Czy dokonując likwidacji składnika zapasu i sprzedaży uzyskanego w ten sposób złomu ? wartość (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2010 r. (data wpływu 19.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanego składnika zapasów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek ? uzupełniony pismem z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 30.03.2010 r.) ? o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wartość zapasów;

• określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty dokonanych odpisów aktualizujących wartość zapasów;

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanego składnika zapasów.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się handlem maszynami rolniczymi i częściami zamiennymi do nich. w celu zapewnienia należytej obsługi odbiorców, na magazynie Spółki utrzymywany jest pewien zapas części zamiennych oraz mniejszych maszyn. w niektórych przypadkach zapasy zalegają na magazynie przez parę lat. w związku z postępem technologicznym, niektóre pozycje zapasów tracą swoją wartość. Jako Spółka, Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg handlowych, a zatem obowiązują Go w tym zakresie przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Ustawa ta wprowadza generalny obowiązek dokonywania odpisów aktualizujących wartość aktywów, dla których nastąpiła trwała utrata wartości.

W odniesieniu do niektórych zapasów istnieje możliwość ich zbycia po cenie niższej od ceny zakupu (sprzedaż ze stratą). Spółka dokonuje wówczas odpisu aktualizującego wartość zapasów i po sprzedaży rozchodowuje zapas po cenie zakupu.

W niektórych przypadkach, gdy Spółka wie o tym, że nie będzie w stanie ich sprzedać nawet po obniżonych cenach, dokonuje ich likwidacji, rozbiórki, a otrzymany w ten sposób złom sprzedaje do punktu skupu.

W piśmie z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 30.03.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku wskazano, iż składniki majątku Spółki, o których mowa we wniosku, stanowią Jej środki obrotowe ? zapasy towarów.

Dodatkowo Spółka wyjaśniła, że złomowanie składników zapasów odbywa się na podstawie protokołu likwidacyjnego, w którym komisyjnie jest potwierdzone jaki zapas i za jaką wartość został zlikwidowany. Protokół taki, poprzez wskazanie członków komisji, ich podpisy oraz datę dokonania likwidacji, stanowi dowód księgowy w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Pismem z dnia 29 marca 2010 r. w związku z wezwaniem dotyczącym m. in. doprecyzowania zadanego we wniosku pytania pierwszego, Wnioskodawca zredagował je w sposób następujący:

1. Czy odpis aktualizujący wartość zapasów jest kosztem uzyskania przychodów, czy nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z negatywnym katalogiem zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy kwota dokonanych odpisów aktualizujących wartość zapasów jest kosztem uzyskania przychodu w momencie utworzenia odpisu (np. na dzień bilansowy), czy w momencie sprzedaży tego danego składnika zapasów...
3. Czy dokonując likwidacji składnika zapasu i sprzedaży uzyskanego w ten sposób złomu ? wartość likwidowanego składnika (po której został przyjęty na magazyn) jest kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży złomu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanego składnika zapasów (pytanie trzecie).

Wniosek Spółki w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego wartość zapasów (pytanie pierwsze) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 13 kwietnia 2010 r. nr ILPB3/423-89/10-5/EK,

• określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty dokonanych odpisów aktualizujących wartość zapasów (pytanie drugie) został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 13 kwietnia 2010 r. nr ILPB3/423-89/10-6/EK.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość zlikwidowanych składników zapasów, które zostały sprzedane jako złom stanowi koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanego składnika zapasów uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. w pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się handlem maszynami rolniczymi i częściami zamiennymi. w celu zapewnienia należytej obsługi klientów, Spółka posiada w magazynie zapas części zamiennych i mniejszych maszyn. Ze względu na zmiany na rynku, wynikające ze zmian technologicznych, niektóre pozycje zapasów tracą swoją wartość i są sprzedawane po cenach niższych od cen zakupu. Istnieją jednak sytuacje, gdy nie jest możliwa sprzedaż zapasów po obniżonych cenach. Wówczas Spółka dokonuje ich likwidacji, rozbiórki, a otrzymany w ten sposób złom sprzedaje do punktu skupu. Złomowanie składników zapasów odbywa się na podstawie protokołu likwidacyjnego, w którym komisyjnie jest potwierdzone jaki zapas i za jaką wartość został zlikwidowany. Protokół taki, poprzez wskazanie członków komisji, ich podpisy oraz datę dokonania likwidacji, stanowi dowód księgowy w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

W kwestii zlikwidowanych zbędnych składników zapasów, stwierdzić należy, iż straty w środkach obrotowych, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. u. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.), należy traktować jako straty w rzeczowych składnikach aktywów obrotowych np. towarach handlowych, materiałach, opakowaniach oraz straty w tych środkach powstałe w wyniku zdarzeń losowych np. kradzieży, powodzi itp.

W związku z brakiem w ustawie o podatku dochodowym definicji zarówno straty, jak również środków obrotowych należy znaczenie to postrzegać w wykładni językowej. Strata w języku potocznym oznacza ubytek, poniesioną szkodę, to co się przestało posiadać. Na ogół stratą jest zniszczenie, uszkodzenie, utracenie towarów lub maszyn i urządzeń w wyniku pożaru, powodzi lub kradzieży, czyli jest ona następstwem zdarzeń losowych i nie wynika z celowego działania podatnika.

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych tylko stratę powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Należy podkreślić, iż jedynie straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie normalnego, racjonalnego działania podatnika, ze szczególnym uwzględnieniem dochowania należytej staranności w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu. Każdy przypadek straty w środkach obrotowych, należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie i oceniać pod kątem całokształtu działalności prowadzonej przez Podatnika.

Możliwość uznania strat w środkach obrotowych za koszty uzyskania przychodów wymaga także odpowiedniego ich udokumentowania w sposób nie budzący wątpliwości. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest postanowień odnoszących się szczegółowo do sposobu dokumentowania zdarzeń, w wyniku których powstały straty w środkach obrotowych. Stosownie do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (?).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż likwidacja składnika zapasów i sprzedaż uzyskanego w ten sposób złomu dotyczy tych zapasów, które utraciły swoją wartość nie z winy podatnika, lecz ze względu na zmiany rynkowe. Tym samym, Spółka może wartość likwidowanego składnika zapasów (po której został on przyjęty na magazyn) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie jego likwidacji lub w dacie sprzedaży złomu.

Podstawą rozliczenia tego rodzaju strat będzie protokół likwidacyjny, w którym należy potwierdzić komisyjne zlikwidowanie zbędnych surowców (tj. zniszczenie, złomowanie), który ? zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym ? spełnia wymagania określone w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, dla dowodów księgowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB3/423-89/10-5/EK, interpretacja indywidualna

ILPB3/423-89/10-6/EK, interpretacja indywidualna