Czy renta planistyczna (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą (...)

Czy renta planistyczna (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) stanowi koszt uzyskania przychodu i podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku 2011?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów renty planistycznej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów renty planistycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W dniu 29 grudnia 2009 r. Spółka umową zawartą w formie aktu notarialnego dokonała sprzedaży nieruchomości, w tym własności gruntu wraz z budowlami oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności wzniesionych na gruncie budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności. Po sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości decyzją z dnia 7 marca 2011 r. na podstawie art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 1, 3, 4, 6, 11 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz par. 22 i 33 uchwały nr (?) Rady Miejskiej (?) z dnia 27.11.2008 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ustalona została jednorazowa opłata planistyczna w łącznej wysokości 454.776,60 zł należna od Spółki z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego. Opłata wniesiona została na wskazany w decyzji rachunek w obowiązującym terminie, tj. dnia 24 marca 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy renta planistyczna (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) stanowi koszt uzyskania przychodu i podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku 2011?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata przedmiotowej opłaty pozostaje w bezpośrednim związku ze sprzedażą nieruchomości, a więc stanowi ona koszt podatkowy Spółki poniesiony w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Do kosztów tych mogą być zaliczone koszty związane z wyceną nieruchomości, koszty notarialne, koszty ewentualnych pośredników oraz koszty związane z ponoszeniem ciężarów publicznoprawnych. Opłata planistyczna jest właśnie takim ciężarem publicznoprawnym, który jest w bezpośrednim związku ze zbyciem nieruchomości.

Dodatkowym kryterium pozwalającym zaliczyć opłatę planistyczną do kosztów uzyskania przychodów jest jej obligatoryjny względem zbycia charakter.

Aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

  • został on poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie znajduje się w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Nadmienić należy, iż fakt, że koszty opłaty planistycznej poniesione zostały po transakcji sprzedaży nie powinien mieć wpływu na możliwość zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca przewidział takie sytuacje i sposób ich zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów w art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W kontekście powyższego, wydatek z tytułu zapłaty renty planistycznej poniesiony przez Spółkę, spełnia niewątpliwie wszystkie wymienione warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego. W związku z powyższym Spółka, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie mogła zaliczyć poniesioną opłatę do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok 2011.

Stanowisko Spółki potwierdzone zostało wyrokiem WSA w (?) z 26 października 2011 r., sygn. akt (?).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot ?w celu? oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ?zidentyfikowanie? wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. W związku z tym stanowią one koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi (mają bezpośredni wpływ na wartość osiągniętych przychodów).

Natomiast koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty ?pośrednie?) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.

Powyższy podział jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, w celu ustalenia momentu potrącalności wydatków należy prawidłowo określić ich charakter, tj. czy stanowią one koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem, czy też koszty pośrednie.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu miejscowego, zwana dalej ?opłatą planistyczną?, określona jest w przepisach ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Stosownie do art. 36 ust. 4 tej ustawy, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Z powyższego wynika, iż należność z tytułu opłaty planistycznej, może powstać wyłącznie po dacie uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Na dzień uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, opłata planistyczna nie jest jeszcze należna, ani wymagalna. Zatem odpłatne zbycie nieruchomości nie daje automatycznie podstaw do poboru opłaty planistycznej. U jej podstaw leży wzrost wartości nieruchomości położonej na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w związku z jego uchwaleniem lub zmianą ustaleń zawartych w tym planie. Zatem uiszczenie opłaty planistycznej nie jest warunkiem do zawarcia transakcji odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż w dniu 29 grudnia 2009 r. Spółka dokonała sprzedaży nieruchomości, w tym własności gruntu wraz z budowlami oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności wzniesionych na gruncie budynków i budowli stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności.

W kontekście powyższego, wydatek z tytułu zapłaty renty planistycznej poniesiony przez Spółkę, spełnia warunki ustawowe do zakwalifikowania go jako kosztu podatkowego.

W związku z powyższym, Spółka na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może zaliczyć poniesioną opłatę do kosztów uzyskania przychodu.

Jednocześnie stwierdzić należy, iż zapłata przedmiotowej opłaty planistycznej przez Spółkę w związku ze sprzedażą Jej nieruchomości, stanowi koszt uzyskania przychodów Spółki, którego związek z uzyskanym przychodem jest pośredni. Nie istnieje bowiem bezpośredni związek wysokości kosztów poniesionych przez Spółkę na zapłatę renty planistycznej z wysokością przychodów ze sprzedaży nieruchomości, której ta opłata dotyczy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując powyższe, renta planistyczna (jednorazowa opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości związana ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego) stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki i podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia stosownie do art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w roku 2011.

Jednocześnie należy dodać, iż jakkolwiek zapłata ww. opłaty planistycznej przez Spółkę związana jest ze sprzedażą Jej nieruchomości, jednak poniesiony koszt tej opłaty nie można odnieść bezpośrednio do osiągniętego przychodu ze sprzedaży nieruchomości, gdyż jej zbycie zostało dokonane w dniu 29 grudnia 2009 r., natomiast opłata planistyczna została wniesiona przez Spółkę dnia 24 marca 2011 r. Zatem poniesienie kosztu tej opłaty przez Spółkę nastąpiło po uzyskaniu przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Jednocześnie ? jak wskazuje Wnioskodawca - przedmiotowa opłata planistyczna wniesiona przez Spółkę stanowi Jej koszt uzyskania przychodu w 2011 r., jednak w przedstawionym opisie sprawy nie mają zastosowania przepisy art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z tej to przyczyny, należało uznać stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika