Podatek dochodowy od osób prawnych. w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów (...)

Podatek dochodowy od osób prawnych. w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2013 r. (data wpływu 12 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych. w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zamierza przeprowadzić przedsięwzięcie inwestycyjne, które ma zostać zrealizowane na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej również: SSE). Grunt, na którym Spółka zamierza przeprowadzić inwestycję, został objęty w 2013 roku statusem specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka dotychczas nie uzyskała zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE (dalej również: Zezwolenie Strefowe).

Zgodnie z planami inwestycyjnymi Spółki, głównym przedmiotem działalności Spółki będzie produkcja elementów ?gorącej? części turbin gazowych wykorzystywanych do produkcji prądu elektrycznego oraz świadczenia usług wykonywanych na tych częściach, a także produkcja części do silników lotniczych (przy czym także w przypadku części do silników lotniczych możliwe jest świadczenie usług wykonywanych na tych częściach).

Po dniu uzyskania Zezwolenia Strefowego, Spółka ponosić będzie szereg wydatków inwestycyjnych. W związku z planami inwestycyjnymi Spółki, ma ona wątpliwości w zakresie prawidłowego ustalania momentu uznania ponoszonych w przyszłości wydatków, które związane będą z realizacją opisanego projektu inwestycyjnego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Strefowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do uznania, że nastąpiło ?poniesienie wydatku? w znaczeniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego nie jest wystarczające samo ujęcie kosztu w księgach rachunkowych, ale konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający Zezwolenie Strefowe (zgodnie z tzw. metodą kasową)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania, że nastąpiło poniesienie wydatku w znaczeniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego nie jest wystarczające samo ujęcie kosztu w księgach rachunkowych, ale konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający Zezwolenia Strefowe (zgodnie z tzw. metodą kasową).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej również: Strefa) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie, § 5 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego stanowi, iż: ?Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. Natomiast z treści § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego wynika, iż ?za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie Strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia (...)?.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie Strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie Strefy, na podstawie właściwego zezwolenia.

W konsekwencji powyższego, dla nabycia prawa do korzystania ze zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające samo uzyskanie przez Spółkę Zezwolenia Strefowego, konieczne jest również poniesienie pierwszych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych, określonych w § 6 Rozporządzenia Strefowego. Dopiero po poniesieniu pierwszych wydatków inwestycyjnych, Spółka uzyska prawo do zwolnienia podatkowego w odpowiedniej wysokości, korespondującej z wielkością poniesionych kosztów kwalifikowanych. Prawo to zostanie nabyte z początkiem miesiąca, w którym poniesione zostały pierwsze wydatki inwestycyjne.

Należy zauważyć, iż powołane przepisy Rozporządzenia Strefowego posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie jak należy rozumieć niniejsze pojęcie.

Tym samym, dla oceny znaczenia terminu ?poniesienia? wydatku (kosztu) należy posłużyć się wykładnią językową. Brak jest bowiem podstaw prawnych do odniesienia niniejszego pojęcia do definicji zawartych w innych aktach prawnych. Jednocześnie, należy mieć na uwadze, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, iż przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN ?ponieść? ?znaczy zostać obarczonym, obciążonym czymś?, natomiast koszt to ?suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś?, zaś przez wydatek rozumie się ?sumę, która ma być wydana albo sumę wydaną na coś?. Zestawiając powyższe definicje, należy dojść do wniosku, iż ?ponieść wydatek/koszt? znaczy tyle, co zostać obciążonym sumą pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zauważyć, że nie bez znaczenia pozostaje także użycie przez prawodawcę trybu dokonanego (?poniesione?, ?poniósł?), co wskazuje na to, iż obciążenie powinno być faktycznie zrealizowane. Powyższe prowadzi do konkluzji, że użyte w § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego pojęcie odnosi się do kosztów inwestycji, które zostały poniesione w sposób definitywny, a więc zostały faktycznie wydatkowane.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów poprzez wydatkowanie środków.

Prawidłowość wykładni językowej potwierdza także wykładnia systemowa wewnętrzna. Spółka pragnie zauważyć, że także przy utworzeniu nowych miejsc pracy jako warunku zwolnienia podatkowego moment, od którego uzyskuje się zwolnienie jest powiązany z osiągnięciem poziomu zatrudnienia określonego w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (§ 5 ust. 3 Rozporządzenia Strefowego). Także i w tym przypadku ustawodawca wymaga spełnienia warunku udzielenia pomocy publicznej przez przedsiębiorcę przed przyznaniem mu tej pomocy.

Reasumując, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający Zezwolenie Strefowe, a nie wyłącznie ujęcie kosztu w księgach rachunkowych przez ten podmiot.

Stanowisko tożsame z prezentowanym przez Spółkę w niniejszym wniosku jest w pełni zgodne z utrwaloną linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe. Pogląd taki został wyrażony m.in. przez:

  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 stycznia 2013 r. sygn. IBPBI/2/423-1274/12/AP;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji prawa podatkowego z dnia 30 grudnia 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-1127/12/AP;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji prawa podatkowego z dnia 23 sierpnia 2012 r. sygn. ITPB3/423-275/12/MK;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji prawa podatkowego z dnia 23 marca 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-57/12/AK;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji prawa podatkowego z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. ILPB4/423-341/11-2/MC;
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 listopada 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-983/11/SD.

Stanowisko, zgodnie z którym pojęcie ?poniesienia? wydatku należy rozumieć jako faktyczne wydatkowanie środków, zostało wyrażone również przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 5 kwietnia 2006 r., sygn. PB4/KA-8213-32125/06, w którym wskazano, iż: ?(...) należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to >>poniesienie<< musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości. W związku z tym nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia?.

Prawidłowość zastosowania metody kasowej potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 kwietnia 2012 r. sygn. II FSK 2099/10.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, dla uznania, że nastąpiło poniesienie wydatku w znaczeniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający Zezwolenie Strefowe (zgodnie z tzw. metoda kasową).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z wykładni gramatycznej, którą należy stosować przy ocenie zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, iż wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przeprowadzić przedsięwzięcie inwestycyjne, które ma zostać zrealizowane na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Grunt, na którym Spółka zamierza przeprowadzić inwestycję, został objęty w 2013 roku statusem specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka dotychczas nie uzyskała zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE.

Po dniu uzyskania Zezwolenia Strefowego Spółka ponosić będzie szereg wydatków inwestycyjnych. W związku z planami inwestycyjnymi, Spółka ma wątpliwości w zakresie prawidłowego ustalania momentu uznania ponoszonych w przyszłości wydatków, które związane będą z realizacją opisanego projektu inwestycyjnego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

  1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
  2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W myśl § 5 ust. 4 tego rozporządzenia, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 1).

Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6 (§ 5 ust. 3).

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy (§ 5 ust. 5).

Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

  1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
  2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
  3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
  4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
  5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli ? pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców ? co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
  6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

W myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia.

Rozstrzygając kwestię ?poniesionych wydatków inwestycyjnych? należy zwrócić uwagę na fakt, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową.

Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to ?poniesienie? musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z tym, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym. W związku z tym, nie jest wystarczające, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego, jedynie dokonanie odpisu, niebędącego wydatkiem lub zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia.

Zatem, przez ?poniesienie wydatków?, w rozumieniu § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, należy rozumieć ich poniesienie zgodnie z metodą kasową (tj. z chwilą zapłaty).

Podsumowując, dla uznania, że nastąpiło ?poniesienie wydatku? w znaczeniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego nie jest wystarczające samo ujęcie kosztu w księgach rachunkowych, ale konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający Zezwolenia Strefowe.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. stawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika