Czy Spółka ma prawo uznać za koszt pośredni i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2007 (...)

Czy Spółka ma prawo uznać za koszt pośredni i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2007 zaległy podatek od nieruchomości dotyczący lat 2003 -2006 na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu 31.07.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu podatku od nieruchomości ? jest prawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 31 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu podatku od nieruchomości.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 19 stycznia 2006 r. sygn. akt I SA(?) oddalił skargę Spółki w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2003 r.

W uzasadnieniu wyroku w indywidualnej sprawie, Sąd określił sposób ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli, które zostały zamortyzowane do końca 1994 roku wskazując, iż podstawę stanowi wartość budowli zaktualizowana na dzień 1 stycznia 1995 r. na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34).


Od wyroku WSA Spółka złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 12 czerwca 2007 r. sygn. akt II FSK (...), skargę oddalił.

W związku z powyższym, Oddziały Spółki, które ustaliły podstawę opodatkowania budowli w odmienny sposób od metody wskazanej przez NSA, zweryfikowały podstawę naliczenia oraz wysokość należnego podatku od nieruchomości za lata 2003 - 2006 r. Powstałe z tego tytułu zobowiązanie Spółka ujęła jako koszt w księgach w grudniu 2007 r., a następnie w styczniu 2008 r. sporządziła i złożyła w Urzędzie Miasta i Gminy deklaracje korygujące, natomiast zapłaty zobowiązania podatkowego wraz z odsetkami za zwłokę dokonała w kwietniu 2008 r.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy Spółka ma prawo uznać za koszt pośredni i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów roku 2007 zaległy podatek od nieruchomości dotyczący lat 2003 - 2006 na podstawie art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...


Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za lata 2003 ? 2006 Spółka prawidłowo ujęła jako koszt w księgach roku 2007 na podstawie wyroku NSA, uznając jednocześnie za koszt uzyskania przychodów.

W przedmiotowym przypadku, zdaniem Spółki, ma Ona bowiem do czynienia z kosztami pośrednimi, a pod pojęciem tym rozumie się koszty, które nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przychodami podatnika, a których poniesienie jest konieczne z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Podatek od nieruchomości dotyczy całokształtu działalności Spółki, nie jest zatem kosztem bezpośrednim, lecz kosztem związanym z jej funkcjonowaniem, mającym na celu utrzymanie źródła przychodów. Wydatek ten niewątpliwie, w opinii Spółki, stanowi koszt pośredni, który należy rozliczyć, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w dacie jego poniesienia, tj. dacie ujęcia w księgach rachunkowych mimo, iż złożenie deklaracji korygującej i zapłata podatku nastąpiły dopiero w 2008 r. Brzmienie art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) wskazuje, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, Spółka przed rozstrzygnięciem sprawy i otrzymaniem wyroku NSA nie miała możliwości zakwalifikowania przedmiotowego zobowiązania do kosztów lat ubiegłych, ponieważ zobowiązanie to powstało w 2007 r. z mocy wyroku NSA i na jego podstawie zostało w tym samym roku ujęte w księgach.

Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy rozliczany w dacie poniesienia (zaksięgowania) podatek od nieruchomości, jako koszt pośredni, powinien stanowić koszt uzyskania przychodu w dniu jego ujęcia przez Spółkę w księgach rachunkowych, tj. w 2007 r., bez względu na fakt, czy została złożona korekta deklaracji i uiszczony z tego tytułu podatek.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t . j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy).

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl ust. 4e ww. artykułu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (z wyjątkiem tych, które wymienione zostały w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Są to zatem te wszystkie wydatki, które poniesione zostały w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Podatek od nieruchomości bez wątpienia stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, albowiem podatnik jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów do ponoszenia takiego wydatku. Obowiązek zapłaty podatku z ww. tytułu wynika z faktu posiadania nieruchomości. Tak ukształtowany obowiązek podatkowy prowadzi do wniosku, że ponoszenie przez podatnika wydatku o charakterze publicznoprawnym od posiadanej przez niego nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy zaliczyć więc do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Jego ponoszenie jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania podatnika.


Zatem, wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu zaległego podatku od nieruchomości, powinien być zaliczony do kosztów pośrednich na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Spółka ustaliła podstawę opodatkowania budowli w odmienny sposób od metody wskazanej w przytoczonych wyrokach, w związku z czym zweryfikowała podstawę naliczenia oraz wysokość należnego podatku od nieruchomości za lata 2003 ? 2006. Zaległy podatek od nieruchomości dotyczący wskazanych lat Spółka ujęła jako koszt w księgach rachunkowych w grudniu 2007 r., po czym w styczniu 2008 r. sporządziła i złożyła w Urzędzie Miasta i Gminy deklaracje korygujące, natomiast zapłata zobowiązania wraz z odsetkami za zwłokę nastąpiła w kwietniu 2008 r.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca nadmienia, iż przed rozstrzygnięciem sprawy i otrzymaniem wyroku NSA Spółka nie miała możliwości zakwalifikowania przedmiotowego zobowiązania do kosztów lat ubiegłych, tj. lat 2003 ? 2006, ponieważ zobowiązanie to powstało w 2007 r. z mocy wyroku NSA i na jego podstawie zostało w tym samym roku ujęte w księgach rachunkowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż zaległy podatek od nieruchomości za lata 2003 - 2006, jako koszt pośredni, może zostać zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w momencie jego faktycznego poniesienia, (zaksięgowania) w myśl art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dniu faktycznego ujęcia (zaksięgowania) kosztu w księgach rachunkowych, czyli w roku 2007.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

IPPB5/423-468/10-4/JC, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika