Jakiego rodzaju kosztu należy uwzględnić przy określaniu przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych (...)

Jakiego rodzaju kosztu należy uwzględnić przy określaniu przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem wierzytelności, w rozumieniu art. 16 ust 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności czy do kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem wierzytelności należy zaliczyć koszty wynagrodzenia kancelarii prawnej z tytułu obsługi procesu windykacyjnego, ustalone na podstawie ceny rynkowej stosowanej przez kancelarię za przedmiotową usługę?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o, reprezentowanej przez Dyrektora Finansowego, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu 28.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów procesowych i egzekucyjnych wynagrodzenia kancelarii prawnej ?jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2008 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2008 r. (data wpływu 21.11.2008 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów procesowych i egzekucyjnych wynagrodzenia kancelarii prawnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Sp. z o.o. zamierza odpisać jako nieściągalne należności o wartości nieprzekraczającej tysiąca złotych. Odpisane należności Spółka zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dokumentując ich nieściągalność protokołem sporządzonym przez Spółkę, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem poszczególnych wierzytelności byłyby równe albo wyższe od ich kwot.

Do kosztów uzyskania przychodów Spółka zamierza zaliczyć odpisane należności w części w jakiej zostały one zarachowane jako przychody należne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakiego rodzaju koszty należy uwzględnić przy określaniu przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem wierzytelności, w rozumieniu art. 16 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... W szczególności, czy do kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem wierzytelności należy zaliczyć koszty wynagrodzenia kancelarii prawnej z tytułu obsługi procesu windykacyjnego, ustalone na podstawie ceny rynkowej stosowanej przez kancelarię za przedmiotową usługę...

Zdaniem Wnioskodawcy, określając przewidywane koszty procesowe należy uwzględnić również wynagrodzenie kancelarii prawnej z tytułu obsługi procesu windykacyjnego, ustalone na podstawie ceny rynkowej stosowanej przez kancelarię za przedmiotową usługę.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Nieściągalność wierzytelności może zostać, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, udokumentowana protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Analizując treść art. 16 ust. 2 pkt 3 tejże ustawy stwierdzić należy, iż przepis ten nie definiuje jakiego rodzaju koszty procesowe i egzekucyjne powinny być uwzględnione przy określaniu limitu, do którego poziomu nieściągalność należności może być udokumentowana protokołem sporządzonym przez podatnika. Podobne zdanie wyrażają komentatorzy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

?Ustawodawca nie precyzuje, o jakie koszty tak naprawdę chodzi, gdyż zwłaszcza pojęcie kosztów procesowych może być interpretowane dość szeroko, a ich kalkulacja może opierać się na różnych kryteriach i stawkach? - Podatek dochodowy od osób prawnych, rok 2007, pod. red. J. Marciniuka, Podatkowe Komentarze Becka, Warszawa 2007 r.

W obowiązujących aktach prawnych brak jest definicji ?kosztów procesowych?. Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 ze zm.), strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Zgodnie zaś z art. 98 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego, do niezbędnych kosztów procesu prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, który nie jest adwokatem, radcą prawnym lub rzecznikiem patentowym, zalicza się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie.

Natomiast do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3 cyt. kodeksu).

  1. koszty sądowe w oparciu o przepisy:

  2. - ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, póz. 88 ze zm.),
    - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 154, poz. 753 ze zm.),
    - rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 listopada 1996 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 139, poz. 650 ze zm.),
  3. koszty zastępstwa prawnego w oparciu o przepisy:

  4. - rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielanej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.

    U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.),
    - rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.),

Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, zwrócić uwagę należy, na użyte przez ustawodawcę w art. 98 Kodeksu postępowania cywilnego określenie ?niezbędne?. Znaczy to, iż są to minimalne koszty, których poniesienia nie sposób uniknąć wstępując na drogę sądową. Nie znaczy to jednak, że są to koszty jedyne, jakie strona ponosi. Użycie zwrotu ?niezbędne koszty? w sposób jednoznaczny wskazuje, iż poza nimi istnieją także inne koszty, jednakże nie mają one przymiotu niezbędności. Mimo, iż zostały przez stronę poniesione to być może nie będą jej po wygranym procesie zwrócone. Przykładem takich kosztów mogą być takie, które zostały poniesione jeszcze na etapie przedsądowym lub koszty zastępstwa procesowego (koszty kancelarii) poniesione w wysokości wyższej od tych, które mogą być na podstawie stawek urzędowych zasądzone.

?Funkcja przepisów art. 98 § 2 i 3 k.p.c. polega jedynie na tym, że przepisy te wskazują określone kategorie kosztów, które objęte są ustawowym domniemaniem niezbędności. W ten sposób rozwijają i konkretyzują one zasadę ogólną wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c. Przepisy art. 98 § 2 i 3 k.p.c. nie określają natomiast enumeratywnie kosztów, które należy zaliczyć do kosztów niezbędnych? (Weitz Karol, Palestra, 2005.3-4.237).

Wymienione wyżej akty prawne pozwalają zatem na ustalenie jedynie niezbędnych kosztów procesu. Tym samym stwierdzić należy, że powinny być one pomocą przy określaniu wszystkich kosztów procesowych i egzekucyjnych, a wyliczone na ich podstawie kwoty stanowić mogą jedynie element kalkulacji niezbędnych kosztów, co zostało wcześniej wskazane, nie będzie oznaczać całości kosztów procesu.

Do kosztów innych niż ?koszty niezbędne? zaliczyć można przykładowo koszty czynności przygotowawczych (które muszą być wykonane, by złożony pozew był skuteczny) bądź wydatki na usługi kancelarii prawnej, w wysokości przekraczającej kwotę, która może być stronie wygrywającej proces zasądzona.

Koszty czynności przygotowawczych wystąpią choćby przed złożeniem pozwu w postępowaniu nakazowym - podstawowym postępowaniu zmierzającym do odzyskania wierzytelności. Z regulujących je przepisów wynika, iż złożenie pozwu w postępowaniu nakazowym poprzedzone musi być m. in. wcześniejszymi wezwaniami dłużnika do zapłaty, uzyskaniem jego oświadczenia o uznaniu długu lub ustaleniem miejsca jego pobytu czy działalności. Idea postępowania nakazowego opiera się bowiem na założeniu, że podstawa faktyczna roszczenia powoda została w całości udowodniona dołączonymi do pozwu dokumentami wymienionymi w art. 485 § 1 pkt 1-4 oraz w § 2-3 Kodeksu postępowania cywilnego.

Wynagrodzenie kancelarii za czynności, o których mowa wyżej, niewątpliwie zwiększy koszty procesowe windykacji długu, mimo, iż nie może być zaliczone do tzw. niezbędnych kosztów procesu.

Podobnie rzecz będzie się miała przy postępowaniach w trybie zwykłym czy postępowaniach upominawczych - wymagają one podjęcia działań przygotowawczych - windykacyjnych jeszcze przed wniesieniem pozwu, a rozporządzenia dotyczące wynagrodzeń pełnomocników procesowych nie przewidują uwzględniania wynagrodzenia za czynności podejmowane przez nich na etapie przedsądowym, mimo, iż bez ich wykonania bardzo często wszczęcie procesu byłoby niemożliwe.

Ponadto zauważyć należy, że możliwym jest też rozwiązanie, w którym Spółka zawrze z kancelarią prawną umowę, w której wynagrodzenie kancelarii z tytułu odzyskania wierzytelności na drodze sądowej określone będzie ryczałtowo, w ten sposób, iż zawierać będzie w sobie koszty sądowe. Zdaniem Spółki, w takiej sytuacji, wynagrodzenie kancelarii stanowiłoby łącznie z przewidywanymi kosztami egzekucyjnymi jeden z elementów kalkulacji przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych.

Nie można wykluczyć sytuacji, iż wynagrodzenie kancelarii za przeprowadzenie postępowania sądowego przewyższać może koszty, które zostaną zasądzone od strony przegranej. Stawki wynagrodzenia poszczególnych pełnomocników bądź całej kancelarii są ustalane na podstawie cen rynkowych, na zasadzie swobody umów. Prawo nie ogranicza ustalenia wynagrodzenia, jakie klient kancelarii zgodzi się jej zapłacić. Decydując się na usługę kancelarii prawnej należy liczyć się z tym, że koszty, które ewentualnie zostaną po wygranym procesie zasądzone według stawek urzędowych mogą okazać się niewystarczające na pokrycie całości wynagrodzenia kancelarii.

Z drugiej natomiast strony wskazać należy, że ograniczenie zwrotu kosztów procesu w zakresie zastępstwa procesowego do kosztów określonych stawkami urzędowymi ma na celu pewne funkcje ochronne w stosunku do dłużników. Służy ograniczaniu nadużyć, polegających na ewentualnym opłacaniu wynagrodzenia kancelarii w wysokości wielokrotnie przewyższającej wartość długu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zabrania uwzględniania przy kalkulacji przewidywanych kosztów procesowych, kosztów wynagrodzenia radcy prawnego lub adwokata w wysokości wyższej, niż urzędowa stawka wynagrodzenia za czynności przed organami wymiaru sprawiedliwości.

Podkreślenia wymaga także, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie tylko nie wskazuje, co oprócz stwierdzenia dotyczącego przewidywanych kosztów powinien zawierać protokół, ale także nie zabrania uwzględniania w tym protokole wydatków już poniesionych.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż dokumentując nieściągalność wierzytelności za pomocą protokołu ma prawo uwzględnić w nim rynkowe wynagrodzenie kancelarii prawnej z tytułu obsługi procesu windykacyjnego, ustalone na podstawie cen stosowanych przez kancelarię. Pojęcie ?przewidywane koszty? powinno być interpretowane szeroko, w sposób pozwalający na uwzględnienie w przewidywanych kosztach wszystkich wydatków związanych z odzyskaniem wierzytelności. Określając ?przewidywane koszty? nie należy się ograniczać do określenia jedynie ?kosztów niezbędnych? jako tych, które mogą zostać odzyskane.

Stanowisko Spółki znajduje oparcie także w literaturze przedmiotu. W artykule autorstwa A. Plutowskiego ?Nieściągalność wierzytelności w podatku dochodowym - wybrane zagadnienia?, zawartym w Monitorze Podatkowym z października 2002 r. czytamy:

?Do kosztów sądowych i egzekucyjnych, o których mowa w art. 16 ust. 2 pkt 3 , mogą zostać zaliczone wydatki związane z ?obsługą procesu?, a nawet koszty związane z przedprocesowym dochodzeniem wierzytelności wydane na usługi windykacyjne świadczone podatnikowi przez zewnętrzną kancelarię prawną.

Warunki świadczenia tego typu usług, przede wszystkim ich cenę oraz zakres podejmowanych działań, określa się zazwyczaj w ofercie przesłanej podatnikowi. Należy podkreślić, iż cena obsługi prawnej jest ustalana na warunkach rynkowych, tzn. na poziomie określonym przez wskaźniki popytu i podaży. Zatem jeśli podatnik podjąłby decyzję o skorzystaniu z usług windykacyjnych świadczonych przez zewnętrzną kancelarię, wówczas zdaniem autora brak podstaw do kwestionowania kosztów zewnętrznej obsługi prawnej jako jednego ze składników kalkulacyjnych?.

