Czy zapłacony zaliczkowo podatek w ciągu roku 2011 Wnioskodawca powinien wykazać jako nadpłatę w (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykazania zapłaconego zaliczkowo podatku w zeznaniu CIT-8 jako nadpłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, dochody przeznacza na cele statutowe jakimi jest ochrona zdrowia. Jednakże niektórych wydatków nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W roku 2011 Wnioskodawca zapłacił zaliczkowo podatek dochodowy od osób prawnych za m-c maj i za m-c lipiec w związku z otrzymaną karą oraz notą odsetkową dot. kary z (?) w (?), ponieważ Wnioskodawca uznał, że nie jest to wydatek statutowy - potwierdza to otrzymana interpretacja indywidualna. Kara wraz z notą została opłacona z bieżących przychodów roku 2011.

Po sporządzeniu rocznego zeznania CIT-8 okazało się, że Wnioskodawca wygenerował stratę podatkową (oczywiście w/w kara i nota zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodu).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacony zaliczkowo podatek w ciągu roku 2011 Wnioskodawca powinien wykazać jako nadpłatę w zeznaniu CIT-8 za 2011 rok?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ kwoty kary i noty odsetkowej dot. kary zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i została wygenerowana strata, zapłacony zaliczkowo podatek powinien być wykazany w zeznaniu CIT-8 za 2011 rok jako nadpłata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo - techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego ? w części przeznaczonej na te cele.

W myśl art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Zgodnie z art. 17 ust. 1b ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Zwolnienie zawarte w ww. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest zwolnieniem warunkowym i zależy od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

1. celem statutowym podatnika musi być działalność wymieniona w tym przepisie,
2. uzyskane przez niego dochody muszą być przeznaczone i wydatkowane na ten cel.
   
   

Powyższe oznacza, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia zależy nie tylko od przeznaczenia, ale także wydatkowania osiągniętego dochodu na preferowane ustawą cele statutowe. Użyte przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sformułowanie ?w części przeznaczonej na te cele? oznacza, że jeżeli podatnik przeznaczy i wydatkuje środki na realizację innych celów, niż wymienione w tym przepisie, to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych ?innych celów? nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej poniósł wydatki związane z zapłaceniem kary oraz noty odsetkowej dot. tej kary z (?) w (?). Wydatki te zostały przez Wnioskodawcę potraktowanie jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, które nie zostały wydatkowane na cele statutowe. Tym samym, Wnioskodawca z tego tytułu w 2011 r. odprowadził zaliczki na podatek dochodowy. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż kara oraz nota odsetkowa zostały opłacone z bieżących przychodów roku 2011.

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3 - 6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Zgodnie z art. 25 ust. 1a ww. ustawy, zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał ponadto, iż po sporządzeniu rocznego zeznania CIT-8 okazało się, że wygenerował stratę podatkową.

Zatem wskazać należy na treść art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in.:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,
• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
  
  

Jednocześnie nadmienia się, iż podmioty korzystające ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie wykazują strat z działalności statutowej jako straty ze źródła wolnego od podatku dochodowego. Zatem, przepisy art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy nie mają bezpośredniego zastosowania do warunkowego zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wobec powyższego, jeżeli Wnioskodawca ponosił wskazane w stanie faktycznym wydatki, których nie zaliczył do kosztów podatkowych i mimo tego uzyskał za rok podatkowy stratę, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to obowiązek podatkowy nie wystąpi.

Reasumując, w sytuacji, gdy Wnioskodawca w 2011 r. zapłacił z bieżących przychodów zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w związku z otrzymaną karą oraz notą odsetkową dot. kary (które nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów), a następnie po sporządzeniu rocznego zeznania CIT-8 okazało się, że wygenerował On stratę podatkową, powyższe zaliczki powinien wykazać w tym zeznaniu jako nadpłatę.

Końcowo wskazać należy na przepis art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele (?) - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku (?); przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i nie wydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Zatem, w przypadku, gdy podatnik nie osiągnął dochodu podatkowego i jednocześnie poniósł wydatki niezaliczane do kosztów podatkowych, to obowiązek podatkowy powstanie tylko wtedy, gdy pozostały dochód z lat poprzednich, zadeklarowany jako przeznaczony na cele statutowe, został wydatkowany niezgodnie z tym przeznaczeniem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.