Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu wzajemnie udzielanych poręczeń.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2014 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) ? o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych z tytułu wzajemnie udzielanych poręczeń.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: ?Spółka?) należy do grupy kapitałowej (dalej: ?Grupa?), w której jest spółką powiązaną z innymi podmiotami kapitałowo bezpośrednio lub pośrednio. Obecnie w Grupie trwają dyskusje nad wprowadzeniem wewnątrzgrupowej polityki zabezpieczania zobowiązań kredytowych (dalej: ?polityka poręczeń?). Polityka ta ma zostać wprowadzona w formie porozumienia, do którego przystąpienia zobowiązane będą wszystkie podmioty wchodzące w skład Grupy, w tym Spółka.

Uczestnikami polityki poręczeń będą podmioty wchodzące w skład Grupy, które współpracują ze sobą, realizują wspólne przedsięwzięcia oraz wspólną politykę gospodarczą.

Zgodnie z planami wprowadzona polityka poręczeń sprawi, że każdy z podmiotów, w tym Spółka, występować będzie zarówno w charakterze udzielającego poręczenia (gwarancji), jak również w charakterze kredytobiorcy, uzyskującego środki finansowe oraz potrzebującego poręczenia. Występowanie poszczególnych spółek w Grupie w charakterze poręczyciela bądź kredytobiorcy uzależnione będzie od ich indywidualnych potrzeb.

Wprowadzenie polityki poręczeń wewnątrz Grupy ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa finansowego poszczególnych podmiotów, jak i zwiększenie ich zdolności kredytowej. Co więcej, Grupie jako całości zależy, aby poszczególne podmioty wchodzące w jej skład mogły właściwie funkcjonować i mieć szansę na rozwój, bowiem dzięki temu wzmacnia się pozycja całej Grupy.

Poręczenia i gwarancje udzielane w ramach polityki poręczeń pomiędzy spółkami wynikają z zasady wzajemności oraz solidarności, spółki zobowiązują się do udzielania poręczeń i gwarancji w zależności od bieżącego zapotrzebowania i źródeł finansowania realizowanych przedsięwzięć i projektów inwestycyjnych.

W piśmie uzupełniającym z 22 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.) Wnioskodawca doprecyzował opisane zdarzenie przyszłe o następujące informacje.

Świadczenia Spółki w związku z uczestnictwem w polityce poręczeń na rzecz innych spółek z Grupy (będących również uczestnikami polityki poręczeń) będą zawsze równoważne/ekwiwalentne w stosunku do świadczeń innych spółek z Grupy na rzecz Spółki. W każdym przypadku wystąpi świadczenie wzajemne ze strony spółek z Grupy. Spółka otrzymuje bowiem świadczenie z tytułu dokonanego poręczenia przez inny podmiot lub podmioty z Grupy, jednakże z drugiej strony Spółka zobowiązana jest do takich samych świadczeń na rzecz tych podmiotów. Otrzymane przez Spółkę poręcznie zawsze rodzi po jej stronie zobowiązanie do świadczenia wzajemnego wobec podmiotu z Grupy, który udzielił wcześniej takiego poręczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielanie wzajemnych poręczeń zobowiązań kredytowych w ramach prowadzonej polityki poręczeń pomiędzy spółkami z Grupy kreuje wartość nieodpłatnego świadczenia podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych u spółki otrzymującej poręczenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanie wzajemnych poręczeń pomiędzy spółkami w ramach wspólnej polityki poręczeń jest neutralne podatkowo. Wzajemne świadczenie w postaci wzajemnych poręczeń spółek należących do tej samej grupy kapitałowej nie będzie stanowiło świadczenia nieodpłatnego i w związku z tym nie powstanie po stronie tych spółek przychód do opodatkowania. Wobec czego, w sytuacji kiedy Spółka uzyska poręczenie od powiązanej z nią innej spółki z Grupy w ramach polityki poręczeń, nie wykaże u siebie nieodpłatnego ani częściowo odpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Dla ustalenia, czy wzajemne poręczenia będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu, należy wykazać, że stanowią one nieodpłatne bądź częściowo odpłatne świadczenie.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym przez nią zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do powstania nieodpłatnego ani częściowo odpłatnego świadczenia, bowiem udzielone przez podmioty powiązane kapitałowo poręczenia i gwarancje w przedstawionym wyżej zdarzeniu przyszłym nie będą nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opinii Spółki, fakt udzielenia poręczeń przez każdego z uczestników stosujących politykę poręczeń wobec Spółki za spłatę zadłużenia pozostałych spółek Grupy stosujących daną politykę poręczeń, nie generuje po stronie Spółki przychodu ani kosztu na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Przychody ani koszty na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są bowiem generowane u żadnej spółki z danej Grupy.

Poręczenia, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego są zgodnie z polityką poręczeń:

1. wzajemne (przez wszystkie podmioty realizujące wewnątrzgrupową politykę poręczeń);
2. w identycznym zakresie dla każdego z uczestników.

Zgodnie z przywołanym wyżej art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieodpłatne świadczenie występuje w sytuacji, gdy jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, natomiast drugi podmiot otrzymuje to świadczenie nieodpłatnie.

W przedstawionym zdarzeniu nie dochodzi jednak do nieodpłatnego świadczenia. W ramach polityki poręczeń dochodzi bowiem do wzajemnych poręczeń między spółkami należącymi do tej samej Grupy. Poręczenia te mają na celu ułatwienie dostępu do źródeł finansowania, jakimi są kredyty. Bez poręczenia niekiedy byłoby niemożliwym uzyskanie kredytu, a wówczas poszczególne spółki należące do Grupy nie będą miały możliwości osiągania korzyści związanych z uzyskaniem finansowania kredytowego, a w konsekwencji nie będą mogły zrealizować planowanych przedsięwzięć istotnych zarówno z punktu widzenia poszczególnych spółek, jak i całej Grupy.

Każda ze spółek biorąca udział w polityce poręczeń poręcza spłatę zadłużenia pozostałych spółek z Grupy, co więcej, poszczególni uczestnicy nie pobierają wynagrodzenia z tytułu udzielonego poręczenia, bowiem nie mają takiego celu, lecz w zamian uzyskują takie same zabezpieczenie od pozostałych uczestników przystępujących do wewnątrzgrupowej polityki poręczeń. Należy także wskazać, że celem świadczeń wzajemnych jest zabezpieczenie wspólnego kredytu, nie zaś nieodpłatne uzyskanie przysporzeń. Z tego względu nie dochodzi między spółkami z Grupy do nieodpłatnych, częściowo odpłatnych ani nawet odpłatnych świadczeń podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. A tym samym Spółka nie rozpozna u siebie ani przychodu z nieodpłatnych świadczeń, ani kosztów uzyskania przychodu.

Takie rozumienie przepisów w przypadku wzajemnych poręczeń zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 10 października 2013 r. (sygn. ILPB3/423-319/13-4/KS). Organ podatkowy zgodził się z podatnikiem, że: ?fakt uczestnictwa przez Niego w wewnątrzgrupowej polityce gwarancyjnej zarówno jako podmiot udzielający poręczeń bądź otrzymujący środki finansowe jako kredytobiorca, nie spowoduje powstania dla Wnioskodawcy konsekwencji w podatku dochodowym od osób prawnych?.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej 11 czerwca 2014 r. interpretacji indywidualnej (sygn. IBPBI/2/423-593/14/AK) potwierdza, że wskutek wzajemne udzielonych poręczeń przez spółki powiązane w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (.

..) ?każda z tych Spółek otrzymała świadczenie z tytułu dokonanego poręczenia przez inny podmiot powiązany, z drugiej strony samemu dokonując poręczenia na rzecz tego podmiotu. Tym samym w tej sytuacji mamy do czynienia ze wzajemnymi świadczeniami podmiotu powiązanego na rzecz innego podmiotu powiązanego i odwrotnie. Oznacza to, że poręczenie otrzymane przez każdą ze Spółek związane jest z ekwiwalentem. Jednocześnie brak jest podstaw do porównywania ze sobą poszczególnych poręczeń (porównywania wysokości poręczonych zobowiązań kredytowych) i ustalania na tej podstawie nieodpłatnego świadczenia u podmiotu który poręczył zobowiązanie niższej wartości (wynikającej z różnicy wysokości poręczonych zobowiązań)?.

Dla tego rodzaju polityki poręczeń można znaleźć podobieństwo w odniesieniu do umów cash-poolingu. Dlatego też, w dość podobnej sprawie, lecz związanej z cash-poolingiem, wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w swojej interpretacji z 4 kwietnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-39/14/AK) wskazał: ?Świadczenia występujące pomiędzy podmiotami powiązanymi ze sobą umową cash poolingu (wzajemne poręczenia) nie mają charakteru świadczeń nieodpłatnych (częściowo odpłatnych) w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop. W szczególności, wskazać należy, iż celem spółek uczestniczących w umowie cash poolingu jest osiągnięcie oszczędności związanych z kosztami finansowymi, czy też administracyjnymi, nie zaś uzyskanie nieodpłatnego przysporzenia lub dokonanie takiego przysporzenia na rzecz innego uczestnika umowy cash poolingu. Świadczenia spółek uczestniczących w cash poolingu uznać należy, co do zasady za świadczenia wzajemne, za współdziałanie przy wykonaniu zobowiązania, gdyż wynikają one z istoty umów tego typu. Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że wartość wzajemnych zabezpieczeń i gwarancji, które są ściśle związane z zawartą umową cash poolingu i bezpośrednio z niej wynikają, nie będzie stanowić przychodu podatkowego w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop.?.

Podsumowując, udzielanie wzajemnych poręczeń zobowiązań kredytowych w ramach prowadzonej polityki poręczeń pomiędzy spółkami Grupy nie kreuje wartości nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie konsekwencji podatkowych dla Wnioskodawcy i tym samym nie ma mocy wiążącej dla pozostałych spółek wchodzących w skład grupy kapitałowej, które będą uczestniczyły w wewnątrzgrupowej polityce poręczeń. W związku z powyższym, informuje się, że uzyskanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez inne spółki należące do grupy kapitałowej, możliwe jest poprzez złożenie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wraz ze spełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez te spółki.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Dodatkowo należy wskazać, że od 1 stycznia 2015 r. uległa zmianie treść art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Powyższe pozostaje jednak bez wpływu na rozstrzygnięcie w sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.