Moment korekty przychodów i związanych z nimi kosztów bezpośrednich uzyskania przychodów.

12.6.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji samochodów i części do samochodów.

Spółka rozpoznaje przychody z tytułu sprzedaży towarów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dniu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż.

W związku ze zwrotami towarów przez kontrahentów Spółki, czy też udzieleniem przez Spółkę rabatów, Spółka wystawia, zgodnie z przepisem art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, faktury korygujące in minus wartość przychodów należnych Spółce.

Faktury korygujące wartość przychodów należnych wystawiane są przez Spółkę w związku ze zwrotami towarów, czy też udzieleniem rabatów, także po złożeniu zeznania podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych za rok, w którym dokonana została dostawa towarów, a więc po zakończeniu i rozliczeniu roku podatkowego, w którym Spółka rozpoznała należny Jej przychód podatkowy.

Korekty sprzedaży, jakie mają miejsce w Spółce, dotyczą zmniejszenia wartości przychodów należnych Spółce.

W przypadku faktur korygujących sprzedaż w związku ze zwrotami towarów przez kontrahentów Spółki, czy też w związku z udzieleniem przez Spółkę rabatów posprzedażnych, Spółka w dniu wystawienia faktury pierwotnej nie ma możliwości uwzględnić zdarzeń, które nastąpią w przyszłości.

Kwota zadeklarowana na pierwotnej fakturze sprzedaży jest w chwili wystawiania tej faktury wartością należną Spółce. Późniejsze zwroty towarów lub udzielenia rabatów następują wskutek okoliczności nieznanych w dniu pierwotnej sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy faktury korygujące in minus sprzedaż pierwotnie zaliczoną do przychodów danego roku podatkowego w związku z wystąpieniem okoliczności, takich jak np. zwrot towarów, czy też udzielenie rabatu, których Spółka nie mogła przewidzieć w chwili wystawienia faktur pierwotnych, mogą być w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozliczone z przychodami roku, w którym wystawione zostały faktury korygujące?
W jakim okresie w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z korektą przychodów należnych Spółka jest zobowiązana dokonać korekty poniesionych kosztów bezpośrednich dotyczących korygowanych przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się także należne przychody choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z kolei z przepisem art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3 uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawienia faktury albo
uregulowania należności.

W świetle natomiast przepisu art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze nie rzadziej niż raz w roku.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 12 ust. 3e cyt. ustawy, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekty wartości przychodów zarówno w przypadku korekty zmniejszającej wartość przychodów, jak i korekty zwiększającej wartość przychodów. Przepisy ww. ustawy nie określają w szczególności, do jakich okresów należy przyporządkować skorygowane wartości przychodów.

W odniesieniu natomiast do zasad zaliczania kosztów bezpośrednich do kosztów uzyskania przychodów przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W przypadku, gdy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego zostały poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

? są one potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W świetle przepisu art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Przepisy cyt. ustawy nie zawierają również regulacji dotyczących momentu ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów, np. korekty zmniejszającej wartość tych kosztów.

Biorąc pod uwagę przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki, korekta wartości kosztów uzyskania przychodów o charakterze bezpośrednim powinna być dokonywana w tym samym okresie, co korekta odpowiadającej tym kosztom wartości przychodu należnego. Przepis art. 15 ust. 4 ww. ustawy ściśle wiąże moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów mających bezpośredni wpływ na uzyskanie przychodu z momentem osiągnięcia tych przychodów.

Zdaniem Spółki, ze względu na fakt, że zmiana wartości należnego Spółce przychodu wynika z okoliczności, które nastąpiły w latach podatkowych następujących po roku wystawienia faktur pierwotnych (w związku ze zwrotem towaru, czy też udzieleniem rabatu) wartość przychodu należnego wykazanego w fakturach pierwotnych była prawidłowa. Faktury pierwotne odzwierciedlały zatem rzeczywiście należny Spółce przychód. Tym samym, przychód wykazany w zeznaniu CIT-8 za dany rok podatkowy wykazujący wartość przychodu wynikającą z pierwotnych faktur sprzedaży jest prawidłowy.

W opinii Spółki, ze względu na fakt, iż faktury pierwotne prawidłowo dokumentowały wartość przychodu należnego Spółce, a przyczyną korekty zmniejszającej wartość należnego Spółce przychodu nie jest błąd, ale inne okoliczności, które nastąpiły w innych okresach sprawozdawczych, zmianę wartości przychodu Spółka powinna ująć w bieżącym rozliczeniu, to jest w okresie rozliczeniowym, w którym faktury korygujące zostały wystawione. Potrzeba korekty faktur nie istniała od momentu ich wystawienia, ale powstała z chwilą zaistnienia nowych okoliczności.

W bieżącym rozliczeniu, to jest w rozliczeniu, w którym zostały wystawione faktury korygujące, Spółka powinna również dokonać zmniejszenia wartości kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z korygowanym przychodem należnym.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w licznych interpretacjach wydawanych przez organy skarbowe, w tym m. in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 stycznia 2010 r. o sygn. ILPB3/423-1004/09-2/KS, jak również w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku WSA w Krakowie z dnia 10 maja 2010 r. o sygn. akt I SA/Kr 359/10, w którym Sąd uznał, że ?należy zauważyć, że analiza treści przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT prowadzi do wniosku, że jedynie zmniejszenie przychodu spowodowane zwrotem towarów, bonifikatą i skontem nie jest związane z określonym przychodem występującym w danym roku. Regulacja ta odnosi się do wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat, skont, które faktycznie wystąpiły w danym roku i nie wiąże się z przychodem, który wystąpił w związku z zawartymi uprzednio transakcjami. Jest to niewątpliwie inna konstrukcja niż zawarta w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, gdzie jednoznacznie zastrzeżono, iż ?koszty uzyskania przychodu są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą?. Jeżeli zatem ustawodawcy zależałoby na powiązaniu zwrotu towarów, bonifikat i skont z określoną transakcją to wyraźnie by to zapisał. Brak określenia czasowego odnoszącego się do transakcji, co do których nastąpił zwrot towaru bądź udzielono bonifikaty albo skonta skutkuje tym, że w przypadku tych zdarzeń bierze się pod uwagę datę faktycznego wystąpienia zwrotu towarów lub udzielenia bonifikaty bez względu na datę pierwotnej transakcji, będącej podstawą do dokonania w późniejszym terminie zwrotu towaru czy udzielenia bonifikaty. Zatem faktura korygująca wystawiona w związku ze zwrotem towarów, udzielonym rabatem (bonifikata, skonto) może być rozliczana na bieżąco, tj. w dacie wystąpienia tych zdarzeń gospodarczych?.

Podsumowując, Spółka jest zdania, że właściwym momentem pomniejszenia przychodów ze sprzedaży oraz bezpośrednio z nimi związanych kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w związku z otrzymaniem zwrotów towarów, czy też udzieleniem bonifikat bądź rabatów, jest dzień wystawienia faktur korygujących dokumentujących te zdarzenia gospodarcze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawienia faktury albo
uregulowania należności.

Wykładnia powołanego powyżej przepisu art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy prowadzi do wniosku, iż objęte hipotezą tego przepisu przychody muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, między przychodem, a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej musi istnieć związek, skutkujący powstaniem przychodu. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

Tutejszy organ podatkowy zauważa, że przepisy analizowanej ustawy podatkowej, poza cytowanym przepisem art. 12 ust. 3 (w części dotyczącej wyłączenia z przychodów należnych określonych kategorii, wymienionych w tym przepisie), nie regulują zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego. Z art. 12 ust. 3 ww. ustawy wynika bowiem, iż przychody związane z działalnością gospodarczą podlegają pomniejszeniu o wartość zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis nie precyzuje jednak, w jakim momencie czasowym należy pomniejszyć przychód o udzielone bonifikaty i skonta, w szczególności, czy bonifikaty i skonta pomniejszają przychód należny okresu, w którym bonifikaty i skonta zostały udzielone, czy też przychód (powstały przed udzieleniem bonifikat, skont), którego te bonifikaty i skonta dotyczą.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe, choć nie ma znaczenia, czy już je faktycznie uzyskał.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności ? wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach.

W tym miejscu należy podkreślić, iż faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna potwierdzać więc jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują. Przychód należny wskazany na fakturze może być zatem korygowany poprzez wystawienie faktury korygującej. Tak więc faktura korygująca odnosi się do konkretnej faktury sprzedaży. Innymi słowy faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu lecz modyfikuje jedynie ?pierwotną? wysokość przychodu.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Na mocy przepisów art. 15 ust. 4 ? 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami:

poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy),
odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego ? są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b ustawy),
odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają również szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie może budzić wątpliwości, iż bez względu na to, czy poniesiony koszt ma charakter kosztu bezpośredniego, czy też kosztu pośredniego wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość. Korekta wielkości kosztu powinna być zatem zawsze rozliczana w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności wynikających z przepisów ww. ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka rozpoznaje przychody z tytułu sprzedaży towarów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dniu wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż.

W związku ze zwrotami towarów przez kontrahentów Spółki, czy też udzieleniem przez Spółkę rabatów, Spółka wystawia faktury korygujące in minus wartość przychodów należnych Spółce. Faktury te wystawiane są przez Spółkę w związku ze zwrotami towarów, czy tez udzieleniem rabatów, także po złożeniu zeznania podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych za rok, w którym dokonana została dostawa towarów, a więc po zakończeniu i rozliczeniu roku podatkowego, w którym Spółka rozpoznała należny Jej przychód podatkowy. Korekty sprzedaży, jakie mają miejsce w Spółce, dotyczą zmniejszenia wartości przychodów należnych Spółce.

W tym miejscu podkreślić należy, iż termin ?rabat? nie został zdefiniowany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego należy posłużyć się wykładnią językową. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN 1996, ?rabat? jest to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie.

Należy zatem stwierdzić, iż wartość rabatu obniża kwotę należną zbywcy danego towaru, w konsekwencji obniża określony przychód u zbywcy tego towaru. Do podobnych wniosków można dojść w przypadku zwrotu towarów. W takiej sytuacji również dochodzi do zmniejszenia przychodów ze sprzedaży. W związku z tym, udzielenie rabatu oraz zwrot towaru powinny skutkować dokonaniem korekty tych przychodów uzyskanych z tytułu sprzedaży towarów, z którymi dany rabat bądź zwrot jest związany. Udzielenie rabatu, jak również zwrot towaru, nie należy traktować jak odrębne zdarzenie gospodarcze, ale jak skorygowanie mającej wcześniej miejsce czynności prawnej.

Uwzględniając powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż w przedstawionym opisie stanu faktycznego zasadnym będzie zmniejszenie przychodów do opodatkowania. Jednocześnie, korekta przychodu winna odnosić skutek do uprzednio wykazanego przychodu należnego. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Natomiast korekta kosztów, ponoszonych przez Spółkę dotyczących korygowanych przychodów, powinna być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został potrącony (należy zatem dokonać korekty kosztów wstecz).

Mając na uwadze powyższe, Spółka powinna dokonywać korekt przychodów, wynikających z wystawionych faktur korygujących, w stosunku do tych okresów, w których wykazane zostały przychody podatkowe z pierwotnej sprzedaży towarów podlegających zwrotowi bądź rabatowi i w konsekwencji odpowiednio korekty kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem tych przychodów w stosunku do tych okresów, w których koszty te ujęto w ewidencji księgowej.

Reasumując, faktury korygujące in minus sprzedaż pierwotnie zaliczoną do przychodów danego roku podatkowego w związku z wystąpieniem okoliczności, takich jak np. zwrot towarów, czy też udzielenie rabatu, powinny, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomniejszać przychody okresu rozliczeniowego, w którym wykazane zostały przychody podatkowe z pierwotnej sprzedaży ww. towarów.

Natomiast korekta poniesionych kosztów bezpośrednich dotyczących korygowanych przychodów powinna być odniesiona do momentu, w którym koszty te zostały potrącone.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Ponadto należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.