Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

UZASADNIENIE

W dniu 06 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca na mocy umów:

1. umowy używania urządzeń ? form, zawartej ze spółką ?A? z siedzibą w B. (Konfederacja Szwajcarska) wypłaci spółce ?A?, w 2010 r. opłaty tytułem dzierżawy form;
2. umowy o korzystanie z patentów, znaku towarowego i know-how zawartej ze spółką ?B? z siedzibą w B. (Konfederacja Szwajcarska) wypłaci spółce ?B? w 2010 r. opłaty licencyjne za udzielone Wnioskodawcy prawo używania patentów, znaku towarowego i know-how.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z koniecznością uiszczenia opłat od umów wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego na rzecz podmiotów mających siedzibę na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej, Wnioskodawca powinien zastosować postanowienia art. 12 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 12 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92) przy uwzględnieniu pkt 3 Protokołu do ww. Konwencji. W związku z powyższym, Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy Konfederacja Szwajcarska nakłada obowiązek pobierania podatku u źródła od należności licencyjnych wypłacanych na rzecz podmiotów mających siedzibę w Polsce, a tym samym, czy Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania podatku u źródła w przypadku uiszczenia opłat na rzecz podmiotu z siedzibą na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej w 2010 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, z informacji uzyskanych przez Wnioskodawcę, Konfederacja Szwajcarska nie potrąca podatku u źródła od należności licencyjnych wypłacanych na rzecz podmiotów mających miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z powyższym, należności licencyjne, o których mowa w art. 12 ww. Konwencji, wypłacane w 2010 r. na rzecz podmiotów z siedzibą na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej, podlegają opodatkowaniu tylko na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zakres obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych wyznaczony jest bądź przez siedzibę lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bądź też przez dochody osiągane na tym terytorium. Uzyskanie dochodów na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej sprawia, że podatnicy osiągający taki dochód, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Równoczesne stosowanie przez państwa zasady rezydencji oraz zasady źródła prowadzi do nakładania się jurysdykcji podatkowych określonych państw, co skutkuje powstaniem niekorzystnego zjawiska podwójnego opodatkowania. Eliminacji tego zjawiska służą bądź zabiegi ustawowe wewnątrz systemu podatkowego państwa, bądź też wprowadzenie unormowań o charakterze międzynarodowym.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, w myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Płatnik może więc, na podstawie przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie pobierać zryczałtowanego podatku w ogóle, bądź też pobierać go w niższej stawce wynikającej z umowy. W interesie podatnika jest więc, by dostarczyć wymagany prawem dokument ? certyfikat. Pobranie podatku w stawce wynikającej z umowy, bądź też odstąpienie od poboru zryczałtowanego podatku możliwe jest bowiem tylko pod warunkiem udokumentowania płatnikowi dla celów podatkowych siedziby podatnika (odbiorcy płatności) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca na mocy umowy używania urządzeń ? form, zawartej z kontrahentem ze Szwajcarii wypłaci temu podmiotowi opłaty tytułem dzierżawy form. Natomiast w związku z umową o korzystanie z patentów, znaku towarowego i know-how zawartą z podmiotem ze Szwajcarii Wnioskodawca wypłaci temu podmiotowi opłaty licencyjne za udzielone Spółce prawo używania patentów, znaku towarowego i know-how.

Uwzględniając treść art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przepis art. 21 ust. 1 ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, niezbędne jest odniesienie się do zapisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej dnia 2 września 1991 r. w Bernie (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92; dalej jako: Konwencja, Konwencja polsko - szwajcarska).

Zgodnie z art. 7 Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład.

Dalsze odstępstwa od zasady wyrażonej w art. 7 Konwencji, przewidziane są dla odrębnie uregulowanych rodzajów źródeł dochodów (tj. art. 10 - Dywidendy, art. 11 - Odsetki, art. 12 - Należności licencyjne oraz art. 13 - Zyski ze sprzedaży majątku). Jeżeli stosowny przypadek zaistnieje, wówczas stosuje się postanowienia poszczególnych artykułów Konwencji. Ostatecznie w Polsce będą opodatkowane tylko te dochody Zleceniobiorcy, które zostały uzyskane przez działający w Polsce zakład tego przedsiębiorstwa oraz dochody z tych źródeł, które są wprost wymienione w innych artykułach Konwencji.

Przy założeniu iż Zleceniobiorca nie ma na terenie Polski zakładu w rozumieniu art. 5 Konwencji, pozostaje do rozstrzygnięcia ewentualne opodatkowanie uzyskiwanych przychodów w oparciu o inne przepisy Konwencji.

Analizując treść postanowień Konwencji, w szczególności jej art. 12 ust. 3, odnieść się należy do definicji należności licencyjnych, zgodnie z którą określenie ?należności licencyjne? użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane za użytkowanie lub prawo do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami do kin, każdego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, albo za udostępnienie informacji związanej ze zdobytymi doświadczeniami w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Przechodząc do rozpatrzenia sprawy na podstawie przedłożonego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, iż z art. 12 ust. 1 Konwencji polsko ? szwajcarskiej wynika, że należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być również opodatkowane w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia (art. 12 ust. 2 Konwencji polsko ? szwajcarskiej).

Jednocześnie należy wskazać, iż Konwencja uzupełniona jest o Protokół, zgodnie z którym jego pkt 3 odnosi się do art. 12 ww. Konwencji. Stanowi on, iż w odniesieniu do ustępu 2 rozumie się, że dopóki Szwajcaria zgodnie z jej wewnętrznym prawem nie pobiera u źródła podatku z tytułu należności licencyjnych wypłacanych osobom nie mającym miejsca zamieszkania lub siedziby w Szwajcarii, postanowienia ustępu 2 nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż Konfederacja Szwajcarska w 2010 r. nie potrąca podatku u źródła od należności licencyjnych wypłacanych na rzecz podmiotów nie mających miejsce zamieszkania lub siedziby na Jej terytorium. Tym samym, postanowienia art. 12 ust. 2 Konwencji nie będą stosowane, a należności licencyjne będą podlegały opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym właściciel należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. W świetle opisanego zdarzenia przyszłego będzie to Szwajcaria.

Jednakże warunkiem niezbędnym zastosowania przez Spółkę powyższych rozwiązań jest posiadanie aktualnych certyfikatów rezydencji spółek ?A? oraz ?B?.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż Szwajcaria w 2010 r. nie pobiera podatku u źródła z tytułu należności licencyjnych, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek pobrania podatku u źródła w momencie uiszczenia opłat od umowy dotyczącej używania urządzeń (form) oraz umowy o korzystanie z patentów, znaku towarowego i know-how na rzecz podmiotów mających siedzibę na terytorium Konfederacji Szwajcarskiej, o ile Spółka posiadać będzie ich certyfikaty rezydencji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.