapewnienie przez Spółkę edukacji swoim dzieciom, które wraz z nimi, z powodu podjęcia przez Pracowników pracy w Banku, sprowadzą się czasowo do Polski.

Spółka dążąc do zatrudnienia Pracowników, zaakceptowała stawiany warunek. Jako, że w Polsce nauka w szkołach publicznych prowadzona jest w języku polskim, wypełnienie zobowiązań wynikających z umów zawartych z Pracownikami oznaczało konieczność umożliwienia ich dzieciom nauki w szkołach prywatnych, oferujących nauczanie w języku angielskim. Nauka w tych szkołach wiąże się z koniecznością ponoszenia określonych opłat (czesne). W opinii Spółki, zasadnym było zatem ponoszenie takich opłat za Pracownika, mając na względzie przede wszystkim dążenie do jego zatrudnienia, przekładające się na możliwość wzrostu przychodów Banku, jak również okoliczność, iż w swym ojczystym kraju Pracownik mógłby skorzystać z edukacji publicznej w języku ojczystym bez ponoszenia dodatkowych kosztów. W tym kontekście wydatek taki nie był ? zdaniem Spółki ? nieuzasadnionym roszczeniem potencjalnych Pracowników i nie może być traktowany jako nieracjonalny.

Jak wynika z powyższego, poniesienie przez Bank przedmiotowych wydatków było więc uzasadnione i konieczne, mając na względzie ambicję zbudowania przez Bank zespołu pracowniczego o najwyższych kwalifikacjach, tak by zapewnić wzrost przychodów Spółki. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że koszty ponoszone w związku z opłaceniem kosztów edukacji dzieci zatrudnionych przez Bank Pracowników, nie mających miejsca zamieszkania w Polsce, są związane z przychodami Spółki. Jednocześnie katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, określony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie odnosi się do tego typu wydatków. Tym samym zasadne jest uznanie, że koszty te powinny stanowić koszty uzyskania przychodów Banku. Wnioskodawca zwraca również uwagę na fakt, że zapewnienie edukacji dzieciom pracowników, którzy wraz z rodziną przybywają do Polski, by podjąć tu pracę, jest powszechną praktyką gospodarczą. Zdaniem Spółki, w dobie globalizacji, sytuacje gdy cudzoziemcy pracują w Polsce nie powinny być traktowane jako niezwykłe. Niemniej, wymagają one od pracodawców pewnej odpowiedzialności i zapewnienia takim pracownikom, określonych świadczeń pozapłacowych, w tym np. finansowania edukacji ich dzieci. Jako, że świadczenia te bezpośrednio wiążą się z zatrudnieniem, które ma wpływ na przychody podatników, koszty ponoszone na zapewnienie tych świadczeń powinny być klasyfikowane jako koszty uzyskania przychodów.

W piśmie z dnia 28 stycznia 2008 r. Wnioskodawca wskazał, iż wartość przedmiotowych świadczeń doliczana jest do przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega z tego tytułu opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.