Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z wynagrodzeniem (...)

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka powstała z dniem 02.01.2008 r. Do Spółki w dniu 02.01.2008 r. zostało wniesione przedsiębiorstwo osoby fizycznej w zamian za objęcie udziałów w wyżej wymienionej Spółce. Wartość poszczególnych składników wchodzących w skład całego przedsiębiorstwa zawarto ?w wykazie aktywów i pasywów ? bilans?. W tym wykazie wykazano niezapłacone składki społeczne ZUS za miesiące listopad i grudzień 2007 r., które zostały uregulowane przez Spółkę w miesiącach styczeń i luty 2008 r. Spółka wypłaciła również w miesiącu styczniu 2008 r. wynagrodzenia pracownicze za miesiąc grudzień 2007 r.

Przedsiębiorstwo osoby fizycznej, które zostało wniesione w formie aportu do nowo powstałej Spółki nie mogło zaliczyć do kosztów podatkowych w 2007 r. składek społecznych z powodu ich nieopłacenia. Moment ujęcia w kosztach podatkowych składek na ubezpieczenia społeczne pracowników finansowanych przez pracodawcę określa przepis art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na podstawie tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74; ost. zm. ? Dz. U. Nr 176, poz. 1243) w części finansowanej przez płatnika składek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z wynagrodzeniem pracowniczym i składki społeczne (pracownicze) nieopłacone przez przedsiębiorstwo osoby fizycznej ? wniesionej aportem do Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów finansowane przez siebie składki, jeżeli wpłacił je do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Oznacza to, że składki na ubezpieczenia społeczne pracowników finansowane przez pracodawcę ujmuje się w kosztach uzyskania przychodów w dacie ich faktycznej zapłaty. Spółka sama opłaciła składki w miesiącach styczniu i lutym 2008 r., zatem w tych miesiącach składki te powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodu Spółki. Spółka również uregulowała w miesiącu styczniu 2008 r. z własnych środków pieniężnych wynagrodzenia pracowników przejętej firmy za miesiąc grudzień 2007 r.

W wyniku przejęcia przedsiębiorstwa osoby fizycznej wniesionego aportem, Spółka weszła w prawa i obowiązki pracodawcy w stosunku do pracowników tego przedsiębiorstwa. Z regulacji prawa pracy wynika bowiem, że wskutek przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy i ponosi solidarną odpowiedzialność wraz z dotychczasowym pracodawcą za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem na niego części zakładu pracy (art. 23¹ § 1 i 2 Kodeksu pracy).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki z tytułu wynagrodzeń pracowniczych oraz składek na ubezpieczenia społeczne (nieopłacone przez przedsiębiorstwo osoby fizycznej) dotyczące przejętych pracowników, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Przejmując przedsiębiorstwo, Spółka stała się więc nie tylko właścicielem jego masy majątkowej, ale również przejęła zobowiązanie wobec pracowników z tytułu należnych wynagrodzeń oraz składek na ich ubezpieczenia społeczne, w części finansowanej przez Spółkę, jako płatnika składek. Poniesione wydatki spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Kosztami podatkowymi są również między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety.

W myśl art. 16 ust 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust.

1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy nie uważa się również za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Zgodnie z art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5. W myśl § 2 tego artykułu za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

Zasady odpowiedzialności solidarnej regulują natomiast przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego, kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż do Spółki wniesiono aportem przedsiębiorstwo osoby fizycznej w zamian za objęcie udziałów. Wśród składników przedsiębiorstwa zawartych w wykazie aktywów i pasywów znajdowały się niezapłacone składki społeczne ZUS za listopad i grudzień 2007 r., które zostały uregulowane przez Spółkę w styczniu i lutym 2008 r. Spółka w styczniu 2008 r. wypłaciła także wynagrodzenia pracownicze za grudzień 2007 r.

Mając na uwadze powyższe, skutkiem przejęcia, o którym mowa we wskazanym przepisie art. 23¹ § 1 ustawy Kodeks pracy, było wejście Spółki w prawa i obowiązki pracodawcy w stosunku do pracowników przedsiębiorstwa, które zostało wniesione aportem. Wniesienie aportem przedsiębiorstwa do Spółki spowodowało przejęcie zatrudnionych w niej pracowników. W konsekwencji, poprzez przejęcie przedsiębiorstwa Spółka stała się pracodawcą i to na Niej ciąży obowiązek wypłaty m.in. nieopłaconych składek na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz wynagrodzeń.

W świetle powyższego, wyłącznie zapłacone składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz wypłacone wynagrodzenia pracownicze (uregulowane zobowiązania) mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy, co oznacza, iż takie prawo będzie przysługiwało także Wnioskodawcy przejmującemu pracowników w sytuacji, gdy ureguluje należności z tego tytułu.

Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych koszty związane z wynagrodzeniem pracowniczym i składki społeczne (pracownicze) nieopłacone przez przedsiębiorstwo osoby fizycznej ? wniesionej aportem do Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.