Prawo podatkowe dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka działa jako T, zgodnie z ustawą z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. u. z 2000 r. Nr 98, poz.1070 ze zm.). Spółka od najemców lokali mieszkalnych pobiera kaucję, celem zabezpieczenia ewentualnych roszczeń, na przykład z tyt. niepłacenia przez najemcę czynszu lub dewastacji lokalu. Kaucję pobiera się zarówno od najemców lokali nowo wybudowanych, jak i lokali już wcześniej użytkowanych w przypadku, gdy poprzedni najemca zwolnił lokal. Zwaloryzowana kaucja po rozwiązaniu umowy najmu i opróżnieniu lokalu jest zwracana najemcy, po uprzednim ewentualnym potrąceniu należnych Spółce tytułów.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów... (Dz. u. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana. Ww. kaucje przechowywane są na wyodrębnionym rachunku bankowym. Wartość kaucji w momencie opuszczania lokalu będzie zatem nie mniejsza niż wartość kaucji wpłaconej w chwili obejmowania lokalu przez najemcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki bankowe, otrzymane od środków pochodzących tylko z kaucji najemców lokali mieszkalnych zwolnione byłyby z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), pod warunkiem, że uzyskane w ten sposób dochody przeznaczone byłyby na tworzenie rezerwy finansowej z której w przypadku zaistnienia w przyszłości przesłanek wypłaty zwaloryzowanej kaucji pokrywana byłaby różnica pomiędzy wartością kaucji nominalnej (wpłaconej), a wartością kaucji zwaloryzowanej...
2. Czy odsetki bankowe, otrzymane od środków pochodzących tylko z kaucji najemców lokali mieszkalnych zwolnione byłyby z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), pod warunkiem, że uzyskane w ten sposób dochody przeznaczone byłyby na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, w szczególności na remonty i konserwacje budynków i lokali mieszkalnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 19 października 2010 r. nr ILPB3/423-630/10-3/GC.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki bankowe otrzymane od środków pochodzących z wpłaconych przez najemców lokali mieszkalnych kaucji zwolnione są z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), pod warunkiem, że uzyskane w ten sposób dochody przeznaczone zostaną na cele związane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Spółka stoi na stanowisku, że otrzymane odsetki bankowe od środków pochodzących z kaucji wpłaconych przez najemców lokali mieszkalnych uznać można za przychód / dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Uzyskanie takich dochodów nie wiąże się bowiem z budową nowych budynków, a jedynie ich eksploatacją już po wybudowaniu. Dochody takie, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z kolei, w kategorii utrzymanie zasobów mieszkaniowych oprócz wydatków na remonty, konserwacje, sprzątanie i utrzymanie czystości części wspólnych nieruchomości itp. mieści się także wypłata zwaloryzowanych kaucji mieszkaniowych w oparciu o odrębne przepisy oraz zatrzymywanie środków w Spółce na pokrycie kwot wynikających z waloryzacji kaucji wypłacanych w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że w myśl art. 32 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. u. z 2000 r. Nr 98, poz.1070 z póżn. zm.), umowa najmu może przewidywać obowiązek wpłacenia przez najemcę kaucji zabezpieczającej pokrycie należności z tytułu najmu, istniejących w dniu opróżnienia lokalu.

Natomiast art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) stanowi z kolei, iż zwrot zwaloryzowanej kaucji następuje w kwocie równej iloczynowi kwoty miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji krotności czynszu przyjętej przy pobieraniu kaucji, jednak w kwocie nie niższej niż kaucja pobrana.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe,

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast art. 7 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia o charakterze trwałym, bezzwrotnym i definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie spowoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. o tym, czy środki pieniężne z tytułu kaucji są zaliczane do przychodów na podstawie ww. przepisów, decyduje fakt, czy zwiększają one aktywa majątkowe Spółki, a tym samym, czy Spółka dysponuje nimi jak własnymi.

Zatem fakt przyjęcia kaucji w depozyt, a następnie jej zwrot nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów. Kaucja jest neutralna podatkowo, tzn. nie jest przychodem ani kosztem podatkowym do momentu wystąpienia okoliczności, które uprawniają wierzyciela do zaspokojenia się z kaucji.

Przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia kaucji. Kaucja wg. słownika języka polskiego(Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) jest to suma pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowiąca odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. Kaucja jest neutralna podatkowo, tzn. nie jest ani kosztem ani przychodem, aż do wystąpienia okoliczności, które uprawniają wierzyciela do zaspokojenia się z kaucji. Wnioskodawca otrzymując kaucję nie ma prawa uznać jej za otrzymaną definitywnie, chyba że wystąpią okoliczności uprawniające do jej zatrzymania. Wtedy kwota otrzymana tytułem zabezpieczenia na poczet zawartej umowy traci charakter kaucyjny.

Spółka pobiera kaucję od najemców lokali mieszkalnych. Kwota wpłaconej kaucji stanowi zabezpieczenie ewentualnych roszczeń, na przykład z tytułu niepłacenia przez najemcę czynszu lub dewastacji lokalu. Kaucja gromadzona jest na rachunku bankowym. Powstałe odsetki od tej kwoty miałyby stanowić rezerwę finansową, z której, w przypadku zaistnienia w przyszłości przesłanek wypłaty zwaloryzowanej kaucji, pokrywana byłaby różnica pomiędzy wartością kaucji nominalnej (wpłaconej) a wartością kaucji zwaloryzowanej.

W przedmiotowej sprawie odsetki od kaucji zgromadzonej na rachunku bankowym będą stanowiły przychody Spółki przeznaczone na pokrycie kosztów - kwoty wynikającej z waloryzacji kaucji, wypłacanej najemcy opuszczającemu lokal mieszkalny.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi,

Przez ?zasoby mieszkaniowe? należy rozumieć:

• znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,

• pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, np.: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

• urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki, doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np.: latarnie osiedlowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
  
  

Wskazany powyżej zakres definicyjny ?gospodarki zasobami mieszkaniowymi? obejmuje podejmowanie racjonalnych działań mających na celu utrzymanie i rozwój zasobów mieszkaniowych, w tym o fundusze uzyskane z zasobów mieszkaniowych. Umieszczenie tych funduszy na koncie bankowym stanowi przejaw racjonalnego gospodarowania, choćby jako forma zabezpieczenia ochrony przed inflacją.

Powyższe argumenty przemawiają za uznaniem odsetek od kaucji zdeponowanej na koncie bankowym, jako pochodzących z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i przeznaczenie ich na cele związane z wypłatą wartości waloryzacji kaucji, jako koszty, które pomniejszają przychody uzyskane z gospodarki tymi zasobami. Wobec tego, przedmiotowe odsetki będą wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB3/423-630/10-3/GC, interpretacja indywidualna