Czy kwota przekazanej przez Sp. z o.o. darowizny pieniężnej dla Fundacji ?A?, przeznaczona na (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 listopada 2007 r. (data wpływu 13.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie darowizny pieniężnej przekazanej fundacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie darowizny pieniężnej przekazanej fundacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

N Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie poligrafii, produkcji papieru falistego i tektury falistej, opakowań z papieru i tektury, budownictwa, a także zagospodarowania, zakupu i sprzedaży nieruchomości oraz ich wynajmu na własny rachunek. Obecnie do końca 2007 r. Spółka N zamierza dokonać darowizny pieniężnej w wysokości 540.000 zł na rzecz Fundacji ?A?, której celem statutowym, zgodnie z par. 5 statutu, jest niesienie wszechstronnej pomocy młodzieży uczącej się i studiującej. Darowizna zostanie wykorzystana w całości na spłatę pożyczki, zaciągniętej w 2002 przez Fundację ?A? od osoby fizycznej, która została przeznaczona na zakup wyposażenia budynku, będącego środkiem trwałym Fundacji, w którym znajduje się kawiarnia, sala konferencyjna oraz pokoje hotelowe m.in. na zakup mebli, oświetlenia oraz materiałów wykończeniowych. W budynku tym odbywają się konferencje, zjazdy, odczyty, seminaria dla uczniów i studentów, spotkania z pracownikami naukowymi, rozstrzygnięcia konkursów przy wykorzystaniu całej infrastruktury, w tym opisanego wyżej wyposażenia. Wszelkie dochody uzyskiwane z komercyjnego wynajmu pokoi i świadczonych usług gastronomicznych są przeznaczone w całości na realizację celów statutowych w postaci m.in. wypłaty stypendiów młodzieży studiującej i jednorazowych zapomóg oraz na pokrycie kosztów działalności statutowej. Z tytułu osiągniętego dochodu z działalności gospodarczej Fundacja nie płaci podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota przekazanej przez N Sp. z o.o. darowizny pieniężnej dla Fundacji ?A?, przeznaczona na spłatę uprzednio zaciągniętej pożyczki, która została wydatkowana przez Fundację na cele statutowe, w tym także na nabycie środków trwałych (wyposażenie budynku, koszty wykończenia i umeblowania), służących bezpośrednio realizacji tych celów, będzie darowizną podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawę opodatkowania stanowi dochód ustalony po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy ? łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu.

Art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie określa cele stanowiące sferę zadań publicznych, która obejmuje m.in. zadania w zakresie:

• pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób,
• działalności charytatywnej,
• nauki, edukacji, oświaty i wychowania,

Natomiast organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie to m.in. organizacje pozarządowe, czyli nie będące jednostkami sektora finansów publicznych i nie działające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki nie posiadające osobowości prawnej, utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia.

Fundacja ?A? działa od 2002 r. na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 1991 r., Nr 46, poz. 203 ze zm.) oraz statutu Fundacji. Posiada wpis do Krajowego Rejestru Sądowego Stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Spełniony jest zatem w tym przypadku warunek podmiotowy (osoba beneficjenta) uznania przedmiotowej darowizny za podlegającą odliczeniu od podstawy opodatkowania osoby prawnej.

Jeżeli chodzi o warunek przedmiotowy (cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego) to darowizna przeznaczona na realizację celu statutowego (nauka, edukacja, oświata, wychowanie) zgodnie z ustalonym programem działania fundacji, uprawnia do zastosowania odliczenia od dochodu osoby prawnej będącej darczyńcą. Przeznaczenie darowizny na inwestycje pomnażające dochód, który następnie zostanie w całości przeznaczony na cele statutowe, poprzez inwestowanie w środki trwałe jest w tym przypadku warunkiem koniecznym, umożliwiającym prowadzenie działalności statutowej. Zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów NSA z dnia 13 marca 2002 sygn. III ZPP 21/01 fundacja jest to bowiem majątek wyposażony w osobowość prawną i przeznaczony do realizacji celów społecznie i gospodarczo użytecznych, więc działania służące przynajmniej ochronie tego majątku w dążeniu do stabilnego ? w długookresowej perspektywie ? urzeczywistniania celów skonkretyzowanych w Statucie są dla fundacji sprawą o egzystencjonalnej doniosłości.

Fundacja jako osoba prawna może zawierać umowy pożyczki, podejmować zobowiązania i odpowiadać za nie.

Możliwość zaciągania przez fundację zobowiązań potwierdza także rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 maja 2004 w sprawie ramowego zakresu sprawozdania z działalności fundacji, które w § 2 mówi o danych, które powinno zawierać sprawozdanie, wymieniając w pkt 7 lit. j) wartość aktywów i zobowiązań finansowych. Instytucja pożyczki jest uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego. Przez umowę pożyczki, zgodnie z art. 720 Kodeksu cywilnego, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

Umowa pożyczki jest czynnością prawną dwustronną, której koniecznym warunkiem wykonania jest przeniesienie własności. Pożyczka stanowi świadczenie czasowe podlegające zwrotowi, którego termin zwrotu powinien wynikać z umowy. Pożyczki nie mają charakteru trwałego i definitywnego przysporzenia majątkowego na rzecz pożyczkobiorcy, co wyklucza możliwość uznania ich za przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 w dacie ich otrzymania i koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie ich spłaty. W konsekwencji otrzymanie i spłata pożyczki są obojętne podatkowo, a jej udzielenie lub zwrot pozostają bez wpływu na podatek dochodowy. Pożyczka stanowi jedynie zewnętrzne źródło finansowania zarówno działalności bieżącej jak i przedsięwzięć inwestycyjnych. W momencie jej otrzymania po stronie pożyczkobiorcy powstaje zobowiązanie polegające zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien to świadczenie spełnić. Biorący pożyczkę osiąga zamierzony cel gospodarczy, rozporządzając uzyskanymi środkami pieniężnymi, które mogą przyczynić się do powiększenia jego majątku lub uzyskania innych korzyści. Jednak ze względu na obowiązek ich zwrotu środki te nie powiększają jego majątku.

Z istoty umowy pożyczki wynika, że jej celem gospodarczym jest możliwość rozporządzania pożyczonymi pieniędzmi przez czas określony tym celem. Jako świadczenie o charakterze czasowym i zdarzenie obojętne podatkowo pożyczka stanowi wyłącznie źródło finansowania o odroczonym umownie terminie płatności, a zatem zwrot pożyczki dającemu jako spłata zobowiązania zaciągniętego dla sfinansowania wydatków na cele statutowe nie może być czynnikiem wykluczającym skorzystanie z ulgi przedmiotowej. Poprzez zwrot pożyczki biorący dokonuje faktycznej zapłaty za poniesione uprzednio wydatki sfinansowane pożyczką, a zatem biorący dokonuje faktycznej zapłaty za poniesione uprzednio wydatki sfinansowane pożyczką, a zatem wydatkowanie otrzymanej darowizny na zwrot pożyczki wydatkowanej w całości na cele statutowe nie pozbawia podatki możliwości skorzystania ze zwolnienia. Odmienne interpretacja powodowałaby niekorzystne traktowanie podmiotów, które chcą realizować cele statutowe, umożliwiające zastosowanie zwolnienia w sytuacji braku bieżących środków kapitałowych w postaci zapisów, darowizn, środków pochodzących ze źródeł publicznych. Zaciągnięcie pożyczki jest w takiej sytuacji w sensie decyzyjnym i od strony faktycznej jedynie zdarzeniem pośredniczącym, pozbawionym samoistnego znaczenia, umożliwiającym sfinansowanie niezbędnych wydatków. Spłata tej pożyczki pozostaje w ciągu działań z poniesieniem wydatków ponieważ jest kontynuacją przeznaczenia i faktycznego wydatkowania dochodu na cele statutowe w sytuacji, gdy ten dochód z różnych względów nie wystąpił.

Zaciągnięcie pożyczki miało służyć w tym przypadku utrzymaniu płynności finansowej i pozyskaniu długoterminowego finansowania działalności ustawodawca nie może sankcjonować racjonalnych działań podatnika, który podejmując określone decyzje finansowe kieruje się kryteriami rachunku ekonomicznego. Odmienna interpretacja naruszałaby konstytucyjną zasadę zaufania obywateli wobec prawa zgodnie z art. 18 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odliczenie darowizn od podstawy opodatkowania stosuje się jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego. A zatem w przypadku dokonania opisanej powyżej darowizny N Sp. z o.o. przysługuje prawo do odliczenia jej od dochodu stanowiącego podstawę opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych w wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust. 1, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele ? łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Pod pojęciem darowizny należy, zgodnie z definicją zawartą w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rozumieć umowę, mocą której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z przytoczonego przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, iż aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:

• być przekazana na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie,
• obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2003 r., Nr 96, poz. 873 ze zm.) działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Organizacjami pozarządowymi są, niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, i niedziałające w celu osiągnięcia zysku, osoby prawne lub jednostki nieposiadające osobowości prawnej utworzone na podstawie przepisów ustaw, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2). Z treści art. 3 ust. 3 tej ustawy wynika natomiast, iż działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

1. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;
2. stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego.

Zatem zakres ulgi przewidzianej w przepisie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, związanej z darowiznami na rzecz organizacji pozarządowych nie uzależnia dokonania odliczenia od posiadania przez obdarowaną organizację formalnego statusu organizacji pożytku publicznego. Istotne jest, aby jednostka obdarowana prowadziła działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych i nie była jednostką sektora finansów publicznych.

Art. 4 ust. 1 powołanej ustawy stanowi natomiast, iż sfera zadań publicznych, o której mowa w ustawie, obejmuje zadania w zakresie:

1. pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
       a) zapewnienia zorganizowanej opieki byłym żołnierzom zawodowym, którzy uzyskali uprawnienie do emerytury wojskowej lub wojskowej renty inwalidzkiej, inwalidom wojennym i wojskowym oraz kombatantom;
2. działalności charytatywnej;
3. podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
4. działalności na rzecz mniejszości narodowych;
5. ochrony i promocji zdrowia;
6. działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
7. promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
8. upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
9. działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
10. działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
11. nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
12. krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży;
13. kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji;
14. upowszechniania kultury fizycznej i sportu;
15. ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
16. porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym;
17. upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa;
18. upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;
19. ratownictwa i ochrony ludności;
20. pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
21. upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
22. działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
23. promocji i organizacji wolontariatu;
24. działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo organizacje pozarządowe oraz podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 3, w zakresie określonym w pkt 1-23.

Podkreślenia wymaga także fakt, iż w myśl z art. 18 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym, że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

1. osób fizycznych,
2. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

W myśl art. 18 ust. 1c odliczenie darowizn, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Fundacja na rzecz której ma być przekazana darowizna, działa na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1994 r. o fundacjach i nie należy do jednostek sektora finansów publicznych.

Natomiast kolejnym warunkiem uprawniającym do zastosowania przedmiotowego odliczenia jest to, iż darowizna ta zostanie przekazana na cele określone w art. 4 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Z powyższego wynika, że podatnik ma prawo obniżyć dochód z tyt. darowizn przekazanych wyłącznie na cele wymienione w art. 4 ww. ustawy. Darowizna musi być przekazana na ściśle określony cel. Dopiero spełnienie tego wymogu uprawnia darczyńcę do obniżenia dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, nie można przychylić się do stanowiska Spółki, iż kwota przekazanej darowizny przeznaczona na spłatę uprzednio zaciągniętej przez Fundację pożyczki, która następnie została wydatkowana na cele statutowe, podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.