Czy koszty zakupu wyżej wskazanych artykułów spożywczych na użytek pracowników stanowią koszt (...)

Czy koszty zakupu wyżej wskazanych artykułów spożywczych na użytek pracowników stanowią koszt uzyskania przychodu, w szczególności nie mieszcząc się w zakresie wyłączenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 16.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 16 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością dokonuje zakupów artykułów spożywczych, tj. kawy, herbaty (i dodatków do nich, tj. mleka i cukru), wody oraz czasem innych napojów niealkoholowych, drobnych słodyczy, czy kanapek. Artykuły te zużywane są podczas spotkań z kontrahentami, przez pracowników lub członków organów Spółki na następujących zasadach:


1.Odnośnie kontrahentów:

Z reguły klientom proponowane są standardowe warunki świadczenia usług, wynikające z obowiązujących cenników podatnika, a ich obsługą zajmują się pracownicy Biur Obsługi Klienta Spółki. W szczególnych przypadkach, kiedy dla podatnika pozyskanie lub utrzymanie danego klienta ma szczególne znaczenie (zwłaszcza, gdy świadczone mu usługi generują znaczne przychody dla Spółki), konieczna staje się indywidualna jego obsługa, mająca na celu indywidualne ustalenie warunków współpracy. Obsługą tą nie zajmują się Biura Obsługi Klienta, ale oddelegowani pracownicy Spółki. Jeżeli ww. spotkania z klientem nie odbywają się w jego siedzibie, ale w siedzibie Spółki, pracownicy podatnika częstują klienta kawą, herbatą, wodą czy sokiem, a czasem też drobnymi słodyczami, zakupionymi przez podatnika w tym celu. Podobny poczęstunek podatnik oferuje także podczas spotkań z innymi kontrahentami Spółki, od których podatnik zakupuje towary, czy usługi lub z którymi współpracuje w innym zakresie. Spotkania tego rodzaju mają miejsce w sytuacji, gdy dla realizacji danej transakcji konieczne jest omówienie zasad współpracy, przekazanie przez pracowników podatnika informacji koniecznych dla realizacji danego projektu, poinstruowanie pracowników podatnika odnośnie użytkowania zakupionych towarów czy usług, czy też przeprowadzenie szkolenia dla kontrahenta pośredniczącego w sprzedaży usług podatnika lub dla jego pracowników itp.

2. Odnośnie organów Spółki:

Mając na względzie sprawne i efektywne działanie swoich organów statutowych, podatnik organizując posiedzenia Rady Nadzorczej zapewnia podczas jego trwania napoje dla uczestników. Z reguły przygotowuje także drobny poczęstunek w postaci niewielkich ilości słodyczy czy kanapek, itp.

3.Odnośnie pracowników:

Mając na celu wywiązywanie się ze swoich obowiązków jako pracodawcy oraz dbając o efektywność pracy pracowników, podatnik udostępnia swoim pracownikom wodę, kawę i herbatę do swobodnego użytku w ilościach potrzebnych do zaspokojenia potrzeb poszczególnych pracowników. Dodatkowo, sporadycznie podczas spotkań lub szkoleń wewnętrznych pracodawca zapewnia pracownikom drobne słodycze lub inne napoje niealkoholowe.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy koszty zakupu wyżej wskazanych artykułów spożywczych na użytek spotkań z kontrahentami stanowią koszt uzyskania przychodu, w szczególności nie mieszcząc się w zakresie wyłączenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
  2. Czy koszty zakupu wyżej wskazanych artykułów spożywczych na użytek posiedzeń organów Spółki stanowią koszt uzyskania przychodu, w szczególności nie mieszcząc się w zakresie wyłączenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38a oraz art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
  3. Czy koszty zakupu wyżej wskazanych artykułów spożywczych na użytek pracowników stanowią koszt uzyskania przychodu, w szczególności nie mieszcząc się w zakresie wyłączenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...


Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania ww. wydatków za koszty uzyskania przychodów konieczne jest spełnienie dwóch warunków: wykazanie, że zostały one poniesione w celu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz że nie mieszczą się one w zakresie żadnego z wyłączeń, wskazanych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnośnie pierwszego z wymogów, podatnik podkreśla, że jest on podmiotem gospodarczym, nastawionym w swoim działaniu na osiąganie i maksymalizację zysków i tym celom podporządkowane są podejmowane przez niego działania. Zakup artykułów spożywczych, oferowanych następnie pracownikom, kontrahentom, czy członkom organów spółki ma również służyć temu celowi, poprzez zapewnienie optymalnych warunków pracy czy odbywanych spotkań, wpływających na ich sprawny przebieg i efektywność. W takim wypadku nie sposób kwestionować związku ww. wydatków z przychodami podatnika.

W ocenie podatnika, nie jest także uzasadnione kwalifikowanie ww. wydatków do którejkolwiek z kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku wydatków na zakup artykułów spożywczych dla pracowników, zarówno napojów, jak i drobnych poczęstunków podczas wewnętrznych spotkań i szkoleń, podobnie jak ma to miejsce w przypadku kontrahentów i organów spółki, celem podatnika jest przede wszystkim zapewnienie jak najlepszych warunków pracy, skutkujących wzrostem jej efektywności, przekładającej się pośrednio na przychody podatnika.

Ze świadczeń tych pracownicy korzystają przy okazji wykonywania swoich obowiązków służbowych, podejmowanych w interesie pracodawcy, wobec czego nie sposób przypisać tym wydatkom celu socjalnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo, na uwagę zasługuje fakt, że dokonując zakupów napojów, pracodawca nie tylko podejmuje, celowe jego zdaniem, działania mające zapewnić lepszą wydajność pracowników, ale też wykonuje swoje obowiązki wynikające z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 roku w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 roku, nr 169, póz. 1650).

Wobec takiego stanu rzeczy, wydatki, o których mowa w pkt 3 niniejszego pisma, należy uznać za koszty uzyskania przychodów podatnika (tak też Ministerstwo Finansów w Biuletynie Skarbowym nr 6/07, str. 17, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 12 września 2007 roku, sygn. akt ŁŚ-ll-2-42/194/07/JB, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Praga w postanowieniu z dnia 24 maja 2007 roku, sygn. akt 1434/DD1/415/18P/07/EM, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w decyzji z dnia 13 grudnia 2007 roku, sygn. akt PD-I/4270-0036/07/AB, Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 13 września 2007 roku, sygn. akt PD.423-49/07).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zapewnia pracownikom artykuły spożywcze, przeznaczone do spożycia podczas ich pracy.

Stosownie do postanowień art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeśli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

W tym miejscu należy podkreślić, że pracownikiem ? zgodnie z art. 2 Kodeksu pracy ? jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.


Przepisy wykonawcze, regulujące obowiązek pracodawcy w zakresie zaopatrzenia pracowników w artykuły spożywcze to:

  • rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279) oraz
  • rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązku pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z przywołanych rozporządzeń określa obowiązki pracodawcy w zakresie zapewnienia wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów.

Jednocześnie należy wskazać, iż ustawodawca nie sprecyzował jakiego rodzaju mają to być napoje, pozostawiając decyzję w gestii pracodawcy, pod warunkiem, iż woda i inne napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracowników w ciągu całej zmiany roboczej.

W przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zatem zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.


Reasumując, w sytuacji gdy pracodawca, ponosząc wydatki na rzecz pracownika, realizuje ciążący na nim ustawowy obowiązek zapewnienia pracownikom napojów, wydatki takie stanowią koszt uzyskania przychodów.


Z kolei wydatki na zakup artykułów spożywczych dla pracowników, do których ponoszenia pracodawca nie jest zobowiązany, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że pozostawały i pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami.


Jednocześnie dodaje się, iż w zakresie pozostałych pytań zostały wydane odrębne interpretacje:

  • w zakresie pytania pierwszego w dniu 15 września 2008 r. nr ILPB3/423-364/08-2/MC,
  • w zakresie pytania drugiego w dniu 15 września 2008 r. nr ILPB3/423-364/08-3/MC.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

1434/DD1/415/18P/07/EM, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

ILPB3/423-364/08-2/MC, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-364/08-3/MC, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-497/09-3/KS, interpretacja indywidualna

PD.423-49/07, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

PD-I/4270-0036/07/AB, decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika