Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu poniesienia (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 126/13 ? stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu poniesienia wydatków dotyczących najmu samochodu osobowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu poniesienia wydatków dotyczących najmu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na sprzedaży i dystrybucji odzieży. Charakter prowadzonej działalności wymaga od niektórych pracowników Wnioskodawcy (bądź innych osób współpracujących np. członków zarządu), w celu uzyskiwania przychodów podlegających opodatkowaniu, częstego przemieszczania się w terenie, także przy wykorzystaniu samochodów osobowych - definiowanych zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585 ze zm.).

Przeważnie pracownicy Wnioskodawcy przemieszczają się wykorzystując do tego celu samochody służbowe. Oprócz wykorzystywania samochodów służbowych będących własnością Spółki, w praktyce występują również sytuacje, w których korzystanie z nich jest niemożliwe (np. awaria) bądź niecelowe (np. konieczność skorzystania z samochodu, poprzedzona podróżą lotniczą). W przypadku zaistnienia tych sytuacji, pracownicy Spółki dotychczas korzystali, bądź zamierzają korzystać w przyszłości z samochodów wynajętych (ewentualnie wziętych w użytkowanie na podstawie innej umowy, niebędącej umową leasingu). Wiąże się to dla Spółki z koniecznością ponoszenia kosztu czynszu najmu tych samochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty najmu samochodów osobowych stanowią wydatek będący kosztem używania samochodów, bez ograniczenia limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 ze zm.)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty najmu samochodów osobowych nie powinny być uznawane za koszty używania samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, bez ograniczenia limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy.

Uzasadnienie.

Koszt używania samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika (tu: Wnioskodawcy) nie może być utożsamiany z kosztem ponoszonym w celu umożliwienia jego używania w ogóle. W przedstawionym stanie faktycznym nie może być mowy o koszcie używania samochodu, bez wcześniejszego zobowiązania się do uiszczenia określonego czynszu za wynajem. Czynsz stanowi tutaj wydatek będący warunkiem wejścia Wnioskodawcy (jego pracownika) w czasowe posiadanie samochodu osobowego, a nie część kosztów jego używania. Koszty używania występują później, w momencie rzeczywistego, aktywnego korzystania z już posiadanego samochodu.

Ponadto, nietrudno wyobrazić sobie sytuację, w której wynajęty uprzednio samochód ostatecznie w ogóle nie będzie aktywnie używany, co dodatkowo stanowi argument za rozłącznym traktowaniem czynszu i kosztów używania. Przykład może stanowić pojazd wynajęty na spotkanie z klientem, które następnie zostało przez niego anulowane. Ponieważ w tym przypadku nie może być mowy o ?faktycznym przebiegu pojazdu?, konsekwentnie, cały wydatek poniesiony na najem pojazdu nie będzie mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu. Tymczasem art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiący wyjątek od ogólnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie powinien być interpretowany rozszerzająco, a za taką interpretację należy uznać konstatację, iż czynsz zawiera się tu w ?kosztach używania?.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzeczeniach wydanych w sprawach o zbliżonych stanach faktycznych. W wyroku NSA z dnia 16 marca 2012 r. sygn. akt II FSK 2030/10, zwrócono m.in. uwagę, iż:

• czynsz najmu nie jest związany z używaniem pojazdu, lecz stanowi opłatę za jego udostępnienie, a
• brak związku czynszu najmu z używaniem samochodu wynika między innymi z wymogów dla ewidencji przebiegu pojazdu, w której wykazuje się dane związane z faktycznym używaniem samochodu (np. liczba przejechanych kilometrów, opis trasy, datę i cel wyjazdu).
  
  

Naczelny Sąd Administracyjny zaaprobował tym samym stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym przez Ministra Finansów wyroku WSA z dnia 5 lutego 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1502/09, w którym stwierdzone zostało, iż:

• ?umowa najmu samochodu jest czynnością cywilnoprawną poprzedzającą używanie samochodu i jej zawarcie rodzi obowiązek zapłacenia (płacenia) czynszu. W wyniku umowy najmu najemca nabywa uprawnienie do używania przedmiotu najmu, inaczej mówiąc przedmiot najmu zostaje postawiony do dyspozycji najemcy?;
• ?koszt czynszu stanowiącego wynagrodzenie za prawo do korzystania z samochodów jest kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodów. Koszty eksploatacji są kosztami związanymi z faktycznym używaniem samochodu?;
• ?czynsz najmu samochodu, (...) nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop i (...) może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy?.
  
  

Podobne stanowisko zajął również WSA w Warszawie w wyroku sygn. akt III SA 1073/03 z dnia 29 lipca 2004 r. (do którego pojawiła się aprobująca Glosa autorstwa p. Damiana Cymana). Sąd uznał w ww. wyroku, iż: ?mylne jest stanowisko organów podatkowych, iż w świetle treści art. 16 ust. 1 pkt 51 (...) opłaty wynikające z umowy najmu samochodu osobowego zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w ograniczonej wysokości i traktowane na równi z kosztami eksploatacyjnymi, które w myśl tego przepisu są ograniczone do limitu wynikającego z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla potrzeb podatnika i stawki za jeden kilometr określonej w odrębnych przepisach?.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanego pytania należy uznać za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 03 października 2012 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-245/12-4/JS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego za nieprawidłowe.

W wydanej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że koszty najmu samochodu osobowego stanowią koszty używania samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w konsekwencji będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki.

Pismem z 22 października 2012 r. (data wpływu 24 października 2012 r.) Wnioskodawca wezwał Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, Organ stwierdził brak podstaw do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z 19 listopada 2012 r. nr ILPB3/423W-59/12-2/BN).

W związku z powyższym, Strona wystosowała pismem z 21 grudnia 2012 r. (data wpływu 27 grudnia 2012 r.) skargę skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu za pośrednictwem tut. organu. Odpowiedź na skargę została udzielona pismem z 22 stycznia 2013 r. nr ILPB3/4240-69/12-2/BN.

Po rozpoznaniu sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał w dniu 12 marca 2013 wyrok sygn. akt I SA/Wr 126/13, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z 6 maja 2013 r. nr ILRP-007-102/13-2/EŚ Minister Finansów ? przez Organ upoważniony: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ? Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie ? złożył od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Pismem z 29 lipca 2014 r. nr ILRP-007-214/14-1/EŚ tut. Organ wycofał złożoną skargę kasacyjną od wyroku z dnia 12 marca 2013 r.

Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 7 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1890/13, umorzył postępowanie kasacyjne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 126/13.

W dniu 02 października 2014 r. do tut. organu wpłynęło ww. orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, prawomocne od 7 sierpnia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu w dniu 12 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 126/13 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie określenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu poniesienia wydatków dotyczących najmu samochodu osobowego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji z 03 października 2012 r. sygn. ILPB3/423-245/12-4/JS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.