Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 26 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, która zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W ramach stwarzania korzystnych warunków zatrudnienia i w celu zatrzymania w Spółce wartościowych pracowników należących do kadry kierowniczej i zarządczej Spółka oferuje tej grupie pracowników program motywacyjno-lojalnościowy w formie finansowania tym pracownikom polis ubezpieczenia na życie.

Spółka przyznaje ww. pracownikom oprócz wynagrodzenia podstawowego wynikającego z umowy o pracę także dodatkowe świadczenia. Takim świadczeniem, wynikającym z zawartej umowy o pracę, stanowiącym dodatkowy element wynagrodzenia dla określonej grupy pracowników jest m.in. finansowanie przez pracodawcę składek ubezpieczenia na życie.

Część pracowników posiada już zawarte w przeszłości polisy ubezpieczenia na życie (opłacane dotychczas z własnych środków), które chcieliby kontynuować. W takie sytuacji, w ramach polisy, której właścicielem jest pracownik, Spółka przyznaje pracownikowi (na podstawie zapisów umowy o pracę) świadczenie w postaci finansowania składek na ubezpieczenie na życie poprzez zwrot pracownikowi zapłaconej przez niego składki ubezpieczenia na życie lub zapłatę składki za pracownika.

A zatem dla określonej grupy pracowników przez okres trwania umowy o pracę Spółka pokrywa lub zwraca pracownikowi kwotę składek ubezpieczenia na życie do wysokości określonego limitu.

W ramach przedmiotowych polis ubezpieczenia na życie Spółka nie jest ubezpieczającym i nie podpisuje z ubezpieczycielem umowy ubezpieczenia na życie. W polisie zarówno ubezpieczającym, jak i ubezpieczonym jest pracownik.

Wysokość opłaconej (lub zwróconej) przez Spółkę składki stanowi przychód dla ubezpieczonego pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz składkom na ubezpieczenie społeczne jak pozostałe składniki wynagrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zaprezentowanej sytuacji wartość finansowanych przez Spółkę składek z tytułu zawartych przez pracownika umów ubezpieczenia na życie, będących dodatkowym składnikiem wynagrodzenia pracownika (wynikającym z zawartej umowy o pracę), stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaprezentowanej sytuacji wartość finansowanych przez nią składek z tytułu zawartych przez pracownika umów ubezpieczenia na życie, będących dodatkowym składnikiem wynagrodzenia pracownika (wynikającym z zawartej umowy o pracę), stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że mają one bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie ? zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami ? pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika;
• jest definitywny, a więc bezzwrotny;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Spółka wskazuje, że kwota finansowania składek na ubezpieczenie na życie, jako element wynagrodzenia wynikający z zawartej umowy o pracę, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodów dla Spółki. Koszt taki związany jest bowiem z działalnością gospodarczą podatnika, a konkretnie ponoszony jest w celu stworzenia atrakcyjnych warunków zatrudnienia i przyczynienia się tym samym do zatrzymania w Spółce wartościowych pracowników.

Posiadanie w Spółce kadry kierowniczo-zarządczej z szerokim zakresem wiedzy i doświadczeniem zdobytym w tej właśnie firmie, ma bezpośredni wpływ na zapewnienie Spółce przychodów poprzez sprawną pracę i unikanie pomyłek, których trudno uniknąć przy ciągłych zmianach kadrowych. Wobec powyższego, należy uznać, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami Spółki poniesionymi na wynagrodzenia pracowników, które zgodnie z zawartą umową obejmują również pokrywanie kosztów polis ubezpieczeniowych na życie tych pracowników, a uzyskiwanymi przychodami.

Świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku, zapewniane przez Spółkę pracownikowi (tj. finansowanie składek ubezpieczenia na życie), traktowane jest przez Spółkę jako element wynagrodzenia na rzecz pracownika i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz składkom na ubezpieczenie społeczne.

Za uznaniem ww. świadczeń jako elementu wynagrodzenia, przemawiają zaś przepisy art. 22 § 1 oraz art. 29 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, które stanowią, iż:

• Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca ? do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.
• Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności (...) wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia.
  
  

Zauważyć przy tym należy, że Kodeks pracy nie zawiera ograniczeń co do formy ustalania/płatności niektórych elementów wynagrodzenia. Oznacza to, że dopuszczalnym jest aby świadczenie polegające na finansowaniu przez Spółkę składek na ubezpieczenie na życie (gwarantowane umową o pracę) uznawane było za wynagrodzenie należne pracownikowi w zamian za świadczoną przez niego pracę na rzecz Spółki.

Skoro Spółka świadczenia dodatkowe w postaci finansowania składek ubezpieczenia na życie uznaje (w myśl przytoczonych powyżej przepisów Kodeksu pracy) za wynagrodzenie pracownika, to zgodnie z zapisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią one dla Spółki koszty uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 pkt 4g ww. ustawy należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (...) stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto, Spółka podkreśla, że przedmiotowe wydatki nie są wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 1).

Możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi przez niego umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 59 wspomnianej ustawy. Spółka podkreśla jednak, że powyższy przepis nie ma zastosowania w przedmiotowym przypadku, bowiem dotyczy on składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, czyli sytuacji, w której pracodawca finansuje składki z tytułu umów ubezpieczenia zawartych przez pracodawcę na rzecz pracowników (pracodawca jest ubezpieczającym) ? co nie ma miejsca w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku (tu Spółka nie jest stroną umowy ubezpieczenia na życie, umowa zawierana jest bezpośrednio przez pracownika, a Spółka ponosi jedynie koszt składek ubezpieczeniowych jako element wynagrodzenia wynikający z zawartej umowy o pracę).

Niniejsza sytuacja jest zatem poza zakresem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 59 ww. ustawy, bowiem to nie Spółka jest ubezpieczającym i to nie Spółka zawiera przedmiotowe umowy ubezpieczenia na życie.

Reasumując, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na finansowanie składek z tytułu zawartych przez pracowników umów ubezpieczenia na życie, będących składnikiem wynagrodzenia pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.