Ustalenie, czy kwota dofinansowania otrzymanego od firmy ubezpieczeniowej stanowi przychód podatkowy, (...)

Ustalenie, czy kwota dofinansowania otrzymanego od firmy ubezpieczeniowej stanowi przychód podatkowy, a wydatki pokryte kwotą tego dofinansowania stanowią koszty uzyskania przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem dofinansowania od firmy ubezpieczeniowej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem dofinansowania od firmy ubezpieczeniowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.


Spółka zajmuje się handlem nowymi i używanymi samochodami oraz prowadzi autoryzowany serwis samochodów. W listopadzie 2010 r. oraz w lutym 2012 r. Spółka podpisała umowy prewencyjne z firmą ubezpieczeniową. W ramach umowy, firma ubezpieczeniowa w ramach prowadzenia działalności mającej na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszanie skutków wypadków ubezpieczeniowych, zobowiązała się sfinansować zakup blokad skrzyni biegów, alarmów samochodowych, zestawów głośnomówiących, opon zimowych, łańcuchów śniegowych itp. kwotą 42.122 zł brutto w roku 2010 i 19.000 zł brutto w roku 2012. Odbiorca środków prewencyjnych oświadcza, że przyjmuje kwotę dofinansowania określoną w umowie, na warunkach określonych umową oraz potwierdza, że zostanie ona wydatkowana zgodnie z celem wymienionym w umowie. W przypadku niewykorzystania kwoty dofinansowania zgodnie z celem wskazanym w umowie, odbiorca środków prewencyjnych zobowiązuje się do zwrotu otrzymanej kwoty. Odbiorca środków prewencyjnych zobowiązuje się do informowania społeczeństwa o udziale firmy ubezpieczeniowej w ww. przedsięwzięciu oraz zobowiązuje się eksponować logo firmy ubezpieczeniowej wraz z hasłem prewencyjnym. Zakupione materiały firma sprzedaje swoim klientom, bądź wydaje klientom zakupującym samochody jako doposażenie do tych aut uwzględniając ich wartość w cenie sprzedaży samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych:

  1. Czy otrzymana kwota stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
  2. Czy wartość zakupionych i następnie sprzedanych klientom towarów stanowi koszt uzyskania przychodu?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Otrzymana kwota podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie otrzymania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wartość zakupionych i następnie wydanych klientom towarów stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż ma związek ze sprzedażą opodatkowaną na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje szeroko rozumianą działalność gospodarczą. Punktem wyjścia dla określenia zakresu przedmiotowego ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) jest regulacja zawarta w art. 7 ust. 1 tej ustawy, stanowiąca, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (?). Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1. Dochodem jest z kolei, w myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (?).


Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera natomiast definicji przychodu jako takiej, precyzując, poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4, ust. 4d).

Jak stanowi art. 12 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Oznacza to, że środki, jakie wpływają na rachunek danego podmiotu stanowią w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jego przychód podatkowy w dacie wpływu.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a cyt. ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki niepodlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wymienia przepis art. 16 tej ustawy. Zatem wszystkie wydatki wymienione w tym przepisie, które zostały podatnikowi zwrócone, wyłączone są z jego przychodów. Powyższe oznacza również, że zwrot wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów stanowi przychód dla celów podatkowych. Natomiast zwrot wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów nie stanowi przychodu.


Jednocześnie, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe:

  • bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz
  • inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Przywołana regulacja art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów ? dla celów podatku dochodowego ? składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łącznie dwóch warunków, tj.:

  • konieczność faktycznego (co do zasady) poniesienia wydatku oraz
  • poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia.

Drugi z tych elementów stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą ponoszonego wydatku nie ujęto w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do katalogu tego należą m.in. wydatki, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych po przekroczeniu ustawowo określonych limitów, gdy nie spełnią określonych warunków, bądź ze względu na swój charakter bezwzględnie nie stanowią kosztów podatkowych.

Art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.


Jednocześnie podkreślić należy, iż nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 cyt. ustawy, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

I tak, nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów) wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią tego artykułu, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.). W takim stanie faktycznym podatnik finansuje bowiem wydatki nie własnymi środkami finansowymi, lecz środkami, które zostały mu przyznane w ramach różnego rodzaju pomocy. Umożliwienie zaliczenia wydatków finansowanych w ten sposób w ciężar kosztów uzyskania przychodów byłoby dwukrotnym zatem uprzywilejowaniem.

Ww. ograniczenie zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów dotyczy wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z:

  • dotacji z budżetu państwa otrzymanych na dofinansowanie przedsięwzięć realizowanych w ramach Specjalnego Przedakcesyjnego Programu na Rzecz Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich (art. 17 ust. 1 pkt 14a ww. ustawy),
  • dochodów uzyskanych przez podatników od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, pochodzących ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym także ze środków z programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze; w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej na rzecz podmiotów, którym służyć ma ta pomoc. Kosztów uzyskania przychodów nie stanowią także wydatki sfinansowane z odsetek od ww. dochodów lub środków, lokowanych na bankowych rachunkach terminowych (art. 17 ust. 1 pkt 23 i 24 ww. ustawy),
  • wkładu własnego, o którym mowa w art. 2 pkt 5 ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym, otrzymanego przez partnera prywatnego lub spółkę, o której mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy, i przeznaczonego na cele określone w umowie o partnerstwie publiczno-prywatnym, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 17 ust. 1 pkt 42 ww. ustawy),
  • dotacji otrzymanych z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy),
  • kwot otrzymanych od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy),
  • płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymanych z Banku z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców (art. 17 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy),
  • środków finansowych otrzymanych przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (art. 17 ust. 1 pkt 53 ww. ustawy),
  • środków pochodzących ze zbiórek publicznych, zebranych w okresie posiadania statusu organizacji pożytku publicznego ? art. 33 ust. 4 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zajmuje się handlem nowymi i używanymi samochodami oraz prowadzi autoryzowany serwis samochodów. W listopadzie 2010 r. oraz w lutym 2012 r. Spółka podpisała umowy prewencyjne z firmą ubezpieczeniową. W ramach umowy, firma ubezpieczeniowa w ramach prowadzenia działalności mającej na celu zapobieganie powstawaniu lub zmniejszanie skutków wypadków ubezpieczeniowych, zobowiązała się sfinansować zakup blokad skrzyni biegów, alarmów samochodowych, zestawów głośnomówiących, opon zimowych, łańcuchów śniegowych itp. Odbiorca środków prewencyjnych oświadcza, że przyjmuje kwotę dofinansowania określoną w umowie, na warunkach określonych umową oraz potwierdza, że zostanie ona wydatkowana zgodnie z celem wymienionym w umowie. W przypadku niewykorzystania kwoty dofinansowania zgodnie z celem wskazanym w umowie, odbiorca środków prewencyjnych zobowiązuje się do zwrotu otrzymanej kwoty. Odbiorca środków prewencyjnych zobowiązuje się do informowania społeczeństwa o udziale firmy ubezpieczeniowej w ww. przedsięwzięciu oraz zobowiązuje się eksponować logo firmy ubezpieczeniowej wraz z hasłem prewencyjnym. Zakupione materiały firma sprzedaje swoim klientom, bądź wydaje klientom zakupującym samochody jako doposażenie do tych aut uwzględniając ich wartość w cenie sprzedaży samochodu.

W kontekście powyższego Spółka powzięła wątpliwość, czy otrzymana od firmy ubezpieczeniowej kwota stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz czy wartość sfinansowanych tą kwotą towarów stanowi koszt uzyskania przychodu.

W tym miejscu warto zaznaczyć, iż możliwość tworzenia przez firmy ubezpieczeniowe z części własnych dochodów tzw. funduszu prewencyjnego, którego środki przeznaczane są przede wszystkim na likwidację zagrożeń dla życia i zdrowia ludzi oraz ochronę ich mienia, wynika z art. 149 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 ze zm.), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń może tworzyć w ciężar kosztów fundusz prewencyjny przeznaczony na finansowanie działalności zapobiegawczej, w wysokości nieprzekraczającej 1% składki przypisanej na udziale własnym w ostatnim roku obrotowym.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przedstawiony w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, iż przedmiotowe wydatki związane z zakupem blokad skrzyni biegów, alarmów samochodowych, zestawów głośnomówiących, opon zimowych, łańcuchów śniegowych itp., sfinansowane ze środków prewencyjnych otrzymanych od firmy ubezpieczeniowej, nie podlegają wyłączeniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wprawdzie Spółka nie pokrywa przedmiotowych wydatków z własnych środków, jednakże środki, którymi sfinansowane są zakupy ww. towarów nie pochodzą również ze źródeł wskazanych w powołanym przepisie.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż przedmiotowe towary Wnioskodawca sprzedaje swoim klientom, bądź wydaje klientom zakupującym samochody jako ich doposażenie, uwzględniając wartość tych towarów w cenie samochodu, uznać należy, iż wydatki na zakup tych towarów ponoszone są w celu osiągnięcia przychodów. W skutek powyższego spełniona zostaje również druga przesłanka warunkująca zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów ? ich poniesienie ma bowiem związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i ma wpływ na wielkość osiągniętego przez Nią przychodu. W konsekwencji wartość zakupionych towarów stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast dla rozstrzygnięcia kwestii opodatkowania otrzymanej od firmy ubezpieczeniowej kwoty należy zwrócić uwagę na przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, jak wskazano wyżej, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Jednakże w przedmiotowej sprawie powołany wyżej przepis nie ma zastosowania, albowiem wypłaconego dofinansowania nie można rozpatrywać w kategoriach zwrotu wydatków. Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika bowiem, iż otrzymana od firmy ubezpieczeniowej kwota stanowi dofinansowanie na pokrycie kosztów, a nie zwrot już poniesionych wydatków. Spółka w pierwszej kolejności otrzymuje środki pieniężne, a następnie wydatkuje je zgodnie z celem wskazanym w zawartej z firmą ubezpieczeniową umowie.

W rezultacie otrzymane przez Spółkę środki pieniężne, przeznaczone na sfinansowanie zakupu wskazanych we wniosku towarów, nie będą, w związku z brzmieniem art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, wyłączone z opodatkowania.

Dodatkowo wskazać należy, że dofinansowanie z firmy ubezpieczeniowej nie jest również wymienione w art. 17 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog dochodów zwolnionych od podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż kwota dofinansowania otrzymana przez Spółkę na zakup blokad skrzyni biegów, alarmów samochodowych, zestawów głośnomówiących, opon zimowych, łańcuchów śniegowych itp., stanowi ? na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? przychód podatkowy w dacie otrzymania. Przychód ten należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, stanowiącej, zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy, nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętą w roku podatkowym.

Natomiast wydatki związane z zakupem ww. towarów pokryte kwotą przedmiotowego dofinansowania stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 cyt. ustawy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem dofinansowania od firmy ubezpieczeniowej. Natomiast, wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika