Czy stanowisko Spółki, będącej komplenientanuszem, jest prawidłowe, że:1. Na gruncie ustawy o podatku (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 20.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę ? komplementariusza na rzecz spółki komandytowej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 09 listopada 2010 r. (data wpływu 15.11.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Spółkę ? komplementariusza na rzecz spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowej, która to spółka komandytowa organizuje budowę inwestycji własnej na własnej nieruchomości i stara się pozyskać finansowanie na jej realizację. Ponieważ spółka komandytowa nie posiada własnych zatrudnionych pracowników, więc w jej imieniu czynności organizacyjne wykonują pracownicy komplementariusza, Wnioskodawcy.

Wiąże się to z wieloma wyjazdami delegacyjnymi do innych miast Polski, jak i również poza granice Polski w celu przeprowadzenia rozmów z potencjalnymi inwestorami oraz doradcami finansowymi i biznesowymi i z ponoszeniem przez Komplementariusza kosztów delegacji.

Komplementariusz ? Spółka, stoi na stanowisku, że wszystkie koszty bezpośrednio związane z czynnościami dokonanymi na rzecz spraw i interesów spółki komandytowej, jak i koszty bezpośrednie ponoszone przez Komplementariusza a dotyczące inwestycji realizowanej przez spółkę komandytową powinien refakturować na spółkę komandytową tak, aby te koszty ponosiła bezpośrednio spółka komandytowa.

W obecnej chwili Komplementariusz ponosi koszty wyjazdów delegacyjnych a Strony się umówiły, że zwrot ich poprzez wystawienie refaktury dokonany zostanie po przekroczeniu łącznej sumy kosztów 2.000 zł poprzez wystawienie refaktury zbiorczej.

W uzupełnieniu do wniosku, stwierdzono, że poza wyjazdami delegacyjnymi Komplementariusz ponosi koszty ogólne zarządu ,w tym obsługi prawnej oraz doradczej ponoszone na rzecz spółki komandytowej.

Podstawą do refakturowania wszystkich tych kosztów jest zawarta miedzy Stronami umowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: koszty wyjazdów delegacyjnych, realizowanych na rzecz pozyskania inwestorów i finansowania zewnętrznego, jako bezpośrednio związane z inwestycją prowadzoną przez spółkę komandytową, nie stanowią w momencie ich ponoszenia kosztu uzyskania przychodu komplementariusza...
2. Czy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: w momencie wystawienia refaktury na spółkę komandytową kosztów delegacji, poniesionych przez Komplementariusza na delegacje bezpośrednio związane z inwestycją w spółce komandytowej, są dla Komplementariusza kosztami uzyskania przychodu a kwota netto refaktury jest przychodem Komplementariusza...
   
   

W uzupełnieniu do wniosku ponownie sformułowano pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych:

1. czy sp. z o.o. prawidłowo uważa na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że koszty wyjazdów delegacyjnych na rzecz pozyskania inwestorów i finansowania zewnętrznego, jako bezpośrednio związane z inwestycją spółki komandytowej, nie stanowią w momencie ich ponoszenia kosztu uzyskania przychodu Komplementariusza...
2. czy sp. z o.o. prawidłowo uważa na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że w momencie wystawienia refaktury na spółkę komandytową, celem przeniesienia na nią kosztów delegacji poniesionych przez Komplementariusza na delegacje bezpośrednio związane z inwestycją w spółce komandytowej, stają się one dla Komplementariusza kosztami uzyskania przychodu, a kwota netto refaktury jest przychodem Komplementariusza ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Komplementariusz spółki komandytowej działa jako zarząd spółki komandytowej, to ponoszone przez Niego koszty ogólne są Jego kosztami uzyskania przychodu, jakim jest lub będzie przychód z udziałów w spółce komandytowej.

Nie dotyczy to jednak kosztów bezpośrednich działalności spółki komandytowej, które powinna ponosić ona sama. Jednakże, ponieważ w sytuacji braku pracowników niektóre czynności bezpośrednio związane z działalnością spółki są wykonywane przez pracowników Komplenientariusza, to powinny być one zwracane w zbiorczych refakturach, jako koszty niebędące kosztem uzyskania przychodu Kompementariusza w momencie ich ponoszenia, ponieważ dotyczą innego podmiotu gospodarczego. Dopiero w momencie uzyskiwania przychodu poprzez wystawienie refaktury mogą one stanowić koszt uzyskania przychodu u Komplementariusza.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał ? ponieważ Komplementariusz spółki komandytowej działa jako zarząd spółki komandytowej, to ponoszone przez Niego koszty ogólne są Jego kosztami uzyskania przychodu.

Natomiast, koszty obsługi spółki komandytowej związane z obsługą jej kosztów bezpośrednich wynikających z jej statutowej działalności a wykonywane przez pracowników i firmy zatrudnione bezpośrednio przez Komplementariusza, staną się dla Niego kosztami uzyskania przychodu dopiero z chwilą wystawienia na spółkę komandytową refaktury zbiorczej obejmującej poniesione w tym celu koszty.

Komplementariusz uważa, że koszty wyjazdów delegacyjnych, realizowanych na rzecz pozyskania inwestorów i finansowania zewnętrznego, jako bezpośrednio związane z inwestycją prowadzoną przez spółkę komandytową, nie stanowią w momencie ich ponoszenia kosztu uzyskania przychodu Komplementariusza.

Komplementariusz uważa, że w momencie wystawienia refaktury na spółkę komandytową, celem przeniesienia na nią kosztów delegacji poniesionych przez Komplementariusza na delegacje bezpośrednio związane z inwestycją w spółce komandytowej, stają się one dla Komplementariusza kosztami uzyskania przychodu a kwota netto refaktury jest Jego przychodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast ust. 3a ww. przepisu stanowi, iż za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zatem, moment powstania przychodu, w przypadku wykonania usług, określony jest na dzień wykonania usługi na rzecz kontrahenta, nie później jednak niż dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wobec tego, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Natomiast, wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Z treści przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz uzupełnionego własnego stanowiska wynika, że spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest komplementariuszem nie zatrudnia pracowników. W celu prowadzenia działalności spółka komandytowa korzysta z pracowników obcych, w tym również Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie Komplementariusz ponosi koszty obsługi spółki komandytowej związane z obsługą jej kosztów bezpośrednich wynikających z jej statutowej działalności, w tym również w związku z delegacjami bezpośrednio związanymi z inwestycją w spółce komandytowej, wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy i firmy zatrudnione bezpośrednio przez Komplementariusza

Rozliczenie ww. wydatków pomiędzy Komplementariuszem a spółką komandytową następować będzie na podstawie ich refakturowania. Wnioskodawca wystawi na spółkę komandytową zbiorczą refakturę, która stanowić będzie dla Niego podstawę do uznania kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto w momencie jej wystawienia, tj. w momencie uzyskania przychodów.

Refakturowanie należy do czynności, które nie zostały zdefiniowane w prawie podatkowym. Polega natomiast na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy.

Refakturowanie usług nastąpić może pod warunkiem istnienia umowy, z której wynika, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania.

W interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-941/10-4/KŁ z dnia 25 listopada 2010 r. uznano, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz spółki komandytowej usługi w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej.

Przychód z tytułu świadczonych usług powstaje zatem w momencie wykonania usług nie później niż dzień wystawienia faktury zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast koszty, jak wskazał Wnioskodawca, stanowią koszty bezpośrednio związane z tym przychodem.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż charakter omawianych wydatków, spełnia przesłanki art. 15 ust. 1 oraz ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, w przypadku wystawienia faktury, Wnioskodawca winien zaliczyć ww. wydatki do kosztów uzyskania przychodów - zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ ich poniesienie przekłada się bezpośrednio na uzyskanie konkretnych przychodów.

Reasumując, przychód z tytułu świadczonych usług na rzecz spółki komandytowej powstanie zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w momencie wykonania usługi nie później niż w dniu wystawienia faktury, jednocześnie wydatki z nimi związane, w tym koszty delegacji pracowników, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy, w tym samym momencie, zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy.

Dodatkowo należy wskazać na regulację art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej 'podmiotem krajowym', bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej 'podmiotem zagranicznym', bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

• i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.
  
  

Zgodnie z art. 11 ust. 4 cytowanej ustawy, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (art. 11 ust. 5a ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. Kwestie dotyczące podatku od towarów i usług rozstrzygnięte zostały odrębną interpretacją Nr ILPP1/443-941/10-4/KŁ z dnia 25 listopada 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-941/10-4/KŁ, interpretacja indywidualna