Czy koszty gadżetów z logo ? wydawanych przez Spółkę zleceniobiorcom i agentom, rekrutowanym potencjalnym (...)

UZASADNIENIE

W dniu 06.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna D. F. G. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na pośrednictwie ubezpieczeniowym, świadcząc usługi w zakresie działalności pomocniczej związanej z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi oznaczone wg PKD symbolem 67.20.Z. Współpracuje z otwartymi funduszami emerytalnymi, a także z zakładami ubezpieczeń. Zadaniem Spółki jest zawarcie z klientami na rzecz tych podmiotów, poprzez sieć agentów i zleceniobiorców, jak największej ilości umów o uczestnictwo w otwartym funduszu emerytalnym oraz umów ubezpieczenia.

Spółka działa na terenie całego kraju. Charakterystyczną cechą Spółki jest jej struktura organizacyjna. Akwizytorzy (agenci, zleceniobiorcy) skupieni są w strukturach regionalnych nadzorowanych przez kierowników oraz dyrektorów regionalnych. Każda z grup regionalnych różni się ilością aktywnych akwizytorów i kierowników, co wiąże się bezpośrednio z wynikami w postaci ilości podpisywanych umów o uczestnictwo w otwartym funduszu emerytalnym czy ubezpieczeń na życie. Dyrektorzy regionalni otrzymują od Spółki drobne gadżety z nadrukowanym, w widocznym miejscu, logo Spółki ? takie jak koszulki, polary, parasole, kubki, długopisy, zakreślacze, etui na CD, kalkulatory, notatniki itp. Gadżety te są przekazywane na organizowanych przez dyrektorów spotkaniach rekrutacyjnych z potencjalnymi współpracownikami Spółki i mają na celu zachęcenie do zapoznania się z ofertą i warunkami współpracy. Gadżety te otrzymują również współpracujący już ze Spółką akwizytorzy, którzy używają ich w swojej bieżącej pracy, wskazując klientom Spółkę, za której pośrednictwem prowadzą akwizycję.

Ponadto nowi współpracownicy otrzymują od Spółki ?wyprawkę?, na którą składają się ? długopis z wygrawerowanym logo Spółki, notatnik z logo i hasłem ?XXX? oraz przypinany metalowy znaczek w kształcie logo. Zestaw ten akwizytorzy obowiązani są używać w trakcie pracy ? tj. spotkań z klientami.

Drobne gadżety z nadrukowanym, w widocznym miejscu, logo Spółki otrzymują również klienci, którzy zawarli już umowę ubezpieczeniową za pośrednictwem Spółki, w celu zainteresowania ich innymi oferowanymi przez Spółkę usługami.

Wszystkie powyżej wymienione gadżety pełnią funkcje informacyjne o Spółce i mają wzbudzić zainteresowanie Spółką ? jej profilem działalności, oferowanymi usługami, pozycją na rynku itp., a także zachęcić do współpracy. Działania te mają na celu zwiększenie ilości podpisanych umów o członkostwo w otwartym funduszu emerytalnymi i ubezpieczeń na życie, a przez to zwiększenie przychodów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty gadżetów ? wydawanych przez Spółkę zleceniobiorcom i agentom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, rekrutowanym potencjalnym współpracownikom oraz klientom, którzy zawarli już umowę ubezpieczeniową za pośrednictwem Spółki ? są dla Spółki kosztem stanowiącym koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazywane w opisanych wyżej okolicznościach, zarówno klientom, jak i akwizytorom, a także osobom na spotkaniach rekrutacyjnych gadżety kwalifikują się do kosztów uzyskania przychodów jako związane z działaniami o charakterze informacyjno-reklamowym, mają bowiem zachęcić do współpracy ze Spółką oraz poinformować o fakcie istnienia Spółki, jak i zainteresować oferowanymi usługami w ramach systemu ubezpieczeń społecznych i ubezpieczeń na życie. Celem tych działań jest kształtowanie ?popytu? na usługi poprzez poszerzanie wiedzy przyszłych ich ?nabywców? i zachęcanie do skorzystania z ofert Spółki, a nie innego podmiotu.

Spółka przytacza definicję słownikową pojęcia ?reklama?, która oznacza m.in. rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś, zachęcanie do nabycia. Ponadto reklama dotyczy nie tylko oferowanych usług, ale także samej Spółki i jej znaku. Takie funkcje, zdaniem Spółki, pełnią przekazywane przez nią gadżety.

Wobec powyższego, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki wydawane gadżety mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki jako koszty reklamy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na drobne gadżety z nadrukowanym, w widocznym miejscu, logo Spółki (koszulki, polary, parasole, kubki, długopisy, zakreślacze, etui na CD, kalkulatory, notatniki, itp.) stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. ?Słownik języka polskiego? pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać bowiem należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp.

Samo oznaczenie prezentu/gadżetu logo firmy (produktu) nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze. Przekazywanie prezentów o dużej wartości mimo, że są oznakowane logo wskazuje na to, że jest to de facto reprezentacja.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością polegającą na pośrednictwie ubezpieczeniowym przekazuje różnym osobom: swoim zleceniobiorcom, agentom prowadzącym działalność gospodarczą, rekrutowanym potencjalnym pracownikom oraz klientom drobne gadżety opatrzone w jej logo (koszulki, polary, parasole, kubki, długopisy, zakreślacze, etui na CD, kalkulatory, notatniki, metalowe znaczki w kształcie logo itp.).

Oznakowanie tych drobnych gadżetów logo firmy przesądza o tym, że gadżety te mają charakter reklamowy.

Zatem w ocenie tutejszego Organu, działania Spółki polegające na przekazywaniu drobnych gadżetów oznakowanych logo Spółki spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania świadczonymi usługami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie przedmiotowych gadżetów, jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

IP-PB3-423-475/08-2/MK, interpretacja indywidualna