Czy wydatki na reklamę i promocję, szczegółowo przedstawione w opisie stanu faktycznego, można zaliczyć (...)

2.2.2012

Czy wydatki na reklamę i promocję, szczegółowo przedstawione w opisie stanu faktycznego, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu 02 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

wydatków na gadżety, na których umieszczono wyłącznie nazwę produktu lub nadruk z nazwą marki produktu ? jest nieprawidłowe,
w pozostałym zakresie ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi sprzedaż hurtową wyrobów farmaceutycznych oraz kosmetyków. Jest głównym dystrybutorem wyrobów niemieckiego producenta farmaceutycznego ?A? oraz szwajcarskich artykułów kosmetycznych marki ?D? z firmy ?T? na terenie RP. W przypadku wyrobów farmaceutycznych Spółka posiada status przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego w rozumieniu Prawa farmaceutycznego.

W ramach swej działalności gospodarczej, Spółka współpracuje z hurtowniami farmaceutycznymi, szpitalami, przychodniami lekarskimi, aptekami oraz gabinetami kosmetycznymi.

W celu jak najlepszej realizacji sprzedaży oraz budowania swojej pozycji na rynku, Spółka podejmuje szereg działań reklamowych i promocyjnych związanych z przekazywaniem swoim obecnym, jak i potencjalnym kontrahentom materiałów drukowanych i informacyjnych, drobnych produktów medycznych oraz gadżetów firmowych:

Materiały drukowane i informacyjne - takie jak: papierowe notesy, podkładki na biurko, torby foliowe, foldery i ulotki, kalendarze, teczki biurowe. Na wszystkich tych materiałach umieszczone są w dowolnej konfiguracji lub razem dane z logo firmy bądź adres Wnioskodawcy lub adres strony internetowej Spółki lub nazwy produktu.
Drobne materiały medyczne zapakowane w opakowania z logo Spółki.
Gadżety takie jak: długopisy, słodycze, kubki, fartuchy lekarskie i aptekarskie, koszulki polo, notatnik pudełkowy, zegary ścienne. Podobnie jak materiały drukowane i informacyjne zawierają logo firmy bądź adres Wnioskodawcy lub adres strony internetowej Spółki lub nazwy produktów. Niektóre z nich - na przykład fartuchy aptekarskie - posiadają wyłącznie nadruk z nazwą marki produktu wyrobu kosmetycznego.

Ponadto Spółka ponosi oraz planuje wydatki na:

Organizację i udział w konferencjach oraz targach branżowych, tj.:

opłaty za wynajęcie stoiska,
opłaty za udostępnienie wyposażenia (szafki, gabloty, krzesła),
opłaty za reklamę,
koszty drobnych poczęstunków (kawa, mleko, śmietana, herbata, woda, owoce, słodycze),
koszty przekazanych próbek i testerów,
koszty delegacji pracowników Spółki.

Organizację szkoleń w wynajętych salach lub w punkcie sprzedaży kontrahenta z zakresu właściwości promowanych i reklamowanych produktów kosmetycznych, tj.:

opłaty za wynajęcie sali konferencyjnej,
opłaty za korzystanie z urządzeń projekcyjnych,
koszty drobnych poczęstunków (kawa, mleko, śmietana, herbata, woda, owoce, słodycze),
koszty zużytych kosmetyków,
koszty przekazanych próbek i testerów,
koszty przekazanych drobnych upominków w postaci kosmetyków.

Promocję sprzedaży poprzez zastosowanie dodatkowych bodźców do zakupu artykułów kosmetycznych przez gabinety kosmetyczne i apteki.
Podstawowym założeniem promocji sprzedaży jest podniesienie obrotów. W tym celu Spółka realizuje bądź planuje kombinowane formy uatrakcyjnienia sprzedaży, do których zalicza się:

osiągnięcie pułapu sprzedażowego określonego w ilościach, po przekroczeniu którego podmiot otrzymuje dodatkowe nieodpłatnie artykuły kosmetyczne,
osiągnięcie pułapu sprzedażowego określonego w wartości nominalnej, po przekroczeniu którego podmiot otrzymuje dodatkowy bon na realizację zabiegu kosmetycznego w gabinecie kosmetycznym; koszt realizacji bonu będzie ponosić Spółka.

Wydatki na reklamę w mediach publicznych (TV, RTV), w prasie, internecie, na które składają się następujące koszty:

koszty przygotowania oraz zmian projektów reklamy,
koszty nagrań i produkcji,
koszty licencji,
koszty banerów reklamowych.

Wydatki na współpracę biznesową z drużyną piłkarską. W zamian Spółka otrzymuje możliwość wykonania działań reklamowych i promocyjnych firmy i produktów podczas każdego meczu piłkarskiego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów) nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
być właściwie udokumentowany.

W tym stanie rzeczy, w ocenie Wnioskodawcy, koszty ponoszone na działania reklamowe i promocyjne, szczegółowo opisane w niniejszym wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za:

nieprawidłowe - w części dotyczącej wydatków na gadżety, na których umieszczono wyłącznie nazwę produktu lub nadruk z nazwą marki produktu,
prawidłowe - w pozostałym zakresie.

Na wstępie tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż z uwagi na wystosowanie do Wnioskodawcy wezwania do uzupełnienia wniosku w dniu 24 stycznia 2012 r. nr ILPB3/423-518/11-2/JG i brakiem odpowiedzi Spółki do dnia wydania niniejszego rozstrzygnięcia, przedmiotowa interpretacja nie odnosi się do kwestii dotyczących możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z:

promocją sprzedaży poprzez zastosowanie dodatkowych bodźców do zakupu artykułów kosmetycznych przez gabinety kosmetyczne i apteki,
kosztami licencji,
współpracą biznesową z drużyną piłkarską.

W zakresie ww. wydatków wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży towarów i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być ? co do zasady ? wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu kosztów wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów, np. w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jest dystrybutorem wyrobów niemieckiego producenta farmaceutycznego oraz szwajcarskich artykułów kosmetycznych. W przypadku wyrobów farmaceutycznych, Wnioskodawca posiada status przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego w rozumieniu Prawa farmaceutycznego.

W ramach swej działalności gospodarczej, Spółka współpracuje z hurtowniami farmaceutycznymi, szpitalami, przychodniami lekarskimi, aptekami oraz gabinetami kosmetycznymi. W celu jak najlepszej realizacji sprzedaży oraz budowania swojej pozycji na rynku, Spółka podejmuje szereg działań reklamowych i promocyjnych związanych z przekazywaniem swoim obecnym, jak i potencjalnym kontrahentom materiałów drukowanych i informacyjnych, drobnych produktów medycznych oraz gadżetów firmowych. Ponadto, Wnioskodawca planuje ponosić wydatki na: organizację i udział w konferencjach oraz targach branżowych, organizację szkoleń, promocję sprzedaży dla gabinetów kosmetycznych i aptek, reklamę w mediach publicznych, w prasie i internecie oraz współpracę biznesową z drużyną piłkarską.

Mając na uwadze fakt, iż przedmiot niniejszego wniosku odnosi się do kosztów związanych z reklamą i promocją, które to działania mają szeroki zakres w podejmowanych przez Spółkę czynnościach, zasadnym jest wskazanie również na treść regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, zgodnie z ww. przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednakże terminu ?reprezentacja?, dlatego też należy posłużyć się w tym przypadku wykładnią językową.

?Słownik języka polskiego? pod redakcją profesora Stanisława Dubisza określa ?reprezentację? jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W tym miejscu wskazać należy, iż istotne jest rozróżnienie nakładów ukierunkowanych na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja) a wydatków mających na celu zachęcanie klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług danej firmy (reklama). Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

?Reklama? to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Od reklamy należy odróżnić również informację handlową o towarach i firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży ani zachęcających do jego nabycia. Wydatki te, podobnie jak wydatki na reklamę, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią jednak koszty uzyskania przychodów.

Mając na względzie okoliczność, iż Spółka jest m.in. dystrybutorem wyrobów farmaceutycznych, przywołać także należy regulacje prawne na gruncie ustawy z dnia 06 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.).

Zgodnie z art. 52 ust. 1 i ust. 2 Prawa farmaceutycznego, reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych. Obejmuje ona w szczególności:

reklamę produktu leczniczego kierowaną do publicznej wiadomości,
reklamę produktu leczniczego kierowaną do osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,
odwiedzanie osób uprawnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi przez przedstawicieli handlowych lub medycznych,
dostarczanie próbek produktów leczniczych,
sponsorowanie spotkań promocyjnych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi,
sponsorowanie konferencji, zjazdów i kongresów naukowych dla osób upoważnionych do wystawiania recept lub osób prowadzących obrót produktami leczniczymi.

Zauważyć przy tym należy, że w art. 53 - 64 ww. ustawy zawarto szereg ograniczeń odnośnie reklamy produktu leczniczego.

W myśl art. 58 ustawy Prawo farmaceutyczne, zabrania się kierowania do osób uprawnionych do wystawiania recept oraz osób prowadzących obrót produktami leczniczymi reklamy produktu leczniczego polegającej na wręczaniu, oferowaniu i obiecywaniu korzyści materialnych, prezentów i różnych ułatwień, nagród, wycieczek oraz organizowaniu i finansowaniu spotkań promocyjnych produktów leczniczych, podczas których przejawy gościnności wykraczają poza główny cel tego spotkania. Przepisy te nie dotyczą dawania lub przyjmowania przedmiotów o wartości materialnej nieprzekraczającej kwoty 100 złotych, związanych z praktyką medyczną lub farmaceutyczną, opatrzonych znakiem reklamującym daną firmę lub produkt leczniczy.

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ww. ustawy, reklama produktu leczniczego może być prowadzona wyłącznie przez podmiot odpowiedzialny lub na jego zlecenie, natomiast na podstawie ust. 4 tegoż przepisu podmiot odpowiedzialny zatrudnia w charakterze przedstawicieli medycznych i handlowych osoby, które mają wystarczającą wiedzę naukową pozwalającą na przekazywanie możliwie pełnej i ścisłej informacji o reklamowanym produkcie leczniczym.

W świetle powyższego, wskazać w tym miejscu należy, iż ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których jest skierowana, okoliczności wręczania upominków, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, tut. Organ stwierdza, co następuje.

Wydatki związane z przekazywaniem swoim obecnym i potencjalnym kontrahentom materiałów drukowanych i informacyjnych, drobnych produktów medycznych oraz gadżetów firmowych, takie jak:

w przypadku materiałów drukowanych i informacyjnych - papierowe notesy, podkładki na biurko, torby foliowe, foldery i ulotki, kalendarze, teczki biurowe, na których umieszczone są w dowolnej konfiguracji lub razem dane z logo firmy bądź adres Wnioskodawcy, lub adres strony internetowej Spółki, lub nazwy produktu;
drobne materiały medyczne zapakowane w opakowania z logo Spółki;
w przypadku gadżetów - długopisy, słodycze, kubki, fartuchy lekarskie i aptekarskie, koszulki polo, notatnik pudełkowy, zegary ścienne, które zawierają logo firmy bądź adres Wnioskodawcy lub adres strony internetowej Spółki,

stanowią - co do zasady - koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga jednakże fakt, że w przypadku wydatków na gadżety, które są przekazywane kontrahentom, a na których umieszczono wyłącznie nazwę produktu lub nadruk z nazwą marki produktu (bez logo Spółki, Jej adresu, czy adresu strony internetowej Spółki), wydatki takie nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych, ze względu na to, iż nie służą promocji i reklamie działalności Spółki, lecz w przedmiotowej sprawie - producenta wyrobów. Sama nazwa produktu lub nazwa marki produktu, którego Wnioskodawca nie jest producentem nie pozwala bowiem na jednoznaczne zidentyfikowanie Spółki i nie zwiększa Jej rozpoznawalności. Nie można więc w tym przypadku mówić o zaistnieniu związku przyczynowo ? skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła.

Z kolei, odnośnie kosztów dotyczących przekazywania drobnych materiałów medycznych, wskazać należy, iż wydatki te Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że nie będą one nosiły znamion reprezentacji, tj. wystawności, okazałości.

Do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca może także zakwalifikować wydatki na organizację i udział w konferencjach oraz targach branżowych, tj.:

opłaty za wynajęcie stoiska,
opłaty za udostępnienie wyposażenia (szafki, gabloty, krzesła),
opłaty za reklamę,
koszty drobnych poczęstunków (kawa, mleko, śmietana, herbata, woda, owoce, słodycze),
koszty przekazanych próbek i testerów,
koszty delegacji pracowników Spółki oraz

organizację szkoleń w wynajętych salach lub w punkcie sprzedaży kontrahenta z zakresu właściwości promowanych i reklamowanych produktów kosmetycznych, tj.:

opłaty za wynajęcie sali konferencyjnej,
opłaty za korzystanie z urządzeń projekcyjnych,
koszty drobnych poczęstunków (kawa, mleko, śmietana, herbata, woda, owoce, słodycze),
koszty zużytych kosmetyków,
koszty przekazanych próbek i testerów,
koszty przekazanych drobnych upominków w postaci kosmetyków.

Wszystkie wymienione powyżej wydatki mają bowiem związek z prowadzoną działalnością Spółki i służą osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu Jej źródła przychodów.

Jednocześnie tut. Organ pragnie zwrócić uwagę na fakt, co należy rozumieć się pod pojęciem ?próbka?. Jak wskazuje definicja słownikowa - próbka, to ?niewielka ilość jakiegoś towaru, dawana nieodpłatnie klientowi do przetestowania; wynik czyichś starań, doświadczeń, dający o nich jakieś wyobrażenie; potwierdzenie, dowód czegoś? (Słownik języka polskiego PWN - http://sjp.pwn.pl). W kontekście powyższego, przez próbki (testery) można rozumieć pojedyncze egzemplarze danego rodzaju produktu oferowanego przez Spółkę.

Odnosząc się z kolei do wydatków na reklamę w mediach publicznych (TV, RTV), w prasie, internecie, na które składają się koszty:

przygotowania oraz zmian projektów reklamy,
nagrań i produkcji,
banerów reklamowych,

stwierdzić należy, iż wydatki te winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, tylko wydatki na gadżety, na których umieszczono wyłącznie nazwę produktu lub nadruk z nazwą marki produktu nie stanowią ? w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? kosztów uzyskania przychodów, w związku z czym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za nieprawidłowe. Pozostałe wydatki, o których mowa powyżej ? jako wypełniające przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy ? mogą zostać zakwalifikowane przez Spółkę do kosztów podatkowych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB3/423-518/11-5/JG, interpretacja indywidualna