Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z utrzymaniem nieruchomości i bieżącym utrzymaniem (...)

Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z utrzymaniem nieruchomości i bieżącym utrzymaniem dożywotnika będą stanowić koszt uzyskania w momencie jego poniesienia, czy też w innym momencie?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 01 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

  • wydatków związanych z utrzymaniem dożywotnika ? jest nieprawidłowe,
  • wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 11 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.) oraz pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.) ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodu podatkowego oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi w zakresie całodobowej opieki nad osobami starszymi i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia zgłoszenia działalności gospodarczej, tj. od 29.09.2005 r.

Działalność została sklasyfikowana jako:

  • grupa 85 PKWiU usługi w zakresie ochrony zdrowia opieki społecznej,
  • grupa 55.10 PKWiU usługi w zakresie noclegów,
  • grupa 80 PKWiU działalność stołówek.

Spółka w dniu 20 lipca 2011 r. i w dniu 10 sierpnia 2011 r. nabyła nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego oraz nieruchomość gruntową w zamian za ustanowienie prawa dożywocia. Zgodnie z zawartą umową dożywocia w formie aktu notarialnego pomiędzy Spółką a Panią X i Panią Y opiekunką prawną Pani Z w zamian za dożywotnie zapewnienie im opieki w postaci mieszkania, utrzymania, ubrania, światła i opału oraz pomocy i pielęgnowanie w chorobie, a ponadto sprawienie jej pogrzebu odpowiadającego zwyczajom miejscowym, dożywotnik w pierwszym przypadku przeniosła własność lokalu mieszkalnego, natomiast prawny opiekun Pani Z własność gruntu niezabudowanego na rzecz Spółki. W związku z tym, Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych powyższe nieruchomości, jednak nie są one wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności, ponieważ Spółka w tej chwili nie jest w stanie określić, czy z chwilą śmierci dożywotnika powyższe nieruchomości zostaną sprzedane, czy też wykorzystane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto Spółka ponosi szereg wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem tych nieruchomości, tj. opłata podatku od nieruchomości, opłaty eksploatacyjne za lokal mieszkalny i związane z tym usługi księgowe i prawne, które to związane są z tymi nieruchomościami, ale nie można odnieść ich bezpośrednio do określonego przychodu w chwili ich ponoszenia. Ponadto Spółka ponosi koszty związane z bieżącym utrzymaniem dożywotników (akty notarialne dołączono do wniosku).

Dodatkowo, w piśmie z dnia 20 grudnia 2012 r., Spółka wskazała, iż koszty bieżące ponoszone z tytułu umów dożywocia obejmują:

  • usługi doradztwa prawnego, tj. świadczenie usług związanych z nieruchomością, ponoszone przez Spółkę, jeśli zajdzie taka potrzeba (nie dotyczy to kosztów aktu notarialnego);
  • usługi księgowe, które polegają na księgowaniu operacji finansowo - księgowych związanych z utrzymaniem i obsługą nieruchomości, sporządzaniem deklaracji podatku od nieruchomości, opłat z tytułu użytkowania wieczystego;
  • koszty zarządu w postaci comiesięcznych opłat wnoszonych do zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej z tytułu zarządzania nieruchomością zgodnie z ustawą o własności lokali oraz innych usług, jakie mogą powstać w trakcie trwania umowy dożywocia, a których w tej chwili Spółka nie jest w stanie przewidzieć.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Jaki jest moment powstania dla Spółki przychodu dla celów podatku dochodowego, tj. czy w dacie zawarcia umowy dożywocia, czy dopiero z chwilą śmierci darczyńcy?
  2. Czy ponoszone przez Spółkę koszty związane z utrzymaniem nieruchomości i bieżącym utrzymaniem dożywotnika będą stanowić koszt uzyskania w momencie jego poniesienia, czy też w innym momencie?

Ostateczna treść pytań została sformułowana w piśmie z dnia 11 grudnia 2012 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Jednocześnie informuje się, iż w zakresie pytania nr 1 w dniu 24 grudnia 2012 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-365/12-5/EK.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone na bieżące utrzymanie dożywotnika, doradztwo prawne, usługi księgowe oraz koszty zarządu, opłat publicznoprawnych związane z tymi nieruchomościami i innymi opłatami, stanowią inne koszty niż bezpośrednio związane z przychodami i stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Również równowartość kosztów utrzymania dożywotników nie stanowi dla Spółki przychodu z tytułu prowadzonej działalności.

Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wynika z treści pisma uzupełniającego z dnia 11 grudnia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania nr 2 uznaje się za:

  • nieprawidłowe w części dot. wydatków związanych z utrzymaniem dożywotnika,
  • prawidłowe w części dot. wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

  • bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
  • inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika ? brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, koszty promocji i reklamy.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. art. 15 ust. 4, 4b - 4d.

I tak, w myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą ? art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Spółka nabyła w 2011 r. nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego oraz nieruchomość gruntową w zamian za ustanowienie prawa dożywocia. Zgodnie z umową dożywocia zawartą w formie aktu notarialnego pomiędzy Spółką a Panią X i Panią Y opiekunką prawną Pani Z w zamian za dożywotnie zapewnienie im mieszkania, utrzymania, ubrania, światła i opału oraz pomocy i pielęgnowanie w chorobie, a ponadto sprawienie jej pogrzebu odpowiadającego zwyczajom miejscowym, dożywotnik Pani X przeniosła własność lokalu mieszkalnego, a opiekunka prawna Pani Z własność gruntów na rzecz Spółki. Spółka ponosi także szereg wydatków związanych z bieżącym utrzymaniem ww. nieruchomości (podatek od nieruchomości, opłaty eksploatacyjne za lokal mieszkalny) oraz związane z nimi koszty usług księgowych i prawnych.

Jednocześnie, jak wskazano we wniosku, powyższe nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, jednak nie są one wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej ? Spółka nie jest obecnie w stanie określić, czy z chwilą śmierci dożywotnika przedmiotowe nieruchomości zostaną sprzedane, czy też będą wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych ? wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie zaś z treścią art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Istnieje jednak grupa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które nie podlegają amortyzacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji nie podlegają m. in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (pkt 1).

W konsekwencji, wydatki na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów są kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego ich zbycia, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16f ust. 1 wskazanej ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie natomiast do treści art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wobec powyższego, na cenę nabycia stanowiącą wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składa się ?kwota należna zbywcy? oraz ?koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania?. Te ostatnie koszty obejmują zarówno koszty bezpośrednio związane z samą czynnością kupna, jak i wszelkie koszty poniesione w wyniku zakupu danego składnika majątkowego aż do momentu przyjęcia go do używania.

Właściwe określenie kosztów uzyskania przychodów, jak również właściwe ustalenie momentu ich poniesienia jest o tyle istotne, że rzutuje na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, której przedmiotem co do zasady jest ? jak wynika z treści art. 7 ust. 1 - 2 tej ustawy ? dochód oznaczający nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Jednakże należy mieć na względzie, że każda próba zdefiniowania pojęć ?kosztowych? w danym przypadku musi się opierać na analizie uwzględniającej konkretne okoliczności sprawy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka zawarła z osobami fizycznymi umowy o dożywocie, w ramach których osoby te przeniosły na rzecz Spółki nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego oraz nieruchomość gruntową w zamian za ustanowienie prawa dożywocia. W związku z nabyciem nieruchomości w drodze umowy o dożywocie, Spółka ponosi szereg wydatków, w tym podatek od nieruchomości, opłaty eksploatacyjne za lokal mieszkalny, a także koszty usług księgowych i prawnych.

W przedstawionych okolicznościach stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż wydatki związane z utrzymaniem dożywotnika będą stanowić koszt uzyskania przychodów w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające temu wydatkowi przychody (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), tj. w dacie sprzedaży nieruchomości, natomiast w przypadku, gdy Spółka zdecyduje się nieruchomość wykorzystywać dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, poniesione przez Nią wydatki stanowić będą wartość początkową środka trwałego i podlegać będą amortyzacji począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji. Przedmiotowe wydatki pozostają bowiem w widocznym, bezpośrednim związku z konkretnym przychodem (w przypadku sprzedaży ? przychodu ze sprzedaży).

Natomiast w odniesieniu do wydatków związanych z utrzymaniem nieruchomości w postaci podatku od nieruchomości, opłat eksploatacyjnych, a także usług księgowych i prawnych, stwierdzić należy, iż wydatki te wynikają z faktu posiadania przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą nieruchomości i należy klasyfikować je jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać z związku z posiadanym przez niego majątkiem. W ocenie tut. Organu, analizowane wydatki nie są bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Należy je więc zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych ? stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiot niniejszej interpretacji stanowi ? adekwatnie do treści pytania postawionego przez Wnioskodawcę ? wyłącznie kwestia określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem dożywotnika oraz kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości. Tut. Organ nie poddał natomiast ocenie, czy równowartość kosztów utrzymania dożywotników stanowi dla Spółki przychód z tytułu prowadzonej działalności.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego w złożonym w dniu 11 września 2012 r. i uzupełnionym w dniu 17 grudnia 2012 r. i 24 grudnia 2012 r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika