Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z 10 września 2014 r. (data wpływu 23 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wypłaconej podwykonawcy ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wypłaconej podwykonawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jako Inwestor zlecił Generalnemu Wykonawcy na podstawie umowy z dnia 15 marca 2013 r. o generalne wykonawstwo (dalej: ?Umowa?) wykonanie inwestycji pod nazwą ?Budynek biurowo-usługowy wraz z halą magazynową i niezbędną infrastrukturą i zagospodarowaniem terenu (dalej: ?Inwestycja?).

Zgodnie z Umową Generalny Wykonawca prowadził prace budowlane ze wsparciem podwykonawców (dalej: ?Podwykonawcy?) wymienionych na liście podwykonawców sporządzonej przez Generalnego Wykonawcę i zatwierdzonej przez Spółkę. Przed zawarciem umowy z poszczególnym Podwykonawcą Generalny Wykonawca był zobowiązany do przedstawienia Spółce szczegółowego zakresu prac budowlanych powierzanych temu Podwykonawcy, wysokości i zasad wynagradzania.

Wartość zakontraktowanych prac związanych z realizacją przez Generalnego Wykonawcę przedmiotowej inwestycji została ustalona w sposób ryczałtowy. Na kwotę wynagrodzenia należnego Generalnemu Wykonawcy składały się wszelkie koszty związane z umownym zakresem robót, włącznie z własnymi kosztami Generalnego Wykonawcy, wynikającymi z obowiązków wskazanych w Umowie, jak i w niej niewymienionymi. Ostateczna kwota zakontraktowanej Inwestycji znalazła odzwierciedlenie w fakturach wystawionych przez Generalnego Wykonawcę.

W związku z utratą płynności finansowej Generalny Wykonawca zaprzestał wypłacać wynagrodzenia Podwykonawcom za prace wykonane w ramach Inwestycji. W związku z tym, zgodnie z przepisami prawa cywilnego ? na podstawie art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego, Spółka odpowiada solidarnie z Generalnym Wykonawcą za zobowiązania wobec Podwykonawców.

W § 9 ust. 5 Umowy zamieszczony został zapis, który pozwala w takim wypadku na bezpośrednie regulowanie zobowiązań na rzecz Podwykonawców i zwalnia w tej części Spółkę z zapłaty na rzecz Generalnego Wykonawcy. Następuje więc w praktyce potrącenie wypłat dokonanych na rzecz Podwykonawców ze zobowiązaniem Spółki wobec Generalnego Wykonawcy.

Niemniej jednak w związku z dokonywaniem potrąceń z wynagrodzeniem Generalnego Wykonawcy z innych tytułów a także dokonaniem w części zapłaty za faktury Generalnego Wykonawcy w formie przelewu, Spółka ponosić będzie wydatki na rzecz Podwykonawców, co do których nie będzie miała możliwości ich potrącenia. Mając powyższe na uwadze, część Podwykonawców wystąpiła już bezpośrednio do Spółki z roszczeniami o zapłatę wynagrodzenia.

W związku z powyższym, z tą częścią Podwykonawców Spółka zawarła pisemne porozumienie, na mocy którego Spółka uiściła zaległe wynagrodzenia. Wartość wypłaconych kwot została potrącona z wynagrodzeniem Generalnego Wykonawcy.

Niemniej jednak Spółka jest również zobowiązana i będzie zobowiązana w przyszłości do wypłaty wynagrodzenia na rzecz pozostałych Podwykonawców, którzy również uczestniczyli w procesie budowlanym i byli zaangażowani przez Generalnego Wykonawcę.

Wnioskodawca był oraz będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Podwykonawców na podstawie przepisów prawa, tj. art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego wynagrodzeń w związku z jego solidarną odpowiedzialnością wraz z Generalnym Wykonawcą. W przepisie Kodeksu cywilnego zastosowano bowiem konstrukcję odpowiedzialności solidarnej ex lege za cudzy dług. Jest to przypadek solidarności typu gwarancyjnego objęty normą prawną bezwzględnie obowiązującą (ius cogens), zatem Spółka nie może zwolnić się z ww. odpowiedzialności dopóki nie zaspokoi wysuwanych do niej roszczeń uprawnionych podmiotów. Jest to jej prawny obowiązek.

W ramach tego obowiązku, a także w celu zminimalizowania odsetek związanych z opóźnieniem płatności na rzecz Podwykonawców, Spółka będzie dążyła do zawarcia porozumień/ugód z Podwykonawcami, w których ustalona zostanie wartość należności, jaka ostatecznie zaspokoi roszczenia Podwykonawców i zwolni Spółkę z długu.

Zatem ogół należności, które składają się/będą składały się na roszczenia Podwykonawców to płatności na rzecz tych Podwykonawców, które Spółka jest obowiązana na mocy ww. regulacji ponieść i nie może potrącić z należnościami z faktur wystawionych przez Generalnego Wykonawcę, które zostały na obecną chwilę w całości rozliczone.

Płatności te zostaną poddane dokładnej analizie pod kątem prawnym, co do zasadności roszczenia jej wysokości.

Wnioskodawca wskazuje, iż co do zasady, w ramach roszczeń regresowych na podstawie przepisów k.c. Spółka może żądać od Generalnego Wykonawcy zwrotu wypłaconych przez nią kwot na rzecz tych Podwykonawców. Jednakże, z uwagi na fakt, że według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy Generalny Wykonawca nie dysponuje odpowiednimi zasobami finansowymi, kwoty te prawdopodobnie nigdy nie zostaną przez niego zwrócone na rzecz Spółki.

Ponadto należy podkreślić, że Wnioskodawca jako inwestor nie ma możliwości zwolnienia się z solidarnej odpowiedzialności do zapłaty Podwykonawcy, do której jest zobowiązany na podstawie art. 647¹ ust. 5 Kodeksu Cywilnego. W szczególności Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić wynagrodzenie Podwykonawcom także wtedy, gdy zapłacił już całe wynagrodzenie Generalnemu Wykonawcy.

Reasumując, Wnioskodawca rozważa uznanie za koszt uzyskania przychodu kwot należnych Podwykonawcom na podstawie przepisów prawa, w wysokości i w zakresie, w którym nie mogą one zostać potrącone z wynagrodzeniem Generalnego Wykonawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zakwalifikować kwoty, jakie zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującego prawa jest zobowiązana zapłacić na rzecz Podwykonawców (w części, w jakiej nie mogą być one potrącone z należnościami Generalnego Wykonawcy), jako podatkowe koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami potrącane w dacie poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zapłaconych przez Spółkę roszczeń Podwykonawców (w części w jakiej nie mogą być one potrącone z należnościami Generalnego Wykonawcy) może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów pośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami.

Powyższe stanowisko Spółka szczegółowo uzasadnia poniżej.

• Definicja ogólna kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), ?kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy?.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, jednakże na tle przytoczonego powyżej przepisu zarówno orzecznictwo i praktyka organów podatkowych wypracowały katalog przesłanek warunkujących dopuszczalność zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Zatem, aby wydatek można było uwzględnić w rachunku podatkowym muszą zostać spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika z jego zasobów majątkowych, tj. nie został poniesiony przez podmiot trzeci działający za podatnika,
• wydatek ma charakter definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tj. został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie znajduje się w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, przy czym może on służyć nie tylko uzyskaniu przychodów podatkowych, ale również zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła uzyskania tego przychodu.

Przy ocenie danego wydatku jako kosztu uzyskania nie można również pomijać realiów gospodarczych. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku musi bowiem uwzględniać uwarunkowania prawne, w jakich funkcjonuje podatnik i stosunki obligacyjne, które nakładają na niego obowiązek spełnienia określonych świadczeń pieniężnych.

• Przesłanki uznania roszczeń Podwykonawców, jako kosztów uzyskania przychodów.
  
  

W zakresie inwestycji budowlanych, inwestor ? zleceniodawca prac budowlanych objęty został szczególnym reżimem prawnym, który obliguje go do ponoszenia dodatkowych płatności na rzecz pozostałych uczestników inwestycji. Przepisy art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego (dalej: ,,KC?) nakładają na ww. Inwestora solidarną odpowiedzialność wraz z Generalnym Wykonawcą za roszczenia Podwykonawców uczestniczących w procesie budowlanym. Istotą solidarnego charakteru tego zobowiązania jest to, iż Podwykonawca ? jako wierzyciel solidarny ? może żądać zapłaty całości albo części należności od Inwestora i Generalnego Wykonawcy łącznie lub od każdego z osobna. Powyższe oznacza możliwość skierowania przez Podwykonawcę w całości żądania zapłaty należnego wynagrodzenia bezpośrednio do Inwestora, a Inwestor ? w ramach konstrukcji przyjętej w art. 647¹ § 5 KC ? jest zobowiązany dokonać płatności na rzecz Podwykonawcy, nawet jeśli zapłacił całe wynagrodzenie Generalnemu Wykonawcy.

W oparciu o powyższe regulacje, a także zgodnie z wykładnią celowościową przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca wskazuje, iż Inwestor jest uprawniony do rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zapłatę określonych kwot na rzecz Podwykonawców w ramach solidarnej odpowiedzialności z Generalnym Wykonawcą.

Jednocześnie zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy nie otrzyma on zwrotu (w jakiejkolwiek formie w tym również nie będzie możliwości dokonania potrąceń z należnościami Generalnego Wykonawcy) kwot zapłaconych na rzecz Podwykonawców, które zamierza ująć jako koszt uzyskania przychodu. W związku z tym wydatek ten ostatecznie obciąża ekonomicznie Wnioskodawcę. W przypadku, gdyby w jakikolwiek sposób Wnioskodawca otrzymał zwrot kwot wcześniej rozpoznanych jako koszt uzyskania przychodu, Wnioskodawca rozpozna przychód podatkowy w momencie otrzymania tego zwrotu.

Zasadność powyżej wskazanego rozumowania potwierdza w interpretacji z 10 stycznia 2014 r. nr ILPB1/415-1038/12/14-S/AP, tut. Organ, który na tle analogicznego stanu faktycznego wskazał, iż: ,,(...) wydatki poniesione przez ?A? na rzecz podwykonawców Generalnego Wykonawcy w ramach odpowiedzialności solidarnej inwestora, które nie zostały zwrócone w jakikolwiek sposób przez Generalnego Wykonawcę niewątpliwie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami spółki cywilnej. Wydatki te mają na celu osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu spółki cywilnej, a tym samym mają wpływ na osiągany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu udziału w tej spółce. Co więcej, wskazane przez Zainteresowanego koszty nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?.

Tożsamy pogląd wyraził WSA we Wrocławiu w wyroku z 23 lipca 2013 r. sygn. I SA/Wr 685/13 (wyrok prawomocny), który wskazał, iż: ?Inwestor może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek poniesiony na zapłatę określonych kwot na rzecz podwykonawców w ramach solidarnej odpowiedzialności z generalnym wykonawcą, w części, w jakiej nie zostały one zwrócone w jakikolwiek sposób przez generalnego wykonawcę, nawet wtedy, gdy już zapłacił on (inwestor) wynagrodzenie wykonawcy. (...) podkreślić trzeba, że - w podatku dochodowym - regułą jest opodatkowanie dochodu będącego, co do zasady, nadwyżką przychodów nad kosztami ich uzyskania (art. 7 ust. 1 i 2 i art. 9 ust. 1 i 2 u.p.d.o.p.). Interpretacja dokonana przez organ, wskazująca sposób rozliczenia kosztów uzyskania przychodów bez uwzględnienia w ich ciężarze wydatków związanych z zapłatą podwykonawcy wynagrodzenia za wykonane prace budowlane w ramach solidarnej odpowiedzialności z generalnym wykonawcą wynikającej z ustawy, skutkuje nałożeniem na stronę nieadekwatnych obciążeń podatkowych, sprzecznych z konstrukcją tego podatku (...)?.

Również we wcześniejszej interpretacji z 28 grudnia 2012 r. nr ILPB4/423-296/12-7/ŁM, tut. Organ sformułował pogląd, iż: ?wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu zawartych ugód z podwykonawcami są wyrazem odpowiedzialności Spółki wobec podwykonawców wynikającej z przepisów prawa budowlanego. (...) Jednocześnie zostały one poniesione w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą polegającą na wynajmie tegoż pawilonu handlowego, a to oznacza, że stanowią Jej koszty uzyskania przychodów. (...) Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę na zapłatę kwot podwykonawców (...) stanowią koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?.

Z perspektywy podatku dochodowego od osób prawnych, wydatki na zadośćuczynienie roszczeniom Podwykonawców nie różnią się od innych kosztów związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą mających na celu zabezpieczenie/zachowanie źródła przychodów podatkowych. Wydatki poniesione przez Spółkę na realizację płatności na rzecz Podwykonawców spełniają wszystkie ww. przesłanki warunkujące możliwość ich potrącenia w koszty podatkowe, tj.:

• wydatki są/zostaną poniesione z zasobów majątkowych Wnioskodawcy. Spółka poniesie dodatkowy ekonomiczny ciężar należności Podwykonawców z własnych środków pieniężnych;
• płatności te będą miały definitywny charakter, tj. wartość roszczeń Podwykonawców nie zostanie Spółce zwrócona przez Generalnego Wykonawcę. W przeciwnym wypadku - czego Spółka jednak nie przewiduje, gdyż według najlepszej wiedzy Spółki Generalny Wykonawca jest niewypłacalny ? Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób prawnych;
• wydatki te pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i mają na celu zabezpieczenie źródła uzyskiwanego przychodu;
• wydatki na realizację przyszłych roszczeń zostaną właściwie udokumentowane w postaci zawartych porozumień, wezwań do zapłaty, dowodów przelewów bankowych;
• wydatki te nie znajdują się w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W szczególności płatności na rzecz Podwykonawców nie stanową żadnych grzywien, kar, kar umownych czy odszkodowań, o których mowa w ww. katalogu.
  
  

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu jej solidarnej odpowiedzialności na realizację roszczeń pozostałych Podwykonawców powinny stanowić po stronie Spółki koszt uzyskania przychodu. Ponoszenie odpowiedzialności przewidzianej w art. 647¹ § 5 Kodeksu cywilnego jest bowiem nierozerwalnie związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Innymi słowy, Spółka nie może zwolnić się z ww. odpowiedzialności, nawet jeśli całe wynagrodzenie za prace wynikające z Umowy zostało już zapłacone Generalnemu Wykonawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizowanymi płatnościami na rzecz pozostałych Podwykonawców nie dojdzie w żaden sposób do podwójnego zarachowania w koszty uzyskania przychodów tego samego wydatku. Płatności na rzecz Podwykonawców a płatności dokonane już na rzecz Generalnego Wykonawcy, to dwie odrębne zapłaty z dwóch różnych tytułów prawnych, poniesione przez Spółkę na podstawie dwóch różnych dokumentów księgowych. Zatem, nie może być mowy o dokonaniu przez Spółkę podwójnej płatności za tą samą usługę budowlaną zrealizowaną w trakcie prac budowlanych na rzecz Inwestycji.

Uregulowanie na rzecz Generalnego Wykonawcy jego należności wynikało z wystawionych przez niego faktur VAT. Z kolei, płatności na rzecz Podwykonawców są/będą wynikiem realizacji prawnych obowiązków Spółki z tytułu ciążącej na niej odpowiedzialności solidarnej jako inwestora. Nie można zatem w żaden sposób przyjąć, iż Spółka uwzględniła/uwzględni jako koszt uzyskania przychodów dwa razy tą samą płatność.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż ewentualny zwrot w przyszłości równowartości poniesionego kosztu z tytułu płatności na rzecz pozostałych Podwykonawców nie pozbawia kwalifikacji podatkowej samego wydatku na zapłatę tym Podwykonawcom należności (w ramach solidarnej odpowiedzialności) jako kosztu uzyskania przychodu. W ocenie Spółki, zwrot przez Generalnego Wykonawcę wartości płatności zaliczonej uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, o ile w ogóle nastąpi z uwagi na sytuację finansową Generalnego Wykonawcy ? będzie ewentualnie skutkował powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na rzecz Podwykonawców jakie nie zostały potrącone z należnościami wobec Generalnego Wykonawcy, Spółka zaklasyfikuje jako pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącane w koszty podatkowe w dacie poniesienia. Płatności na rzecz tychże Podwykonawców nie spełniają kryteriów kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, gdyż nie pozostają w bezpośrednim związku z żadnymi konkretnymi przychodami Wnioskodawcy, jakie uzyskuje z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Brak jest zatem możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Wydatki te będą zatem kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Moment potrącenia w czasie kosztów pośrednich został uregulowany w art. 15 ust. 4d ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (za wyjątkiem m.in. kosztów zaniechanych inwestycji, czy wynagrodzeń) uważa się ? w myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy ? dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W konsekwencji, płatności na rzecz pozostałych Podwykonawców zostaną ujęte przez Spółkę w kosztach podatkowych jednorazowo w momencie ich poniesienia, tj. w dniu na który ujęto ten koszt w prowadzonych przez Spółkę księgach rachunkowych na podstawie innego dowodu, o którym mowa w ww. przepisie. Podstawą ujęcia w księgach rachunkowych Spółki takiego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu nie będzie faktura wystawiona przez Podwykonawcę na rzecz Generalnego Wykonawcy za zrealizowanie konkretnej usługi (objętej już fakturą od Generalnego Wykonawcy), ale inny dokument.

Zatem, ujęcie (zaksięgowanie) wydatku z tytułu dokonanej płatności w księgach rachunkowych Spółki jako kosztu (jako inaczej niż jako rezerwy czy biernego rozliczenia międzyokresowego kosztu) określa/będzie określać datę powstania kosztu podatkowego.

Podsumowując, z uwagi na solidarną odpowiedzialność Wnioskodawcy z Generalnym Wykonawcą, Spółka poniesie wydatek ? w postaci wynagrodzeń należnych Podwykonawcom ? wynikający z przepisów powszechnie obowiązujących i związany z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodu.

Zatem, powyższe płatności mieszczą się w definicji ogólnej kosztów uzyskania przychodów w art. 15 ust. 1 ustawy i mogą zostać potrącone w koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.