Czy strata środków pieniężnych w wyniku kradzieży z kasy fiskalnej stanowi koszt uzyskania przychodu?

Czy strata środków pieniężnych w wyniku kradzieży z kasy fiskalnej stanowi koszt uzyskania przychodu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu 05.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 05 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 14 października 2008 r. ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16 stycznia 2008 r. dokonano w Spółce szkody w wyniku kradzieży środków pieniężnych z kasy fiskalnej w kwocie (6.100,00 PLN), stanowiących zapłatę za sprzedane towary. W tym samym dniu zostało wszczęte postępowanie przez Policję, które zostało zakończone 21 lutego 2008 r. postanowieniem o umorzeniu dochodzenia i wpisaniu sprawy do rejestru przestępstw ? przestępstwo zostało określone w art. 278 par. 1 Kodeksu karnego.


Dochodzenie zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy. Fakt kradzieży miał charakter zdarzenia losowego i nie powstał na skutek zaniedbania lub nienależytego zabezpieczenia gotówki.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy strata środków pieniężnych w wyniku kradzieży z kasy fiskalnej stanowi koszt uzyskania przychodu...


Zdaniem Wnioskodawcy, powstałą stratę w środkach obrotowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z następujących powodów:

  1. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przepis art. 23 zawiera zamknięty katalog wydatków nie stanowiących z mocy ustawy kosztów uzyskania przychodów. Wśród wymienionych w art. 23 wydatków nie ma strat w środkach obrotowych. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod tym jednakże warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ, na wielkość osiągniętego przychodu.
  2. Wartości pieniężne były należycie zabezpieczone, a Spółka w celu ich ochrony przed kradzieżą przestrzegała wymagań określonych m.in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakimi powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 ze zm.).
  3. Sytuacja, w której strata powstała miała charakter losowy.


W dniu 14 października 2008 r. wpłynęło do tut. Organu wyjaśnienie Spółki, w którym poinformowano, iż we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2008 r. nieprawidłowo powołano się na art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka wskazała, iż przepisem mającym zastosowanie w przedmiotowej sprawie jest art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.


Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, iż co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.


Jednakże każdy przypadek oraz każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, jako konkretny przypadek z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy.


Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być jednak każdorazowo oceniane w aspekcie:

  • całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
  • okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
  • udokumentowania straty,
  • podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Nie można uznać za zdarzenie nieprzewidywalne czy nie do uniknięcia sytuacji, w której środki pieniężne są nienależycie zabezpieczone.

Wartości pieniężne uznaje się za należycie zabezpieczone, jeżeli Spółka, w celu ich ochrony przed kradzieżą przestrzegała wymagań określonych m.in. w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 ze zm.).

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż wyżej wymienione warunki zostały należycie spełnione. Ponadto Spółka zaznacza, iż fakt kradzieży miał charakter zdarzenia losowego i nie powstał na skutek zaniedbania lub nienależytego zabezpieczenia gotówki. Natomiast dochodzenie zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy.

Wobec powyższego, tut. Organ stwierdza, iż strata środków pieniężnych w wyniku kradzieży z kasy fiskalnej, która powstała w wyniku zdarzeń nieprzewidywalnych, mających charakter zdarzenia losowego, przy należytym spełnieniu warunków wynikających m.in. z rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne, stanowi koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Do wniosku Spółka dołączyła kserokopię dokumentu obrazującego przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Należy zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacja podatkowa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dołączonego dokumentu: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika