Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 30 września 2014 r. (data wpływu 01 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu otrzymanego bonusu ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu otrzymanego bonusu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy przedsiębiorstw zajmujących się produkcją i sprzedażą wyrobów filtracyjnych dla motoryzacji, maszyn i urządzeń silnikowych. Spółka dokonuje sprzedaży tych produktów na cały świat. Rozwijając swoją działalność, Spółka zawiera z kontrahentami umowy o współpracy handlowej, w zakresie kupna towarów lub komponentów wykorzystywanych do produkcji wyrobów (dalej łącznie: Towary), w ramach tych umów Spółka pełni funkcje nabywcy, a kontrahenci pełnią rolę dostawcy.

Zawierane umowy przewidują formę wynagradzania Spółki w postaci premii pieniężnych (określanych mianem ?bonusów?) wypłacanych przez dostawców w przypadku spełnienia przez Spółkę określonych warunków. Zasadniczo bonusy obliczane są jako określony procent od wartości dokonanych zakupów w danym okresie, przy czym procent ten rośnie progresywnie, wraz z przekroczeniem kolejnych progów wartościowych. Tym samym, otrzymywane premie pieniężne stanowią bonus pozakupowy, zmniejszający wartość dokonanych zakupów.

Zastosowanie powyższego modelu oznacza w praktyce, że w trakcie roku Spółka otrzymuje od kontrahentów faktury zakupowe w oparciu o dane wynikające z zamówień. Następnie, po zakończeniu uzgodnionych okresów rozliczeniowych (najczęściej rocznych) i dokonaniu finalnych kalkulacji, pomiędzy stronami dokonuje się odpowiednie rozliczenie, którego podstawę stanowi dokument wystawiony przez dostawcę. Czasami te faktury korygujące/Credit Note są otrzymywane w ciągu roku obrotowego wówczas są ujmowane w danym roku podatkowym.

Dodatkowo, Spółka pragnie nadmienić, iż w przypadku opisanych powyżej rozliczeń z tytułu bonusów pozakupowych (tj. korekt cen zakupu Towarów poniesionych przez Spółkę), faktury korygujące/Credit Note-y stanowiący podstawę do rozliczeń może być wystawiony przez dostawcę również po zakończeniu roku finansowego (a w szczególnych przypadkach, nawet po upływie terminu złożenia rocznego zeznania o wysokości osiągniętego dochodu/poniesionej straty), wówczas Spółka koryguje zeznanie roczne za okres, którego te bonusy dotyczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W którym momencie Wnioskodawca powinien dokonać ujęcia otrzymanych bonusów (pomniejszenia kosztów) związanych z zakupem Towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa wprost zasad dokonywania korekty kosztów w przypadku otrzymania bonusów pozakupowych zmniejszających cenę zakupionych Towarów. Przepisy ww. ustawy nie wskazują w jakiej formie podatnik powinien dokonać korekty kosztów.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona do dokonania zmniejszenia kosztów w związku z otrzymanymi bonusami skutkującymi korektą cen zakupionych Towarów za dany okres rozliczeniowy w tym okresie, w którym wykazany został/zostanie pierwotny koszt niezależnie od daty oraz formy wystawienia dokumentu potwierdzającego fakt otrzymania bonusu. Jedyny wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja, w której Spółka nie będzie w stanie ująć w księgach dokumentu rozliczeniowego od dostawcy za otrzymany bonus po upływie terminu określonego do złożenia zeznania podatkowego ? wówczas korekta wpływająca na zmniejszenie kosztów powinna zostać ujęta w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych za rok następujący po roku, którego dotyczy bonus.

Spółka pragnie podkreślić, że analogiczny do ww. pogląd zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 17 września 2012 r. nr IPTPB3/423-268/12-2/PM, wskazując, że: ?(...) Jeżeli podatnik jest w stanie ująć w księgach fakturę korygującą od dostawcy za otrzymany rabat przed sporządzeniem sprawozdania finansowego, za rok, którego dotyczy, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania ? korekta wpływająca na zmniejszenie kosztów bezpośrednich powinna zostać ujęta w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych za rok, którego dotyczy rabat (...). Jeżeli natomiast podatnik będzie mógł ująć w księgach fakturę korygującą od dostawcy za otrzymany rabat dopiero po terminie określonym w art. 15 ust. 4b pkt 1 ww. ustawy, rabat wynikający z faktury korygującej powinien zostać ujęty w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych w roku następującym po roku, za który sporządzone jest sprawozdanie finansowe lub złożone zeznanie, a więc w roku, w którym otrzymano rabat, a nie w roku, którego ten rabat dotyczy (...)?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo?skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca (nabywca towarów) zawiera z kontrahentami (dostawcami towarów) umowy o współpracy handlowej, w zakresie kupna towarów lub komponentów wykorzystywanych do produkcji wyrobów.

Zawierane umowy przewidują formę wynagradzania Spółki w postaci premii pieniężnych (bonusów) wypłacanych przez dostawców w przypadku spełnienia przez nią określonych warunków. Zasadniczo bonusy obliczane są jako określony procent od wartości dokonanych zakupów w danym okresie, przy czym procent ten rośnie progresywnie, wraz z przekroczeniem kolejnych progów wartościowych. Spółka wskazała, że otrzymywane premie pieniężne stanowią bonus pozakupowy, zmniejszający wartość dokonanych zakupów. Po zakończeniu uzgodnionych okresów rozliczeniowych i dokonaniu finalnych kalkulacji, pomiędzy stronami dokonuje się odpowiednie rozliczenie, którego podstawę stanowi dokument (faktury korygujące) wystawiony przez dostawcę.

Kwestią będącą przedmiotem zapytania jest ustalenie, w którym momencie Wnioskodawca powinien dokonać ujęcia otrzymanych bonusów (pomniejszenia kosztów) związanych z zakupem towarów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia rabatu, bonusu, zatem w celu ustalenia charakteru tego pojęcia należy się odwołać do innych ustaw.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl) pojęcie ?rabat? oznacza obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę. Podobną definicję tego pojęcia zawiera art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Stosownie do wskazanego przepisu, przez rabat należy rozumieć bonifikatę, upust, uznaną reklamację oraz skonto. Jak wynika z powyższego, pojęcie rabatu odnosi się do określenia obniżki ceny sprzedawanego produktu lub świadczonej usługi.

Natomiast pod pojęciem ?bonusu?, odpowiadającemu pojęciu premii pieniężnej, należy rozumieć ?dodatkowe wynagrodzenie?. Bonus przeważnie nie jest związany z konkretną transakcją (w przeciwieństwie do rabatu) ? skorelowany jest natomiast z osiągnięciem pewnego pułapu obrotów i w konsekwencji może być naliczony dopiero ex post.

Jak słusznie zauważyła Spółka, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają wprost zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów w przypadku bonusów pozakupowych zmniejszających cenę zakupionych towarów. Skoro ustawodawca nie uregulował powyższej kwestii przepisami szczegółowymi, to należy stosować przepisy ogólne.

I tak, należy wskazać, że przepisy cytowanej ustawy jasno określają definicję oraz datę poniesienia kosztu (art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4-4e ustawy). Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4, 4b-4c ww. ustawy),
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).
  
  

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e powołanej ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle wyżej wskazanych zasad, należy stwierdzić, że data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym.

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Stwierdzić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztów ?bezpośrednio związanych z przychodami? oraz kosztów ?innych niż bezpośrednio związanych z przychodami? ? brak takiej definicji legalnej wytłumaczyć należy nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie ten sam koszt może w danych warunkach pozostawać w bezpośrednim, zaś w innych jedynie w ?pośrednim? związku z przychodem. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana in concreto, w każdym indywidualnym przypadku.

W ocenie tut. Organu podatkowego koszty bezpośrednio związane z przychodami są to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, a także koszty związane z konkretnymi transakcjami realizowanymi w ramach tej działalności. Przepisy analizowanej ustawy nie zawierają kryteriów jakimi należy kierować się przy zaliczaniu konkretnych wydatków do ww. kategorii kosztów. Klasyfikowanie kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinno odbywać się jednakże za każdym razem z uwzględnieniem indywidualnych cech działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone.

Na koszty bezpośrednio związane z przychodem składają się zatem wszystkie koszty, które w sposób bezpośredni wpłynęły na przychód. W różnych jednostkach koszty te będą inne, w zależności od specyfiki działalności danej firmy. Przykładowo w jednostkach handlowych będzie to m.in. wartość sprzedanych towarów, odnoszona z chwilą sprzedaży na koszt sprzedanych towarów, a także koszt przeprowadzenia danej transakcji (np. prowizje od sprzedaży).

W świetle wyżej wskazanych zasad data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym.

Na określoną w tych przepisach datę poniesienia kosztu uzyskania przychodów, nie ma wpływu późniejsza korekta tego kosztu. Nie może budzić wątpliwości, że bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego, dokument stanowiący podstawę dokonania korekty nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość.

Faktura korygująca nie dokumentuje bowiem odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna (faktura korygująca musi bowiem zawierać dane ujęte w fakturze, której dotyczy), co oznacza, że korekta kosztów uzyskania przychodów, wynikających z otrzymanej faktury korygującej, powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, którego dotyczyła pierwotna faktura.

W przedmiotowej sprawie zasadne jest odwołanie się do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) i zastosowanie rozwiązań zawartych w tej ustawie dotyczących korekty deklaracji.

Zgodnie z art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (§ 2).

Korekta wielkości kosztu powinna być zatem rozliczna w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dokument korygujący nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie rzutuje na jego wysokość.

Z przytoczonej wyżej definicji kosztów zyskania przychodów i reguł ich potrącania wynika, że koszty podatkowe są funkcjonalnie przyporządkowane do określonego przychodu, dlatego też korekta kosztów uzyskania przychodów dla potrzeb podatku dochodowego może dotyczy jedynie okresu rozliczeniowego, w którym koszty te wykazano w kwocie zawyżonej (podobnie NSA w sprawie o sygn. II FSK 1511/12).

W ocenie Organu, brzmienie art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwala przyjąć, tak jak to czyni to Wnioskodawca, że: zmniejszenia kosztu ? w przypadku otrzymania dokumentu rozliczeniowego od dostawcy za otrzymany bonus po upływie terminu określonego do złożenia zeznania podatkowego ? Spółka powinna dokonać w roku następującym, tj. po roku, którego dotyczy bonus.

W przypadku rozliczenia kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym i otrzymania w roku następnym faktury korygującej, nawet w sytuacji, gdy Spółka otrzyma fakturę korygującą po upływie terminu określonego do złożenia zeznania podatkowego, korekty kosztów należy dokonać za rok poprzedni. Faktura korygująca powoduje bowiem w takim wypadku, że w zeznaniu za poprzedni rok zostały wykazane koszty w nieprawidłowej wysokości.

Otrzymanie bonusu powinno zatem skutkować dokonaniem korekty tych kosztów z tyt. zakupu towarów, z którymi dany bonus jest związany. Koszty powinny być pomniejszone w związku z otrzymaniem premii pieniężnej w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane (wstecz).

W rezultacie, udzielony Wnioskodawcy bonus pozakupowy przez dostawcę towarów ma wpływ na wartość zakupu towarów w określonym przedziale czasowym. Zatem Wnioskodawca winien skorygować koszt nabycia towaru, na zakup którego bonus ten został udzielony (w okresie sprawozdawczym, w którym zostały ujęte w rachunku podatkowym).

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, tut. Organ stoi na stanowisku, że otrzymanie przez Wnioskodawcę bonusów udokumentowanych przez dostawcę fakturami korygującymi, które mają wpływ na zmniejszenie ceny zakupionych w danym okresie rozliczeniowym towarów, spowoduje konieczność korekty kosztu uzyskania przychodu w miesiącu, w którym te koszty faktycznie zostały potrącone.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

W tym miejscu należy przywołać również fragment z wyroku WSA w Poznaniu z 21 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Po 355/12 w którym sąd stwierdził, że: ?Generalną zasadą jest jednak, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy skarżącego, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie?.

Nadto należy podkreślić, że wadliwa interpretacja może być zmieniona przez Ministra Finansów w trybie art. 14e ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.