Podobnie wypowiedział się autor publikacji ?Nie ma szans na zapłatę? zamieszczonej w Rzeczpospolitej - Dobra Firma (nr 209 z 05.09.2005 r.), Przemysław Wojtasik:

?Zacznijmy od najmniejszych długów. Nie zawsze opłaca się je ściągać. Koszty z tym związane mogą bowiem przekraczać ich wartość. Można to opisać w protokole, który będzie stanowił podstawę zaliczenia należności do kosztów. Jak stanowi art. 23 ust. 2 pkt 3 updof (oraz art. 16 ust. 2 pkt 3 updop), dokument ten powinien wskazywać, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty. Tak więc podatnik powinien, chociaż w przybliżeniu, określić koszty, jakie musiałby ponieść, gdyby chciał dochodzić swoich należności na drodze sądowej. Może tu wziąć pod uwagę także wydatki na obsługę prawną, i to nie według stawek urzędowych, ale w wysokości ?rynkowej??.

Kwestia dotycząca sposobu ustalenia przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych związanych z dochodzeniem wierzytelności, w rozumieniu art. 16 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych była przedmiotem zapytania skierowanego 23 maja 2008 roku przez Spółkę X, należąca do tej samej Grupy co Spółka. W wydanej interpretacji (sygn. ILPB3/423-314/08-2/ŁM) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki X , zgodnie z którym przewidywane koszty procesowe mogą uwzględniać rynkowe wynagrodzenie kancelarii prawnej z tytułu obsługi całego procesu windykacyjnego.

Podsumowując przedstawione wyżej argumenty, stanowisko Spółki uznać należy za uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Art. 16 ust. 2 ww. ustawy stanowi z kolei, iż za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

  1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
  2. postanowieniem sądu o:
    a)oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
    b)umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
    c)ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
  3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.


Z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 20 cytowanej ustawy wynika z kolei, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, iż ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Co do zasady bowiem wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Przede wszystkim wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wierzytelności te powinny być również odpisane jako nieściągalne (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ponadto wierzytelności określone jako nieściągalne, w celu zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 tej ustawy. Jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 ww. ustawy nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Poza tym wierzytelności mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie uległy przedawnieniu.

Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Sporządzenie przez podatnika protokołu, w oparciu o przepis art. 16 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy, może być szybką i skuteczną metodą uznawania wierzytelności za koszty uzyskania przychodów, aczkolwiek protokół powinien być wiarygodny, aby możliwe było powtórzenie jego obliczeń w razie sporu z organami podatkowymi. Pamiętać należy również, iż podatnik ma prawo zaliczyć nieściągalne wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów, jeżeli przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne, udokumentowane protokołem sporządzonym przez niego, związane z dochodzeniem wierzytelności, byłyby równe albo wyższe od kwoty wierzytelności. Wyliczenie protokołu powinno zawierać koszty sądowe, koszty zastępstwa procesowego, zwrot świadkom utraconego zarobku za czas stawiennictwa w sądzie, koszty zaliczki na ekspertyzy biegłych, koszty egzekucji komorniczej, czy sporządzenie aktualnych dokumentów podatnika, jak np. odpis KRS, poświadczenia notarialne, itp.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Spółka zamierza odpisać jako nieściągalne należności o wartości nie przekraczającej tysiąca złotych. Przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem poszczególnych wierzytelności byłyby równe albo wyższe od ich kwot. Przy ustalaniu tych kosztów Spółka będzie uwzględniać również koszty wynagrodzenia kancelarii prawnej z tytułu obsługi procesu windykacyjnego, ustalone na podstawie ceny rynkowej stosowanej przez kancelarię za przedmiotową usługę.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż przy ustalaniu przewidywanych kosztów procesowych i egzekucyjnych Spółka ma prawo uwzględnić koszty wynagrodzenia kancelarii prawnej, o ile są to koszty niezbędne do poniesienia w celu dochodzenia wierzytelności. Zatem wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana sporządzonym przez podatnika w myśl regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych protokołem, podatnik ma prawo zarachować jako koszty uzyskania przychodu. Jednak to na podatniku ciąży obowiązek ustalenia kosztów procesowych i egzekucyjnych, jakie musiałby ponieść w związku z dochodzeniem danej wierzytelności.


Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

ILPB3/423-314/08-2/ŁM, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika