Jaka kwota zobowiązania wobec kontrahenta czeskiego stanowi, zgodnie z art. 21 i 12 ustawy o podatku (...)

Jaka kwota zobowiązania wobec kontrahenta czeskiego stanowi, zgodnie z art. 21 i 12 ustawy o podatku od osób prawnych podstawę opodatkowania, kwota brutto, czy kwota pomniejszona o podatek od wartości dodanej?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku, który wpłynął 08 września 2009 r. (brak daty sporządzenia wniosku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy do naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 08 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia podstawy do naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się transportem kolejowym. Na podstawie umowy najmu dzierżawi lokomotywy od spółki czeskiej (podatnik w Republice Czeskiej).

Na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka pobiera zryczałtowany podatek z tytułu uzyskanych na terytorium RP przychodów z dzierżawy urządzeń przemysłowych.

Podstawą opodatkowania jest kwota zobowiązania brutto Spółki. W związku z tym, że kontrahent Wnioskodawcy współpracuje z innymi polskimi firmami, które pobierają podatek od wartości netto zobowiązania, wystosował do Niego zapytanie, która podstawa jest prawidłowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka kwota zobowiązania wobec kontrahenta czeskiego stanowi, zgodnie z art. 21 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podstawę opodatkowania, kwota brutto, czy kwota pomniejszona o podatek od wartości dodanej...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 12 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między RP a Republiką Czeską precyzyjnie określa podstawę opodatkowania jako kwotę brutto należności licencyjnych.

Natomiast art. 21, w związku z art. 12 ust. 4 pkt 9 wskazują podstawę opodatkowania jako przychód czyli wartość bez należnego podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 14 grudnia 2005 r. nr PB3-1843-8213-293/WK/2005(1) do Wicedyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Zastępca Dyrektora Departamentu Podatków Bezpośrednich stwierdził, jak następuje: ?<...> w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych krajach Unii Europejskiej ?.

Oznaczałoby to, że rozwiązania zawarte w przepisach art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na mocy którego do przychodów podatkowych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług, należy odnosić także do podatku od wartości dodanej.

Natomiast w postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 24.07.2006 r. sygn. DD/DD7/033-190-KA/06/466 Minister Finansów stwierdza, że: ?<...> podstawą naliczenia podatku jest kwota całej wypłaconej kontrahentowi należności wraz z czeskim podatkiem od wartości dodanej?.

Zarówno stwierdzenia zawarte w przepisach ustawy podatkowej określających obowiązek płatnika - ?od tych wypłat?, jak również zawarte w zapisach umowy między RP i Czechami ? ?kwoty brutto należności licencyjnych? nie pozostawiają do tego żadnych wątpliwości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jeżeli podmioty takie uzyskują od polskich podatników należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie dokonującym wypłaty należności na rzecz podmiotu zagranicznego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ? ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Stosownie natomiast do treści art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

W rozpoznawanej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 12 ust. 2 i 3 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189) ? dalej: umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. umowy, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności lub opłat jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 5% kwoty brutto należności licencyjnych (art. 12 ust. 2 ww. umowy).

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. umowy, określenie ?należności licencyjne?, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, do należności licencyjnych zalicza się również należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego.

W tym miejscu należy jednak podkreślić, iż zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (art. 26 ust. 1 ww. ustawy).

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego, należy stwierdzić, że należność wypłacana czeskiemu kontrahentowi z tytułu najmu lokomotyw jest przychodem z należności za użytkowanie urządzenia przemysłowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów prawa podatkowego jest zatem pobranie w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat w wysokości 20% przychodów lub uwzględniając postanowienia umowy 5% kwoty brutto należności pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika certyfikatem rezydencji.

Reasumując, podstawą naliczenia podatku jest kwota całej wypłaconej kontrahentowi należności wraz z czeskim podatkiem od wartości dodanej. Powyższe znajduje potwierdzenie zarówno w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określających obowiązek płatnika ? ?od tych wypłat?, jak również zawarte w zapisach umowy między Polską i Czechami ? ?kwoty brutto należności licencyjnych?. Wynika to również z tego, iż zobowiązanie Spółki jest jednocześnie należnością czeskiego kontrahenta, a zgodnie z przepisami właśnie od tej kwoty należności Spółka jest zobowiązana pobrać zryczałtowany podatek.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje

DD/DD7/033-190-KA/06/466, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika