Czy przepis art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka należy do grupy X, zajmującej się na całym świecie doradztwem strategicznym.

Spółka prowadzi swoją działalność w (...), począwszy od stycznia 2011 r., w wynajmowanych pomieszczeniach biurowych. Spółka zatrudnia zespół pracowników, którzy zajmują się świadczeniem m.in. usług polegających na przygotowywaniu materiałów prezentacyjnych i graficznych, usług asystenckich i sekretarskich dla menedżerów oraz zespołów konsultantów, usług regionalnych w zakresie finansów, księgowości i kadr.

Spółka nieodpłatnie przekazuje swoim pracownikom karty (dalej ?Karty?). Karta zapewnia pracownikowi najszerszy dostęp do ponad trzech tysięcy obiektów sportowo - rekreacyjnych oraz do różnorodnych zajęć sportowych.

Każdy posiadacz Karty ma dostęp do szerokiego wachlarza usług takich jak np.: aerobic, aqua aerobic, basen, indoor cycling, fitness, gimnastyka, grota solna, jacuzzi, joga, club aktywnej mamy, łaźnia, nauka sztuk walki, nauka tańca, pilates, sauna, ścianka wspinaczkowa, siłownia, spinning, squash, nordic-walking (zakres dostępnych usług może podlegać zmianom).

Spółka zobowiązała się do nieodpłatnego zapewnienia zainteresowanym pracownikom karty zapewniającej dostęp do obiektów sportowych w obowiązującym w Spółce od 1.07.2011 r. regulaminie wynagradzania (dalej ?Regulamin?). Zgodnie bowiem z art. 12.1. Regulaminu:

?12.1. Do końca roku 2011 Pracodawca nieodpłatnie zapewnia zainteresowanym Pracownikom imienną kartę pozwalającą na dostęp do urządzeń sportowych w klubach sportowych. Pracownik jest zobowiązany przestrzegać regulaminu klubu sportowego w zakresie korzystania z urządzeń sportowych.?

Ponadto, zgodnie z art. 12.2. Regulaminu, pracownik ma prawo zakupić dodatkową, imienną kartę dla osoby towarzyszącej w cenie obowiązującej w danym czasie. W takim przypadku powyższa kwota jest potrącana z wynagrodzenia pracownika.

Spółka nabywa Karty od spółki Y S.A. Wydatki na zakup Kart są finansowane obecnie ze środków obrotowych Spółki.

Fakt zapewnienia pracownikom ww. świadczeń, Spółka uwzględnia przy ustalaniu wysokości ich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy przepis art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w ten sposób, że opisane w stanie faktycznym wydatki na zakup Kart dla pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w ten sposób, że opisane w stanie faktycznym wydatki na zakup Kart dla pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Uzasadnienie.

Koszty ponoszone przez podatników mogą być zaliczane przez nich do kosztów podatkowych jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących dwóch warunków:

1. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) oraz
2. nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wśród kategorii kosztów niestanowiących kosztów podatkowych.
   
   

Ad. 1.

Związek wydatków z przychodami Spółki.

Jak wskazano w stanie faktycznym, zgodnie z Regulaminem, Spółka jest zobowiązana do zapewnienia pracownikom bezpłatnych kart uprawniających do korzystania z urządzeń sportowych. Spółka nabywa Karty w celu wykonania tego zobowiązania. Wartość Kart stanowi zatem element wynagrodzenia należnego pracownikom od Spółki jako pracodawcy.

Wobec powyższego, Spółka kupując Karty dla pracowników wykonuje swoje obowiązki wynikające z przepisów prawa pracy. Tym samym, ponoszenie tych wydatków jest niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę, która to działalność generuje przychody podatkowe.

Przekazanie pracownikom Karty stanowi dla Spółki narzędzie do motywowania pracowników oraz zachęcania ich do prowadzenia prozdrowotnego trybu życia. Świadczenia z zakresu sportu i rekreacji umożliwiają uzyskanie dobrego samopoczucia, jak również przyczyniają się do poprawy kondycji psychofizycznej pracowników. Karta stanowi zatem sposób na zwiększenie efektywności pracy, wzmocnienie lojalności pracowników wobec Spółki oraz obniżenie absencji chorobowej.

Co więcej, umożliwienie Pracownikom bezpłatnego skorzystania z zajęć sportowych wpływa na poprawę atmosfery pracy oraz zwiększa integrację wśród pracowników. W wielu przypadkach Pracownicy Spółki wspólnie wybierają określone zajęcia sportowe, co niewątpliwie przyczynia się do polepszenia integracji wśród nich.

Wspólne spędzanie czasu poszczególnych współpracowników Spółki wpływa pozytywnie na poprawę komunikacji podczas pracy. Dzięki takim działaniom przełamany jest dystans i bariera pomiędzy pracownikami Spółki. Stanowi to element budowania ?ducha zespołu?.

Tym samym uznać należy, że przedmiotowe wydatki na zakup Kart mają pośredni związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Ad. 2.

Katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów. Wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup karnetów sportowych dla pracowników nie mieszczą się w żadnej z kategorii kosztów objętych wyłączeniem z kosztów podatkowych.

Konkluzja.

W odniesieniu do wydatków na zakup Kart dla pracowników Spółki spełnione są obydwie przesłanki warunkujące zaliczenie ich do kosztów podatkowych. Spółka ma zatem prawo zaliczyć te wydatki do kosztów podatkowych.

Powyższe stanowisko Spółki jest również zgodne ze stanowiskiem Ministra Finansów prezentowanym przez niego w licznych interpretacjach indywidualnych, np.: w interpretacji Dyrektora IS w Warszawie z dnia 02.03.2010 r. (nr IPPB5/423-857/09-2/AM), czy Dyrektora IS w Katowicach z dnia 28.02.2011 r. (nr IBPBI/2/423-1746/10/MS).

Podobnie wypowiedział się także Dyrektor IS w Katowicach w interpretacji z dnia 13.12.2010 r. (nr IBPBI/2/423-1780/10/PC):

?Ponoszone przez Spółkę ze środków obrotowych, wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów na siłownie i inne formy wypoczynku ruchowego (karty multisport), są pośrednio związane z jej działalnością. Udział pracowników w tego typu spotkaniach służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, wzajemnej wymianie informacji związanej z wykonywaną pracą, sprzyja zwiększeniu wydajności i efektywności pracy, zintegrowaniu pracowników z pracodawcą co w konsekwencji przedkłada się na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów. Należy więc uznać, iż zachodzą przesłanki uprawniające do ich zaliczenia, do kosztów uzyskania przychodów.?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi ? co do zasady ? są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem w świetle powyższego, pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Spółka nieodpłatnie przekazuje swoim pracownikom karty, które zapewniają im dostęp do ponad trzech tysięcy obiektów sportowo - rekreacyjnych oraz do różnorodnych zajęć sportowych. Nieodpłatne zapewnienie zainteresowanym pracownikom karty zapewniającej dostęp do obiektów sportowych wynika z obowiązującego regulaminu wynagradzania Spółki.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, wydatki na zakup kart są finansowane obecnie ze środków obrotowych Spółki, natomiast fakt zapewnienia pracownikom ww. świadczeń Spółka uwzględnia przy ustalaniu wysokości ich przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka wskazała także, że przekazanie pracownikom kart stanowi narzędzie do ich motywowania i zachęcania ich do prowadzenia prozdrowotnego trybu życia. Świadczenia te przyczyniają się do poprawy kondycji psychofizycznej pracowników, a zatem są sposobem na zwiększenie efektywności pracy, wzmocnienie lojalności pracowników wobec Spółki oraz obniżenie absencji chorobowej. Bezpłatne korzystanie z zajęć sportowych przez pracowników wpływa na poprawę atmosfery pracy oraz zwiększa ich integrację.

Zatem w świetle powyższego uznać należy, że wydatki na zakup przedmiotowych kart, które Wnioskodawca ponosi z własnych środków obrotowych na rzecz pracowników na podstawie ustaleń zawartych w regulaminie wynagradzania, stanowią koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Jednocześnie nadmienia się, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do powiązanego z nim pytania, wpisanego w nakreślony wnioskiem opis zdarzenia przyszłego.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę pism urzędowych, stwierdzić należy, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Końcowo informuje się, iż wniosek Spółki w zakresie stanu faktycznego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB3/423-562/11-2/MM, wydaną w dniu 28 lutego 2012 r.

Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wniosek został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi w dniu 27 lutego 2012 r. nr ILPP2/443-1620/11-2/MR, ILPP2/443-1620/11-3/MR.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.