Czy koszty opłat za przejazd płatną autostradą oraz opłat za parkingi będą podlegały zaliczeniu (...)

Czy koszty opłat za przejazd płatną autostradą oraz opłat za parkingi będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy podatku dochodowego od osób prawnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2010 r. (data wpływu 16 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych opłat za przejazd płatną autostradą oraz opłat parkingowych ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych opłat za przejazd płatną autostradą oraz opłat parkingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Pracownicy Spółki w ramach wykonywania powierzonych im obowiązków służbowych odbywają podróże służbowe na terenie kraju i poza jego obszarem, wykorzystując do tego celu ? za zgodą pracodawcy ? swoje prywatne samochody osobowe. W związku z używaniem swoich samochodów prywatnych w podróżach służbowych, pracownicy ponoszą szereg kosztów, takich jak: koszty zakupu paliwa i inne koszty związane z eksploatacją aut oraz koszty opłat za przejazdy autostradami czy koszty opłat parkingowych. Spółka ponosi wydatki na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby Spółki w celu odbycia podróży służbowej.

Wnioskodawca podkreśla, że zarówno koszty związane z używaniem samochodów przez pracowników Spółki, jak i koszty opłat za przejazd autostradą, czy opłaty parkingowe są kosztami ściśle związanymi z uzyskaniem przez Spółkę przychodu i utrzymaniem ich źródła, gdyż pracownicy odbywają te podróże w celach służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące stanu faktycznego.

Czy koszty opłat za przejazd płatną autostradą oraz opłat za parkingi będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Nie budzi wątpliwości, że wszelkie wydatki ponoszone przez pracowników, w związku z odbywaniem podróży służbowej są związane z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodu. We wspomnianym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, wymieniony został katalog wydatków, które nie są uznawane za koszt uzyskania przychodów. W powołanym przepisie zostały wymienione m.in. ograniczenia dotyczące wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika (czyli Spółki).

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli wydatki te przekraczają kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami stawka za jeden kilometr przebiegu pojazdu (tzw. ?kilometrówka?) wynosi dla samochodu osobowego 0,5214 zł, bądź 0,8358 zł, w zależności od pojemności skokowej silnika (art. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy). Wyliczona zgodnie z przepisami kwota powinna stanowić rekompensatę kosztów eksploatacji samochodu, związanych z dojazdem na miejsce podróży oraz z powrotem. Bywa jednak tak, że pracownik w związku z podróżą służbową ponosi także inne koszty, związane np. z opłatą za przejazd autostradą, czy opłaty parkingowe lub opłaty związane z postojem w strefie ograniczonego postoju.

Zdaniem Spółki, ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) znajduje zastosowanie jedynie do kosztów związanych z eksploatacją samochodu, tj. kosztem zużycia paliwa, kosztem zużycia samochodu, wymianą oleju, żarówek, itp. Wymienione koszty są bowiem bezpośrednio związane z przebiegiem pojazdu i z przejechaną trasą. I jako takie są objęte dyspozycją powołanego przepisu.

W ocenie Wnioskodawcy, to ograniczenie nie odnosi się natomiast do innych kosztów poniesionych w czasie delegacji, w tym kosztów za przejazd autostradą, czy kosztów opłat parkingowych. Z uwagi na fakt, że przepisy ustaw podatkowych nie definiują czym jest ?używanie pojazdu?, należy sięgnąć do jego słownikowej definicji. Zgodnie z definicją dostępną w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem ?używać? należy rozumieć: zastosować coś jako środek, narzędzie, robić z czegoś użytek. Używanie samochodu ściśle wiąże się zatem z korzystaniem z jego przymiotów, z wykorzystaniem go jako środka transportu. Z faktem tym związane są koszty, które są normalną i naturalną konsekwencją jego używania: wspomniane wcześniej paliwo, koszt drobnych napraw, czy zużycia.

W ocenie Spółki, nie można łączyć z takimi kosztami opłat związanych z korzystaniem z autostrad czy parkingów. Te koszty bowiem nie zawsze występują podczas jazdy samochodem; jego użytkownik może np. nie podróżować płatną autostradą, czy też nie parkować w miejscach, gdzie pobierana jest z tego tytułu opłata. Tych kosztów można zatem uniknąć i nie powinno się ich zaliczać do kosztów używania samochodów. Nie są to opłaty obligatoryjne, które muszą być poniesione przez użytkującego pojazd, by nim jeździć.

Takie rozumienie kosztów z używaniem samochodu osobowego potwierdza również Pierwszy Urząd Skarbowy w Rzeszowie w interpretacji wydanej w dniu 02 maja 2007 r. sygn. I US I/415-11/07: ?Powołane powyżej przepisy stanowią o wydatkach z tytułu używania samochodu, a więc jego eksploatacji. Należy przez to rozumieć wydatki związane ze zwykłym używaniem samochodu jak: wydatki na zakup paliwa, wymianę oleju, części zamiennych, opon, wydatki na bieżące remonty, naprawy i ubezpieczenia?.

Przywołana interpretacja została wydana co prawda w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, jednakże w przedmiotowej kwestii przepisy są analogiczne jak w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy w sposób jasny i precyzyjny wskazuje, jakie wydatki należy uznawać za związane z używaniem i eksploatacją samochodu.

Podobne stanowisko wyrażone zostało również w indywidualnej interpretacji wydanej w analogicznym stanie faktycznym, jak w przypadku Spółki, przez Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w Poznaniu w dniu 17 marca 2006 r. sygn. ZD/406-276/CIT/05: ?W opinii organu podatkowego, wskazane przez wnioskującą wydatki należy zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodu, dotyczących całokształtu działalności firmy i uznać je należy za koszt uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (?) Organ podatkowy pragnie wskazać, iż ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) wskazanej ustawy, odnosi się wyłącznie do wysokości zwrotu kosztów przejazdu i nie ma zastosowania do innych udokumentowanych wydatków, związanych z podróżą służbową. Reasumując, jeśli wydatki na opłaty parkingowe i przejazd płatnymi autostradami, będą prawidłowo udokumentowane i będą miały związek przyczynowo ? skutkowy z odbywaną podróżą służbową, wówczas stanowić będą koszt uzyskania przychodu, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej?.

Podobnie stanowisko reprezentuje również Urząd Skarbowy Poznań ? Jeżyce w interpretacji wydanej dnia 23 listopada 2004 r. sygn. SD/415-56/04.

Spółka pragnie ponadto podkreślić, że zgodnie z art. 775 Kodeksu Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Kwestię zwrotu pracownikowi tych kosztów regulują również przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 i 1991 ? dalej: ?Rozporządzenia wykonawcze?).

Zgodnie z brzmieniem art. 3 oraz odpowiednio art. 2 Rozporządzeń wykonawczych, pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę. Koszty objęte zwrotem to koszty:

  1. przejazdów,
  2. noclegów,
  3. dojazdów,
  4. innych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.


Z przytoczonych przepisów wynika, że pracownikowi, który udaje się w podróż służbową powinny zostać zwrócone wszelkie poniesione przez niego opłaty związane z odbywaniem podróży służbowej. W przytoczonym przepisie zostały wyszczególnione cztery kategorie kosztów. Spółka pragnie zauważyć, że ustawodawca wyróżnił zarówno koszty przejazdów, jak i inne udokumentowane wydatki. Zatem, jeżeli z mocy wewnętrznych ustaleń między pracodawcą a pracownikiem, wykorzystującym w delegacji własny samochód ustalone zostanie, że również poniesione przez podróżującego opłaty z tytuły przejazdu autostradą, czy opłaty parkingowe zostaną mu zwrócone, zwrot tych kosztów jako ściśle związany z uzyskaniem przychodów powinien podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto Spółka pragnie wskazać, że podróże służbowe delegowanych przez Nią pracowników w przeważającej części wiążą się z koniecznością przejazdu przez płatną autostradę. Autostrada jest drogą, którą najszybciej można dotrzeć do celu. Nie można zatem wymagać od pracownika, aby celem uniknięcia kosztów związanych z opłatami podróżował drogami lokalnymi; byłoby to z pewnością bardziej czasochłonne i uciążliwe. Podkreślić należy, że w obecnych czasach, gdy mamy do czynienia z ciągłym rozwojem także infrastruktury drogowej i rozbudową sieci autostrad, poruszanie się po nich będzie coraz bardziej powszechne, a co za tym idzie ponoszone będą również opłaty z tym związane. W ocenie Spółki, nie może się zdarzyć tak, że rosnące opłaty za przejazd autostradą nie będą mogły być zaliczane do kosztów uzyskiwania przychodów na zasadach ogólnych, wynikających z dyspozycji art. 15 ust. 1, a jedynie w granicach limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a), mimo iż niezaprzeczalnie stanowią koszt związany z uzyskaniem czy utrzymaniem źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż koszty opłat za przejazd autostradami i koszty opłat parkingowych powinny zostać uwzględnione jako koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych. Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo ? skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przy czym kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

W myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) ? w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Sposób prowadzenia ewidencji ? w przypadku wykorzystywania dla potrzeb działalności podatnika ? podmiotu gospodarczego samochodów osobowych nienależących do składników jego majątku ? został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 powyższej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd ? dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Tylko prowadzenie ewidencji w powyższy sposób umożliwi sprawdzenie czy wykazane na jej podstawie wydatki spełniają przesłankę, o której stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej według ustalonego wzoru lub prowadzenie tej ewidencji w sposób nie pozwalający na stwierdzenie ww. warunków powoduje, iż wydatek poniesiony na rzecz pracowników z tyt. używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej nie może zostać zaliczony w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Powołane wyżej przepisy nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem ?kosztów używania? samochodu osobowego, dlatego też przyjąć należy potoczne rozumienie tego pojęcia. Za koszty te należy zatem uznać wszelkie wydatki niezbędne do wykorzystania tego samochodu dla potrzeb podatnika, w tym także opłaty parkingowe oraz za przejazd autostradą, pod warunkiem ich zgodnego z przepisami udokumentowania.

Z kolei w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę uregulowań wynikających z rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej, stwierdzić należy, iż zgodnie z treścią odpowiednio § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990, ze zm.) oraz § 2 pkt 2 lit. c) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991, ze zm.), z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodu, należnego pracownikom zwrotu kosztów podróży służbowej, została jednakże ograniczona powołanymi w treści niniejszej interpretacji przepisami prawa podatkowego.

Reasumując, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zwrócone pracownikom udokumentowane wydatki, związane z użytkowaniem prywatnego samochodu pracownika dla Jej potrzeb, poniesione w czasie podróży służbowej (w tym także opłaty za przejazd płatną autostradą i opłaty parkingowe) pod warunkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, jednakże wyłącznie w granicach wynikającego z niej limitu. Wobec powyższego, brak jest podstaw do zaliczenia przedmiotowych kosztów do kosztów podatkowych Spółki na zasadach ogólnych.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte zapadły w indywidualnej sprawie konkretnego zainteresowanego i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek Spółki w zakresie opisu zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 09 września 2010 r. nr ILPB3/423-525/10-3/JG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB3/423-525/10-3/JG, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika